ตอนที่ 3 ควรค่าแก่การไปพบ

ห้องรับรองลูกค้าที่ชั้นบนสุด ไต้ฝุ่นนั่งไขว่ห้างดื่มชาอุ่น ๆ ตั้งใจเตรียมคอให้พร้อมสำหรับการเจรจาธุรกิจกับสาวอินฟลูเอนเซอร์ที่กล้าเล่นตัวกับ APN ทำให้ผู้จัดการการตลาดของเขาต้องฟังคำปฏิเสธหลายต่อหลายครั้ง ความหยามน้ำหน้านี้ ทำเขาคันไม้คันมือเหลือเกิน ชอบมากพวกพยศ ๆ เก๋า ๆ อยากกำราบให้กลายเป็นหมูในอวย

“เกล ไปยัง” เขาถามพนักงานที่มาคอยดูแล

“คุณเกลลงไปแล้วค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่แถวลานจัดงานที่ชั้น G” เธอรีบตอบ

“ท่านประธานคะ” เลขานุการเอ่ยเรียกเจ้านาย พร้อมก้าวขามาใกล้ ก่อนจะย่อตัวลงกับพื้น คุกเข่าเรียบร้อย ยกจอแท็บเล็ตใช้ปลายเล็บเจลสีสวยบริการเลื่อนหน้าจอให้ด้วย

ภาพข่าวบริษัทขายบ้านเบอร์ต้นจากแผ่นดินใหญ่ ประกาศเปิดตัวนวัตกรรมที่จะใช้เป็นโพรดักส์หลัก ตามด้วยภาพอินฟลูเอนเซอร์ในประเทศไทย ที่กำลังอยู่ในสถานการณ์น้ำท่วมใหญ่ บ้านราคาหลายสิบล้านของเขาแทบไม่เหลืออะไรที่ยังใช้การได้

บรรทัดสุดท้ายของข่าวต่างประเทศระบุว่า ยักษ์ใหญ่จะบุกตลาดเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตโดยใช้นวัตกรรมของเขา

“หึ! ยกระดับคุณภาพชีวิต ทำอย่างกับคนทั้งประเทศจะซื้อได้ โว้ย! ทำไมมัน...” คุณชายโวยวายน้ำเสียงหงุดหงิด

“ยังมีอีกนะคะ” เลขาสาวสไลด์จอให้ดู ว่าข่าวเมื่อครู่แค่น้ำจิ้ม แต่ทางบริษัทนั้นได้เริ่มติดต่อกับอินฟลูเอนเซอร์เจ้าอื่น ๆ เรียกว่ากวาดตัวท็อปไปอยู่ในแผนการตลาดของเขาแล้วเรียบร้อย

“ไม่รอแล้ว”

ไต้ฝุ่นลุกขึ้น เขามองเงาสะท้อนของตัวเองในผนังเคลือบพื้นผิวเป็นสีทอง ความหรูหราตระการตาของห้องรับรองนี้ เป็นเพียงเรื่องธรรมดาที่เหมาะสมกับชนชั้น

ชายหนุ่มจัดสูท ขยับเนกไท เสยผม ต่างหูสีเงินใสที่ใส่กำลังส่องกระทบกันกับผนัง แสงวูบวาบจนเลขาสาวไม่อยากมอง เกรงจะเห็นว่าเจ้านายใส่เพชรหลายกะรัต แต่เธอก็ยังรีบยื่นลิปสติกสำหรับผู้ชายให้ ไต้ฝุ่นทาปากแล้วส่งกลับไป

ใบหน้าหล่อเหลาของลูกชายเจ้าสัวใหญ่ พอเขาอยู่ในชุดสูทแบบนี้ทำให้แผ่รังสีของผู้บริหารออกมาชัดเจน ด้วยวัย 30 เป็นหนุ่มเต็มที่ แม้ผิวพรรณผู้ดีจะทำให้เขาดูอ่อนเยาว์กว่าอายุ แต่บุคลิกท่าทางต่างหากที่สร้างความยำเกรงให้ผู้พบเห็น

“ไปหาเองเลยดีกว่า เกลช้าจริง” ไต้ฝุ่นพูด

ตอนนี้ไฟในหัวมันลุกโชนไปแล้ว แพ้ในระดับโลกไม่พอ ต้องมาแพ้คารัง คนอย่างเขายอมไม่ได้

เพียงเจ้าของห้างก้าวขาจากบริเวณชุดโซฟา มาทางออก บานประตูก็เปิดโดยบอดีการ์ด และผู้ติดตามทุกคนรีบตามเจ้านายไปทันที

.

.

.

“อีกไม่กี่อึดใจแล้วครับ แฟนคลับมากันเนืองแน่นมาก ๆ อยากเจอแล้วหรือยังครับ!!!”

“อยากเจอแล้ว กรี๊ดดดด”

พิธีกรวัยรุ่นพูดเสียงดังจากหน้าเวทีขนาดย่อม ชั้น 8 ของห้างตอนนี้กลายเป็นศูนย์รวมแฟนคลับที่มากรี๊ดนักแสดงซีรีส์วาย บริษัทผู้ผลิตละครมาเช่าโรงภาพยนตร์เพื่อจัดงานขอบคุณแฟน ๆ แบบเอกซ์คลูซิฟ หนึ่งในกิจกรรมผลักดันผลงานของพวกเขา แม้ผลงานออกฉายถึงช่วงท้ายแล้ว แต่เพื่อดึงกระแสในโค้งสุดท้ายจบลงสวยงาม ส่งไม้ต่อให้นักแสดงในสังกัดได้ติดอันดับที่ผู้คนกล่าวถึงให้มากขึ้น จึงต้องจัดงานขึ้นมา

“คุณไต้ฝุ่น เราเลี้ยวขวาดีกว่า”

บอดีการ์ดรีบบอกคุณชาย เกรงว่าถ้าเลี้ยวผิด ชีวิตจะเปลี่ยน เพราะหมู่มวลวัยรุ่นที่กำลังกรี๊ดหูตาแตกอาจไม่สนใจการบล็อกการกั้นของบอดีการ์ดบ้านอาทิตย์พาณิช

“ไม่ต้องหรอก ลิฟต์แก้วมันอยู่ทางนี้ ไปทางนี้ไวกว่า” ไต้ฝุ่นพูด

ชายหนุ่มรูปร่างสูงเด่น ใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตร แต่หากได้คุยด้วยจะรู้ว่าเขาค่อนข้างตรงข้ามกับรูปลักษณ์ โดยเฉพาะยามคลี่ยิ้ม ยิ่งดูแบดกายเพราะไม่มีไมตรีผ่านสายตา จิตใจจ้องแต่จะยั่วฝ่ายตรงข้าม ช่วงขายาวเดินนำทุกคน พกความมั่นใจมาทุกย่างก้าว ทำวัยรุ่นหันมองผู้ที่กำลังเดินผ่าน และไต้ฝุ่นพูดถูก ไม่มีใครกล้ารบกวนเขาจริง ๆ

ขณะที่ลิฟต์แก้วอยู่ตรงหน้า สายเคเบิ้ลรับน้ำหนักกล่องเหล็กที่ใช้ขนส่งผู้โดยสารกำลังชักรอกตัวเองด้วยความเร็วสูง ก่อนจะหยุดกึกลง ประตูบานหนึ่งเปิด และอีกไม่นานลิฟต์อีกตัวก็คงอาการเดียวกัน

หญิงสาวคนหนึ่งพุ่งออกมาพร้อมกับที่คาดผมมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษ NANFA และเจ้าฟอนต์ที่บิดไปมานี้สามารถส่องประกายไฟวิบวับได้ด้วย

นักธุรกิจหนุ่มผงะ ไม่ได้ตกใจคนตัวเล็กที่เดินผ่านเขาไป แต่เป็นหมู่ประชากรลูกค้าของห้าง APN พวกเขากำลังกรูออกมาจากลิฟต์ และครู่เดียว ลิฟต์แก้วอีกตัวมาถึง พอประตูเปิดออกก็สภาพไม่ต่างกับเมื่อครู่ ผู้คนหนาแน่นแออัดไหลออกมาจากลิฟต์ และเขาเห็นลูกน้องตัวเองด้วย

“เกล?” ไต้ฝุ่นเรียก

ร่างสูง 187 เซนติเมตรมองตรงไปหาผู้ช่วยส่วนตัว

คุณเกลกำลังเดินหลบเลี่ยงมนุษย์ตัวเล็ก จำนวนมากที่กำลังเฮละโลไปหน้าเวที

แม้เสียงกรี๊ดดังลั่น เกลไม่ได้ยินเสียงเรียกชื่อ แต่เขาเห็นไต้ฝุ่น ด้วยเจ้านายตัวสูงกว่าทุกคนแถวนี้

บอดีการ์ดเข้ามาปกป้องเจ้านายไม่ทัน

อั้ก อั้ก!!!!

“โอ๊ย!” ไต้ฝุ่นร้อง แล้วบอดีการ์ดหิ้วแขนเด็กคนหนึ่งที่ดูท่าจะเหยียบเท้าประธานใหญ่ ไต้ฝุ่นส่ายหน้าให้ปล่อยเด็ก...ซึ่งเป็นลูกค้าของห้าง ทางผู้ก่อเหตุ ไม่สนใจอะไรไปกว่าการยกมือไหว้แบบลวก ๆ แล้วรีบวิ่งไปกรี๊ดต่อ

กรี๊ดดดดด!!!

กรี๊ดดดด!!!

“พี่เลโอ”

“พี่น่านฟ้า”

ฝูงชนทั้งหลายแห่กันไปแล้ว พร้อมเสียงกรี๊ด เสียงเรียกชื่อ เดี๋ยวท่องอะไรไม่รู้ เดี๋ยวก็กลับมากรี๊ดอีก

สภาพไต้ฝุ่นและเหล่าผู้ติดตาม เหมือนเจอฝูงตั๊กแตนบินผ่าน จากทุ่งนาที่เคยเขียวชอุ่มกลายเป็นเหี้ยนเตียน เพราะโดนแมลงห่าใหญ่กินหมด

ร่างสูงถอนหายใจ จัดสูทจัดทรงผมตัวเองใหม่

“คุณไต้ฝุ่น คุณปัณณ์ไปแล้วครับ” เกลมาถึงรีบรายงานทันที

“ไปไหน” ไต้ฝุ่นถาม

เขาไม่พอใจเท่าไรนัก แต่กลับพูดด้วยสีหน้าของคนอารมณ์ดี เสียงพูดกลั้วหัวเราะ เหมือนเป็นคนไม่ซีเรียส ทั้งหมดนั่นเพราะอยู่ด้านนอก พื้นที่เปิดโล่ง จำต้องวางตัวดีไว้ก่อน เผื่อมีใครมาแอบถ่ายรูป

“เธออยู่ในกลุ่มเด็กเมื่อกี้แหละครับ ไปดูดาราตรงนั้นครับ” เกลชี้ไปที่เวทีเล็กหน้าโรงภาพยนตร์ที่ตอนนี้มีฝูงตั๊กแตนเมื่อครู่ยืนออเต็มไปหมด

“อย่าบอกนะ ว่านั่นคือ...” ไต้ฝุ่นมองตาม นึกถึงที่ผู้จัดการการตลาดพูดกับเขาเรื่องนักแสดงซีรีส์วายกับสปอนเซอร์ที่ปัณณ์ขอให้เขาสนับสนุน

“เอาไงดีครับ กลับก่อนดีมั้ย ดูท่าจะไม่ยอมคุยกับเรา ขนาดผมอ้างชื่อคุณไต้ฝุ่นแล้ว เธอก็ยืนยันที่จะปฏิเสธ แถมหนีเข้าลิฟต์ไปเลยครับ” เกลอธิบายให้ฟัง

ไต้ฝุ่นสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ เพื่อระงับความไม่ชอบใจ

“ไม่ได้ จะมาถอยเพราะไอ้เด็กพวกนั้นไม่ได้ APN ไม่ใช่ของเล่น ให้มันรู้กันไป ยัยนั่นชื่ออะไรนะ”

“คุณปัณณ์ครับ”

“หน้าตาล่ะเป็นไง”

เกลเปิดมือถือให้ดูภาพ

“หึ!”

“ตัวเล็ก ๆ ครับ สูงสัก 160 ได้ เธอสวมที่คาดผมชื่อดารา ใส่เสื้อสีดำปาดไหล่ กระโปรงบาน ๆ สีม่วงครับ”

“อืม” ไต้ฝุ่นพยักหน้า จดจำรายละเอียดข้อมูลที่ผู้ช่วยพูด

“มาใกล้ ๆ” ไต้ฝุ่นเรียกบรรดาบอดีการ์ด

“ครับ”

“ตามหายัยปัณณ์อะไรนั่น อย่าทำให้ลูกค้าแตกตื่น ต้อนยังไงก็ได้ ให้ไปที่ห้องรับรอง”

“รับทราบครับ” รอยยิ้มผู้บริหารใจดี ยิ่งทำให้เสียงตอบรับของหมู่ชายฉกรรจ์ดังขึ้นเพื่อปลุกใจ เกรงจะพลาดไปจากงานที่ดูแล้ว ไต้ฝุ่นเอาเรื่องแน่นอน พวกเขารีบก้าวขาเข้าไปร่วมกิจกรรมด้วยทันที แน่นอนว่ารวมถึงประธานห้างด้วย

“เอาล่ะครับ ๆ สำหรับทุกท่านที่ลงทะเบียนแล้ว เชิญเข้าด้านในได้เลยนะครับ เลโอน่านฟ้า!!!”

“เลโอน่านฟ้า!” คนทั้งงานตะโกนตอบรับเหมือนยามที่หัวหน้าหน่วยทหารเรียกคนในกอง

เมื่อพิธีกรส่งเสียงดังจนลำโพงแทบแตก เพื่อเรียกเหล่าแฟนคลับ กลุ่มชนพากันเข้าแถวเป็นระเบียบทันที

ขวับ!!!

สายตาคนเกือบสองร้อย หันมอง

“ไม่เข้าแถวเหรอ” คนต้นแถวเอ่ยถาม เมื่อพวกไต้ฝุ่นยืนเอ๋อ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ทุกคนถึงแปรขบวน มีระเบียบขึ้นทันตาขนาดนี้

“เร็วสิ” อีกคนตะโกนเรียก

“เอ่อ ขอโทษนะครับ ดูเหมือนพวกคุณจะยังไม่ได้ลงทะเบียนหรือเปล่า” ชายคนหนึ่งใบหน้าละอ่อน แต่ท่าทางดูเหมือนเด็กที่มาทำงานพิเศษ ติดป้ายว่าเป็นพนักงานของโรงภาพยนตร์เดินเข้ามาสอบถาม

เลขานุการกับคุณเกล มองหน้ากันว่าควรต้องทำอย่างไร แต่แล้ว...

กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงกรี๊ดดังก้อง กระจกห้างสั่นไปถึงรากตึก ลิฟต์แก้วเปิดออกพร้อมบอดีการ์ดชุดดำเรียงเป็นตับ และสองหนุ่มเดินเข้ามาในงาน

“ขออภัยนะครับ” พนักงานของโรงหนังมาเชื้อเชิญกึ่งลาก กึ่งเกณฑ์กลุ่มแก๊งที่ดูไม่เข้าพวกกับงานแฟนมีตให้ออกไปด้านข้าง ไม่ให้เกะกะขวางทาง

ในกลุ่มแฟนคลับร่างกายสูงต่ำคละเคล้ากันไปตามสองแถวเรียงเพื่อต้อนรับนักแสดง ทำบอสปัณณ์ที่ปะปนอยู่นั้นถึงกับตกใจ เมื่อหันมาเห็นชายหนุ่ม

กรี๊ดดดดด!!!!!

เสียงกรี๊ดดีใจ ปัณณ์กำลังปลื้มปริ่มเกินบรรยายที่ได้เจอ กว่าจะได้เคลียร์งาน และกว่าจะได้บัตรมางานนี้ เป็นอย่างไร เธอไม่ยอมสูญเสียโอกาสนี้ไปแน่นอน

โอ้มายก๊อด หน้าออร่าแบบนี้ รอยยิ้มละมุนแบบนี้ มัมหมีถึงรักไงล่ะ

กรี๊ดดดดดดด!!!!!!

แสงแฟลชรัว ประโคมใส่จนเหมือนดาวระยิบระยับ บอดีการ์ดอาทิตย์พาณิชช่วยกันพาตัวไต้ฝุ่นออกไปจากพื้นที่นั้น โดยเจ้าตัวไม่อิดออดแม้สักนิดเดียว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ภายในห้องรับรองว่างเปล่า ขบวนรถของคุณชายไต้ฝุ่นเคลื่อนออกจากห้างใหญ่ พร้อม ๆ กับที่บอดีการ์ด ภารกิจล้มเหลวจนต้องกลับไปตั้งหลักก่อน

รถติดที่แยกไฟแดงแยกใหญ่ใจกลางกรุง

“ไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักอย่าง รู้มั้ยว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง” ไต้ฝุ่นบ่นเบา ๆ ในรถที่เกลขับ

“เข้าใจครับเจ้านาย เดี๋ยวผมจะพยายามติดต่อเธอให้ได้”

“ไม่ต้องเกล งานนี้น่าจะหนักเกินไปสำหรับพวกนาย ยัยบ้านั่นปัญญาอ่อนเหรอ ไปกรี๊ดดาราเหมือนเด็ก ๆ

นี่เหรอคือคนที่จะมาผลักดันเราให้ขึ้นไปติดลมบน โทรหาคุณจิน!”

เกลกดโทรหาผู้จัดการการตลาดทันที สัญญาณรอสายดังผ่านลำโพงยี่ห้อดังที่ร่วมงานกับแบรนด์รถ

ไต้ฝุ่นมองดูคนเดินไปมาที่ริมถนน พอเหลือบตาขึ้นข้างบนเหนือหัวของเขาเต็มไปด้วยป้ายโฆษณามากมาย จอยักษ์บนตึกห้างใหญ่อีกเจ้าที่เป็นคู่แข่งกับ APN กำลังเล่นคลิปนูทูปของครีเตอร์สุดปังแห่งยุคที่เขาเองก็รู้จักเหมือนกัน พอขยับสายตาไปอีกหน่อย ขบวนรถไฟฟ้าก็วิ่งผ่าน พร้อมป้ายโฆษณาของอสังหาริมทรัพย์เจ้าเล็ก ๆ ในประเทศที่กำลังเติบโตผ่านการจับกลุ่มลูกค้าที่มีกำลังทรัพย์ระดับพอมีพอกิน แต่อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง

[ค่ะประธาน]

สิ้นสุดการรอสาย เมื่อปลายทางเป็นเสียงตอบรับกระฉับกระเฉงของผู้จัดการสาว

“เพราะอะไรถึงต้องเป็นคุณปัณณ์” คำถาม เพื่อให้โอกาสแก่ทีมงานที่เขาไว้ใจ เธอต้องมีเหตุผลสิ

“ยอดผู้ติดตามเยอะสุดในประเทศเหรอ” เขาถามต่อ

[ยอดฟอลของเธอ รวมทุกช่องทางอยู่ที่สองล้านค่ะ] จินรีบตอบทันที

“สองล้าน!?!?!?” ยอดผู้ติดตามของเขายังมากกว่าเสียอีก เหตุผลคืออะไรกันแน่!?

[แต่ว่า...]

“พูดมาให้หมดเลย ตอนนี้ผมอยากไปนั่งอยู่ข้าง ๆ จิน แล้วช่วยนวดคอให้ออกซิเจนไม่ไหลเวียนสักห้านาที” ไต้ฝุ่นพูดไปก็กำมือทำภาพประกอบไปด้วย

เกลมองจากกระจกมองหลัง เห็นเส้นเลือดข้างขมับของประธานขึ้นเกร็ง สะท้อนความตึงเครียดของเขา

[เธอเป็นเจ้าของบริษัท MCN ค่ะ]

“MCN Multi Channel Network น่ะเหรอ”

[ค่ะ เธอดูแลพวกอินฟลูเอนเซอร์เลยค่ะ แปลว่า อะไรที่เธอทำ คนภายใต้ของเธอทั้งหมด...]

“เยอะคือเท่าไร” ไต้ฝุ่นถาม

[รวมยอดฟอลทั้งหมด เท่าที่เปิดเผยว่าทำงานร่วมกับบริษัทนะคะ อยู่ที่ 62 ล้านค่ะ]

“หืม!?”

ไฟในหัวพุ่งจนเผาหลังคารถ ต้องทุ่มทุนขนาดนี้ เพื่อได้แค่ยอดผู้ติดตามเท่าจำนวนประชากรของประเทศเองเหรอ น้อยอะไรขนาดนี้...ถ้าเป็นไอ้บริษัทเล็ก ๆ ที่โฆษณาบนรถไฟฟ้านั่น ก็คงเหมาะสมหรอก แต่เราคือ APN นะเฟ้ย นั่นคือความคิดในเสี้ยววินาทีของ CEO หนุ่ม

[และเธอเป็นบริษัทเดียวค่ะ ที่เป็นพาร์ตเนอร์กับ MCN ที่จีนค่ะ]

“อ่า...”

ฉ่า...เสียงคุณจินเหมือนน้ำทิพย์จากสวรรค์ที่รดลงใจกลางภูเขาไฟ ทุกอย่างดับสนิทลง แม้แต่ลาวาก็ยังหยุดเคลื่อนไหว เปลี่ยนของเหลวให้กลายเป็นของแข็ง เปลี่ยนความร้อนจากขุมนรกให้กลายเป็นความร่มรื่นชื่นฉ่ำหัวใจราวกับอยู่ในสวนเอเดนแล้วเห็นลำธารน้ำไหลผ่าน

ถ้าเข้าถึงโลกโซเชียลของจีนได้ มันก็ครึ่งโลกสินะ

“เยี่ยม ต่อให้ต้องตาย ภายในพรุ่งนี้ ผมจะเซ็นสัญญากับเธอให้ได้”

[ดีค่ะท่านประธาน ถ้าดีลนี้สำเร็จ ฉันจะเลี้ยงเหล้าท่านค่ะ]

“หวังว่าจะได้กินฟรีนะจิน”

[ฝาก APN PROPERTY ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ พอดี CEO บริษัทนี้ท่านไม่ชอบพ่ายแพ้ใครค่ะ]

“หึ! รอดูฝีมือแล้วกัน”

ไม่ว่าจะรถติด หรือจะแฟนคลับจำนวนมาก กับเสียงกรี๊ดชวนแก้วหูแตก หรือแม้กระทั่งไอ้ที่คาดผมวิบวับเมื่อครู่

ตอนนี้ไม่มีอะไรทำให้หงุดหงิดแล้ว

สายตาไต้ฝุ่นกำลังเหม่อมองออกไปนอกรถ กลุ่มควันคาร์บอนมอนอกไซด์กับ PM 2.5 ที่ผสมผสานรวมตัวกันเป็นม่านบนท้องฟ้าของเมืองกรุง สำหรับชายหนุ่ม เขากำลังมองเห็นเป็นทุ่งดอกคอสมอส

“เกล หาข้อมูลคุณปัณณ์คนสวยมาใหม่ เอามาให้หมด ส่วนพวกเรา ไม่ต้องกลับบริษัทแล้ว พาผมไปหาเธอ เดี๋ยวนี้ ตอนนี้”

“รับทราบครับ”

งานเข้าเกล ที่ต้องติดตามหาข้อมูลว่าบอสสาวไปทำงานที่ไหนต่อ แต่ไม่มีอะไรเกินมือของทีมงานอาทิตย์พาณิช

เลขา 12 คน แบ่งงานราษฎร์งานหลวงกันอย่างต่อเนื่อง หนึ่งในนั้นต้องรวบรวมข้อมูลคุณปัณณ์ และทันทีที่พบอะไรน่าสนใจ เธอจะอัปเข้าฐานข้อมูลกลางสำหรับให้เกลคัดกรองและแจ้งเจ้านาย ตอนนี้นิ้วเล็กจิ้มหาประวัติสารพัด เจออะไรได้อัปโหลดก่อน

“เจ้านายครับ เธอจะอยู่ในงานแฟนมีตจนถึงสองทุ่มเลยครับ” เกลได้รับตารางงานของคุณปัณณ์จากการที่หนึ่งในเลขาแฮกเข้าอีเมลบริษัทเล็ก ๆ แล้วค้นหาชื่อดาราที่เธอชอบ จนเจอบัตรเข้างานที่เป็นการ์ดออนไลน์

“งานบ้าอะไรวะ หลายชั่วโมง”

----

ห้องรับรองห้องเดิม โซฟานั่งที่เดิม กับชายที่กำลังนั่งอ่านเรื่องราวของบริษัทปัณณ์แลบเน็ตเวิร์ก ดูโพสต์ข่าวที่พูดถึงหญิงสาวคนนี้ ทีมเลขาของเขารวบรวมมาได้ดีระดับหนึ่ง

“สวยซะด้วย มีดหมอชัวร์” สวย เป็นคำชมในแบบไต้ฝุ่น และประโยคหลังคือสิ่งที่เขาคิดว่ามองออก

“คนที่เธอเข้าร่วมงานแรก ๆ คุณไต้ฝุ่นจำได้มั้ยคะ คุณคนที่เป็นเอเจนซีเจ้าที่ราปิโดเคยใช้ประจำเมื่อหลายปีก่อน” เลขานุการสาวคนเดิม เธอเองก็ต้องกลับเข้ามาที่ห้างอีกรอบเช่นกัน

“เจ้าไหน” ไต้ฝุ่นเลิกคิ้วถาม

“จำพริตตีที่เคยโพสต์เรื่องคุณณคุณได้มั้ยคะ” เธอช่วยรื้อฟื้นเรื่องเมื่อ 7 ปีที่แล้วให้

“พริตตีคนนั้นเหรอ” ไต้ฝุ่นจำเค้าโครงได้

“ไม่ค่ะ เจ้าของบริษัทเอเจนซี” เธออยากอ้างอิงถึงเจ้าของบริษัทมากกว่า

“โอย จำไม่ได้หรอก” ประธานส่ายหน้า

“อ่า ค่ะ”

“คุณไต้ฝุ่นครับ” เกลเดินเข้ามาหน้าตาดูมีอะไรที่อาจทำให้เจ้านายหงุดหงิด เลขารีบถอยออก ให้ผู้ช่วยเข้ามายืนตำแหน่งของเธอแทน

“อะไรอี๊ก!?” คนอารมณ์ดีของจริง เอ่ยถามผู้ช่วย มือก็สไลด์อ่านข่าวปัณณ์แลบต่อ

“ดูนี่สิครับ ผมกำลังสั่งให้คนจัดการให้อยู่นะครับ”

ภาพคุณชายไต้ฝุ่นยืนทำหน้าตาเหลอหลาที่หน้าลิฟต์แก้ว แม้จะเห็นเขาแค่มุม ๆ แต่...

“เชี่ย!!!!!!!!!!!!”

ภาพการออกจากลิฟต์ของสองดารานั้น

แฮชแท็กงานแฟนมีตติดเทรนด์

แอ็กเคานต์แฟนคลับรวมคลิปน่ารัก ๆ รีโพสต์พร้อมใส่ภาพดวงดาวแปะบนหน้า ดูไม่ออกว่าเป็นใคร แต่สูทหรูเกินคนธรรมดาทั่วไป

“นี่คือตัวแทนแฟนคลับทั้งประเทศที่ได้เห็นหน้าเลโอกับน่านฟ้าก่อนใคร คราวหน้าใครจะมาให้ กลจ.น้อง แต่งสูทแบบนี้มาเลยนะ คริคริ”

LONAไม่รับความเห็นต่าง ชื่อแอ็กเคานต์ ของพนักงานออฟฟิศท่านหนึ่ง รีโพสต์พร้อมเมนชันถึงเพื่อน

“ไหนว่าไปงานพรอม ทำไมมาโผล่บ้านเค้าล่ะตะเอง”

แล้วโพสต์นั้นก็ถูกแชร์ ถูกรีไปเป็นหมื่น ๆ

มัมหมีของเลโอน่านฟ้า รีโพสต์ พร้อมหวีดแรงและด้วยเป็นแอ็กเคานต์ใหญ่ทำกระแสเพิ่มไปอีก

“แฟนบอยหรือเปล่า ถ้าจำไม่ผิด คุณ ตฝ.มั้ยนะ”

หลังจากนั้นผู้คนก็ตามค้นหาคุณ ตฝ. ว่าวันนี้ใส่ชุดอะไร โชคดีที่ภาพโพสต์ในอิมสตาแกรมที่เป็นนิ้วเคาะโต๊ะนั้น ทำให้เห็นปลายแขนเสื้อสูทลายเดียวกัน เหล่าบรรดาแฟนคลับต่างรีแชร์กันไปใหญ่ว่า บ้างก็แซวกันเล่นว่าขอแม่มโนให้ลูกหน่อย บ้างก็ว่าดีใจล่วงหน้า ถ้าเป็นจริงแม่จะรำแก้บน มีบางคนบอกว่า ขอลงเรือพายได้มั้ย

นอกจากนี้ยังมีวัยรุ่นแฟนคลับทั้งหลาย เอาภาพไต้ฝุ่นมาทำเป็นมีม รีโพสต์กันสนุกสนาน บอกว่า ตัวเองก็เหมือนไต้ฝุ่น เพราะตอนแรกทีมจัดงานบอกว่านักแสดงสองหนุ่มนั้นจะมาจากลิฟต์อีกตัว ไม่คิดว่าจะโผล่มาทางลิฟต์แก้วกลางงานแบบนี้

ไต้ฝุ่น กลายเป็นตัวแทนแฟนคลับที่ตกใจกับการปรากฏตัว

“สั่งให้ลบออกให้หมดเลยนะ” ประธานหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่มีความสุขเท่าไร หล่อขนาดนี้ ไปเป็นมีมได้ไงเล่า

“พยายามอยู่ครับ ตอนนี้ทีมโปรแกรมเมอร์กำลัง...”

“........”

เห็นสีหน้าประธานแล้ว คุณเกลรู้ว่า ถ้าทำไม่สำเร็จ เขาคงตุยคามือเจ้านายแน่ ๆ

----

อีกด้านหนึ่ง ดินเนอร์พิเศษสำหรับแฟนคลับแค่ 9 คนที่จับฉลากได้ เป็นยิ่งกว่าของขวัญที่นักแสดงกับบริษัทตั้งใจมอบให้

ดาราหนุ่มขอตัวไปด้านนอกเพื่อเช็กดูสภาพตัวเองก่อนจะถึงช่วงท้าย ๆ ของงาน คิดว่าคงต้องโดนถ่ายรูปอีกเยอะ แต่เมื่อเขากำลังเลี้ยวไปห้องน้ำ ใบหน้าหญิงสาวแก้มแดงระเรื่อ เหมือนยืนดักรอพบ รอยยิ้มใจดีของเธอกับน้ำเสียงคุ้นหูที่เขาอยากฟัง

“สวัสดีครับ ดีใจที่เจอพี่นะครับ”

“อือ พี่ก็ดีใจมาก ไม่คิดเลยอะว่าจะโชคดีขนาดนี้ สู้ ๆ นะ ยิ้มเยอะ ๆ” ปัณณ์บอกนักแสดงที่เธอชื่นชอบ เธอออกมารอเพื่อพูดแค่นี้แหละ

ชายหนุ่มเลี่ยงทางเดิน หลบเข้าในห้องน้ำ ใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง

‘โชคดีจริง ๆ ที่พี่ปัณณ์มา จบงานแล้ว อีกหน่อยคงได้เจอกันบ่อยขึ้นแล้วล่ะ’