Ep 3 รายงานตัว

The Saudy Aramco Shipping System

“โอ้โห ที่ทำงานเราใหญ่เอาการนะเนี่ย และนี่ถ้าฉันจะเจอเนื้อคู่ที่นี่คงไม่แปลก” เฌอปรางค์ที่เอาแต่หัวเราะเพื่อนตัวน้อยของเธอ พลางส่ายหัวไปมา พวกเธอเนี่ยน้าจริง ๆ เลย

“เธอไม่อยากเจอเนื้อคู่กับเขาบ้างหรอปราง”

“แกคิดว่าเธอยังอยากเจอเนื้อคู่กับเขาอยู่ไหมล่ะยัยแพท” ลิลลี่ที่พูดใส่เพื่อนเพราะรู้ว่าเฌอปรางค์เธอมีแต่เรื่องหาเงินในสมอง

“หื่อ!! ไม่เอาล่ะ ฉันขอบาย” คนตัวน้อยพูดค้อนเพื่อน ก่อนที่จีน่าสาวสวยที่คอยสอนงานและแจ้งงานคร่าว ๆ กับเธอจะเอ่ยขึ้น

“อ้าว เด็ก ๆ ”

“พี่จีน่า หวัดดีค่ะ” ก่อนที่ทุกคนจะทักทายคนสวยตรงหน้าขึ้นพร้อมกัน

“ก็ตามนี้นะจ๊ะ ชั้น 14 ล่ะ อย่าลืม?”

จีน่าที่แจ้งอะไรเสร็จเธอก็ย้ำห้องที่จะไปรายงานตัว วันนี้ไรอันไม่อยู่และอีวานซึ่งได้รับมอบหมายให้เข้ามาเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ การเข้ารายงานตัวของพนักงานใหม่ อีวานก็เป็นหนึ่งในคณะกรรมการผู้บริหาร Saudy อีกคน เขาแทบจะเป็นมือขวาของไรอันเลยก็ว่าได้ พวกเขาเรียนที่ Oxford มาด้วยกัน และเนื่องจากพ่อของไรอันที่สนับสนุนเขาในทุกด้าน หนำซ้ำที่บ้านของทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนเก่าแก่กันมานาน

ติ๊ง….

ทันทีที่ลิฟต์หรูเปิดออก สาวทั้งสามและผู้มารายงานคนอื่น ๆ ต่างก็ถือแฟ้มเอกสารเตรียมตัวและดูท่าทีที่ตื่นเต้นของแต่ละคน แม้ว่าจะผ่านการสัมภาษณ์มาแล้ว แต่การมารายงานตัวก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี

“คุณลิลลี่เชิญค่ะ”

“คุณแพทตี้เชิญค่ะ” และตอนนี้ก็ถึงคิวของเธอบ้างแล้ว

“คุณเฌอปรางค์เชิญค่ะ”

ก๊อก ๆ ….

“เชิญครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล

วันนี้เฌอปรางค์เข้ามารายงานตัว ใส่ชุดสูทสีดำพอดีตัวเรียบร้อย กับกระโปรงที่ยาวเหนือหัวเข่า ใบหน้าสวยอย่างไร้ที่ติ ผมดำเงาแบบคนที่ไม่แต่งเติมอะไร อีวานที่ชะงักอยู่หน่อย ๆ กับความงามของคนข้างหน้านั่น

เขาจำได้ว่าเธอคือหนึ่งในแก๊งค์สาวสวยเมื่อคืน นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นคนไทยเขายังเชื่อ เพราะเธอดูเหมือนลูกครึ่ง เกาหลี ญี่ปุ่น จีน เทือกนั้น

“สวัสดีค่ะ ชื่อเฌอปรางค์ค่ะ” แล้วเจ้าหล่อนก็พูดทักทายขึ้น ทำให้คนข้างหน้าต้องกลับเข้าสู่บทสนทนา เมื่ออีวานอธิบายงานของเธอคร่าว ๆ งานเธอจะเป็นฝ่ายเช็คสต๊อกสินค้า และตรวจงานสต๊อกผ่านระบบคอมพิวเตอร์

สัปดาห์หนึ่งเธอต้องออกพื้นที่อยู่4-5 วัน เพราะงานที่นี่จะยุ่งมาก

เธอเข้าใจว่าเขาคือเจ้านายคนเดียวของแผนกนี้ และก็ไม่รู้ว่าตำแหน่งที่ใหญ่กว่าคนนี้นั้นครือใคร เพราะอีวานก็ไม่ได้แจ้งหรืออธิบายอะไรแก่เจ้าหล่อน

“เสร็จธุระแล้ว ฉันขอตัวนะคะ คุณอีวาน”

เฮ้อ ที่แท้ผู้ชายที่เป็นเพื่อนของหนุ่มลีโอ กับธามไทนั่นก็เป็นหัวหน้าพวกหล่อนนั่นเอง

ทั้งสามสาวที่ต้องแยกกันทำงาน แต่เวลาพักเที่ยงก็นัดไปทานข้าวพร้อมกัน ที่ศูนย์อาหารของทางโรงงาน เขาจัดแยกแต่ละฝ่ายและกับข้าวก็ตักได้ไม่อั้น

“แกว่าไงนะลีโอ?” ธามไทที่ตกใจเมื่อได้ยินลีโอเล่าถึงสาวตัวน้อยคนงาม ที่ไอ้เพื่อนตัวยักษ์มันบอกมาว่า มันจองเธอ หมายหัวเธอไว้แล้ว ส่วนพวกเขาจะจีบใครหนึ่งในกลุ่มนั่นก็ย่อมตามสบาย

“มันจะบ้าเห็นทุกคนเป็นของเล่นไปซะหมดไม่ได้ แล้วถ้ากูชอบแม่คนนั้นขึ้นมาจริง ๆ แม่งไม่ต้องแย่งกับมันเลยรึไง

วะ!!” ธามไทที่ก่นบ่นอย่างหัวเสีย เมื่อแม่สาวน้อยที่เขาหมายตาไว้ถูกเพื่อนรักหักเหลี่ยม บอกกับลีโอมาแบบนั้น

“มึงพลาดแล้ว ที่ไม่รีบจองเธอไว้ก่อนมัน?”

“นี่เห็นว่าทำงานที่บริษัทมันอีกนะ คราวนี้เสร็จแน่!!” ก่อนที่ลีโอจะทำท่าเอามือเชือดคอตัวเอง

ชิบบบ…..

นี่ก็1 อาทิตย์แล้วที่พวกสาว ๆ เข้ามาทำงานที่นี่ ทุกอย่างก็วุ่นวายเหมือนเดิม วันนี้เฌอปรางค์ก็ได้ออกนอกพื้นที่ไปตรวจสต๊อกสินค้าตามเคย แต่ที่หล่อนต้องไปวันนี้ เป็นพื้นที่อู่ต่อเรือของเมืองปูซาน

“วันนี้ปรางได้ออกงานกับพี่จีน่าหรอคะ?”

“ใช่แล้ว เดี๋ยวสวมเสื้อเซฟตี้กับหมวกเซฟตี้ไว้ด้วยนะ หน้างานเขากำลังก่อสร้างกัน?” จีน่าขยับปากบอกคนตัวเล็ก

“ได้ค่ะ” และทั้งคู่ก็ได้ออกไปดูยังหน้างาน คนตัวเล็กถือไอแพดเช็คสต๊อกชิปสินค้า แต่ทันใดนั้นก็เหมือนมีอะไรดังมาจากด้านบนยังไม่ทันที่จะได้หันไปมองก็เหมือนจะมีอะไรหล่นลงมาอย่างรวดเร็ว

พล๊วด!! คลังโกดังสินค้าขนาดใหญ่ที่มีกล่องไมโครชิปมากมายบรรจุอยู่ในนั้นหนักราว ๆ ตันกว่าได้ มันล่วงหล่นลงมาตรงที่ ที่เธอยืนพอดี

อุ้ยย!! ร่างใหญ่หนาสูงราว 190 ก็ได้มาคว้าเธอออกไปอย่างหวุดหวิด ถึงแม้เขาจะไม่ชอบเธอมากแค่ไหน แม้จะเกลียดเข้าใส้ก็เถอะ แต่เขายังไม่ต้องการเห็นเธอตายตอนนี้ มันดูง่ายไป คนตัวเล็กที่ดิ้นขลุกขลักเพราะตอนนี้ตกอยู่ในอ้อมอกแกร่งของคนตัวโตนั่น

ทันทีที่คนตัวโตมองหน้าเธอ สายตาที่มองมานั้นทำเอาเฌอปรางค์แอบสั่นน้อยๆ ใบหน้าหล่อคมเข้มนัยน์ตาดุแข็งกร้าวราวกับว่าเธอไปทำอะไรเขาแต่ชาติปางไหน คนตัวโตที่ยืนขึงขังไม่พูดอะไร ก็ปล่อยร่างเธออย่างแรง แทบจะสลัดออกเลยก็ว่าได้

จีน่าที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจที่ตอนนี้คนตัวเล็กหัวแตก “เลือด!! ปรางเลือดไหล?”

“บอสไรอัน? คุณเป็นอะไรมากไหมคะ?”

นี่ปราง ทำไมถึงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยห๊ะ? แทนที่จะเป็นห่วงเฌอปรางค์ แต่เธอกลับดันเป็นห่วงเขาจนออกนอกหน้า ไม่ทันที่จีน่าจะได้คำตอบจากใคร ร่างใหญ่ก็สาวท้าวสวบ ๆ ออกไปข้างนอก ปล่อยให้พวกเธอและหน่วยพยาบาลพิเศษของทางโรงงานมาดูแล