บทที่ 5

...สองวันต่อมา

"ค่ะ บอส" ร่างบางรับคำผ่านโทรศัพท์มือถือด้วยรอยยิ้ม เพราะเจ้านายของเธอกำลังรุกคืบจีบชายในฝันอย่าเอาเป็นเอาตาย แถมยังโทรมาขอให้เธอช่วยย้ายมหาวิทยาลัยให้อีกต่างหาก

(ฝากด้วยนะคะ พี่อ้ายหลิน) เสียงเหมี่ยวเจินดังขึ้น

"ค่ะ" อ้ายหลินรับคำ ก่อนที่เจ้านายจะวางสายไป

"ไอลีน !!!" ร่างสูงบุกเข้ามาในห้องทำงานของเธอกับเหมี่ยวเจิน แม้เธอจะพยายามขับไล่ไสส่งเขาเป็นร้อยๆครั้งก็ตาม

"..."

"แองจี้โทรหาคุณใช่ไหม ?" เขาถามขึ้นทั้งที่ตัวเองก็ได้ยินเต็มสองหู แค่จับใจความเรื่องที่สาวๆคุยกันไม่รู้เรื่องเท่านั้น

"ใช่ค่ะ กรุณาออกไปจากห้องทำงานของดิฉันด้วย" เลขาน้ำแข็งบอกเสียงเย็น แล้วละความสนใจจากคนตรงหน้าไปให้ความสนใจกับเอกสารบนโต๊ะทำงานแทน

"นี่ผมจะคลั่งตายอยู่แล้วนะไอลีน" สเตฟโวยวาย แต่เหตุผลที่เขาจะคลั่งตายไม่ใช่เพราะเจ้านายเธอนี่สิ

"ฉันไม่เคยห้ามคุณตายนะคะ" หญิงสาวตอกกลับเสียงเรียบเฉยอีกตามเคย

"เลิกกวนประสาทผมสักที !" เขาพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ทั้งที่มาหาเรื่องต่อปากต่อคำกับเธอถึงที่แท้ๆ

"คุณกำลังรบกวนการทำงานของฉันนะคะ ทางที่ดีกลับไปทำงานของคุณเถอะค่ะ"

"คุณนี่มัน นี่มัน... ฮึย!" นายแบบหนุ่มโวยวาย ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟากำมะยี่สีดำที่อยู่ไม่ไกลนัก

เธอเงยหน้าขึ้นมามองการกระทำของคนเอาแต่ใจด้วยสายตาตำหนิ แต่คนถูกมองกลับทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน ลอยหน้าลอยตาหยิบนู่นหยิบนี่ไปเรื่อยเปื่อย เพราะเขามาเพื่อจะทำตามใจตัวเอง

"ไอลีน" เขาเรียกชื่อเธอ ทำให้เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง

"..."

"ใครสอนเทคนิคคุณกัน ?" คำถามกำกวมของชายหนุ่ม ทำให้คนฟังงุนงง แต่เลือกที่จะไม่ตอบคำถามใดๆ

"..."

"เฮ้! ผมถามน่ะ ไม่ได้ยินหรือไง ?" สเตฟหัวเสียเมื่อเขากำลังถูกผู้หญิงสวยเมินซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ฉันไม่เข้าใจคำถามของคุณค่ะ" ริมฝีปากรูปกระจับเอ่ยขึ้น แต่สายตาของเธอกลับมองเขาด้วยความรำคราญ ทำให้คนเอาแต่ใจรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก

"ลุกมานี่ได้ไหม" เขากวักมือเรียกเธอราวกับต้องการดูเมนูในร้านอาหาร

"คุณควรให้เกียรติคนอื่นบ้างนะคะเซฟ" อ้ายหลินตอกกลับอีกหน แถมยังไม่ยอมลุกไปตามที่เขาบอกอีกต่าง

"ผมไม่ชอบให้ใครขัดใจผม" ชายหนุ่มเอ่ยหน้าตาย ก่อนจะเป็นคนลุกขึ้น แล้วเดินมาหาเธอเอง

"ค่ะ" คำตอบรับสั้นๆของเธอทำให้เขาขบกรามแน่น

"อยากจะรู้จริงๆ ว่าคุณจะเมินผมไปได้อีกนานแค่ไหน" พูดจบเขาก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะทำงานของเธออย่างแรง เลขาสาวทำเสียงรำคราญในลำคอ แต่ก็ยังคงตั้งใจอ่านเอกสารในมือต่อไป

"จิ๊"

"เรามารื้อฝื้นจูบหวานๆเมื่อก่อนหน่อยเป็นไง ?" สเตฟพูดขึ้น ก่อนจะกระชากแฟ้มสีดำในมือของเธอาเหวี่ยงทิ้งอย่างรวดเร็ว

"ทำบ้าอะไรของคุณน่ะ !!" เลขาน้ำแข็งมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

"ทำบ้าที่ไหนกันล่ะ ผมจะทำแบบนี้ต่างหาก" พูดจบร่างสูงก็เอี้ยวตัวเข้ามาประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว

"อือ" มือเล็กทุบเข้าที่อกเขาแรงๆ แต่มือหนากลับเอื้อมมือมารั้งไหล่เธอเอาไว้

เพี๊ยะ !!!

"ออกไป !!" คำพูดแรกของเธอหลังจากที่ฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของเขาเต็มแรง แต่ดูเหมือนร่างสูงจะนิ่งเงียบไปตั้งแต่เขาถอนริมฝีปากออกมาแล้วด้วยซ้ำ

"..." เขาจ้องใบหน้าของเธออย่างครุ่นคิด แถมรสจูบหวานๆเมื่อกี้ยังทำให้เขารู้ติดใจขึ้นมากกว่าเดิม ราวกับมันเป็นยาเสพติดร้ายแรงยังไงอย่างนั้น

"ออกไปเดี๋ยวนี้!" อ้ายหลินพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับยกแฟ้มสีดำที่อยู่ใกล้มือขึ้นมาป้องกันตัว

"ผมไม่ออก" สเตฟบอกด้วยรอยยิ้มกวนประสาท ก่อนที่เขาจะสาวเท้ายาวๆมาประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ทำให้แฟ้มในมือถูกยกมาฟาดกระหน่ำใส่เขาไม่หยั้ง "ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก" นายแบบหนุ่มพูดขึ้น เพราะสันแฟ้มของเธอกระแทกเข้ากับลำคอของเขาอย่างจัง

"ออกไปสิ !!"

"ไม่ !!!" เขาตะคอกกลับ ก่อนจะรั้งเอวบางเข้ามาตัวเองเพื่อรั้งให้เธอเข้ามาใกล้เขามากขึ้น แล้วประทับริมฝีปากอีกครั้งด้วยความกระหายในสัมผัสเมื่อสักคู่ ความหวานละมุนผสมกับความร้อนแรงที่เขาเติมเต็มเข้าไป ทำเอาร่างบางที่ขัดขืนอยู่พักใหญ่ต้องหยุดชะงักลง

"..." มือเล็กปล่อยแฟ้มเอกสารในมือ เพราะเธอเริ่มโอนอ่อนไปกับรสจูบดูดดื่มที่คนตรงหน้ามอบให้

"หึ" เขาครางในลำคอเบาๆ เมื่อคนตัวเล็กกำลังปล่อยให้เขาพยุงร่างกายของเธอแทน