Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
เป็นห่วง
เพทายตื่นมาตอนเช้าของวันใหม่เมื่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเวลาหกโมงเช้า ร่างสูงรีบดีดตัวลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย แล้วกลับออกมาแต่งตัวในชุดทำงานปกติเพราะวันนี้มีถ่ายโฆษณาน้ำหอมของแบรนด์ตัวเอง
ร่างสูงเดินออกมาจากห้องแต่งตัวก็พบคนตัวเล็กยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหนเลย
"จะนอนกินบ้านกินเมืองหรือไง? ร่างสูงเอ่ยขึ้นน้ำเสียงดุดัน
เงียบ!
แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนตัวเล็กจะตื่นขึ้นมาเลย
"แก้มใส! แก้มใส! ตื่น! ร่างสูงร้องเรียกพร้อมกับยื่นมือหนาไปเขย่าตัวคนตัวเล็กแล้วเลิกผ้าห่มขึ้นมือหนาเอื้อมไปอังหน้าผากของร่างบางก็รู้ได้เลยว่าอุณหภูมิร่างกายผิดปกติ
"เชี่ยยย!! จะตายไหมเนีีย! ร่างสูงตกใจสบถออกมารีบคว้าเสื้อผ้าตัวเองมาสวมใส่ให้ร่างบางแล้วอุ้มไปที่รถหรูของตัวเองโดยไม่รีรอ
@โรงพยาบาล
เพทายขับรถมาจอดหน้าห้องฉุกเฉินพยาบบาลก็วิ่งมารับผู้ป่วยเขาจึงรีบขับรถไปจอดไว้แล้วรีบวิ่งกลับมาอย่างนึกเป็นห่วง
ร่างสูงนั่งกุมมือไว้ใต้คางจิตใจเริ่มกระวนกระวายเพราะหมอยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉินเลย
แกร่ก!
"คุณหมะ...?
"มึงไปทำอะไรเขามา? ยังไม่ทันได้พูดจบเสียงคุณหมอหนุ่มก็ดังขึ้นเสียก่อน
"กู!
"ตั้งข้อหาทำร้ายร่างกายได้เลยนะเว้ย!อาการหนักขนาดนี้"
"ไอ้หมอคือกู.. .?
"ไม่ต้องพูดแล้วกูรู้ มึงสบายดีนะ? หมอหนุ่มเปลี่ยนเอ่ยถามสารทุกข์ของเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาแทน
"อืม!! สบายดีว่างๆนัดเจอกันหน่อยไหม? เพทายเอ่ยถามเพื่อน
"คนนี้จริงจัง? หมอหนุ่มเอ่ยถามเพื่อน .
"ไม่รู้!
"ช่างเถอะเรื่องของมึงจัดการเองล่ะกันกูขอตัว" หมอหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินแยกตัวออกไปที่ห้องพักตัวเอง
"เดี๋ยวสิวะไอ้หมอ!
"มีไร?
"อาการเธอเป็นไงบ้าง?
"ปลอดภัยแล้วที่ตรงนั้นเกิดการอักเสบมาเนื่องจากอวัยวะฉีกขาดจากการโดนกระทำที่รุนแรง คงอีกสักพักใหญ่กว่าจะหายเป็นปกติ"
"อือ! ขอบใจมึงมาก เเต่เดี๋ยวนะ!ไอ้หมอนี่มึงเปิดดูเหรอถึงรู้ว่าอักเสบ?
"ก็กูเป็นหมอก็ต้องตรวจคนไข้อยู่แล้ว"
"ไอ้สัส!หมอนี่มึง!!
"มึงไปรอที่ห้องพักผู้ป่วยได้แล้วสักพักจะมีพยาบาลเข็นผู้ป่วยไปส่ง"
"กูขอห้องพิเศษวีไอพีนะ"
"ไปจัดการติดต่อเองเลย" พูดจบคุณหมอหนุ่มก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ร่างสูงของเพทายจึงเดินไปที่เค๊าน์เตอร์ติดต่อเรื่องห้องพัก
พอร่างบางถูกย้ายออกจากห้องฉุกเฉินเเล้วยังคงนอนแน่นิ่งบนเตียงผู้ป่วยใบหน้าซีดขาวยังกับซากศพ คนตัวสูงได้แต่เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงเบาๆเพราะกลัวร่างบางตื่นขึ้นมา มือหนาเลื่อนไปลูบมือเล็กที่วางบนหน้าท้องเบาๆอย่างเอ็นดู
"ขอโทษนะที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้" ยิ่งคิดถึงเรื่องบนเตียงที่เร่าร้อนเมื่อคืนร่างสูงไม่คิดเลยว่าจะได้เป็นคนแรกของหญิงสาว ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เคยเที่ยวเคยดื่มอย่างเธอจะไม่ผ่านมือผู้ชายมาเลยสักครั้ง
"อื้ออ!! โอ้ยยย! เเค่ขยับตัวร่างบางก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บตรงกลางกลีบสาวที่มันอักเสบจากการถูกกระทำที่รุนแรง
"เป็นยังไงบ้าง? ร่างสูงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ยังไม่ตายค่ะ"
"ถามเพราะเป็นห่วงยังมาประชดอีก"
"ถ้าห่วงจริงๆคุณคงไม่ทำแบบนี้"
"แก้มใส! บอกให้หยุดประชด"
"ฉันไม่ได้ประชดคุณนะคะฉันพูดเรื่องจริงล้วนๆและอีกอย่างเลขาอย่างฉันจะมีสิทธิ์อะไรไปประชดท่านประธานอย่างคุณ" ร่างบางพูดจบก็หันหน้าหนีเปลี่ยนเป็นท่านอนตะแคงหันหลังให้ท่านประธานแล้วแกล้งหลับตาลงเพื่อให้เขาออกไปจากจุดที่นั่งอยู่
ประธานหนุ่มหล่อก็ลุกจากเก้าอี้ข้างเตียงไปนั่งที่โซฟาแล้วต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที
นธี
ตู๊ด! ตู๊ด!
(ครับบอส)
"คุณนธียกเลิกงานผมวันนี้ทั้งหมดให้ด้วยครับ"
(แต่บอสครับวันนี้มีงานถ่ายแบบนะครับแล้วยังมีนางแบบมาแคชอีกหลายคนบอสต้องเข้ามาช่วยเลือกนะครับ)
"วันนี้ผมไม่ว่างติดธุระด่วนคุณช่วยยกเลิกนัดกับลูกค้าให้ผมด้วย"
(แล้วบอสจะให้เลื่อนนัดเป็นวันไหนดีครับ)
"อีกหนึ่งอาทิตย์ ผมติดธุระอีกอาทิตย์นึงถึงจะเสร็จคุณช่วยจัดการงานแทนผมด้วยถ้าทำไม่ได้ก็ลาออกไป"
(คะ ..ครับบอส)
"เอ่อ! คุณไปทำงานก็ได้นะคะแก้มอยู่ได้" ร่างบางที่นอนแอบฟังอยู่ก็อดไม่ได้ที่คนตัวสูงจะมาเสียงงานเพราะเธอ
"คุณ? ^....^
"เอ่อ! พี่เพทายกลับไปทำงานก็ได้นะคะ"
"ไม่! ฉันจะอยู่ดูแลเธอ"
"แต่ฉันอยู่ได้ค่ะไม่เป็นไรมากแล้ว"
"จะกินอะไรเป็นพิเศษไหมฉันจะไปซื้อให้?
"ไม่ค่ะแก้มไม่หิว"
"ไม่หิวก็ต้องกินจะได้กินยา"
"รอกินของโรงพยาบาลก็ได้ค่ะ"
"แต่ข้าวโรงบาลไม่อร่อย"
"แก้มกินได้ค่ะ"
"งั้นเธอพักเถอะเดี๋ยวฉันจะออกไปหากาแฟดื่ม อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม?
"ค่ะ" เมื่อสิ้นเสียงตอบรับจากร่างบางคนตัวสูงก็เดินออกจากห้องไป
แกร่ก!
เสียงประตูปิดลงร่างบางก็หลับตาลงช้าแล้วสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอย่างโล่งใจ
"เฮ้อออ!!! เวรกรรมอะไรของแกแก้มใส ร่างบางได้แต่พึมพรำคนเดียวอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
ฝั่งของคนตัวสูงที่เดินออกจากห้องมาแล้วลงมาด้านล่างซึ่งเป็นศูนย์อาหารของโรงพยาบาล
"เอาอเมริกาโน่ร้อนครับ"
"เชิญนั่งรอสักครู่นะคะคุณลูกค้า"
ร่างสูงเดินมานั่งลงที่โต๊ะแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเช็คดูข่าวสารแต่ก็มีคนโทรเข้ามาก่อน
ครืดด! ครืดด!
เคธี่
"ฮัลโหลว่าไงเคท?
(Hi Baby เคทกลับไทยแล้วนะคิดถึงทายมากเลย)
"สบายดีนะ?
(เคทสบายดีค่ะแล้วทายล่ะคิดถึงเคทไหม?)
"อืม!
(ว่างๆเดี๋ยวเคทไปหานะทายเคทพึ่งลงเครื่องน่ะกำลังกลับคอนโด)
"โอเคแค่นี้นะเดี๋ยวค่อยนัดเจอกัน"
(โอเคค่ะเบบี๋ . จุ๊บ!)
เมื่อวางสายจากหญิงสาวคนสนิทที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งคู่นอน ร่างสูงก็วางมือถือลงที่โต๊ะกระจกของร้านกาแฟแล้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง อย่างที่คาดเดาไม่ได้เลยว่าในใจร่างสูงกำลังคิดอะไรอยู่
"คิดอะไรอยู่ว่ะ? เสียงแหบพล่าของหมอหนุ่มเดินเข้าทักทายเพื่อนสนิท
"เปล่า?
"ขออนุญาติเสริฟกาแฟค่ะ อเมริกาโน่ร้อนนะคะ" พูดจบพนักงานก็วางถ้วยกาแฟลงตรงหน้าชายหนุ่มทั้งสองคนที่นั่งอยู่คนล่ะข้างกัน
"เออ! มึงได้ข่าวเคทบ้างไหม? หมอหนุ่มเอ่ยถามเพื่อน
"เพิ่งวางสายไปเมื่อกี้บอกว่าอยู่ไทยแล้ว"
"นี่มึงยังติดต่อกับเคทเรื่องนั้นอยู่อีก?
"ก็ต่างคนต่างพอใจเปล่าว่ะไม่เห็นแปลก น้ำแตกก็แยกทางจบ"
"ไอ้เหี้ยทายมึงนี่มัน!
"เเล้วถ้าเคทไม่ยอมปล่อยมึงไปล่ะ?
"อะไรของมึงไอ้หมอนนท์"
"กูก็แค่ถามมึงก็รู้นิสัยเคทดีอยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม กูแค่เป็นห่วงผู้หญิงของมึง"
เมื่อเพื่อนพูดจบร่างสูงก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรยกกาแฟขึ้นดื่มด้วยสีหน้าท่าทางอย่างยากจะคาดเดา
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
