Bad Boss รักร้ายเจ้านายเลว

ร่างบางของหญิงสาววัย 22 ปี กำลังยืนหมุนรอบตัวอย่างช้าๆกวาดสายตามองรอบๆบ้านหลังใหญ่อย่างใจหาย เธอก็คือ....

แก้มใส ธัญชนก วัฒนะธงชัย

บ้านหลังใหญ่ที่กำลังจะถูกยึดไปในกี่นาทีข้างหน้า หลังจากที่มีข่าวพ่อแม่ของเธอยิงตัวตาย ถูกฟ้องล้มละลายแถมยังมีหนี้ติดตัวอีกตั้ง 50 ล้าน ร่างบางยืนนิ่งน้ำตาคลอคิดถึงพ่อกับแม่ที่ตื่นเช้ามาจะคอยโทรหา คอยโทรปลุกให้ตื่นไปเรียน

"ป๊าขาม๊าขาแก้มคิดถึงป๊ากับม๊าจังเลยค่ะ แก้มเหนื่อย"ร่างบางยืนพึมพรำคนเดียวแล้วเงยหน้าขึ้นจ้องมองบนชั้นสองของบ้าน

"แล้วไม่คิดถึงอาบ้างเหรอ? เสียงแหบพล่าทรงพลังและดุดันดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ร่างบางถึงกับสะดุ้งขึ้นมาเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว

"คะ..คุณอาวรุฒ!! ร่างบางเบิกตาโพรงเมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงคือใคร

"หึๆ!! อาดีใจจริงๆเลยที่หนูแก้มจำอาได้"

"อามาที่นี่ทำไมคะ?

"มาที่นี่ทำไมน่ะเหรอ ก็มาพาหนูแก้มไปดูสวรรค์ไง"

"อาหมายความว่าไงคะ?

"หนูแก้มก็โตจนเรียนจบปริญญาแล้วคงจะเข้าใจความหมายของอาดีนะ" วรุฒพูดพร้อมกับโน้มลงไปกระซิบที่หูร่างบางพ่นลมหายใจอุ่นรดต้นคอขาวเนียนจนร่างบางสะดุ้งเฮือกแล้วขยับถอยห่างออกไป

"ไม่ต้องกลัวอาไม่ทำให้หนูเจ็บหรอก" ชายร่างสูงพูดพร้อมกับเขยิบเข้าไปหาหญิงสาวช้าๆหน้าตาหื่นกระหายจ้องมองร่างบางสายตาแพรวพราว

"คะ..คุณอา!

"หนูอยากได้บ้านหลังนี้คืนไม่ใช่เหรอ อามีวิธีนะ ขึ้นอยู่กับตัวหนูเองว่าจะยอมทำตามข้อเสนอของอาหรือเปล่า"

"นี่คุณอาหมายความว่าไงคะ?

"ใช่แล้ว! เจ้าของบ้านคนใหม่ก็คืออาเอง"

"นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณอา...??

"หึๆ! ต้องโทษพ่อหนูนะถ้ามันยอมโอนหุ้นให้อาตั้งแต่แรกมันก็คงไม่ตาย แถมยังทิ้งหนี้ไว้ให้ลูกรับผิดชอบอีก"

"พ่อฉันไม่ได้ฆ่าตัวตายใช่ไหม? ร่างบางตวาดถามออกไปด้วยความโมโหกำปั้นน้อยบดเบียดเข้าหากันจนแน่นเพราะความจุกอก

"จะมาฉลาดตอนนี้มันคงไม่ทันแล้ว//เรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า"

"ฉันไม่คุย ไอ้ฆาตรกร!

เพี๊ยะ!!

"อ๊ะ!!

เมื่อสิ้นคำด่าทอฝ่ามือหนาก็ฟาดลงที่แก้มนวลอย่างแรงจนหน้าบางหันไปตามแรงตบ ร่างบางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลซึมออกมาที่มุมปากร่างบางก็ยกมือเรียวขึ้นมากุมหน้าตัวเองไว้เพื่อให้ทุเลาความเจ็บ

"อย่าดื้อกับอาแบบนี้สิหนูแก้ม ยอมอาดีๆแล้วหนูจะสบาย"

"ถอยไป ไอ้ล.....?

หมับ!!

"อ๊ะ!! ปล่อยฉันนะไอ้เลว!! ร่างบางถูกกระชากเข้าอกแกร่งของชายร่างสูง โดนขึงตัวเอาไว้แน่นไม่ให้ขยับ ร่างบางยืนตัวสั่นเพราะความโมโหที่ทำอะไรไม่ได้ น้ำตาที่คลออยู่เบ้าตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"ไม่ร้องนะคนดีของอา อาสัญญาจะไม่ทำให้หนูเจ็บอีก ถ้าหนูไม่ดื้อ" ร่างสูงกระซิบข้างหูเบาๆพร้อมกับโน้มลงไปหอมที่ซอกคอขาวเนียน

ฟอดด!!ร่างบางที่ทำอะไรไม่ได้เลย ได้เเต่เบี่ยงหน้าหนีเพื่อไม่ให้วรุฒสัมผัสโดนเเก้มเนียนของตัวเอง

พรึ่บบ!!วรุฒผลักร่างบางของหลานสาวลงที่โซฟาพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ สายตาหื่นกระหายเริ่มแทะโรมร่างกายของร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า เนคไทด์ที่คอถูกคลายออก มือหนาเลื่อนลงมาปลดกระดุมที่ข้อมือทั้งสองข้างของตัวเอง แล้วเลื่อนขึ้นไปแกะกระดุมเสื้อออกจนหมด เหลือเเต่เนื้อตัวเปลือยเปล่า

"กะ .แกจะทำอะไรฉัน? ร่างบางเอ่ยถามน้ำเสียงขาดหายไม่เป็นศัพท์

"หึๆ!! ของมันเคยๆกันแล้ว จะเอากับอาสักรอบสองรอบ อาไม่ถือนะว่าหนูแก้มจะผ่านผู้ชายมากี่คน"

หมับบ!!

"อ๊าายยย ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต!

พรึ่บบ!!

แคว่กกก!!

เสื้อเชิ้ตตัวบางถูกดึงออกจนขาดวิ่นเหลือเเค่บราเซียกับหน้าอกขนาดใหญ่กว่าตัวรอยเด่นอยู่ต่อหน้าวรุฒ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอก่อนจะใช้มือหนาดึงบราเซียลงมาไว้ที่เอวคอด แล้วโน้มลงไปดูดเลียยอดปทุมถันของร่างบาง

"อย่ะ .. อย่านะ!!! ..

@อีกด้าน

"คุณนธีเห็นเลขาของผมไหม? ร่างสูงของประธานบริษัทน้ำหอมแบรนด์ดังเอ่ยถามผู้จัดการเมื่อเข้าบริษัทในตอนบ่ายกับไม่เห็นเลขาคนใหม่

"ถ้าหมายถึงน้องแก้มน้องขอลาครึ่งวันครับบอสเห็นบอกจะไปเก็บของที่บ้านแม่"นธีเอ่ยตอบเจ้านาย

"หึๆ! ดีจริงมาทำงานได้สามวันก็ลาซะแล้ว"

"จะให้ผมตามน้องไหมครับว่าบอสอยากเจอ? นธีถาม

"ไม่ต้อง! มีอะไรก็ไปทำเถอะ!

"ครับบอส!

เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานร่างสูงก็ไม่เป็นอันทำงาน เขาเองไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา จึงจับโทรศัพท์ในห้องต่อสายไปหาผู้จัดการที่อยู่อีกห้องของบริษัทเขา

ตู๊ด! ตู๊ด!

(ครับบอส)

"คุณรู้ไหมบ้านของแก้มใสอยู่แถวไหน?

(บอสไม่ได้อ่านใบสมัครเหรอครับ)

"ช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยบ้างไหม?"

(เอ่อ!! ผมยังไหวอยู่ครับบอส หมู่บ้านริมน้ำ เลยบริษัทไปประมาณ 10 กิโลครับ)

"อืม! ขอบใจ"

เมื่อได้คำตอบจากลูกน้องร่างสูงก็บึ่งรถไปที่หมู่บ้านริมน้ำทันที เท้าเหยียบคันเร่ง มือก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปยังเบอร์ของหญิงสาวแต่โทรเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับสาย ร่างสูงรู้สึกตะหงิดใจจึงเร่งฝีเท้าให้หนักขึ้นเพื่อเพิ่มความเร็วของรถสปอร์ตคันหรู

@หมู่บ้านริมน้ำ

เมื่อมาตามทางที่ผู้จัดการส่งให้ก็พบบ้านหลังใหญ่หลังริมสุด ที่มีพื้นที่กว้างขวางร่างสูงจอดรถไว้หน้าบ้านหลังใหญ่ก็พบว่าประตูรั้วถูกเปิดเอาไว้เเล้ว พอเดินเข้ามาบริเวรบ้านก็พบบอดี้การ์ดสองคนในชุดสูทยืนเฝ้าหน้าประตูอยู่

"ฉันมาตามหาคน" ร่างสูงเอ่ย

"เข้าไม่ได้นายไม่อนุญาติให้คนนอกเข้า" ชายร่างกำยำไม่ต่างกันเอ่ยขึ้น ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีเสียงผู้หญิงดังเล็ดลอดออกมาจากในบ้าน

"กรี๊ดดดดด!! อย่ะ อย่านะ! ปล่อยฉันไปเถอะ ชะช่วยด้วย. ช่วยฉันดั๊ว.... อื้ออออ!!

"แก้มใส! หลีกไป!!

"ไม่เรื่องของคุณกลับไปเถอะ! บอดี้การ์ดหนุ่มอีกคนเอ่ยขึ้น

"เชี่ยเอ้ยย!!

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!

ตุ๊บตั่บ!! ตุ๊บตั่บ! ไม่นานร่างสูงก็จัดการกับบอดี้การ์ดสองคนจนแน่นิ่ง ตัวเขาเองก็ถูกสวนกลับจนเป็นแผลที่มุมปาก

แกร่ก!!

"เข้ามาทำเหี้ยไรวะ? กูบอกให้เฝ้าประตูไง วรุฒเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูบ้านเปิดเข้ามาแต่ก็ไม่ได้หันมองคิดว่าเป็นลูกน้องของตัวเอง

"มาพาไปลงนรกตามพ่อมึงไปไง!

"ผลั๊วะ!! เพล้งงงงง!!!

"อ๊าากกกก ... อั๊ก!!!

ยังไม่ทันที่วรุฒจะได้หันมามองเจ้าของเสียงแจกันใบใหญ่ราคาแพงก็ถูกฟาดลงที่ท้ายทอย จนคนที่ไม่ได้ตั้งตัวฟุบลงกับพื้นเลือดสีเเดงสดไหลอาบตามใบหน้าและลำคอ

"กรี๊ดดด!! ฮึกก~>>> ฮือออ!!! พรึ่บบ!! ร่างบางที่เห็นเหตุการณ์ก็ร้องกรี๊ดดสุดเสียงแล้วเป็นลมล้มพับไปในที่สุด

ร่างสูงของเพทายยืนมองหญิงสาวตรงหน้าที่ใบหน้าเปรอะเปรื้อนไปด้วยรอยน้ำตา หน้าอกเปลือยเปล่ามีรอยขบเม้มจนเป็นรอยแดง เขาดึงบราเซียขึ้นมาปิดอกอวบอูมเอาไว้ แล้วถอดเสื้อสูทพันรอบร่างบางเเล้วอุ้มออกไป ด้วยความรู้สึกหน่วงภายในใจอย่างยากจะคาดเดา

#เอาน้ำจิ้มไปก่อนน๊าาาา เดี๋ยวไรท์พยายยามลงให้ทุกวันค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องแก้มใสด้วยน๊าาาา

#ยังไม่แก้คำผิด