ทานข้าวบ้านเพื่อน

"แพรไปนะคะ" พูดจบร่างบางก็สาวเท้าออกมา เดินตรงไปยังรถของตัวเอง ซึ่งก็แอบคิดไม่ได้เมื่อเห็นพี่ชายแสดงสีหน้าเหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างเมื่อเขาบอกว่าแก้มใสไม่สบาย

"เคท!ผมขอตัวก่อนครับ มีงานต้องเคลียร์นิดหน่อย" เพทายเอ่ยขึ้นพร้อมกับกำลังจะลุกจากโต๊ะ

"แต่วันนี้มันวันหยุดนะคะทาย"

"คุณก็รู้ว่างานผมเยอะ"

"จะอยู่ไหนคุณก็ยังบ้างานเหมือนเดิมนะคะ"

"ผมขอตัวนะ"

"เคทขอไปกับคุณด้วยได้ไหมคะ?

"เดี๋ยวตอนเย็นผมไปหา อย่าดื้อ!

"ก็ได้ค่ะ"

"ฝากจ่ายตังด้วยนะครับ" พูดจบก็ควักแบงค์สีเทาออกมาวางไว้บนโต๊ะต่อหน้าหญิงสาวแล้วสาวเท้าหนาออกจากร้านไป

หมับบ!!!

"อ๊ะ!

"แก้มใส!!

"พะ ..พี่เพทาย!

"เคทเขาเป็นแค่เพื่อนฉัน"

"เพื่อนคุณเกี่ยวอะไรกับฉันคะ?

"ก็... ช่างเถอะนี่เธอจะกลับแล้วเหรอ?

"ค่ะ//ขอตัวนะคะแก้มเหนื่อยอยากพัก" ร่างสูงได้ยินแบบนั้นก็ยอมปล่อยมือของเธอเเต่โดยดี ร่างบางก็เดินขึ้นรถตัวเองขับกลับคอนโดไป

"แม่งเอ้ย! ร่างสูงได้แต่สบถออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"แล้วทำไมเราต้องอธิบายอะไรกับยัยนั่นด้วยว่ะ ยัยนั่นก็แค่ลูกหนี้ที่เราเอาไว้ขัดดอก" เมื่อคิดได้ก็ยกมือขึ้นยีหัวตัวเองอย่างหัวเสียแล้วเดินกลับเข้าไปในห้างอีกครั้ง

"อ้าวทาย! ไหนว่าจะไปเคลียร์งานไง?

"ไม่ต้องแล้ว วันนี้แม่ทายชวนไปทานข้าวที่บ้านเคทไปด้วยกันนะ"

"นี่ทายชวนเคทไปที่บ้านเหรอคะ?

"จะไปไม่ไป ไปก็ขึ้นรถ"

"ไปค่ะ"

@บ้านพัฒนฐานิศร์

"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" ร่างสูงพนมมือทำความเคารพบุพการี

"อ้าวตาเพทายมาแล้วเหรอลูก?

"ครับ"

"นี่เคทเพื่อนผมเองครับ//เคทนี่พ่อกับแม่ทาย"

"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"

"สวัสดีจ๊ะตามสบายนะ"

"ขอบคุณค่ะ" เคธี่ตอบ

"นิ่มไปตามคุณแพรลงมาทานข้าวสิ!

"ค่ะคุณผู้หญิง "

"นั่นไงมากันแล้ว"

"สวัสดีครับตัวเเสบของลุง" เพทายเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มให้หลานสาวตัวน้อย

"น่ารักจังเลยนะคะเหมือนที่ทายบอกไว้เลย" เคธี่เอ่ยขึ้นเสียงหวานพร้อมกับส่งยิ้มให้กับสาวน้อยวัยใส

"น้องเพลงนี่อาเคทครับเพื่อนลุงเอง" เพทายแนะนำเพื่อนสนิทให้หลานสาวรู้จัก

"สวัสดีค่ะคุณป้าเคท"

"ป้า?? เคธี่

"ก็เป็นเพื่อนของคุณลุงก็ต้องเป็นป้าสิคะ"

"หึๆๆ!! .

"ขำอะไรทาย?

"เปล่าหรอก!

"แล้วนี่ตาเก่งกล้าไม่มาเหรอหนูแพร? ไพลินเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นเก่งกล้ากับแก้มใส

"พี่กล้าคงไปรับยัยแก้มค่ะเดี๋ยวคงมา"

"งั้นเราทานรอเลยกว่าเเม่ว่า" ไพลินเอ่ยบอกลูกๆของเขา พอทุกคนกำลังจะทานข้าวก็มีผู้เดินเข้ามาใหม่อีกสามคน

"สวัสดีครับคุณอา// สวัสดีครับคุณอา!! .

สองหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกันนั่นคือเก่งกล้ากับเหมันต์ที่เพิ่งมาถึง

"ตาเหมตาเก่งกล้านั่งเลยลูก" ไพลินเอ่ย

"คุณน้าสวัสดีค่ะ" แก้มใสกล่าวทักทายเจ้าของบ้านด้วยท่าทีเก้อเขิน

"หนูแก้มมาๆมานั่งกับแม่สิลูก"

"ขอบคุณค่ะคุณแม่ " หญิงกล่าวอย่างอ่อนหวานเเล้วเลื่อนเก้าอี้เข้าไปนั่งข้างผู้ใหญ่

"น้องแพรทานนี้ดูครับ"ร่างสูงพูดพร้อมกับตักกับข้าวใส่จานคนตัวเล็ก

"ขอบคุณค่ะ" ร่างบางเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มตาหยีให้กับคนตรงหน้า

"อ่ะ .แฮ่มม!!เพลิงกระแอมขึ้นทันทีเมื่อเห็นท่าทีของลูกสาวที่มองผู้ชายด้วยสายตาหยาดเยิ้ม

"พี่เคททานเยอะๆนะคะกับข้าวเมืองไทยมีแต่ของอร่อย" ร่างบางเอ่ยขึ้นขณะทุกคนกำลังทานข้าว

"เพทายตักแกงเขียวหวานให้แฟนสิลูก" ไพลินเอ่ยขึ้นเสียงเบาๆเหมือนเย้าแหย่ลูกชาย

แกร่งง!!เสียงช้อนล่วงกระทบกับจานทำให้ทุกสายตาหันไปจ้องมองต้นทางของเสียง

"เอ่อ! ขะ...ขอโทษค่ะช้อนมันหลุดมือ" หญิงสาวกล่าวขอโทษออกไปเพราะทำเสียมารยาท

"ไม่เป็นไรจ๊ะหนูแก้ม ทานเยอะๆนะจะได้มีแรงถือช้อน" ไพลินเอ่ยจนหญิงสาวยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้

"ค่ะคุณน้า ช่วงนี้นอนดึกแก้มคงเพลียค่ะ"

"ทานต่อเถอะ" เป็นเสียงเพลิงที่เอ่ยขึ้น

"ป๊ะป๋าเหมป๊ะป๋าเก่งกล้าลองทานเเกงเขียวหวานสิคะคุณยายทำอร่อยม๊าากกก" เสียงใสแจ๋วของเด็กน้อยเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนที่โต๊ะต่างยกยิ้มกันไปตามๆกัน

ฮ่าาๆ! ฮ่าาๆ!!

"น่ารักจังเลยนะคะ! เคธี่เอ่ยขึ้นหลังจากทุกคนหยุดเสียงหัวเราะลง

"อยากมีสักคนไหม? เพทายเอ่ยถามเพราะรู่ดีว่าหญิงสาวอยากมีลูกมากแค่ไหน

"นี่ไม่ได้ขอเคททางอ้อมใช่ไหมทาย? หญิงสาวพูดแหย่คนที่นั่งข้างๆจนผู้เป็นพ่อกับแม่อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

"ลูกก็อายุเยอะแล้วนะเพทายพ่อว่าควรมีครอบครัวได้แล้วนะ" เพลิงเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง

"ผมไม่รีบครับ " เจ้าตัวเอ่ยตอบพ่อ ทำให้หญิงสาวอย่างเคธี่คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ต่างจากหญิงสาวอีกคนที่เอาแต่นั่งเงียบทานข้าวเพียงไม่กี่คำ

"น้องแพรทานนี่ดีกว่าครับ" เหมันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับตักอาหารใส่จานแพรวา

"ขอบคุณค่ะ" ร่างบางเอ่ยขอบคุณ .

"เอ่อ! อาเพลิงอาลินครับจะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอคบกับน้องแพร? เหมันต์ตัดสินใจเอ่ยออกไปในสิ่งที่ใจต้องการ

"เป็น!! เพลิงเอ่ยขึ้นเสียงเย็นชา

"คุณคะ!! ไพลินเอ่ยปรามสามี

"เป็นแน่ถ้ามึงทำลูกกูเสียใจอีก"

"ผมจะไม่ทะ... ห๊ะ!..คุณอาว่าอะไรนะครับ.. แสดงว่าคุณอายอมให้น้องคบกับผมแล้ว!!!ร่างสูงเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ

"ขอบคุณนะครับอาเพลิง"

"แล้วแต่ลูกกู!! เพลิงตอบ

"ว่าไงลูกแพรวา? ไพลินเอ่ยถามลูกสาว

"น้องเพลงอยากมีป๊ะป๋าเป็นของตัวเองไหมคะ? ไพลินหันไปถามหลานสาวตัวน้อย

"อยากค่ะคุณยาย! เด็กน้อยตอบคำถามด้วยอาการตื่นเต้น

"งั้นน้องเพลงก็ต้องเรียกป๊ะป๋าว่าพ่อเหมด้วยนะครับ" เหมันต์พูดขึ้นอย่างมั่นใจ

"ชิ!! ร่างบางจิ๊ปากใส่เบาๆก่อนจะตักข้าวเข้าปากเคี้ยวต่ออย่างอารมณ์ดี

"หึๆ!! เพลิงยกยิ้มมุมปากขึ้นมาแต่แค่แป๊บเดียวก็กลับไปทำหน้านิ่งปกติ

"งั้นวันนี้ผมค้างที่นี่เลยนะครับ! ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร

"ไอ้เชี่ย! ได้คืบจะเอาศอก" เก่งกล้าเอ่ยขึ้นอย่างลืมตัวว่ามีหลายคนนั่งอยู่

"อืม! อาเห็นด้วย" เพลิงกล่าว

"เห็นด้วยให้ผมค้างที่นี่? เหมันต์

"ไอ้เชี่ยย!! เพลิงเอ่ยทุกคนก็หัวเราะลั่นห้องอาหาร ส่วนร่างสูงก็แกล้งทำเป็นหน้าหมางอย

ฮ่าาาาๆ!! //ฮ่าาๆ!!!

เวลาผ่านล่วงเลยไปหลายชั่วโมงจนทุกคนทานข้าวอิ่ม

"น้องเพลงขึ้นไปนอนดีกว่าลูกดึกแล้วนะคะ" ร่างบางเอ่ยบอกลูกสาวตัวน้อย

"น้องเพลงยังไม่ง่วงค่ะแม่แพร"

"แต่พรุ่งนี้หนูต้องไปโรงเรียนนะคะ"

"ก็ได้ค่ะ! พ่อเหมต้องขึ้นไปส่งน้องเพลงที่ห้องกับแม่แพรนะคะ"

"ว๊าา!! เขามีพ่อแม่แล้วคงไม่สนใจป๊ะป๋าแล้วสิ" เก่งกล้าพูดพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่เด็กน้อย

"โอ๋ๆ!! ป๊ะป๋าอย่าน้อยใจเลยนะคะน้องเพลงก็รักป๊ะป๋าเหมือนเดิม" เด็กน้อยพูดพร้อมกับโผลเข้าไปกอดขาของเก่งกล้าอย่างออดอ้อน จนผู้ใหญ่ถึงกับยิ้มตามเป็นแถว

"อ้อนขนาดนี้ป๊ะป๋าคงโกรธไม่ลง งั้นป๊ะป๋ากลับก่อนนะคะ" เก่งกล้าเอ่ยบอกเด็กน้อยหน้าตุ๊กตา

"บ๊ายยค่ะ! เด็กหญิงยกมือขึ้นโบกให้เก่งกล้าแล้วส่งยิ้มตาหยี

" น้าแก้มก็กลับแล้วนะคะ"

"สวัสดีค่ะน้าแก้ม"

เมื่อล่ำลากันเสร็จทั้งหมดก็พากันกลับบ้าน ส่วนร่างสูงก็ต้องเดินขึ้นไปส่งเด็กน้อยบนห้องนอนกับแม่ของเขา ร่างบางก็เดินขึ้นรถกลับคอนโดพร้อมพี่ชาย