บทที่ 5

วีนัสยกมุมปากคล้ายว่าจะยิ้ม ดวงตากลมโตจดจ้องริมฝีปากอีกฝ่าย ลุ้นว่าเขาจะเอ่ยอะไรออกมา แต่ทว่าวอร์กลับนั่งลงที่เดิมทำให้เธอต้องนั่งลงด้วย

“บทเรียนที่สอง...การสัมผัส"

“สัมผัส” เธอทวนคำพูดนั้นแล้วยกฝ่ามือไปแตะที่หน้าผากชายหนุ่ม “แบบนี้เรียกสัมผัสไหม”

“แตะหัวอย่างกับกูเป็นหมาเลย” ชายหนุ่มพึมพำเสียงเบาแล้วปัดมือหญิงสาวออก “ทะลึ่งแล้ว ดูแล้วฉันน่าจะเกิดก่อนเธอหลายปี เรียกฉันว่าพี่ก็ได้นะ”

“พี่วอร์”

“ใช่”

“ค่ะ สอนต่อเลย”

เธอไม่นอกเรื่อง วอร์กัดริมฝีปากพลางเอี้ยวหน้าไปมองด้านหลัง

“โรคจิตเปล่าวะ” ท่าทางเอย คำพูดเอย การกระทำที่คาดเดาอะไรไม่ได้ของเธอเอย ทำให้วอร์อดที่จะคิดอะไรบ้า ๆ แบบนั้นไม่ได้

“โรคจิตค่ะ” วีนัสตอบเสียงเรียบ แววตาเย็นเยือกจ้องหน้าวอร์ไม่ลดละ “อยากให้เป็นก็จะเป็นให้”

“เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นได้แล้ว ถึงว่าไม่มีใครเอา มองมาซะแบบนั้นเป็นใครก็หนี”

“…” เธอเลือกที่จะเงียบและไม่ตอบโต้คำพูดร้ายกาจพวกนั้นที่วอร์คิดจะพูดเมื่อไหร่ก็พูด ไม่ถือสาคนควบคุมสติตัวเองไม่ได้ “เงียบทำไม หรือต้องให้วีเริ่มก่อน” วีนัสยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ในตอนที่อีกฝ่ายติดอยู่ในห้วงความคิดตัวเอง ทำเอาวอร์สะดุ้งตกใจฟาดมือไปโดนข้อพับแขนวีนัส เธอเสียการทรงตัวล้มฟุบลงใส่ตัวเขา

ใบหน้าจิ้มลิ้มกระแทกกับอกแกร่งอย่างแรง ริมฝีปากเธอกระทบกับฟันจนเป็นแผลมีเลือดออกเปื้อนเสื้อวอร์

“ไม่ได้ตั้งใจ” วีนัสรีบบอกเมื่อเห็นวอร์ก้มมองเลือดที่เปื้อนเสื้อตัวเก่งด้วยสีหน้าสุดเซ็ง

“อืม” เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับถอดเสื้อต่อหน้าวีนัส ร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบนที่เต็มไปด้วยหมัดกล้ามเนื้อปรากฏสู่สายตาวีนัส เธอเองก็เพิ่งสังเกตเห็นรอยสักที่คอชายหนุ่ม

“แมงกะพรุน หมายถึงอะไรเหรอคะ” วีนัสเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“ก่อนจะอยากรู้เรื่องชาวบ้าน ไปเช็ดเลือดออกก่อนดีไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ แผลแค่นี้เอง” วอร์ทำหน้าแหย ๆ เมื่อวีนัสเลือกที่จะเลียริมฝีปากตัวเองและตวัดเลือดเข้าปากแทนการไปบ้วนปากและซับเลือดออก “เลือดตัวเอง วีไม่รังเกียจหรอก”

“ฉันยังไม่ได้ว่าอะไร”

“สีหน้าคุณมันฟ้อง” เธอเลียปลายนิ้วกลางข้างขวาที่เปื้อนเลือดด้วย จากนั้นก็เงยหน้ามองชายหนุ่ม “พร้อมเรียนรู้ต่อแล้วค่ะ” เขารู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจทำท่าทางยั่วยวนใส่ แต่มันก็เรียกความสนใจจนอดที่จะหลุบตามองไม่ได้

“สัมผัสของคนเรามันมีหลายแบบ สัมผัสของคนรัก สัมผัสจากคนรู้จัก สัมผัสจากเพื่อนและสัมผัสจากคนในครอบครัว ทุกการสัมผัสจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป”

“ค่ะ” เธอขานรับ ให้เขารู้ว่ากำลังตั้งใจฟัง แต่กลับเป็นวอร์ที่พูดตะกุกตะกักเสียเอง สายตาจริงจังกำลังจดจ้องเขาไม่ละไปไหนหรือกะพริบตา รู้สึกกดดันมาก

“และสัมผัสจากคนแปลกหน้าอย่างฉันมันก็จะให้ความรู้สึกอีกอย่าง” วอร์ยกฝ่ามือขึ้นไปวางบนไหล่มนและค่อยๆ ลูบไล้ไปตามลำคอระหง สอดปลายนิ้วขยุ้มกลุ่มผมตรงท้ายทอยหญิงสาวจนวีนัสเผลอหลับตาพริ้มกับสัมผัสนุ่มนวลชวนเคลิ้มนี้

“อื้อ~ สัมผัสจากคนแปลกหน้ามันเป็นแบบนี้เองเหรอคะ”

“เธอรู้สึกยังไง” วอร์ถามเสียงเรียบ หรี่ตามองอย่างลุ้น ๆ ว่าคนหน้านิ่งอย่างวีนัสจะตอบกลับมายังไง

“วีรู้สึก…ร้อนวูบวาบที่ทรวงอก ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้คอวีไปเรื่อย ๆ จนวีรู้สึกมวนท้องน้อยและ…รู้สึกจี๊ดๆ ที่น้องสาว”

“มันจะดีอยู่แล้วถ้าเธอไม่บอกว่ามือฉันหยาบ”

“ก็มันหยาบ” ไม่ว่าเปล่าแต่วีนัสยังจับฝ่ามือวอร์แล้วยกขึ้นไปทาบที่แก้มเขาเอง

“เออว่ะ หยาบจริง…ฉิบหาย สงสัยต้องเข้าไปทำสปามือแล้วมั้ง”

“…” วีนัสมองเขาหน้านิ่ง

แววตานิ่งเงียบคู่นั้นทำวอร์อยากถอนหายใจออกหลายครั้ง

“สัมผัสจริงๆ มันต้องทำแบบนี้” คราวนี้เขาผลักวีนัวนอนราบไปกับโซฟา จากนั้นก็วางฝ่ามือลงบนลำคอ ค่อยๆ ลูบไล้ลงมาจนถึงหน้าอกอวบอิ่มล้นทะลักขอบชุดเดรสสายเดี่ยวของเธอ “คราวนี้รู้สึกยังไง”

“…” วีนัสเงียบ ตอนนี้เธอกำลังสับสนว่าความรู้สึกนี้เขาเรียกว่าอะไร ทั้งที่มั่นใจนักหนาว่าตัวเองไม่มีวันรู้สึกกับสัมผัสนี้หรอก ทว่าตอนนี้ปั่นป่วนไปหมด ราวกับมีผีเสื้อนับร้อยบินวนอยู่ในท้องน้อย ร่างกายร้อนวูบวาบลามมาถึงใบหน้าที่ผ่าวร้อนจนแก้มทั้งสองข้างแดงก่ำ

“เหมือนเธอจะรู้สึกกับตรงนี้มากเป็นพิเศษนะ” ตอนนี้วอร์กำลังลูบไล้เนินอกวีนัส แต่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้น เขาค่อยๆ ปลดสายชุดเดรสเธอออกแล้วรูดลงไปที่ต้นแขนส่งผลให้ชุดร่นลงไปที่หน้าท้องแบนราบด้วย

สองเต้ากลมกลึง มีเพียงบราปีกนกแปะปิดยอดปทุมถันไว้ปรากฏสู่สายตาเขา วีนัสนอนมองหน้าวอร์ตาไม่กะพริบ

“แบบนี้มันไม่มากไปเหรอ”

“เธออยากรู้เองไม่ใช่หรือไง ว่าสัมผัสจากคนแปลกหน้าเป็นยังไง”

“…” ความรู้สึกหลากหลายอย่างประเดประดังเข้ามาจนเธอสับสน “ความรู้สึกนี้เขาเรียกว่าอะไรเหรอคะ”

“รู้สึกแบบไหน”

“จี๊ด ๆ ที่ตรงนั้น” วีนัสยกขาชันเข่าและบิดเร่าไปมาเบา ๆ ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ “มันเปียก ๆ”

“หึ…”

“หมายความว่ายังไง”

“เธอกำลังมีอารมณ์กับสัมผัสฉัน”

“มีอารมณ์…” ตอนนี้เธอเริ่มเข้าใจอะไรหลายอย่างแล้ว ความรู้สึกวูบวาบเมื่อครู่นี้คือเธอกำลังมีอารมณ์กับสัมผัสของวอร์สินะ แต่ต้องชะงักเมื่อเขาวางฝ่ามือลงบนหน้าขาขาวเนียน

“บทเรียนสุดท้ายฉันจะสอนให้เธอรู้จักกับ…ความเสียวซ่าน”

“เสียวซ่าน”

“หึหึ…ใช่ เสียวซ่าน”

“ค่ะ รอสัมผัสอยู่” ไม่แสดงความตื่นกลัวแถมยังเชิดใบหน้าตอบกลับเขาอีก

“หึหึ เธอมันน่าสนใจจริงๆ นะวีนัส”