4 หว่านล้อม

แสงแดดอ่อนๆ ที่ทอแสงลงมา เมื่อเวลาเกือบจะสี่โมงแล้ว นักศึกษาทั้งหลายเริ่มทยอยออกจากรั้วมหาลัย เหลือบ้างเป็นบางคน หรือบางกลุ่มที่นั่งรวมตัวกันสนทนาเรื่องทั่วไปอยู่

ไม่เว้นแม้กระทั่งกลุ่มของขุนพล ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้ประจำของพวกเขา

"เห็นเด็กแล้วมันชื่นหัวใจว่ะ" แม็กส์พูดขึ้นทั้งที่ยังคาบบุหรี่อยู่ในปาก เขาพ่นควันให้ลอยออกไปใส่หน้าเพื่อนอย่างใจเย็น

"ไอ้เวรเอ้ยย ทำเหี้ยไรวะ" ออกัสผู้ที่ไม่สูบบุหรี่ต้องพูดขึ้นเมื่อท่าทีกวนตีนของเพื่อนที่พ่นควันใส่ตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแกล้ง

ขุนพลนั่งเงียบก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์ ไม่คิดที่จะสนใจเพื่อนด้วยซ้ำ เขาเลื่อนดูเฟสบุ๊คไปมาจนแก๊ปเปอร์อดที่จะสอดรู้สอดเห็นไม่ได้ เขาชะโงกหน้ามาดูที่หน้าจอโทรศัพท์ของขุนพล ก่อนที่เห็นว่าเฟสบุ๊คที่เขาดูมันเป็นรูปของน้องปีหนึ่งคนเมื่อเช้า

"เดี๋ยวนี้มึงแอบส่องเฟสสาวแล้วเหรอ" ขุนพลเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะหันไปมองเพื่อน สายตานิ่งเฉยของเขาที่มองแก๊ปเปอร์มันบ่งบอกว่าเพื่อนกำลังเสือกเข้าขั้นทุกที่

"ขนมที่มึงกินอร่อยไหม"

"อืม..ก็อร่อยนะ" เขาตอบขุนพลพร้อมกับผงกหัวเล็กน้อย "แล้วตีนกูกับขนมมึงอยากกินอันไหนล่ะ"

คำพูดนี่มันทำให้แก๊ปเปอร์ ต้องชะงักแล้วหันกลับไปทางเดิม

"สม" ออกัสพูดขึ้นก่อนเมินหน้าหนีไปอีกทาง

"พี่ขุนไปกันหรือยังคะ" เสียงหวานของสาวร่างบางผิวขาวสูงไม่เกิน165 เดินตรงเข้ามายังกลุ่มของขุนพล

"อืม" ชายหนุ่มตอบเพียงสั้นๆ ก่อนจะปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเก็บลงในกระเป๋าตามเดิม

ขุนพลเดินนำหน้าหญิงสาวไป เธอมีชื่อว่าองุ่น นิเทศปี2 ส่วนเรื่องหน้าตาไม่ต้องพูดถึงถ้าไม่แจ่มจริงมีหรือคนอย่างเขาจะยอมเสียเวลา

"เหี้ยขุน วันนี้กินผลไม้เหรอ" แก๊ปเปอร์ที่ตะโกนไล่หลังขุนพลที่กำลังเดินไปที่รถ มันทำให้เพื่อนอย่างขุนพลต้องหันมาพร้อมกับนิ้วกลางที่เรียวยาวของเขา ส่วนคนแซวก็ยิ้มเยาะเบาๆ แต่คนที่เขินกลับเป็นน้องปี2ที่หน้าแดงปานลูกตำลึง

"มหาลัยเรามีกี่คณะวะ" แก๊ปเปอร์ถามขึ้น ส่วนออกัสและแม็กส์ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนที่ออกัสจะถามกลับ"ทำไมวะ"

"เปล่ากูแค่อยากรู้ว่าไอ้ขุนมันกินไปกี่คณะแล้ว" คำตอบของเขาทำเอาเพื่อนทั้งสองถอนหายใจกับความเสือก เกินเบอร์

"มึงไม่ต้องเสือกเรื่องของมันมากก็ได้ เดี๋ยวก็ได้กินตีนมันแทนขนมจริงๆ" แม็กส์พูดจบแล้วลุกขึ้นเดินออกไปทันทีปล่อยให้แก๊ปเปอร์ นั่งมองดูห่อขนมในมือ แล้วพูดออกมาเบาๆ "ตีนไอ้ขุนเหรอ" ส่วนออกัสที่เห็นท่าทางกวนตีนของเพื่อนถึงกับถอนหายใจก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป

เย็นวันเดียวกัน

"พี่ขุนเดียวก่อนสิ..." ขุนพลที่กำลังจู่โจมร่างเล็กโดยใช้ลิ้นเลียบริเวณซอกหูของเธอส่วนมือหนาก็เค้นครึงหน้าอกจนนิเทศปี2อย่างเธอต้องร้องห้าม

"นี่มันในรถนะพี่ รอก่อนไม่ได้เหรอ" เธอพยายามห้ามการกระทำของขุนพล เพราะกลัวคนอื่นที่ผ่านมาจะมาเห็นถึงแม้ว่าเขาจะเลือกจอดรถที่ลับตาคนแล้วแต่อย่างว่า ทำอะไรในรถมันก็ไม่สะดวกอยู่ดี

"กลัวคนอื่นเห็นเหรอนี่มันก็เริ่มมืดแล้วไม่มีคนผ่าน"

ขุนพลพูดขึ้นพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้น้องปี2 เธอนั่งเม้มปากแน่นไม่พูดอะไร ขุนพลจ้องใบหน้าสวยแล้วยิ้มขึ้นก่อนที่เขาจะพูดต่อ

"ยังไงพี่ก็ต้องไปส่งเราอยู่แล้ว เพียงแต่ขออยู่กันสองคนแบบนี้ก่อนได้ไหม"

คำพูดหว่านล้อมของเขามันทำให้หญิงสาวต้องครุ่นคิดไปสักพัก เพราะเธอไม่ได้อยู่เพียงลำพังถ้าไม่อยู่กับเขาตอนนี้เขาอาจจะไม่คุยกับเธออีกก็ได้

"แต่..." เธอมองออกนอกกระจกรถเพราะกลัวว่าการกระทำของเธอและขุนพลจะมีคนอื่นมาเห็น

"ไว้ใจพี่ ...นะ" สายตาหวานเยิ้มมันทำให้สาวนิเทศปีสองอย่างองุ่นคล้อยตามได้ไม่ยาก ขุนพลวางมือลงบนหน้าขาของเธอ แล้วค่อยๆ ลากมันขึ้นมาก่อนจะล่วงเข้าไปในกระโปรงสั้นของเธอ

"พี่ขุน มันจะไม่สะดวกนะคะ"

"อะไรที่ไม่สะดวก รถพี่หรือองุ่นเอง" ทีนี้เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นหงุดหงิดแทน เพราะเจ้าของใบหน้าสวยเริ่มจะงอแงขึ้นมา

"มะ..ไม่ค่ะ องุ่นสะดวกเพียงแต่...."เธอเว้นคำพูดเพราะที่จริงเขาพาเธอเข้าโรงแรมยังจะง่ายกว่า ทำไมต้องในรถ

"ในรถมันตื่นเต้นดีนะ ไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ" สายตาเจ้าเล่ห์ที่ส่งให้เธอมันทำให้น้องปีสองตกหลุมพรางเขาอย่างห้ามใจไม่ได้

ภาคที่1จะมีประมาณสามสิบตอนนะคะ