บทที่2

@สตูดิโอ

กลุ่มของขุนพล ที่มี แก๊ปเปอร์ แม็กส์ ออกัส

ต่างช่วยอาจารย์ทำตัวอย่างงานโมบายบ้านริมสวน เพื่อที่จะใช้เป็นตัวอย่างให้รุ่นน้องที่ต้องเรียนหลักสูตรนี้ ถ้าถามว่าเขาเป็นคนขยันเหรอ หรือว่าชอบช่วยงาน ตอบเลยว่าไม่ ที่ต้องมาช่วยเพราะเพื่อนปากหมาเสนอไป และก็ต้องจำใจทำ ในเมื่ออาสามาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่

"เมื่อคืนมึงไม่ได้กลับห้องใช่ไหม" ออกัสกระซิบถามเพื่อนเบาๆ เมื่อเห็นว่าขุนพลนั้น ยังคงใส่ชุดเดิมมาเรียน เมื่อเพื่อนถามแบบนั้น สายตาคมที่ก้มลงดูงานต่อหน้าถึงกลับช้อนตาขึ้นมองเพื่อนก่อนจะพูดออกไปแบบเต็มเสียง

"เสือก"

"มึงจะถามมันทำไม มึงไม่เห็นเหรอมันใส่ชุดเดิม" คราวนี้แม็กส์พูดขึ้นบ้าง "นั้นไงกูถึงถาม” สองหนุ่มคุยกันส่วน ขุนพล ก็เหลือบมองเพื่อนก่อนจะก้มลงตามเดิม ใบหน้าหล่อไม่พูดอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากมาช่วยงานสักเท่าไหร่ แต่ทว่า ความรับผิดชอบของเขาก็มีพอสมควร เขาก้มลงติดกาวที่ต้องแปะโครงสร้าง งานที่เขาก็เคยทำมาแล้วตอนปีหนึ่งมันจึงไม่ใช่เรื่องอยากสำหรับเขานัก

"ว่าไงนักศึกษา ใกล้จะเสร็จหรือยัง"

เสียงอาจารย์ที่เดินเข้ามาเอ่ยถาม ขึ้น ก่อนจะมองมาที่ชิ้นงาน

"ไวดีนี่ เยี่ยมเยี่ยม พวกนายนี่เก่งจริงๆ" อาจารย์เอ่ยชมมายังแก๊งสี่จตุรเทพ แต่หารู้ไม่ส่วนมากคนที่ทำคือ ขุนพล ส่วนพวกที่เหลือหยิบจับแล้วก็วาง ส่วนไอ้คนที่เสนอมาเป็นอาสายิ่งแล้วใหญ่ นั่งเล่นมือถือไปมา พลางทักหยอดสาวๆ ในเฟสเท่านั้น

"แล้วน้องๆ จะมาตอนไหนครับอาจารย์"

แก๊ปเปอร์ถามขึ้น ที่ถามไม่ใช่ว่าอยากจะช่วยหรือแนะนำอะไร เขาอยากเห็นรุ่นน้องปีหนึ่งซะมากกว่า

"พรุ่งนี้จะให้เข้ามาดู"

อาจารย์ตอบขึ้นแล้วเดินมาชมตัวอย่างที่ขุนพล กำลังทำ

"ที่มึงถามเพราะมึงอยากจะแนะนำรุ่นน้องหรอไอ้แก๊ป"

"เปล่ากูอยากรู้ว่าปีหนึ่งจะมีสาวสวยกี่คน"

"โอ้ยย ไอ้สัส!"

แก๊ปเปอร์ และออกัสคุยกัน จนทำให้คนที่นั่งทำงานจริงๆ จังๆต้องโพล่งเสียงขึ้นมาด่า

"ควายเอ่ย ไม่ช่วยกูแล้วยังมานั่งคุยกันเรื่องสาวๆ อีก พวกมึงแม่งตัวถ่วงความเจริญฉิบหาย”

ขุนพลหันมาทาง เพื่อนก่อนที่จะก้มหน้าลงตามเดิม

@ห้าโมงเย็น

เวลาล่วงเลยมาครึ่งวันเต็มๆ ที่เขาและเพื่อนๆ มานั่งที่สตูแห่งนี้ขุนพลใช้ดินสอทัดหู นั่งส่องงานที่ตัวเองทำก่อนจะดันเก้าอี้อีกให้พ้นโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน

"เสร็จสักที" ประโยคแรกของชายหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น เขายืนบิดขี้เกียจสองสามครั้ง ก่อนจะเดินออกไป สูดอากาศข้างนอกแล้ว ล้วงเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบเหมือนเช่นทุกครั้ง

"อุ้ยนั้นพี่ขุนพลนี่โคตรเท่เลย"

สาวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านบริเวณที่เขายืนอยู่ ขุนพลยืนพิงกำแพงตึก มืออีกข้างคีบบุหรี่ ส่วนมืออีกข้างเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กโซเชียล เมื่อสาวๆ เดินผ่านเขาก็โปรยรอยยิ้มหวานให้ สาวๆ กลุ่มนั้นที่เห็นรุ่นพี่เดือนคณะสุดหล่อยิ้มให้ก็เขินกันใหญ่

"เด็กพวกนี้น่าสงสารนะมึงว่าไหม" แก๊ปเปอร์ที่เดินกินขนมแล้วเห็นทุกอย่าง เขาเดินมาหยุดข้างๆ เพื่อนแล้วพูดขึ้น

"น่าสงสารอะไรวะ" ขุนพลทิ้งบุหรี่แล้วย่นคิ้วถามเพื่อนกลับไป

"ก็หลงซาตานอย่างมึงไง สงสัยอยากตกนรก" พูดจบเขาก็รีบวิ่งหนีไปทันที เพราะไม่อยากโดนตีนเพื่อน ขุนพลที่โดนว่าถึงกับพูดไม่ออกก่อนจะก่อนจะตะโกนด่าเพื่อน

"สัส! เหี้ยเอ่ย" ขุนพล สบถด่าหยาบๆ ก่อนที่เขาจะกลับไปที่กลุ่มของตัวเอง โดยมีเพื่อนๆ นั่งคุยกันอยู่

"วันนี้ดื่มป่ะ" แม็กส์เอ่ยชวนเพื่อนในกลุ่มทุกคนต่างมองหน้ากันก่อนขุนพลจะพูดขึ้น

"กูขอตัวนะ ไม่ไหวเมื่อย เมื่อคืนกูไม่ได้นอน"

คำพูดของเขามันทำให้แก๊ปเปอร์ ต้องเผือกขึ้นทันที เพราะความอยากรู้

"มึงจัดเต็มรุ่นพี่คนนั้นเลยเหรอ เป็นไงแจ่มมะ"

ท่าทางทะเล้นของเขามันทำเอาเพื่อนอย่างขุนพลต้องเหลือบหางตาแล้วยิ้มมุมปากออกมา

"มึงอยากรู้"

เขาถามแก็ปส่วนคนที่อยากรู้พยักหน้าหงกๆ ก่อนจะได้คำตอบ

"มึงก็ไปขอ เย..เขาสิมึงจะได้รู้ ไอ้ควาย! แต่ที่แน่ๆ กูกินอิ่มแล้ว"

เขาพูดแล้ว ก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กแล้วเดินจากไป ส่วนคนที่นั่งฟังคำตอบได้แต่มองตามแล้วกะพริบตาถี่ๆ

"เผือกดีจริงเลยมึงนี่" ออกัสพูดขึ้น