BAD TOUCH 3

มือขวาหนุ่มเดินมายืนอยู่หน้าห้องพักของผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่เพื่อปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติ

ก๊อกกๆๆๆ ~ เขาเคาะประตูสองสามที แล้วรอให้คนด้านในเอ่ยอนุญาต

“เข้ามา”

“ครับ” เขาขานรับเมื่อได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากด้านใน มือขวาหนุ่มหยิบคีย์การ์ดอีกใบออกมาสแกนแล้วเดินเข้าไป

“เมื่อคืนมึงไปไหนมา” ทันทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักของเจ้านาย เสียงเข้มของเจ้าของร่างสูงที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ด้วยท่าทางสบายใจก็ถามขึ้น

“เมื่อคืนมีปัญหาอะไรไหมครับ”

“หึ” มาเฟียหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะออกมาเมื่อนักรบเลี่ยงตอบคำถามของเขา

“วันนี้มีนัดกับมิสเตอร์ชาวน์ หลังจากนั้นก็มีทานข้าวกับคุณเมลิน” มือขวาหนุ่มไม่รอให้ผู้เป็นเจ้านายได้เปิดโอกาสถามอะไร เขาเลือกที่จะพูดเรื่องงานออกไปดีกว่า

“เรื่องอนาสตาเซีย ลีย์ไปถึงไหนแล้ว”

“ผมส่งข้อความเชิญเธอเรียบร้อยครับ แต่ไม่มีการตอบรับกลับมา และไม่สามารถเช็กไอพีแอดเดรสของเธอได้ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นสองอาทิตย์ที่อยู่ที่นี่ ต้องตามหาให้เจอ...”

“...กูต้องได้อนาสตาเซียมาร่วมงาน เข้าใจใช่ไหม” นักรบพยักหน้ารับคำสั่งของผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะก้มหัวแล้วเตรียมเดินออกจากห้อง

“วันนี้ให้ไอ้ฟรานซิสไปกับกู ส่วนมึงมีอะไรจะไปทำก็ไป”

“...” นักรบหันมองผู้เป็นเจ้านายด้วยความไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นท่าทางของไคเขาก็ต้องหายใจออกมาพรืดใหญ่ เพราะรู้ว่าเจ้านายหนุ่มคงรู้เรื่องราวบางส่วน

“ไปจัดการเรื่องตัวเองให้เรียบร้อย อย่าให้มีปัญหาก่อนกลับ”

“ครับ” เขาไม่ปฏิเสธอะไร เพราะมันไม่ได้สำคัญมากถึงขนาดที่เขาต้องแก้ตัวอะไร นักรบออกมาจากห้องพักของผู้เป็นเจ้านาย จัดการหยิบโทรศัพท์ออกมาต่อสายหาเพื่อนสนิทอย่างฟรานซิสทันที

“มึงอยู่ไหน”

(ข้างล่าง)

“เอาบัตรเครดิตมึงมาให้กู”

(แล้วของมึง?)

“หาย” เขาถอนหายใจระงับความหงุดหงิดกับสิ่งที่หญิงสาวแปลกหน้าได้ทำวีรกรรมไว้ก่อนจะตอบกลับคนปลายสาย

(กูรู้สึกว่ามึงจะมีหลายใบนะ)

“...”

(มึงเป็นสายเปย์ถึงขั้นให้บัตรเครดิตผู้หญิงแล้วเหรอ)

“ไม่ต้องเสือก” เมื่อทนเสียงเย้าแหย่ของเพื่อนรักไม่ไหว เขาจึงกดวางสายแล้วลงมาด้านล่างโรงแรมทันที เมื่อยืนอยู่ในล็อบบี้นักรบมองหาฟรานซิสอยู่สักพัก ก่อนจะเดินเข้าไปเอาสิ่งที่ต้องการ

“เอาบัตรเครดิตมึงมา”

“บัตรมึงไปไหน”

“มึงไม่ต้องเสือกเรื่องของกูมากขนาดนี้ก็ได้มั้ง” ชายหนุ่มจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าเพื่อนรัก

“ถ้าไม่บอกก็ไม่ให้”

“ไอ้ฟราน”

“โดนขโมย หายหรือให้ผู้หญิง?” คำถามของฟรานซิสทำมือขวาหนุ่มใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มระงับอารมณ์

“โดนทำลาย”

“หมายความว่า?”

“บัตรเครดิตของกูถูกทำลายหมด พอใจมึงรึยัง!” นักรบถามประชด

“ฮ่าๆ มือขวามาเฟียอย่างมึงพลาดท่าให้ผู้หญิงเหรอ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะผู้หญิงคนนั้นก็ดูแสบไม่เบา” นักรบขมวดคิ้วกับคำถามของเพื่อนรัก ฟรานซิสพูดออกมาราวกับว่าเห็นเธอมาแล้ว

“หมายความว่ายังไง”

“ถ้าเป็นผู้หญิงคนเดียวกับคนที่ออกมาจากห้องมึงเมื่อเช้าก็สมน้ำสมเนื้อกับมึงดี” ฟรานซิสพูดจบก็หยิบบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินของตัวเองออกมาให้กับผู้เป็นเพื่อนแล้วจึงเดินออกไปสูบบุหรี่

“...” มือขวาหนุ่มกำบัตรเครดิตแน่น เมื่อนึกถึงความแสบสันของหญิงสาวแปลกหน้า ไม่เคยมีใครทำให้เขาหัวเสียจนเก็บอาการไม่อยู่แบบนี้เลยสักครั้ง

‘ตามหาผู้หญิงเมื่อคืนให้กูด่วน’

อีกด้าน...

“กรี๊ดดดดดดดดดด~” ทันทีที่กลับมาถึงคอนโดมิเนียมหรูของตัวเอง เสียงกรีดร้องระบายอารมณ์ที่อัดอั้นดังขึ้นจนแสบแก้วหู

“ไอ้บ้า!” หญิงสบถด่าเป็นภาษาอังกฤษของหญิงสาวดังจนคนที่อยู่ภายในห้องด้วย ถึงกับเดินขยี้ตาออกมาอย่างหงุดหงิด

“เสียงดังอะไร”

“หงุดหงิดนิดหน่อย” มีอาตอบเจ้าของร่างสูงดวงตาสีฟ้าผู้เป็นเพื่อนสนิท และพ่วงสถานะรูมเมตของเธอ

“เมื่อคืนทำไมไม่กลับห้อง”

“ไปคลับกับยัยอันนามา” หญิงสาวตอบก่อนจะวางกระเป๋าของตัวเองลงที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟา แล้วจึงเดินเข้าไปหาอีกคนที่ยืนพิงประตูห้องนอน

“ตัวเธอมีกลิ่นน้ำหอมผู้ชายนะ” ชายหนุ่มรั้งเอวคอของมีอาเข้ามาใกล้ ก่อนจะก้มสูดดมลำคอระหง

“ไม่เอาน่า นายเป็นหมาเหรอหลุยส์” มือเล็กผลักใบหน้าคมคายของชายหนุ่มออกห่าง ก่อนจะยกมือโอบรอบคอเขา

“เธอไปนอนกับผู้ชายมา?”

“ฉันเคยนอนกับใครเหรอ” มีอาเลิกคิ้วถามเพราะแม้แต่หลุยส์เอง เธอก็ยังไม่เคยหลับนอนกับเขาเลยสักครั้ง จะมีก็แค่เพียงจูบและสัมผัสสิ่งต้องห้ามของกันและกันเท่านั้น

“ไม่คิดแบบนั้นหรอก เพราะเธอสัญญากับฉันแล้วว่าฉันจะได้เป็นคนแรกของเธอเมื่อเธอพร้อม ใช่ไหม?”

“ถูกต้องแล้วค่ะ เบบี๋” มือบางลูบไล้ริมฝีปากหยักได้รูปของชายหนุ่มเบาๆ ราวกับกำลังเชิญชวน

“อาบน้ำด้วยกันไหม...”

“อย่าดีกว่าเดี๋ยวนายจะทนไม่ไหวเอานะ” ใบหน้าสวยยิ้มหยอกล้อคนตัวสูง ก่อนจะดันเขาออกเบาๆ

“แต่สามปีที่ผ่านมาฉันก็ทนได้มาตลอดไม่ใช่เหรอ”

“แต่วันนี้นายอาจจะทนไม่ได้...”

“ก็เพราะว่าเธอเกเร ต้องโดนทำโทษ” สิ้นเสียงชายหนุ่มก็อุ้มเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะสลับปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายออก

“...” มีอาเลื่อนสายตามองความใหญ่โตของหลุยส์ด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะสะบัดหัวน้อยๆ เมื่อความใหญ่โตของชายอีกคนแล่นเข้ามาในสมองจนเห็นเป็นภาพซ้อน และที่สำคัญของคนตรงหน้าเธอดูเล็กเมื่อเทียบกับของอีกคนที่เธอเห็นเมื่อเช้า

“อยากจับมันไหม”

“ไม่ดีกว่า” มีอาส่ายหัวตอบเพราะความรู้สึกเธอตอนนี้เหมือนเห็นของผู้ชายอีกคนแทบจะตลอดเวลา มันยังตราตรึงอยู่ในสมองเธอไม่หาย

“เป็นอะไรรึเปล่า” หลุยส์ถามเมื่อเห็นถึงสายตาที่แปลกไปของมีอา

“ไม่มีอะไร” หญิงสาวตอบพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างกลบเกลื่อนความผิดปกติของร่างกายที่ความรู้สึกที่ถูกชายหนุ่มแปลกหน้าทำกระทำอุกอาจ ความเสียวซ่านนั้นแม้แต่หลุยส์ก็ยังทำไม่ได้