BAD TOUCH 2

“คิดว่าฉันอยากเอานายเหรอ เหอะ!” มีอาพูดพร้อมกับมองเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เธอกำลังมองหาวางอยู่บนโซฟา เธอก็รีบลุกจากเตียงไม่ลืมที่จะเอาผ้าห่มติดมือไปด้วย

“...” นักรบเลือกที่จะเมินคำพูดของหญิงสาว แล้วหยัดกายลุกจากเตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไม่เว้นแม้แต่กางเกงก็ไม่มีอยู่บนร่างกายของเขาเลย

“อึก...” มีอาที่กำลังหอบเสื้อผ้าตัวเองอยู่นั้นก็ต้องชะงัก กลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นความใหญ่โตเกินมาตรฐานของชายหนุ่มกำลังแข็งชันต้อนรับเช้าวันใหม่

“...ดูเหมือนนายก็จะชอบโชว์เหมือนกันนะ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้มีอะไรดีขนาดนั้น” คำพูดกับความคิดของหญิงสาวมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง ในหัวเธอมีแต่คำถามว่าทำไมเขาถึงมีสิ่งนั้นใหญ่ได้ถึงขนาดนั้น มันใหญ่เกินชาวต่างชาติที่เธอเคยเห็นมามากมาย

“งั้นเหรอ” นักรบเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ส่งผลให้มีอารีบถอยหลังหนีเขาโดยอัตโนมัติ

พรึ่บ!

“ว๊ายยยยยยย~” เจ้าของร่างบางกรีดร้องออกมาเสียงดังเมื่อเธอเหยียบผ้าห่มล้มหน้าคะมำลงไปบนโซฟา นักรบเห็นแบบนั้นก็ยิ้มมุมปากออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปคร่อมร่างเล็กแล้วกักขังเธอไว้ในอ้อมแขนตัวเอง

“นะ...นายจะทำอะไร!” มือขวาหนุ่มก้มมองร่างบางด้วยแววตาไร้อารมณ์ แต่มันก็ทำให้หัวใจของมีอาเต้นจนบ้าคลั่งเพราะไม่สามารถคาดเดาการกระทำของผู้ชายตรงหน้าได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“กลัว?” นักรบกระชากผ้าห่มออกจากร่างกายอีกคนอย่างแรง ค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปกลางหว่างขาของเธอ ส่งผลให้แก่นกายใหญ่แนบชิดอยู่กับใจกลางความเป็นสาว

“อะ...ออกไปจากตัวฉันในเมื่อไม่ชอบขี้หน้ากัน ฉันจะกลับแล้ว!”

“เธอตอบไม่ตรงคำถาม”

“ฉัน-ไม่-กลัว-นาย” ร่างบางพูดชัดถ้อยชัดคำจนทำให้มือขวาหนุ่มถึงกับแสยะยิ้มออกมาอย่างสมเพชหญิงสาวเป็นอย่างมาก

“ไม่กลัวแต่ตัวสั่นเป็นลูกหมา...”

“...ดูเหมือนเธอจะเก็บอาการไม่อยู่นะ” นักรบไม่ว่าเบาเขาเลื่อนมือจับแก่นกายแข็งชันของตัวเองชักรูดสองสามที ก่อนจะถูไถกับช่องทางรักของมีอาเบาๆ จนเธอเม้มปากแน่นเพราะความเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้สึก เธอกัดปากแน่นเมื่อความใหญ่โตยังแนบชิดอยู่กับกายสาวของตัวเอง

“พะ...พอแล้ว” สองมือเล็กรวบรวมแรงเฮือกใหญ่ผลักคนบนร่างออกอย่างเพราะการกระทำอุกอาจของเขามันทำสติเธอกระเจิดกระเจิง

“หึ” นักรบเค้นเสียงหัวเราะออกมาในลำคออย่างนึกสนุก เมื่อเห็นใบหน้าหวาดกลัวของหญิงสาว ปากคอสั่นจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่

“ออกไปจากตัวฉัน!”

“ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด” มือขวาหนุ่มเอ่ยด้วยภาษาไทยที่อีกฝ่ายไม่เข้าใจ เพราะต้องการจะกวนประสาทเธอ

“พูดภาษาอังกฤษสิวะ! โง่รึไง!” ใบหน้าเรียบนิ่งของชายหนุ่มทำให้คนตัวเล็กถึงกับเดือดดาลแผดเสียงแหลมด่าออกมาทั้งที่รู้ว่าเขาฟังออก

“อะไรนะ?”

“ไอ้เฮงซวย!”

“หึหึ” นักรบยังคงหัวเราะแกล้งอีกคนไม่หยุด สวนทางกับนิสัยจริงของเขาโดยสิ้นเชิง คงเป็นเพราะคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เขาจะต้องพบเจออีกมากกว่า เขาจึงทำอะไรแบบนี้ลงไป

“กรี๊ดดดดดดดดด~” มีอากรีดร้องออกมาเสียงดังจนแสบแก้วหู เพราะโกรธแต่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้

“...”

“ถ้าไม่ปล่อยฉันจะกรี๊ดให้แก้วหูแตกแน่!!!”

“...” นักรบยังคงนิ่งก้มมองร่างบางโดยไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ของเธอ

“กรี๊ดดดดดดดด...อุ๊บ!” ด้วยความรำคาญมือขวาคว้าเสื้อกล้ามตัวเล็กของเธอที่วางอยู่ไม่ไกลยัดเข้าไปในปากเธอเพื่อหยุดเสียงน่ารำคาญ

“ผู้หญิงน่ารำคาญ” มีอาเบิกตากว้างด้วยความโมโหเมื่อได้ยินเสียงสบถออกมาจากปากของคนบนร่างที่หยัดตัวลุกยืนปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

“ไอ้บ้า! ไอ้...ไอ้!!!” ทันทีที่หญิงสาวดึงผ้าออกจากปากตัวเอง เธอก็แผดเสียงก่นด่าชี้นิ้วใส่อีกคนด้วยความเคียดแค้น

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง~ เสียงโทรศัพท์ของมีอาดังขึ้นกลบความวุ่นวายของตัวเจ้าของมัน เธอเดินมองโทรศัพท์มือถือด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด

“ฮัลโหล”

(แกหายไปไหนมาทั้งคืน!!!)

“ขอโทษ ฉันเมาแล้วมาเปิดโรงแรมนอน” หญิงสาวค่อยๆ เลื่อนโทรกลับมาแนบหูหลังจากเสียงของเพื่อนรักเงียบลง

(ให้ตายเหอะ! ฉันเป็นห่วงแกทั้งคืนนะยัยมีอา)

“ขอโทษนะคะเบบี๋ เดี๋ยวง้อด้วยจูบหนึ่งที” หญิงสาวเอ่ยกลบเกลื่อนเพื่ออยากจะวางสายแล้วย้ายตัวเองออกจากที่นี่

(ไม่ต้องเลย แค่นี้แหละ)

“ค่าาา เพื่อนรักกกก” สิ้นเสียงร่าเริงเธอก็กดวางสายแล้วถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ แถมอารมณ์ฉุนเฉียวในตอนแรกก็กลับมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นหน้านักรบ

“ฝากไว้ก่อนนะ!” หญิงสาวยกนิ้วชี้หน้าเขาด้วยความเกรี้ยวกราด แล้วจึงเดินไปสวมใส่เสื้อผ้าที่ร่วงกองอยู่กับพื้น รวบรวมของตัวเองมาถือไว้แถมมองชายหนุ่มด้วยความเกลียดชังอยู่ตลอดเวลา

“หึ ถ้ามีโอกาสก็อย่าลืมมาเอาคืนด้วยแล้วกัน” เขาทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทิ้งไว้เพียงความกวนประสาทที่มีอาคิดขึ้นเอง

ผ่านไปสักพัก...

มือขวามาเฟียเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาพลางมองหาหญิงสาวแปลกหน้า แต่ทว่าในห้องกลับเงียบงันไร้เงาของเธอ

“กลับไปได้ซะก็ดี ผู้หญิงอะไรน่ารำคาญสิ้นดี” เขาพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบา พร้อมกับเดินไปแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานในวันนี้ มันคงจะไม่ดีนักถ้าให้เจ้านายของเขาต้องรอเพียงเพราะเขาติดพันกับผู้หญิงอยู่

เขาเหลือบมองสิ่งของที่วางอยู่บนพื้น ก่อนจะเดินเข้าไปดูมันใกล้ๆ เพียงแค่นั้นมือขวาหนุ่มถึงขั้นหัวเสียขึ้นมาทันที เมื่อบัตรเครดิตเกือบทุกใบของเขาถูกหญิงสาวแปลกหน้าทำลายมัน รวมไปถึงเสื้อผ้าของเขาที่กระจัดกระจายเต็มห้องก็เป็นฝีมือของเธอด้วย

เขารีบแต่งตัวเมื่อเห็นเวลาเกือบจะถึงเวลาที่เขามือขวาอย่างเขาจะต้องไปรายงานตารางงานให้ผู้เป็นเจ้านายรับรู้ ก่อนออกจากห้องพักเขาเหลือบมองสิ่งของที่ถูกทำลายเพื่อบันทึกใบหน้าของหญิงสาวแปลกหน้าใส่ในสมอง เพราะถ้าเจออีกครั้งเขาจะไม่ทำแค่แกล้งอย่างวันนี้แน่นอน