BAD RISK 3

"เป็นเชี้ยไรของมึงไอ้กาย" ใบหน้าหล่อเงยมองเพื่อนสนิทของตัวเองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"มันจะเป็นอะไรได้ล่ะ ก็น้องฝุ่นเด็กตัวเล็กๆ ที่มาตามตื๊อมันเป็นเดือนไง" นาวินเจ้าของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างชายหนุ่มตอบแทนเพื่อนรักที่เอาแต่เงียบ

"หน้าตาจิ้มลิ้มดีนะ มึงไม่ชอบหรอ กูยังชอบเลย" ฟรังพูดด้วยท่าทีกระลิ้มกระเหลี่ยตามสไตล์ผู้ชายเจ้าชู้

"เอาไป" เจ้าของใบหน้านิ่งเรียบช้อนสายตามองฟรังก่อนจะพูดออกตามความคิดตัวเอง

"หะ!? "

"ชอบก็เอาไป รำคาญ" กายแสดงใบหน้าหงุดหงิดออกมาเมื่อนึกถึงตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่เด็กสาวรุ่นน้องมาป่วนเขาอยู่ตลอดเวลา

"ถ้าน้องมาได้ยินจะเสียใจนะไอ้กาย"

"เรื่องของยัยนั่น" ถึงแม้แต่หงุดหงิดแต่เขาก็ยังคงปรับเปลี่ยนใบหน้าเป็นนิ่งเรียบตามสไตล์นิสัยของตัวเอง

"ไอ้เวรนี่ มึงเป็นเกย์รึไงวะ" ฟรังทำท่าทีขนลุกใส่กายเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเพื่อนเขาไม่เคยมีแฟนหรือยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนในเชิงชู้สาวเลยสักครั้ง

"..." กายมองใบหน้าเพื่อนสนิทเล็กน้อยก่อนจะปิดหนังสือในมือแล้วลุกจากเก้าอี้เตรียมเดินออกมาจากตรงนั้น

"มึงจะไปไหนไอ้กาย" เสียงตะโกนเรียกของฟรังดังขึ้น กายไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนตัวเองแล้วเดินหนีออกมาด้วยความรำคาญ

จึก จึก! นิ้วเรียวเล็กจิ้มที่ต้นแขนแกร่งของรุ่นพี่หนุ่มเบาๆ เมื่อเขาหยุดเดินแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด

"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยิ้มกว้างเมื่อได้เห็นใบหน้าของรุ่นพี่หนุ่มที่เธอเอาเก็บไปฝัน

"..."

"พี่กาย เลิกเรียนแล้วหรอคะ"

"..."

"ฝุ่นมีเรื่องขอให้พี่ช่วยหน่อยได้ไหมคะ" กายช้อนสายตามองใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างตั้งคำถาม

"อะไร"

"ช่วยสอนการบ้านฝุ่นหน่อยได้รึเปล่าคะ..."

"...เห็นพี่นาวินบอกพี่กายเก่งคำนวน" เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง

"ไม่ใช่หน้าที่ฉัน" กายปฏิเสธเสียงเข้มมันไม่หน้าที่ของเขา เขาไม่ได้เป็นคนจิตใจการกุศลที่จะช่วยใครไปทั่ว

"แต่..." ฝุ่นกำลังจะแย้งแต่ก็ต้องกลืนคำพูดตัวลงคอไปเพราะสายตาที่รุ่นพี่หนุ่มมองเธอมันนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความรำคาญจนเธอรู้สึกหน่วงกับมัน

"แล้วก็เลิกวุ่นวายกับฉันสักที" กายทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านี้ก่อนจะก้าวขาเดินไปที่ลานกิจกรรมที่มีนานัดเขาไว้ โดยมีสายตาเศร้าของเด็กสาวมองตามไปด้วยความรู้สึกจุกอยู่ในใจ

ฝุ่นเดินตามรุ่นพี่หนุ่มมาตามทางก่อนจะยืนมองการกระทำของเขาที่เย็นชาและใจร้ายต่อหัวใจเธอเป็นอย่างมาก มือหนาโยนกล่องคุ้กกี้ที่เธอตั้งใจซื้อให้กับเขาทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ถนอมน้ำใจ

"..." เจ็บกว่าการถูกทิ้งของที่ให้ไปอย่างไม่ปรานีก็คือการที่เธอเห็นเขาแสดงอารมณ์ทางสีหน้าออกมาครั้งแรกกับเพื่อนของเขา ดูเหมือนสายตาคู่นั้นของเขามันจะมีแต่ผู้หญิงตรงหน้าเขาเพียงคนเดียว

"...หรือว่าฉันจะไม่มีโอกาสเพราะเขามีคนในใจแล้วกันแน่นะ" เด็กสาวพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของรุ่นพี่หนุ่มที่เธอแอบชอบกับเพื่อนของเขา มันมีอะไรแอบแฝงอยู่ในความสัมพันธ์ในฐานะเพื่อนนั้นรึเปล่า

"เมื่อไหร่เขาจะยิ้มให้ฉันแบบนั้นบางนะ" ฝุ่นมองตามกายกับมีนาเดินไปจนสุดสายตาทุกอย่างมันดูพิเศษขึ้นเมื่ออยู่กับเพื่อนของเขา ราวกับเธอเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิต...

...และที่สำคัญทั้งสองคนก็ดูเหมาะสมกันมากจริงๆ

ดวงตาคมมองเจ้าของร่างบางที่นั่งอยู่ในรถตัวเองด้วยความรู้บางอย่าง มันเป็นความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่ชอบตัวเองในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ เขาเหมือนคนขี้แพ้ที่มองดูคนที่แอบรักมาตั้งนานกำลังจะไปเป็นของอื่น

"..." ที่ผ่านเขาพยายามเก็บมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจเพราะมีนาเป็นคนที่เขาเองก็ไม่เคยรู้ความคิดของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงจะสนิทกันมากก็ตาม เธอมักจะทำทุกอย่างเหนือความคาดหมาย

"นายไม่ควรทิ้งของน้องแบบนั้นนะ"

"..." เขาไม่ได้ตอบอะไรเพราะเขาเองก็รู้ว่ามีนาต้องการจะสื่อถึงอะไร

"นายควรถนอมน้ำใจคนอื่นมากกว่านี้นะกาย ฉันรู้ว่านายไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดนั้นหรอก"

"ฉันไม่อยากพูดเรื่องเด็กคนนั้นอีก" มีนาเงียบไปเมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงนิ่งเรียบของชายหนุ่มแฝงไปด้วยความรำคาญ จนกระทั่งเขาขับรถพามีนามาที่บ้านของเธอ

พรึ่บ! กายลงจากรถมาเปิดประตูให้กับมีนาเพราะเขาเองก็หวังจะเข้าไปทักทายเพื่อนของพ่อเหมือนกัน

"นายกลับไปเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับเอง" ชายหนุ่มชะงักเท้าเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากร่างบางตรงหน้า

"..." ซึ่งเขาก็พยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะหมุนตัวหันหลังเดินมาทางฝั่งคนขับ

"กาย"

"? " กายหันหน้ามองมีนาเชิงเป็นคำถาม

"เด็กคนนั้นก็น่ารักดี เปิดใจให้น้องหน่อยไม่เสียหายนะ"

"..." เขาไม่ได้ตอบอะไรจัดการเปิดประตูรถแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเบาะรถหรูของตัวเอง จัดการขับมันออกมาจากบ้านของมีนาทันที

เขาไม่ชอบที่มีนากำลังยัดเยียดเด็กผู้หญิงน่ารำคาญคนนั้นให้กับเขา และเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้น...เขาไม่เคยชอบใครนอกจากมีนาเพียงคนเดียว

"ฉันรักเธอ...มีนา" เสียงทุ้มพึมพำออกมาจากริมฝีปากหนาราวกับอัดอั้นอยู่ภายในหัวใจ เพราะเขาคงไม่มีโอกาสได้บอกคำนี้กับเธอ