BAD RETURN 6

“ฉันทำแค่นี้นายก็เคลิ้มแล้ว...”

“...ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนายก็ยังเป็นจุดอ่อนของฉันอยู่เสมอเลยนะ” มาเฟียสาวเคลื่อนใบหน้าออกห่างก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ตามสไตล์ของเธอ

“เก่งขึ้นเยอะเลยนี่”

“ฉันเก่งมาตั้งนานแล้วนะ ไม่งั้นนายจะมาอยู่ในกำมือฉันได้ยังไง” หญิงสาวเลื่อนสายตามองดวงตาสีดำของชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว

“ไม่คิดว่าฉันเป็นคนเปิดทางให้เธอเองเหรอ” โนอาห์ปล่อยมือออกจากลำคอระหง หย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ร่างบางจัดการคว้าไวน์ในแก้วขึ้นมากระดกดื่ม ก่อนจะดึงควีนเข้ามาประกบจูบอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ได้ตั้งตัว

ไวน์รสละมุนถูกพ่นเข้าไปในโพรงปากเล็ก โชคดีที่ควีนไหวตัวทันเธอรีบกลืนมันลงคอแล้วจูบตอบอีกฝ่ายกลับไปอย่างดูดดื่มเพราะคิดว่าโนอาห์คงจะทำอะไรแผลงๆ อีกแน่นอน

“อื้มมมมม~” ร่างสูงครางในลำคอเบาๆ มือหนาลูบไล้สะโพกมนพลางบีบเคล้นมันอย่างถือวิสาสะอย่างที่เคยทำ เจ้าของใบหน้าสวยกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะผลักแผงอกแกร่งห่างตัวอย่างแรงแต่ทว่าโนอาห์ดันรู้ทัน เขาจัดการรั้งเอวโอบเอวเล็กไว้แน่น ทำให้เธอเซถลาเข้าไปแนบชิดร่างกายกำยำมากกว่าเดิม

“ดูเหมือนนายจะคิดถึงฉันมากๆ เลยสินะ” ปากเล็กพูดออกมาหลังผละจูบออกจากอีกฝ่าย เธอยกมือปาดน้ำลายออกจากริมฝีปากตัวเองอย่างลวกๆ แล้วพยายามเขยิบถอยห่างเขา

“หายไปหกปียังจูบเหมือนเดิม เธอไม่คิดพัฒนาบ้างเลยเหรอ” มาเฟียหนุ่มถามกระแนะกระแหน แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆ จ้องมองสัดส่วนได้รูปของหญิงสาวอย่างพึงพอใจ

“ฉันไม่ได้สำส่อนเหมือนนาย...”

“เปลี่ยนผู้ชายอาทิตย์ละคนอย่างเธอมีสิทธิ์มาด่าฉันเหรอ” โนอาห์เลิกคิ้วถามประชด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอควีนมาหกปี แต่เขาก็รู้เกี่ยวกับเธอเกือบทุกเรื่อง

“แล้วคนที่นอนกับของเดิมพันอย่างนายไม่ได้สำส่อนเขาเรียกว่าอะไร”

“ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องของฉันเยอะเหมือนกันนะเนี่ย” มือหนาเชยคางมนเล็กน้อยก่อนจะบีบมันอย่างไม่ได้แรงมากนัก คำพูดของควีนเรียกความชอบใจจากชายหนุ่มได้มาก

พรึ่บ! ร่างบางปัดมือหนาออกจากปลายคางตัวเอง แล้วพยายามดันตัวลุกขึ้นจากโซฟาตัวหรู

“จะรีบไปไหนล่ะ จะมาเอาเรื่องฉันแทนคู่ขาเธอไม่ใช่เหรอ”

“ปล่อย...ฉันจะกลับ” ควีนปรายตามองมือหนาที่โอบเอวเธอเล็กน้อย ก่อนจะดึงสายตาราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความรำคาญมองใบหน้าของโนอาห์

“อยากเอาคืนฉันมากแล้วล่ะสิ เปลี่ยนจากวันพรุ่งนี้มาเป็นวันนี้ตอนสองทุ่มที่สนามฉันแล้วกัน”

“ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ นัดฉันแต่ไปที่สนามตัวเองเนี่ยนะ...”

“...ถ้าแน่จริงก็มาที่สนามฉันสิ แต่ถ้ากลัวก็ไม่ต้อง...แบบนั้นคงดูขี้ขลาดสมเป็นนายดี”

“หึ” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกสนุก เขารู้ว่าควีนนัดเขาไปที่สนามตัวเองเพราะเธอคงคิดจะเล่นไม่ซื่อกับเขา แต่คนอย่างเขาก็ไม่เคยกลัวอะไรแบบนั้นหรอก เพราะเขาก็คิดจะเล่นสนุกกับเธอเหมือนกัน

หลังจากที่มาเฟียหนุ่มปล่อยให้อดีตแฟนสาวกลับไปเตรียมตัว เขาก็จัดการงานในบริษัทที่เขาสร้างมาบังหน้าเพื่อไม่ให้คนอื่นล่วงรู้ความลับเกี่ยวกับธุรกิจมืดที่เขาทำร่วมกับเพื่อนๆ

“นายครับ”

“มีอะไร” โนอาห์ช้อนสายตามองเทวิสมือขวาคนสนิทของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าจัดการเอกสารตรงหน้าต่อ

“ของที่นายให้ผมไปเอามาจากเฮียเรย์ครับ” มาเฟียหนุ่มเลื่อนสายตามองสิ่งที่อยู่ในมือของเทวิสพลางยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ แล้วจึงเอื้อมมือไปรับมันมาถือไว้ก่อนจะเอ่ยปากไล่มือขวาตัวเองทันที

“มึงออกไปได้แล้ว กูจะทำงานต่อ”

“เฮียเรย์ฝากมาบอกนายว่าอย่าเล่นแรงมาก”

“ฝากบอกมันกลับไปด้วย เอาตัวเองให้รอดก่อนแล้วค่อยมายุ่งเรื่องของกู” โนอาห์ตอกกลับไปก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบด้วยท่าทีสบายใจ

หลายชั่วโมงผ่านไป...

มาเฟียสาวขึ้นมานั่งอยู่บนอัฒจันทร์หลังจากเธอขับรถแข่งกับมือขวาตัวเอง แต่ไม่ว่ากี่ครั้งเธอก็ยังคงชนะอยู่เรื่อยไป...เธอเองก็ไม่เคยแพ้ใครเหมือนกัน

“เจสันที่ฉันให้จัดการเรียบร้อยดีใช่ไหม”

“ครับ” เจสันพยักหน้าก่อนจะยื่นขวดน้ำเปล่าในมือให้กับผู้เป็นเจ้านายแล้วหย่อนนั่งลงข้างๆ

“ไม่มีงานการทำหรือไง”

“ไม่มีแล้วครับ...” น้ำเสียงสุภาพถูกแทนที่ด้วยคำถามผ่านน้ำเสียงราบเรียบแฝงไปด้วยความไม่เข้าใจของชายหนุ่ม

“...คิดยังไงถึงแข่งกับโนอาห์”

“น้ำเสียงของนายดูอวดดี...” ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ต่อว่าอะไร มือขวาคนสนิทก็พูดสวนขึ้นมาอีกครั้ง

“ผมถามในฐานะเพื่อนสนิทของคุณหนู” เจสันหันมองหญิงสาวตรงๆ แล้วเลิกคิ้วถามราวกับคาดคั้นเธอ บรรดาลูกน้องมีเขาคนเดียวที่กล้าทำแบบนี้

“นายต้องการคำตอบแบบไหนจากฉันเจสัน” ควีนถามกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ได้มีความฉุนเฉียวแต่อย่างใด เพราะเจสันเองก็เป็นลูกมือขวาคนสนิทของพ่อเธอเหมือนกัน จึงทำให้เธอกับเจสันสนิทกันมานานมากกว่ายี่สิบปี

“...”

“คุณหนูไม่ได้แข่งรถมาหลายปีแล้ว ทำไมถึงตอบตกลง” เจสันถามออกมาอย่างตรงประเด็น ไม่อ้อมค้อมเลยแม้แต่นิดเดียว

“คำตอบของฉันก็คือฉันแค่ต้องการจะสั่งสอนเขาก็เท่านั้น”

กรี๊ดดดดดดดดด~ เสียงกองเชียร์รอบสนามเริ่มส่งเสียงเชียร์ทั้งที่การแข่งขันไม่เริ่มขึ้นก็เป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันที่มีมาเฟียจากหลายแห่งมารวมตัวกันเยอะที่สุด ถ้าคนภายนอกที่ไม่ได้รู้จักพวกเขาก็คงคิดว่ามีแต่เหล่านายแบบมาดูการแข่งขันที่นี่

“เฮ้! ยัยตัวแสบ” เสียงเรเวนและโชแปงตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง ก่อนจะเดินขึ้นมาด้านบนที่เป็นทางฝั่งของควีน

“มีคำอื่นบ้างไหม ฉันเบื่อสรรพนามนี้แล้ว”

“งั้นเจ้าแม่?”

“...” หญิงสาวส่ายหัวปฏิเสธ

“แล้วเธอจะเอาสรรพนามไหน ถ้าจะเอาแบบน่ารักๆ มันไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างเธอหรอกนะ”

“ฆาตกร...”

“...” มาเฟียหนุ่มทั้งสองคนเลิกคิ้วเชิงถามด้วยความงุนงง

“...เพราะวันนี้ฉันจะฆ่าเพื่อนนายคาสนาม” สิ้นเสียงมาเฟียสาวก็เดินลงมาประจำที่ด้านล่างเมื่อเจสันส่งสัญญาณบอกเธอว่าทำการเช็กรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว

หญิงสาวหยิบหมวกกันน็อกประจำตัวขึ้นมาสวม ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนรถลัมโบกินีสีแดงเพลิงที่ของตัวเอง การแข่งรถครั้งนี้ไม่มีกติกาใดๆ มีเพียงความเจ้าเล่ห์ที่จะพาเธอเข้าสู่เส้นชัยก็เท่านั้นเอง

บรื้นนนนน บรื้นนนนน~ เสียงเครื่องยนต์คำรามแข่งกัน ระหว่างลัมโบกินีของควีนและแมคลาเรนสีดำขลับของโนอาห์

“ฉันยังไม่ได้บอกเธอใช่ไหมว่าของเดิมพันก็คือผู้แข่ง...ใครชนะจะให้อีกคนหนึ่งทำอะไรก็ได้”

“....หวังว่าจะเสมอกันเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ” เสียงโนอาห์ตะโกนข้ามฝั่งมาแต่ควีนก็ไม่ยอมหันไปพูดคุยด้วย เธอเลื่อนกระจกปิดแล้วรอฟังสัญญาณนกหวีด

ปรี๊ดดดดดดด~ ทันทีที่เสียงนกหวีดให้สัญญาณ รถซูเปอร์คาร์ทั้งสองคันก็พุ่งออกจากจุดสตาร์ตไปด้วยความรวดเร็วพร้อมๆ กัน

ทั้งสองคนขับเบียดเสียดอย่างไม่มีใครยอมใคร ทุกคนต่างอยากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการจากอีกฝ่ายและต่างฝ่ายต่างคาดหวังว่าตัวเองจะชนะการแข่งขันในครั้งนี้

“เป็นไปได้ยังไง!!” ควีนสบถออกมาเสียงดังลั่นก่อนจะเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์ เพื่อให้ตามรถของโนอาห์ทัน ความมั่นใจของควีนในตอนแรกเริ่มลดน้อยลงเมื่อวนมาจนถึงรอบที่สามของการแข่งขัน เธอยังตามโนอาห์อยู่ไม่ห่างแต่ก็ยังไม่สามารถแซงเขาได้ โนอาห์มองกระจกหลังก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายกาจ แล้วจัดการหักพวงมาลัยอย่างแรงเมื่อรู้ว่าควีนกำลังจะต้อนเขาเข้าไปกับดักที่เธอสร้างไว้

โครมมมมมมม~ แต่กลายเป็นว่ารถของควีนเสียหลักหมุนวนอยู่กับที่ก่อนจะพุ่งชนเข้ากับขอบสนามอย่างแรง ส่งผลให้ไฟหน้ารถยนต์คันหรูแตกกระจายกระเด็นอยู่บนพื้นสนาม

“หวังว่าจะได้รับของเดิมพันดีๆ จากเธอนะ” คำพูดเยาะเย้ยแรกจากที่โนอาห์ขับรถวนกลับมาหลังเข้าสู่เส้นชัยเป็นคนแรก

“...” หญิงสาวหอบหายใจอย่างแรง ก่อนจะเปิดประตูออกมายืนนอกรถ ถอดหมวกกันน็อกออกแล้วปาลงที่พื้นระบายอารมณ์เกรี้ยวกราดของตัวเอง โนอาห์เดินเข้ามาประชิดร่างเล็กก่อนจะโอบเอวเล็กเข้ามาแนบกาย ก้มกระซิบที่ใบหูเล็กเบาๆ

“รู้ไหม...”

“...เมื่อก่อนที่เราแข่งรถแล้วเสมอกันตลอดเพราะเธอเป็นแฟนฉัน ฉันเลยอ่อนข้อให้ไงล่ะ”