BAD NIGHT 2

ดวงตากลมยังคงไม่หลบสายตาของชายปริศนา เธอยังกล้าดีที่จะจ้องมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเห็นรอยยิ้มแปลกๆ ปรากฎบนใบหน้าของอีกฝ่าย

“ให้ตายเถอะ!” ปากเล็กพึมพำขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มในมือจนหมดแก้ว เพียงแค่นึกถึงสายตาที่เขามองเธอวันนั้นก็ทำให้เพตราอดที่จะรู้สึกไม่ชอบหน้าเขาขึ้นมาจริงๆ

“เดี๋ยวก็เมาเป็นหมาหรอก กระดกหมดแก้วแบบนั้น…” ใบหม่อนเห็นท่าทางแปลกไปของเพื่อนรักที่ดูเหมือนจะไม่ชอบใจอะไรบางอย่าง แล้วหันมองตามสายตาของเพตราไปปะทะกับสายตาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“…นี่แกมองผู้ชายอยู่เหรอยัยเพย์ เดี๋ยวนี้กล้าอ่อยผู้ชายในคลับแล้วเหรอ”

“แกมองยังไงถึงเห็นว่าฉันอ่อยผู้ชาย”

“ก็เห็นแกมองเขาตาไม่กระพริบเลย โต๊ะนั้นส่วนมากจะเป็นคนใหญ่คนโตมีอำนาจในประเทศนี้นะ แถมยังงานดีอีกต่างหาก”

“ฉันก็แค่คุ้นหน้าเขาเหมือนเคยเจอที่ไหน”

“เจอกันชาติที่แล้วหรือเปล่าคะ อาจจะเป็นเนื้อคู่กัน”

“ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากมีเนื้องอกตอนนี้” ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักกับอีกฝ่ายแต่เธอก็รับรู้ได้ถึงความไม่ชอบขี้หน้าของกันและกัน

“งั้นฉันขอ…” ยังไม่ทันที่ใบหม่อนจะพูดจบเพตราก็โพล่งออกมาเพราะเธอไม่ได้คิดจะสนใจผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษอยู่แล้ว

“เชิญ”

“ขอบคุณค่ะเพื่อนรัก” ว่าแล้วใบหม่อนก็หยัดตัวลุกจากโซฟาหมายจะเข้าไปหาชายหนุ่มที่มีใบหน้าเหมือนชาวยุโรป แต่ทว่าเซนที่นั่งดื่มเหล้าอยู่เงียบๆ กลับทักท้วงไว้เสียก่อน

“นั่งลงที่เดิมเลยยัยหม่อน เธอไม่รู้เหรอว่าคนที่นั่งโต๊ะนั้นเป็นใคร”

“ก็รู้แค่ว่าเป็นคนมีอำนาจ ทำไมเหรอ?”

“งั้นก็รู้ไว้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่สนใจผู้หญิงคนไหน…”

“…ผู้หญิงที่เขาจะยุ่งด้วยต้องเป็นคนที่เขาเลือกแล้วเท่านั้น” เซนบอกกล่าวสิ่งที่เขารู้ให้กับเพื่อน เพราะไม่อยากให้ใบหม่อนหรือเพตราตกเป็นเหยื่อของผู้ชายคนไหน

“ฉันเข้าใจได้ก็เขาหล่อขนาดนี้ หากเป็นฉันก็ต้องช่างเลือกเป็นธรรมดา” ใบหม่อนหย่อนสะโพกนั่งลงที่เดิม หันหน้ามองคนที่ตัวเองหมายปองตาละห้อย หากเธอต้องการที่จะทำความรู้จักกับเขาแต่เขาไม่ต้องการก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

“เขาเป็นคนมีอำนาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เพตราถามเซนด้วยความอยากรู้ เพราะจากที่เธอเจอเขาที่คาสิโนเหมือนหลายวันก่อนก็คิดว่าสิ่งที่คาดไว้น่าจะไม่ผิด

“เห็นว่าเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่แล้วก็มีอำนาจในวงการสีเทามากๆ ก็เท่านั้น” เซนหันหน้ามองชายฉกรรจ์ชุดดำที่ยืนรักษาความปลอดภัยก่อนจะหันกลับมาตอบเพตราเสียงราบเรียบ

“เขาชื่ออะไรนายรู้ไหม”

“ไหนแกบอกว่าไม่สนใจเขาไง แล้วถามชื่อทำไม”

“ฉันก็แค่อยากรู้ ไม่ได้อยากได้เขามาเป็นแฟนไหมล่ะ” เพตราเลื่อนสายตากลับมามองใบหน้าของใบหม่อนที่กำลังเอ่ยแซวเธอด้วยสายตาหยอกล้อ

“ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อ…โชแปง” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้โดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ดวงตากลมชำเลืองมองเจ้าของชื่อเมื่อสักครู่นี้เล็กน้อย ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายก็กำลังมองเธออยู่เหมือนกัน เมื่อเห็นแบบนั้นริมฝีปากบางก็เบะปากเบาๆ แล้วเชิดหน้าหนีมาอีกทาง

“หึ” เสียงแค่นหัวเราะในลำคอดังขึ้นมาเบาๆ เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นท่าทางเย่อหยิ่งของหญิงสาวเจ้าของใบหน้าสะสวย แต่เขากลับมองเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่พร้อมจะขายตัวเพื่อแลกกับเศษเงินของเพื่อนเขาก็เท่านั้น

“นายจะขึ้นไปพักผ่อนด้านบนหรือเปล่าครับ” แดร็กมือขวาคนสนิทเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านายตัวเองอย่างรู้งานเพราะทุกครั้งที่โชแปงมาที่นี่เขามักจะใช้บริการพิเศษอยู่เสมอ

“กูมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่า” มาเฟียหนุ่มส่ายหัวปฏิเสธ ก่อนจะหยิบแก้วเครื่องเหล้าขึ้นมาแกว่งเบาๆ แล้วเอนหลังพิงกับพนักโซฟาหันหน้ามองเจ้าของร่างอรชรที่กำลังเดินโซซัดโซเซผ่านโต๊ะเขาไปยังห้องน้ำ

“นายสนใจผู้หญิงคนนั้นเหรอ”

“…” เขาใช้สายตาเป็นการตอบคำถาม ก่อนที่ความคิดร้ายกาจบางอย่างผุดขึ้นมาบนสมองของเขา

“ให้ผมพามาที่นี่ไหมครับ?”

“กูจะรออยู่ที่รถ” คำตอบของโชแปงมันแฝงอยู่ในคำพูดของเขาหมดแล้ว ชายหนุ่มหยัดตัวลุกจากโซฟาแล้วก้าวเดินออกมาจากนอกคลับโดยมีลูกน้องอีกคนหนึ่งเดินตามหลังเขาออกมาด้วย