BAD NIGHT 1

“ยัยเพย์ บริษัทที่แกจะฝึกงานส่งข้อความมาหรือยัง” ใบหม่อนเอ่ยถามเพตราในขณะที่เธอกำลังนั่งเหม่อนึกถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อน

“…”

“ยัยเพย์!”

“ฮะ! วะ…ว่าไงนะ” เพตราสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงตะโกนของเพื่อนรักดังเข้าสู่โสตประสาท เธอรีบหันไปตอบรับแทบจะทันที

“ฉันถามว่าบริษัทที่แกสมัครฝึกงานตอบรับมาหรือยัง”

“ยังเลย”

“ทำไมแกไม่ฝึกงานที่บริษัทพ่อแกวะ ไม่ต้องเสี่ยงดวงเอาด้วย”

“…” เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเพตราเปลี่ยนไปเมื่อพูดถึงพิศาลพ่อของเธอ ใบหม่อนก็รับรู้ได้ทันทีว่าทั้งสองคนคงจะมีปากเสียงกันมาอีกแล้ว

“โทษทีฉันลืมไปว่าแกกับพ่อไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไหร่ งั้นไปฝึกที่บริษัทพ่อฉันไหม”

“ไม่ดีกว่า ฉันอยากใช้ความสามารถตัวเอง”

“ตามใจแก แล้วนี่คิดอะไรอยู่ฉันเห็นแกนั่งเหม่อมาทั้งวัน”

“ฉันคิดเรื่องอะไรนิดหน่อยอะ ไม่มีอะไรหรอก” หญิงสาวไม่ยอมบอกความจริงเพราะมันไม่ใช่เรื่องน่าบอกกล่าวกับใครเท่าไหร่ แถมเรื่องที่เธอเจอมาเธอเองก็รับมันไม่ได้เช่นกัน

“วันนี้ไปเที่ยวไหม ก่อนที่จะต้องแยกย้ายฝึกงาน”

“เอาสิ ฉันเองก็อยากเมาอยู่เหมือนกัน” เพตราพยักหน้าตกลงอย่างว่าง่าย ถึงแม้ว่าปกติแล้วเธอจะไม่ค่อยได้ไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้นสักเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยไป

“แปลกแฮะ ที่แกยอมไปเที่ยวง่ายๆ แบบนี้…” ใบหม่อนเอ่ยกระแนะกระแหนเพื่อนรักพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรหาเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่ง

“…งั้นฉันขอโทรชวนเซนไปด้วยนะ”

“ตามสบายย่ะ” เพตราเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ที่เห็นท่าทางกระดี๊กระด๊าเมื่อพูดถึงผู้ชายของใบหม่อน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาเปิดเล่นฆ่าเวลา ทว่ากลับเห็นสายที่ไม่ได้รับมากมายของผู้เป็นพ่อปรากฎบนหน้าจอ มือเล็กกดอ่านข้อความล่าสุดที่ถูกส่งเข้ามา

‘เตรียมตัวให้พร้อมอีกสองวันแกต้องไปพบท่านยศกรกับฉัน’

เพตรากดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอไม่เคยคิดเลยว่าพ่อบังเกิดเกล้าจะเอาเธอไปขายให้คนอื่นเพื่อแลกกับเงินจำนวนหนึ่งที่พ่อเธอได้ไปติดหนี้พนันเอาไว้…แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ต้องการตัวเธออย่างที่ผู้เป็นพ่อต้องการ

@คลับหรูใจกลางเมือง

หญิงสาวในชุดเดรสสีดำขลับเดินนวยนาดเข้ามาในสถานที่ที่มีนักท่องราตรีมากมายกำลังวาดลวดลายเต้นอยู่บนฟลอร์ ดวงตากลมโตกวาดสายตามองหาเพื่อนรักที่มารออยู่ก่อนแล้วไปทั่วและเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งอยู่บนชั้นสองของคลับ เธอจึงรีบขยับขาเรียวก้าวเดินไปหาทันที

“ฉันนัดแกสามทุ่มแต่แกมาสี่ทุ่มเนี่ยนะ” ใบหม่อนโพล่งขึ้นมาเสียงดังเมื่อเพตรามาสายกว่าเวลาที่นัดไว้ ทำให้เธอต้องนั่งดื่มกับเพื่อนสนิทอีกคนไปพลางๆ ก่อน

“โทษทีฉันเผลอหลับ พอตื่นก็รีบมาที่นี่เลย” เพตราหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาโดยหันหน้าไปทางขวา ทำให้เธอนั่งตรงข้ามกับอยู่กับโต๊ะวีไอพีหนึ่งที่มักจะมีคนใหญ่คนโตมานั่งดื่มสังสรรค์

“วันนี้แกแต่งตัวมากันซีนฉันเหรอ” ใบหม่อนมองเพตราตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อเห็นว่าวันนี้ชุดที่เพตราใส่มันดูเซ็กซี่และชวนน่ามองอย่างประหลาด

“ฉันก็แต่งตัวปกติเวลามาเที่ยว”

“ฉันเกลียดหน้าแกเวลาพูดแบบนี้จัง”

“โทษทีที่ฉันสวยจนทำให้แกหมั่นไส้”

“เหอะ ถ้าไม่ใช่เพื่อนฉันคงจะเกลียดแกมากแน่ๆ” เพตราแค่นหัวเราะออกมาจากลำคอๆ เมื่อเห็นท่าทางของใบหม่อน ก่อนจะหันไปทักทายเพื่อนสนิทอีกคน

“ไงเซน”

“ไงคนสวย”

“พูดจาดี ฉันชอบนายมากกว่ายัยหม่อนอีก” คำทักทายของเซนทำให้เพตราคลี่ยิ้มหวานออกมาแล้วไม่ลืมที่จะพูดจิกกัดเพื่อนรักอย่างใบหม่อนไปด้วย

“ฉันก็ชอบเธอมากกว่ายัยหม่อน”

“คิดว่าฉันชอบพวกแกทั้งคู่นักหรือไง!” คนโดนกระแนะกระแหนโพล่งขึ้นมาเสียงดังแล้วมองทั้งสองคนสลับกันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เพตรายิ้มชอบใจที่ยั่วโมโหเพื่อนรักได้

มือเล็กหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันของตัวเองขึ้นมาจิบช้าๆ แล้วกวาดสายตามองรอบๆ ชั้นสองที่เธอนั่งอยู่ไปด้วย สายตาของเธอปะทะเข้าใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ก่อนที่เขาจะหันมาสบตาเธออย่างไม่ได้ตั้งใจร่างเล็กชะงักไปเมื่อเห็นว่าเป็นเจ้าของสายตาเดียวกันที่ดูถูกเหยียดหยามเธอเมื่อหลายวันก่อน