INTRO

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

เสียงเคาะประตูห้องพักดังต่อเนื่องหลายต่อหลายครั้ง ทำให้หญิงสาวที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงสะดุ้งตัวตื่นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เจ้าของร่างเล็กหยัดตัวลุกจากเตียงก่อนจะสะบัดหัวไล่ความง่วงแล้วจึงก้าวเดินออกจากห้องนอนไปส่องตาแมวที่ประตูดูทันที

“เฮ้อออออ…” ปากเล็กถอนหายใจออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นว่าคนที่เคาะประตูคือพ่อบังเกิดเกล้า

“…พ่อมาทำอะไรที่นี่คะ” เพตรากระชากประตูเปิดพร้อมเปล่งเสียงถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แสดงออกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“ฉันเป็นพ่อแกทำไมจะมาไม่ได้” พิศาลเดินเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของลูกสาวอย่างถือวิสาสะ เพตราถอนหายใจออกมาหนักๆ อีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา

“มีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะค่ะ หนูอยากพักผ่อน” ใบหน้าเบื่อหน่ายของเพตราไม่ได้ทำให้พิศาลสนใจเพราะที่เขามาที่นี่ก็เพราะต้องการจะพาลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาไปทำธุระบางอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

“ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ แกต้องไปทำธุระกับฉัน”

“ไปไหนคะ?” เพตราถามเสียงแข็งถึงแม้ว่าเธอกับพิศาลจะไม่ได้ทะเลาะเบาะแวงกันมากนัก แต่ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะไม่พอใจนิสัยบางอย่างของผู้เป็นพ่อ

“ฉันสั่งแกก็ไปทำเถอะ อย่าให้ฉันเสียเวลา”

“ไม่คิดว่าเป็นการรบกวนหนูไปหน่อยเหรอคะ ถึงหนูจะเป็นลูกแต่ไม่ใช่ว่าพ่อจะพาหนูไปไหนโดยไม่บอกเหตุผลนะ”

“แกควรสำนึกในบุญคุณของฉัน คอนโดที่แกยืนอยู่ตอนนี้ก็เป็นเงินของฉัน” เพตราชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดทวงบุญของผู้เป็นพ่อ ถ้อยคำของเขาทำเพตรารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก

“หนูขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่พ่อจะยกเรื่องบุญคุณมาต่อรองกับหนู” พูดจบเพตราก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอนคว้าประตูห้องนอนปิดอย่างแรงจัดการกดล็อกแล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป

รถยนต์ของพิศาลเคลื่อนเข้ามาจอดยังคาสิโนหรูย่านกลางเมืองตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมือง สองพ่อลูกเดินเข้ามาด้านในคาสิโน ทำให้เหล่านักเสี่ยงโชคหลายคนจับจ้องมาที่ร่างอรชรในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำอย่างนึกคิดว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย”

“…” เพตรายังคงทำใบหน้าเย็นชาต่อต้านผู้เป็นพ่ออย่างสุดโต่งถึงแม้ว่าจะยอมมาที่นี่ง่ายๆ

“แกต้องทำตามที่ฉันสั่งอย่าทำให้ฉันเสียอารมณ์กับการกระทำของแก…เข้าใจใช่ไหม”

“หนูคาดหวังว่ามันจะเป็นเรื่องดีนะคะ” หญิงสาวเอ่ยประชดประชันก่อนจะเดินตามผู้เป็นพ่อมาจนกระทั่งมายืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ มีชายฉกรรจ์ยืนตามจุดต่างๆ อยู่มากมาย

“คุณขึ้นมาทำอะไรที่นี่” เสียงเข้มของชายแปลกหน้าทำให้พิศาลและเพตราชะงักเท้าเดิน

“ผมมาพบคุณฮาเดส”

“นายไม่ว่าง…” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบเสียงของพิศาลก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผมมีข้อเสนอดีๆ มาเสนอให้กับเจ้านายของคุณ”

“รอตรงนี้ จนกว่าฉันจะออกมา…” ซิคโก้มือขวาของฮาเดสเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นปลายตามองเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ พิศาลเล็กน้อยแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านายอย่างถือวิสาสะ ไม่นานนักประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดกว้างก่อนที่ซิคโก้จะเดินกลับออกมาอีกที

“…เชิญ” พิศาลพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานเมื่อซิคโก้หลีกทางให้เขา ท่าทางน่าเกรงขามของมือขวาหนุ่มทำให้เพตราเกิดความกังวลมาชั่วขณะ

ปัง! ประตูห้องทำงานถูกปิดเสียงดังทำให้เพตราสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอยกมือทาบอกแล้วเป่าปากเบาๆ เพื่อเรียกขวัญ

“มีอะไร” เสียงเข้มของฮาเดสทำให้เพตราเผลอเลื่อนสายตาจ้องมองเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ทว่าภายในห้องยังมีอีกหนึ่งคนนอกเหนือจากพวกเธอและคนที่ผู้เป็นพ่อต้องการพบ

“ผมมีข้อเสนอดีๆ มายื่นให้กับคุณครับ” ชายวัยกลางคนเอ่ยด้วยความนอบน้อม เพตรามองท่าทางแปลกไปของพ่อตัวเองก่อนจะกวาดสายตามองผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟา ทำให้ดวงตาของเธอปะทะเข้ากับดวงตาคมกริบสีดำน่าเกรงขามอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“คิดจะเอาลูกตัวเองมาเสนอให้กูหรือไง” ฮาเดสมองเพตราด้วยสายตาไร้ความรู้สึกก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับลูกหนี้ตัวเองเสียงเข้ม

“ลูกสาวผมไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน หากคุณฮาเดสจะลดหนี้ให้เพื่อแลกกับลูกสาวของผมจะเป็นพระคุณมากเลยครับ” เพตราตกใจกับคำพูดของพ่อตัวเองไม่น้อย เธอตัวสั่นด้วยความโกรธเคือง ไม่คิดว่าผู้เป็นพ่อจะพาเธอมาขายให้กับคนมีอำนาจแบบนี้

ปัง! เสียงตบโต๊ะดังสนั่นทำให้เพตราสะดุ้งจนตัวโยน หันมองเจ้าของการกระทำด้วยความหวาดกลัว

“กูไม่สนใจผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น…อย่าคิดจะเอาลูกของมึงมาขัดดอกแลกกับหนี้ของมึง” ฮาเดสเปล่งเสียงเกรี้ยวบอกลูกหนี้วัยกลางคน ทำให้คนที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ถึงกับแสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจให้กับความมั่นคงของเพื่อนรัก

“ไอ้ฮาสกูกลับก่อนแล้วกัน” โชแปงหยัดตัวลุกจากโซฟาตัวเขื่องเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทกับลูกหนี้คงจะเคลียร์กันอีกสักพัก เขาปลายตามองหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้องด้วยสายตาราบเรียบค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสายตาดูถูกแค่เพียงเสี้ยววินาที