บทที่6 BAD HUSBAND

วันต่อมา...

@คาสิโนรามสูร

“ไอ้เค ของที่กูต้องเช็กอยู่ไหน”

“อยู่ที่ห้องสำหรับเก็บของชิ้นใหม่ที่ชั้นใต้ดินครับนาย”

“อืม เตรียมตัวได้เลยเดี๋ยวกูจะลงไปเช็ก”

“ได้ครับนาย”

ผมนั่งทำงานจนเสร็จอยู่ที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่หลังจากที่ลูกน้องคนสนิทอย่างไอ้เคหอบเอกสารมาให้ผมเซ็นรวมทั้งตรวจสอบตัวเลขที่เป็นเม็ดเงินของคาสิโนที่ผมเพิ่งเปิดมาได้แค่2ปีแต่รายได้ที่สะพัดเข้ามาไม่ใช่น้อย ๆ เลยถ้าเทียบกับระยะเวลาที่เปิด

ซึ่งธุรกิจที่ผมทำมันก็มีทั้งขาวและเทาปะปนกันไปแต่ผมขอไม่พูดถึงดีกว่าเพราะเสียเวลาเดี๋ยวต้องลงไปเช็กของอีก ส่วนของที่ว่าก็พวกเด็กใหม่ๆ ที่เต็มใจจะมาทำงานเป็นเด็กรับแขกให้กับคาสิโนของผม

ซึ่งผมไม่ได้บังคับหรือจับตัวใครมา เพราะผมเป็นพวกไม่ชอบบังคับใครนอกจากเมียคนเดียวเท่านั้น ส่วนงานที่พวกเธอต้องทำก็แค่รับแขกพวกเศรษฐีไฮโซต่าง ๆ ที่หนีเมียมาซุกนมตึง ๆ ที่คาสิโนผมแค่นั้น เพราะแบบนี้ผมจึงต้องลงไปเช็กเองว่าของดีพอที่จะดึงลูกค้าได้และทำรายได้ให้กับผมรึเปล่า...

ติ๊ง

เสียงประตูลิฟต์ผู้บริหารดังขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างสูงใหญ่ของรามสูรที่อยู่ในชุดสูทสีดำดูภูมิฐานและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน เดินเข้ามาในห้องที่มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยอยู่ประมาณสิบคน กำลังนั่งรอเขาอยู่ในห้องอย่างใจจดใจจ่อและตื่นเต้นที่จะได้เห็นโครงหน้าอันหล่อเหลาของผู้บริหารคาสิโนแห่งนี้ที่เลื่องชื่อเรื่องบนเตียงที่แสนจะดุเดือดและมีใบหน้าที่หล่อเหล่าเรียบนิ่งพ่วงด้วยแววตาที่ดุเสมือนเสือที่พร้อมจะล่าเหยื่อทุกเวลาของเขา

รามสูรค่อยๆ ย่างก้าวเข้าไปใกล้ๆ พวกเธออย่างเรียบนิ่งพร้อมกับหยุดยืนเต็มความสูงต่อหน้าพวกเธอเหล่านั้นและค่อยๆ ไล่มองไปทีละคนเพื่อเช็กดูใบหน้าของพวกเธอในขณะที่พวกเธอได้แต่ก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าจะสบสายตาของเขา

แต่มีหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าสวยราวตุ๊กตาพร้อมกับผิวขาวดุจหิมะเด่นชัดเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพอดีอย่างไม่หวั่นเกรง รามสูรจึงมองเธอกลับอย่างพิจารณาอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยพูดกับเธอ...

รามสูรพาทย์

“เธอชื่ออะไร”

ในขณะที่ผมกำลังสแกนเด็กใหม่ด้วยสายตาของผมเอง จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาในขณะที่คนอื่นก้มหน้ากันหมดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แวบแรกที่สบตาเธอผมยอมรับว่าเธอสวย สวยราวตุ๊กตาเดินได้ จนผมต้องหยุดสายตาเพื่อมองเธอ แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนอื่น ๆ จะสวยไม่เท่าเธอหรอกน่ะ แต่ผมแค่รู้สึกว่าเธอน่าสนใจดี..

“ชื่อน้ำฟ้าค่ะ” ชื่อน่ารักดีสมกับหน้าตาของเธอ

“อายุเท่าไหร่?”

“21ปีค่ะ”

“ยังเรียนอยู่?” ผมเลิกคิ้วสูง

“ค่ะ อยู่ปี3” อ่า...เด็กนักศึกษานี่หว่า

“เต็มใจมา หรือโดนใครบังคับมา” ผมถามต่อ

“เต็มใจมาค่ะ” จริงเหรอวะแต่สีหน้านี่โคตรเหมือนจะร้องให้อยู่ตลอดเวลาเลย

“เพราะอะไร” ผมอยากรู้ว่ามาที่นี่ทำไม มีเหตุผลอะไร

“หนูต้องทำงานหาเลี้ยงส่งตัวเองเรียน และน้องสาวค่ะ” รักพี่น้องว่างั้นเหอะ หึ น่าสงสาร

“แล้วพ่อแม่ไปไหน”

“ท่านทั้งสองแยกทางกันแล้วค่ะ และไม่ได้อยู่กับเราสองคน”

“แล้วทำไมไม่ไปทำงานอย่างอื่น” ใช่งานดี ๆ ไม่ต้องเสี่ยงโดนทำร้ายจิตใจมีตั้งเยอะแยะ

“เอ่อ....คือ”

“จิ๊ คำถามมันยากมากรึไงว่ะ”

ผมโมโหใส่เธอทันทีที่ตอบคำถามแสนง่ายดายของผมไม่ได้ ก่อนจะถามคำถามที่สำคัญสำหรับการทำงานที่คาสิโนของผม...

“แล้วเธอมีแฟนรึเปล่า”

“เคยมีค่ะ แต่ตอนนี้เลิกไปแล้ว” ก็ยังดีที่เลิกแล้ว

“ดี...พวกเธอทุกคนฟัง ฉันไม่สนว่าใครจะมีปัญหาอะไรและทำไมถึงเลือกมาทำงานที่นี่ แต่ถ้าโดนบังคับหรือไม่เต็มใจทำงานก็ออกไปซ่ะ และที่สำคัญห้ามมีแฟนในขณะที่ทำงานอยู่ที่นี่เด็ดขาด! ถ้าฉันรู้หรือเรื่องมาถึงฉันพวกเธอจะได้รับบทลงโทษสถานเดียว เข้าใจไหม!” ผมประกาศกร้าวถึงข้อสำคัญในการทำงานที่คาสิโนของผมให้ทราบโดยทั่วกัน เพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาโลกแตกในวันหน้า

“เข้าใจค่า~” เสียงยานกรางเอื่อย ๆ ประสานกันตอบรับคำสั่งของผมอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ไอ้เค เดี๋ยวมึงเอากฎบังคับมาให้พวกเธออ่าน ส่วนเธอตามฉันขึ้นไปที่ห้องทำงาน”

เมื่อผมเช็กของโดยคร่าวๆ เสร็จแล้วจึงหันหลังเดินออกจากห้องทันที เพื่อขึ้นไปรอยายเด็กตุ๊กตาที่ห้องทำงาน ส่วนที่เหลือปล่อยให้ไอ้เคเป็นคนจัดการแทน

กึก! กึก! กึก!

ผมนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่ที่โต๊ะทำงานพร้อมกับใช้นิ้วมือเคาะเล่นกับโต๊ะอย่างใจเย็นเพื่อรอเด็กนั่นมา แต่ผมขอชี้แจงให้ทุกคนทราบก่อนว่าผมไม่ได้พิศวาสอะไรยายเด็กนั่น เพราะเท่าที่ดูๆ ก็คงไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปที่เข้าหาผม (ผมจะคิดแบบนี้) แต่ที่ผมเรียกเธอขึ้นมาหาที่ห้องก็อย่างที่บอกว่าเธอมันน่าสนใจ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“เข้ามา”

แอ๊ด-

น้ำฟ้าเดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะอย่างช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะของผม ผมจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างเดินไปพิงขอบโต๊ะตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าราบเรียบ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือเชยคางเธอขึ้นมาสบตากับผม

“ทำไมถึงเลิกกับแฟนของเธอ” แววตาเป็นประกายแฝงความเศร้าของเธอค่อย ๆ ช้อนตาขึ้นมามองผมช้า ๆ ก่อนจะเผยปากพูดออกมาว่า...

“เพราะกฎของที่นี่ห้ามมีแฟนค่ะ” หึ เป็นคำตอบที่น่าฟังจริง ๆ

“เหรอ? ถ้าอยากกลับไปคบกันก็ได้นะ เธอแค่หันหลังออกไป”

ผมเอามือออกจากใบหน้าของเธอพูดอย่างหยั่งเชิงออกไป ก่อนจะเตรียมหันหลังให้เธอเพื่อกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม แต่จู่ ๆ เธอก็จับแขนผมไว้แล้วยืนนิ่งเงียบอยู่ที่เดิมไม่พูดไม่จาผมจึงหันไปถามเธอสีหน้าฉงน...

“มีอะไร?”

“หนูเลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขาแล้ว”

“แล้ว?”

“หนูพร้อมที่จะทำงานที่นี่ค่ะ”

“ฮึ.... ดี”

พรึบ!!

“เพราะฉะนั้นมาเริ่มงานของเธอเลย จะได้รู้ว่าเวลารับแขกต้องทำยังไงบ้าง”

หลังจากที่ผมได้รับคำตอบที่น่าพอใจจากน้ำฟ้าแล้ว ผมจึงรวบตัวเธอเข้าหาผมทันทีพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอเธอและกระซิบเสียงแหบพร่าที่หูของเธอเบาๆ ...

“หึ สวย ผิวเธอสวยดี ฉันหวังว่าเธอจะจับลูกค้าอยู่หมับน่ะน้ำฟ้า”

ผมพูดแค่นั้นก่อนจะพาเธอไปนอนที่โซฟาขนาดใหญ่พร้อมกับปลดเสื้อผ้าเธอออกจนเหลือแค่บราและแพนตี้ที่ปิดส่วนสำคัญของเธอเท่านั้น จากนั้นก็ไม่รอช้าที่จะพรมจูบตามเรือนร่างสวยงามของเธออย่างค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายและไม่รู้สึกหวาดกลัวจนเกินไป อีกอย่างผมไม่อยากจะรุนแรงจนของเสียหายสักก่อน

เมื่อรู้สึกว่าเธอเริ่มผ่อนคลายและไม่เกร็งอย่างตอนแรก ผมจึงเริ่มปลดตะขอบราของเธอออกจนได้เห็นเต้านมอวบใหญ่สองเต้าเด้งสู่สายตาผม จนอดไม่ไหวต้องรีบก้มลงไปชิมและบีบเคล้นเต้านมตรงหน้าตามอารมณ์ที่นึกคิด

จุ๊บ! จ๊วบ!

“อ๊าง~ คุณบีบมันแรงหนูเจ็บ” เสียงหวานครางประสานเสียงโอดครวญ จนผมต้องผละออก “หึ โทษทีฉันเบาไม่เป็น”

ผมแค่นเสียงบอกเธอแค่นั้นก่อนจะเริ่มละเลงลิ้นสากบนตัวเธออีกครั้งจนพอใจ และลุกขึ้นถอดเสื้อสูทตัวนอกออกอย่างนึกรำคาญ พร้อมกับปลดกางเกงแค่พอจำเป็นและหยิบถุงยางขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มลงไปถอดแพนตี้ของเธอออก เผยให้เห็นดอกไม้ที่พอจะดูออกว่าน่าจะเคยผ่านมือชายมาแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาทำพิธีรีตองอะไรมากมายกว่านี้...

สวบ!!!

“อ่าส์ แน่นจังว่ะ” ผมจัดการยัดแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานชายทั่วไป เข้าไปในร่างกายเธอแต่งแม่งแน่นว่ะ เหมือนไม่เคยโดนเลยสัส...

แต่ถึงยังไงก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการกระแทกของผมอยู่ดี

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก

ผมกระแทกรัวๆ ใส่ร่างบางของน้ำฟ้าจนตัวเธอสั่นสะเทือนไปหมด จนเธอเก็บสีหน้าเหยเกไม่ไหว น่าจะจุกเพราะผมอัดแรงกระแทกเน้นๆ ทุกจังหวะ โดยที่ไม่ได้ผ่อนแรงลงสักนิด

“อ๊ะ...อ๊ะ...มันเร็วและแรง...อื้อ... ไป หนูจุก....อื้อ”

“อ่าส์ รูเธอโคตรแน่นเลยว่ะ ผัวเก่าไม่ค่อยเอาเหรอวะน้ำฟ้า” ผมถามอย่างที่คิดเพราะรูเธอโคตรแน่นและเสียวฉิบหาย

“ซี้ด~”

ปั่ก ปั่ก ปั่ก

ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก

ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก

“อ้าส์/อ๊าง~”

ผมกระตุกสองสามครั้งใส่ถุงยาง ก่อนจะดึงแก่นกายออกจากตัวน้ำฟ้าและดึงถุงยางออกโยนทิ้งลงถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ จากนั้นก็ลุกมาใส่เสื้อผ้ากลับตามเดิม ก่อนจะยืนมองสภาพน้ำฟ้าที่ค่อย ๆ ยันตัวเองขึ้นมาจากโซฟาด้วยสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงในขณะที่เธอกำลังก้มลงเก็บกองเสื้อผ้าที่ตกพื้นมาใส่อย่างยากลำบาก แต่มันก็ไม่ได้เรียกความสุภาพบุรุษในตัวผมออกมาให้ช่วยเธอหรอกนะ เพราะผมก็ยังยืนมองเฉย ๆ เหมือนเดิม แถมยังพูดเสียงห้วนกับเธอในเวลาต่อมาอีกด้วย

“แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้ว แล้วเตรียมตัวทำงานคืนนี้ให้ดี อย่าให้มีปัญหากับลูกค้า”

“ค่ะ”

เมื่อน้ำฟ้าออกจากห้องผมไปแล้วผมจึงกลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะตามเดิม พร้อมกับนึกภาพเมื่อกี้ตอนที่มีอะไรกันกับน้ำฟ้า คือผมแม่งไม่เคยเล้าโลมผู้หญิงคนไหนมาก่อนนอกจากจันทร์เจ้าคนเดียว แต่กับเธอ ผมรู้สึกว่าเธอดูบอบบางเกินกว่าที่ผมจะรุนแรงและเสียบเข้าไปเลยโดยไม่มีการเล้าโลมก่อน อีกอย่างเธอดูน่าสงสารและมีแววตาที่เศร้าอยู่ตลอดเวลาแบบโคตรน่างสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน...

“แม่งเอ้ย แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวไอ้ราม”