PART 5 พี่ริว

​

"เลิกมองน้องได้แล้ว ไม่เห็นหรือไงว่าน้องเขินจนหน้าแดงหมดแล้ว"

จีน่าแซวเพื่อนรักที่มองฟ้าใสแบบไม่ละสายตา ราวกับจะกลืนกินน้องให้ได้ 

"หน้าฟ้ามีอะไรติดหรือเปล่าคะ"

ฟ้าใสถามออกไปแก้เขินอาย ถึงแม้จะรู้ความหมายของสายตาคู่นั้นก็ตาม แต่เธอก็ต้องแกล้งไม่รู้ความหมาย เพราะเธอรู้สถานะของตัวเองดี เธอกับเขามันไม่มีอะไรคู่ควรกันเลยสักนิด 

" ไม่มีหรอกจ๊ะ จะมีก็แต่ความน่ารักที่ทำให้ใครบางคนหลงจนโง่หัวไม่ขึ้น เอานี่..เอาชุดนี้ไปใส่นะ"

ฟ้าใสเขินยิ่งกว่าเดิมจนเริ่มทำตัวไม่ถูก รีบรับชุดจากพี่รหัสโดยไม่ดูว่ามันใส่ได้มั้ย 

หมับ! 

แต่ยังไม่ทันที่ฟ้าใสจะได้เข้าไปเปลี่ยน มือหนาก็คว้าแขนของเธอไว้ 

" ชุดนี้มันสั้นไป ฟ้ารออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวพี่จะไปซื้อให้ใหม่" 

ริวบอกคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและใจดีเหมือนทุกครั้ง แต่ทว่าสายตาของเขากลับอดที่จะมองเนินอกอวบขาวตรงหน้าไม่ได้เลย 

" มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าใส่ชุดนี้ก็ได้" 

ฟ้าใสไม่อยากจะรบกวนใครไปมากกว่านี้ แค่ใส่ชุดของจีน่าเธอก็เกรงใจมากพอแล้ว 

" ถ้าอยากซื้อนัก ก็เอาเงินมาดิ!" 

จีน่าพูดขึ้นมาด้วยท่าทางยียวนหลังจากที่ฟ้าใสเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว

"เดี๋ยวจะบอกไอ้เซนจ่ายให้ ไปเอา..กับมันนะ" 

ริวเน้นย้ำคำว่าไปเอาด้วยท่าทางยียวนก่อนจะเดินไปที่นั่งที่โชฟาตามเดิม ส่วนจีน่าก็เสียอาการอย่างเห็นได้ชัด เมื่อพูดถึงชายหนุ่มอีกคน 

ไม่นานฟ้าใสก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว เธอก้าวเดินออกมาด้วยท่าทางประหม่าเพราะความยาวของกระโปรงที่เลยเข่าขึ้นมาสูงมาก จนเธอรู้สึกเย็นช่วงล่าง 

"เห็นมั๊ยหล่ะ...ฉันบอกแล้วว่าน้องใส่ได้"

จีน่าพูดขึ้นมาด้วยท่าทางภูมิใจ ก่อนจะเดินเข้าไปหาฟ้าใสเพื่อตรวจเช็คความเรียบ 

" ชุดนี้มันใหม่ไปหรือเปล่าคะ " 

" ไม่หรอก เพอร์เฟคแล้ว จริงมั๊ยริว " จีน่าหันไปถามริวเพื่อขอความเห็น 

"สั้น" ริวตอบอย่างไม่คิดเลย เพราะเขามันคนขี้หวง และไม่อยากให้ใครเห็นความสวยของคนที่ตัวเองรัก

"ชิ! แบบนี้แหละสวย เราไปกันเถอะ หิวข้าวจะแย่แล้ว"

จีน่ารีบพาฟ้าใสออกมาจากห้องทันที เพราะเธอหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว ถ้าไม่สงสารฟ้าใสเธอคงไม่เสียเวลามาอยู่ตรงนี้หรอก 

หลังจากออกมาจากคอนโดจีน่า ทั้งสามคนแวะทานข้าวที่ร้านอาหารก่อนจะกลับไปมหาลัย 

.

.

@ มหาวิทยาลัย

"ฮ่าๆ โคตรสะใจเลย เธอดูหน้ายัยชั้นต่ำตอนถูกสีราดหัวสิ น่าสมเพชสุดๆ เลย"

เอญ่าหัวเราะลั่นขณะที่ดูคลิปที่ฟ้าใสโดนมารีญาจัดการเมื้อเช้านี้ ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งรออาจารย์เข้ามาสอน 

"ทำเกินไปมั้ยวะ! "

เจย์ซีถามขึ้นมาเมื่อได้เห็นคลิปที่เพื่อนๆแชร์กันสนั่นโซเชียล เพราะแบบนี้สินะที่ทำให้ยัยเด็กทุนมีสภาพแบบนั้น 

" เกินไปแล้วไง?"

มารีญาพูดขึ้นมาด้วยท่าทางไม่สำนึกต่อสิ่งที่ทำเลยแม้แต่น้อย เพราะใครที่มันชอบยุ่งกับของคนอื่น มันก็สมควรที่จะโดนสั่งสอน 

พรึบ! 

มาตินที่กลับมาจากดูดบุหรี่ได้ทิ้งตัวนั่งลงที่ว่างด้วยท่าทางไม่สนโลก แต่พอเห็นว่ามาตินเข้ามาแล้ว เอญ่าที่เป็นคู่ขาก็รีบลุกขึ้นมานั่งกับเขาทันที เธอนั่งบนตักแกร่งพร้อมกับยกแขนขึ้นคล้องคอชายหนุ่มไว้หลวมๆ 

" ได้ยินว่าเลิกเรียนพวกนายจะไปสนามแข่งรถเหรอ"   

"อืม" มาตินตอบส่งๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไร 

" แล้วแข่งรถเสร็จหล่ะ จะไปไหนต่อ"

"ถามทำไม?"

เอญ่ายกยิ้มออกมาอย่างยั่วยวนก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูชายหนุ่มบอกความต้องการของตัวเองไปทันที  

"ดูก่อน!"

มาตินตอบโดยไม่ใส่ใจเช่นเคย แม้ว่าเอญ่าจะพยายามยั่วยวนชวนให้เขาไปนอนด้วยก็ตาม 

" เซ็งชิบหาย! เล่นเกมส์ยังไม่จบเลย อาจารย์มาซะแล้ว "

เสียงของชายหนุ่มบ่นเข้ามากลับกลุ่มเพื่อนของเขา ทำให้ทุกคนกลับไปนั่งที่ของตน ไม่นานอาจารย์วัยกลางคนก็เดินเข้ามาโดยมีหญิงสาวที่ทุกคนเรียกว่าเด็กทุนเดินถือของตามเข้ามา 

การแต่งตัวที่ผิดไปจากเดิมทำให้ทุกคนจับจ้องไปที่ฟ้าใสเป็นตาเดียว โดยเฉพาะพวกผู้ชายที่พึ่งจะเคยเห็นต้นขาเรียวขาวของฟ้าใส 

​