BAD GUY - 3 ทำหน้าที่

ฉันนั่งเหม่อลอยมองไปตรงหน้าอย่างไร้จุดหมาย กำลังพูดกับตัวเองว่านี่ไม่ใช่ฝันและฉันไม่ใช่นางเอกในนิยายอย่าหวังว่าเจ้าหนี้จะเอ็นดูเลย

จะถือว่าการมาอยู่ที่นี่เป็นการเริ่มต้นใหม่ก็แล้วกัน เพราะชีวิตที่ผ่านมามันก็ไม่ได้มีความสุข ถ้าได้กลับไปเจอป้านิอีกครั้งฉันจะด่าๆๆๆ ให้สาแก่ใจ ที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่แบบนี้และไม่สนใจว่าจะเป็นพี่สาวแม่ เพราะเขาไม่เคยเห็นฉันเป็นหลานอยู่แล้ว

ก็อกๆ~ เสียงเคาะห้องทำให้ฉันที่กำลังเหม่อลอยได้สติ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดประตู เห็นว่าเป็นผู้ชายคนเดิมที่มาเคาะห้อง แต่ครั้งนี้ในมือของเขามีเสื้อผ้ามาด้วย

“นี่เสื้อผ้าของคุณหนูลิล มีแต่ของราคาแพงๆ ทั้งนั้น ใส่ระวังๆ หน่อยก็แล้วกัน”

“หะ ให้หนูหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ รีบๆ รับไป”

“ขะ ขอบคุณค่ะ” ฉันรับเสื้อผ้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่าง งงๆ ก่อนจะปิดประตูห้อง

จากนั้นก็เดินกลับมาที่เตียงแล้วหยิบชุดขึ้นมาดู มีแต่ชุดสวยๆ ที่ฉันไม่เคยใส่ทั้งนั้นเลยเนื้อผ้าก็นุ่มมือสุดๆ คงจะราคาแพงอย่างที่ว่าจริงๆ

เมื่อปรับอารมณ์ได้ฉันก็เริ่มสำรวจห้องนอน ขนาดของห้องสำหรับฉันคือกว้างมากๆ แถมยังติดแอร์ มีตู้เสื้อผ้า มีห้องน้ำในตัว

“ห้องนอนคนรับใช้มันดีขนาดนี้เลยหรอเนี่ย” ห้องนอนที่บ้านเทียบกับที่นี่ไม่ได้เลย

ในเมื่อมาอยู่ที่นี่ในฐานะคนรับใช้ฉันก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเอง หน้าที่ที่ไม่ได้สมัครใจจะทำเลยสักนิด ถ้าได้เงินเดือนอีน้ำอิงคนนี้จะทำงานให้แบบถวายชีวิตเลย

คิดแล้วก็เจ็บใจ!!

ฉันเปิดประตูเดินออกจากห้องเพื่อจะไปที่ครัว แต่ดันหลงเพราะขนาดของบ้านมันกว้างขวางเกินไป พยายามเดินเข้าตรงนั้นออกตรงนี้ก็ไม่เจอห้องครัวสักที

“สรุปบ้านหลังนี้มีห้องครัวไหมเนี่ย เหนื่อยแล้วนะ” ฉันนั่งยองๆ ใช้มือท้าวคางเพื่อพักเหนื่อย สาบานเลยว่าถ้ารวยแล้วจะไม่ซื้อบ้านที่มันมีหลายห้องแบบนี้เด็ดขาด

“เธอควรรีบไปทำงานใช้หนี้แทนป้ามากกว่ามานั่งอู้งานอยู่ตรงนี้นะ”

ฉันค่อยๆ เงยขึ้นมองเจ้าของเสียงพูด เขาคือเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้

ก่อนหน้านี้ใส่ชุดคลุมแต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใส่ชุดสูท คนหน้าตาดีใส่อะไรก็ดูดีคำพูดนี้คงไม่เกินจริง ฉันก็แค่ยกย่องในความหล่อ แต่เรื่องนิสัยใจคอไม่มีอะไรจะพูดนอกจากส่ายหน้าไปมา

“ห้องครัวไปทางไหนคะ”

“ฉันกลับดึกวันนี้ไม่ต้องทำอาหาร ทำอย่างอื่นไปก่อนก็แล้วกัน”

“ที่นี่มีแม่บ้านกี่คนคะ ?”

“แค่เธอ”

“ห๊ะ!! พูดเป็นเล่นน่า”

“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอ”

“บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ให้หนูทำความสะอาดคนเดียวสองเดือนยังไม่เสร็จเลยค่ะ”

ฉันดูไม่น่าสงสารหรอทำไมคุณเขาถึงทำเมินแล้วเดินหนีไปแบบนั้น ถ้าจะให้ทำความสะอาดกวาดบ้านถูบ้านก็น่าจะบอกว่าอุปกรณ์อยู่ตรงไหน ถ้าให้หาเองคงต้องใช้เวลาสักอาทิตย์นั่นแหละ

“ลุง ลุงคะ”

จริงๆ ก็ไม่เต็มใจจะคุยหรอกนะกับคนที่จับตัวฉันมาแบบไม่ฟังอะไรเลย จะคิดซะว่าเขาทำตามหน้าที่ก็แล้วกันถึงจะโกรธที่เอาถุงดำมาครอบหัวก็เถอะ

คุณลุงคนนี้ก็ไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรนักหรอก ตอนนี้ก็พูดดีกับฉันด้วย

“ว่ายังไงนังหนู”

“อุปกรณ์ทำความสะอาดบ้านอยู่ตรงไหนคะ”

“ตามมานี่เดี๋ยวลุงจะพาไป”

ฉันที่ไม่ชำนาญทางก็ต้องเดินตามแล้วก็จำว่าไปทางไหน

“อ๋อ นายได้บอกหรือเปล่าว่าห้ามขึ้นไปทำความสะอาดที่ชั้นบน”

“ไม่ได้บอกค่ะ”

“สงสัยจะยุ่ง ยังไงก็ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายที่ชั้นบนนะนายชอบความเป็นส่วนตัว”

“ดีเลยค่ะ เพราะถ้าให้ทำชั้นบนด้วยปีหน้าก็ไม่รู้เสร็จไหม”

“ปากนี่มันดีจริงๆ หัดหุบปากเงียบซะบ้าง”

“ถ้าเห็นว่าหนูปากดีแล้วทำไมลุงไม่ปล่อยหนูไปละคะ บอกว่าไม่ใช่ลูกๆ ก็ยังจะจับตัวมาอยู่ได้”

“จะไปคิดมากทำไมอยู่ที่นี่เอ็งสบายกว่าอยู่บ้านเยอะ เชื่อลุงสิ”

“แล้วตอนเอาตัวมาทำไมไม่พูดกับหนูดีๆ ละคะ จะขึ้นเสียงใส่ทำไม หนูกลัวเป็นนะ”

“ลุงก็ต้องทำตัวให้น่าเกรงขามหน่อยสิเว้ย จะไปพูดหน่อมแน้มใครจะไปกลัว”