บทที่ 3 เอาตัวรอด NC

ร่างเล็กกัดปากอย่างยั่วเย้าอีกฝ่าย สกิลการอ่อยเป็นศูนย์อย่างเธอ ไม่รู้จะทำให้อีริคพึงพอใจได้แค่ไหน

ครั้นที่ผิวเนื้อสัมผัสกับเนื้อผ้าบนร่างกายชายหนุ่ม ทำเอาขนกายลุกซู่ไปทั้งตัว เธอช้อนตามองใบหน้าคมเข้มพร้อมกับลูบฝ่ามือลงมาหยุดที่อกแกร่ง ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อออกให้ชายหนุ่ม หัวใจดวงน้อยวูบไหวเมื่อเห็นไรขนอ่อนบนแผงอกแกร่งของอีริค

"เล่นพอยัง" อีริคถามเสียงเรียบ เขาปล่อยให้คนโปรดเล่นเพลินจนพอใจแล้ว

"อ๊ะ!" ร่างเล็กถูกผลักจนแผ่นหลังขาวเนียนสัมผัสกับผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ อีริคมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ก่อนที่จะยกฝ่ามือขึ้นมาเคล้าคลึงหน้าอกข้างซ้ายคนโปรดด้วยความดิบห่าม ความเจ็บตรงเล่นงานจนใบหน้าสวยเหยเก​ แต่จะร้องออกไปว่าเจ็บคงทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจเป็นแน่ คนโปรดกัดปากครางเสียงแหบพร่าข้างใบหูชายหนุ่ม

ยอดถันสีน้ำตาลอ่อนถูกลิ้นสากโลมเลียอย่างฮึกเหิมจนปวดหนึบตรงเม็ดบัว อีริคสลับเปลี่ยนไปใช้ปากเคล้าคลึงเม็ดบัวอีกข้างจนมันบวมเต่งอย่างเร้าอารมณ์

พรึบ!

คนโปรดสะดุ้งเฮือกเบิกตาโพลงเมื่อถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ลมหายใจเจือกลิ่นบุหรี่จาง ๆ เคล้ากับลมหายใจเธอที่หอบถี่รัวด้วยความตกใจเมื่อครู่

"คุณอีริค..." ริมฝีปากสั่นระริกเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงหวาน

"ยั่วเก่งขนาดนี้...ระวังคลานออกจากห้องน้ำนะ" รอยยิ้มร้ายบนใบหน้าคมเข้มนั้นส่งตรงให้คนโปรดอย่างตั้งใจ ก่อนที่เขาจะปลดปล่อยสิ่งที่พองโตอยู่กลางกาย หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับความใหญ่โตของมันจนเผลอหุบขาเข้าหากันอัตโนมัติ

เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง แค่คิดว่ามันจะเข้ามาอยู่ในกายก็ทำเอาขวัญกระเจิงแล้ว

"เธอคงไม่คิดหรอกใช่ไหม ว่าฉันจะเอาเธอโดยไม่ป้องกัน"

"..."!

"ใส่มันให้ฉัน" ซองถุงยางอนามัยสีน้ำเงินวางลงบนหน้าขาคนโปรด อีริคถอยออกมาจากเคาน์เตอร์หนึ่งก้าว เพื่อให้เธอก้าวลงมาสวมใส่ถุงยางอนามัยให้

เธอหยิบซองถุงยางมาฉีกออก หยิบของด้านในออกมาสวมใส่แก่นกายให้อีริคอย่างระมัดระวัง ร่างกายวูบวาบจนขาอ่อนหมดเรี่ยวแรง ความมันวาวของสารให้ความหล่อลื่นเลอะฝ่ามือเธอ

"หันหลังไป"

"..."! เธอหันหน้าเข้าหากระจกเงาบานใหญ่ ภาพสะท้อนที่ปรากฏตรงหน้านั้นน่าอับอายยิ่งนัก ทว่าอีริคกลับยกเรียวขาเธอข้างหนึ่งขึ้นไปพาดกับเคาน์เตอร์ ขณะเดียวกันมือข้างซ้ายเขาก็กำลังรูดรั้งท่อนลำอยู่เหมือนกัน

ปึก!

เสียงคำรามในลำคอของคนด้านหลังมาพร้อมกับความเจ็บและจุกแน่นที่เธอได้รับแบบไม่ทันตั้งตัว คนโปรดหลับตา กลั้นเสียงร้องด้วยการกัดริมฝีปากตัวเอง

"อ๊า~" อีริคคำรามเสียงกร้าวดังก้องห้องน้ำ ช่องทางรักคับแน่นกำลังบีบรัดตัวตนเขา แต่ยิ่งตอดรัดยิ่งเสียวซ่าน เขารวบผมคนโปรดและดึงจนใบหน้าเธอเชิดขึ้น การจู่โจมแบบไม่ให้เธอตั้งตัวนั้นสร้างความจุกแน่นให้ไม่น้อย "มองมันซะ!" อีริคสั่งคนที่กำลังหลับตาปี๋มองภาพตัวเองกำลังร่วมรักกับเขาในกระจก

"อึก...อื้อ~" เยื้อพรหมจรรย์ขาดสิ้น อีริคเป็นผู้ชายคนแรกของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้

ปึก ปึก ปึก

ชายหนุ่มเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายด้วยการกระแทกกระทั้นแก่นกายอย่างหนักหน่วง เสียงร้องครวญครางของคนโปรดช่วยเพิ่มความกระสันให้อีริคไม่น้อย

"อึก...อื้อ~" สายตาเธอพร่าเบลอเพราะแรงกระแทกที่ไม่หยุดหย่อนของคนด้านหลัง ทุกจังหวะที่เขาถาโถมเข้าใส่ เหมือนเธอถูกหมัดหนัก ๆ กระแทกใส่ที่ท้องน้อย ทั้งจุก เจ็บ ในคราวเดียวกัน

เคยได้ยินว่าการมีเซ็กซ์ ทั้งสองฝ่ายเสพสมความสุขด้วยกันและจับมือถึงฝั่งปรารถนาพร้อมกัน ทว่าตอนนี้ไม่ใช่สักนิด

"อื้อ..." อีริคครางต่ำในลำคอและผ่อนแรงลง ก่อนจะจับตัวเธอพลิกมา เรียวขาเล็กถูกเกี่ยวขึ้นมาทาบที่เอวสอบ เขาสอดใส่แก่นกายเข้าไปในช่องทางรัก ส่วนปลายสัมผัสกับเกสรสีแดงฉ่ำวาวคัดเต่งจากการเสียดสีอีกครั้ง แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเอวสอบอย่างหนักหน่วง

คนโปรดตัวอ่อนปวกเปียก สมองเริ่มขาวโพลนกับจังหวะรักแสนดิบห่ามของเขา เธอครางประท้วงด้วยความเจ็บแสบ รู้สึกหน่วงในท้องน้อย ทว่ามีความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้น คนโปรดก้มหน้าหลบสายตาอีกฝ่าย

"ทำไม เสียวงั้นเหรอ"

"ปะ เปล่านะคะ"

"โกหก"

"อึก อื้อ~" ความรู้สึกสยิวนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ความเสียวซ่านที่อีริคว่านั้นกำลังแทรกซ้อนเข้าไปทั่วทุกอณูผิว ร่างแน่งน้อยเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขาก็ตอนที่อีริคใกล้เสร็จสม เขาไม่สนใจเสียงครางคนโปรด เร่งกระเด้าเอวสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วงและในที่สุดก็ถึงฝั่งฝัน ชายหนุ่มถอดถอนแก่นกายออกจากช่องทางรักแดงซ่าน และถอดเครื่องป้องกันออก ปล่อยให้ลาวาน้ำรักสีขุ่นพุ่งรดเนินสวาทโล่งเตียนของคนโปรด

"มีดีแค่คราง"

พูดจบก็เดินออกไปจากห้องน้ำ ปล่อยให้ร่างเล็กอ่อนระทวยฟุบลงกับพื้นห้องน้ำเย็นเฉียบ

คนโปรดรวบรวมแรงทั้งหมด พาร่างกายตัวเองเดินไปใต้ฝักบัว เธอเปิดน้ำรดตัวเองจนเปียกปอน แล้วเริ่มขัดถูความอัปยศออกจากร่างกาย พอเสร็จก็เดินออกมาข้างนอก มีชุดใหม่ให้เธอเปลี่ยนวางอยู่บนฟูก ถัดไปเป็นข้าวหนึ่งจานที่ข้างบนเป็นไข่เจียว

เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วกินข้าวจนหมดด้วยความหิวโหย ตอนนี้เธอคิดแค่ว่าต้องมีชีวิตรอดเท่านั้น

เสียงเปิดประตูดังขึ้น เธอรีบหันไปมองคนที่เดินเข้ามา

"คะ คุณอีริคไปไหนคะ" คนโปรดถามพาเวลเสียงพร่า เพราะรู้สึกเจ็บเสียดท้องน้อยไม่หาย

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้" ลูกน้องหนุ่มยกจานข้าวที่หญิงสาวกินหมดเตรียมเดินออกไปจากห้อง

"ฉันต้องอยู่ที่นี่เหรอคะ"

"อืม" ดีที่เขาหยุดและตอบคำถามเธอ

"..."!

พอตอบคำถามนั้นแล้วพาเวลก็เดินออกไป

ห้องกว้างนี้คงเป็นสนามที่อีริคมีไว้ระเริงรักกับสาว ๆ สินะ และเธอก็คือหนึ่งในหญิงสาวพวกนั้น แต่... "ฉันต้องไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้นที่อีริคเคยได้" แววตามุ่งมั่น

คนโปรดนั่งลงบนฟูกนุ่ม ๆ แล้วเอนตัวนอนลงด้วยความเหนื่อยล้า โดยไม่รู้ตัวเลยว่าในห้องนั้นถูกจับตาดูความเคลื่อนไหวตลอดเวลา

อีริคแสยะยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ

"เลี้ยงไว้เอาเล่น ๆ ก็น่าสนใจดี" มุมปากหยักยกยิ้มอย่างนึกสนุก

"แล้วนายจะเอายังไงกับไอ้ธวัตรครับ"

"ล่าตัวมันมาให้ฉัน จับเป็นเท่านั้น"

"ครับนาย" ลูกน้องหนุ่มรับคำสั่ง "อีกหนึ่งอาทิตย์คุณซินซินก็กลับจากต่างประเทศแล้ว นายให้ผมเตรียมของขวัญไปรับเธอไหมครับ"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวไปรับเอง"

"ครับนาย"