BAD CATCH 4

“นายครับ” ไคละสายตาจากจอมอนิเตอร์ที่กำลังประมวลผลข้อมูลที่เขาได้ทำการแฮกมาจากองค์กรใหญ่ของอเมริกามันเป็นสิ่งที่มีไม่ได้มีมูลค่ามาก ถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาต้องการ แค่ทว่าเขากลับต้องการมันเพื่อนำไปต่อรองกับคนที่มีสิ่งที่เขาต้องการ

“งานเปิดตัวเกมเรียบร้อยดีใช่ไหม”

“เรียบร้อยครับ แล้ว...” ยังไม่ทันที่มือขวาหนุ่มจะพูดจบเสียงทุ้มของไคก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันที

“ส่งสาส์นถึงทุกคนที่อยู่ในรายชื่อนี้ เรียกค่าไถ่เป็นบิทคอยน์ ถ้าใครไม่ตกลง...”

“...ปล่อยไวรัสเล่นงานได้เลย” ริมฝีปากหยักยิ้มมุมปาก ก่อนจะเริ่มแฮกข้อมูลส่วนอื่นที่ตัวเองต้องการอีกครั้ง แต่ทว่า...

ปัง! มือหนาทุบลงที่โต๊ะอย่างแรง เมื่อหน้าจอของตัวเองมีใครกำลังพยายามจะแทรกแซงเข้ามาในไอพีของเครื่องเขา มันเป็นไอพีแอดเดรสที่เขาสร้างขึ้นมาเองกับมือ ไม่มีใครจะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้ ถ้าไม่ได้เก่งมากมายเท่ากับเขา

“มีอะไรรึเปล่าครับ” มือขวาหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัยหลังจากเห็นท่าทางและอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของผู้เป็นเจ้านาย

“มีคนพยายามจะเจาะรหัสไอพีกู!” ไคสบถอย่างหัวเสีย นิ้วหนาเริ่มกดที่คีย์บอร์ดอย่างถี่รัวเพื่อป้องกันการถูกเปิดเผยตัวตน

“หรือว่าพวกนั้นจะรู้ตัวแล้วครับ”

“พวกมันน่าจะรู้ตัวแล้ว แต่ตอนนี้คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง กูได้ล็อครหัสผ่านขั้นที่สี่แล้ว” รหัสผ่านขึ้นที่สี่คือรหัสผ่านขั้นสูงที่ชายหนุ่มเป็นคนสร้างขึ้นมากับมือและสมองของตัวเอง แต่ถึงแม้ไคจะพูดอย่างนั้น เขาก็ยังรู้สึกกังวลอยู่นิดหน่อย เพราะไม่เคยมีใครเจาะรหัสไอพีแอดเดรสของเขาได้เลยสักครั้ง ไม่เคยมีใครเคยหามันเจอจนกระทั่งเมื่อกี้

“ไม่มีอะไรแน่ใช่ไหมครับ”

“อืม มึงไปจัดการสิ่งที่กูให้ทำให้เรียบร้อย ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี...”

“...จะได้ปิดจ็อบนี้สักที กูเบื่อเต็มทนแล้ว” เพราะเขาต้องการจะครอบครองสกุลเงินดิจิทัลที่มีมูลค่าสูงที่สุดในโลกในตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด และก็คงไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้

@โกดัง

“ไง เจ้าพ่อไอที” เสียงกระแนะกระแหนของโชแปงดังขึ้น เมื่อเจ้าของขายาวก้าวขาเข้าไปในโกดังเก็บอาวุธ แต่มาเฟียหนุ่มก็ไม่สนใจ เขาเดินเข้ามาเปิดลังอาวุธพร้อมกับหยิบสิ่งปืนพกขึ้นมาควงเล่นอย่างชำนาญ

“มึงรู้ไหมสิ่งที่มึงทำ ดังไปทั่วโลกแล้วนะ” ไคช้อนสายตามองเพื่อนรัก พร้อมกับยักไหล่อย่างไม่ได้รู้สึกอะไรกับมัน

“แล้วไง?” เขาไม่ได้สนใจอะไรนั่นก็เพราะว่าต่อให้สิ่งที่เขาทำมันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นคนทำอยู่ดี

“หึ มึงไม่กลัวถูกเปิดโปง?”

“มึงก็ถามแปลกๆ คนอย่างไอ้ไคใครจะมาเปิดโปงมันได้” โนอาห์พูดขึ้นมาเสียงเรียบ เพราะเขาก็รู้จักไคมาตั้งแต่เด็กและรู้ว่าเพื่อนตัวเองไม่ธรรมดา ไคเป็นคนที่ฉลาดมาก และไม่มีใครตามเขาทัน

“ไม่รู้สิ กูมีลางสังหรณ์อะไรแปลกๆ ก็เท่านั้น” เขาพูดออกมาตามความคิดของตัวเอง ถึงแม้จะรู้ว่าไครอบครอบในระดับหนึ่ง แต่แววตาที่ไคกำลังแสดงออกมา มันมีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น

“ลางสังหรณ์ของมึงคงไม่มีวันเป็นจริง เพราะไม่มีใครทำอะไรแบบนั้นกับกูได้หรอก หึ!”

อีกด้าน...

“โธ่เว้ย!” หญิงสาวสบถออกมาเสียงดังอย่างหัวเสีย เมื่อเธอพยายามเจาะไอพีแอดเดรสของอีกฝ่ายกลับไป แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่สามารถทำได้

“ใจเย็นๆ” อันวาตบไหล่น้องสาวอย่างให้กำลังใจ ถึงแม้ว่าอันนาจะเก่งมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะทำได้ทุกอย่างตามใจคิด

“พี่ไปเปิดระบบซีให้ฉันหน่อย ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนแบบนี้”

“ต้องใช้ระบบซีเลยเหรอ” มันเป็นระบบที่หญิงสาวเป็นคนสร้างขึ้นมาเพื่อใช้สำหรับงานใหญ่ที่มีค่าจ้างสูง แต่ทว่าระบบนี้มันยังไม่สมบูรณ์มากนัก มันสามารถค้นหาที่ตั้งไอพีแอดเดรสของอีกฝ่ายได้อย่างแม่นยำ แต่นั่นก็ต้องแลกมาด้วยความเสี่ยงต่อการเปิดเผยไอพีแอดเดรสของตัวเอง

“อืม”

“แต่มันเสี่ยงต่อการเปิดเผยตัวตนของเรานะ” อันวาไม่เห็นด้วยกับน้องสาวของตัวเอง ถึงแม้ว่าชื่อเสียงของอันนาจะดังก้องไปทั่ว แต่ก็ไม่เคยมีใครเคยพบเจอและเห็นเธออยู่ดี

“แต่มันคือความมั่นคงของโลกนะ” ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะเป็นแฮกเกอร์ แต่ทว่าการทำงานในสายนี้ของเธอก็ยังขาวสะอาดมากอยู่ดี เธอทำงานให้กับองค์กรลับมากมาย แค่ทุกองค์กรล้วนเป็นองค์กรที่ดีทั้งสิ้น

...และเพราะอีกหนึ่งเหตุผล เธอเคยสัญญากับใครคนหนึ่งไว้ว่าเธอจะไม่ใช้ความรู้และความสามารถนี้ทำลายใครก่อน