BAD CATCH 1

กริ๊งงงงง~ เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูแผดเสียงดังสนั่น ทำให้หญิงสาวที่มีใบหน้าสะสวยละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ดึงสายตามองหน้าจอโทรศัพท์เพียงนิด ก่อนจะกดรับสายผ่านคอมพิวเตอร์ที่เธอกำลังใช้งาน

“สวัสดีค่ะ”

(ส่งข้อมูลทั้งหมดมาได้แล้ว)

“โอนเงินส่วนที่เหลือเข้าเบอร์เดิม”

(อีกสิบนาที)

“ค่ะ” สิ้นเสียงหญิงสาวก็กดวางสายลงทันที เธอหันกลับมาสนใจสิ่งที่อยู่ในจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าอีกครั้ง มือเรียวทั้งสองข้างกดคีย์บอร์ดอย่างชำนาญ

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด! เสียงข้อมูลที่กำลังประมวลผลอยู่บนหน้าจอดังขึ้นเป็นระยะ หญิงสาวเอนตัวพิงพนักเก้าอี้กอดอกมองมันอย่างใจจดใจจ่อ

‘สำเร็จ’ เสียงของโปรแกรมอัตโนมัติที่ถูกสร้างด้วยฝีมือของเธอดังขึ้น ก่อนจะปรากฏข้อมูลที่เธอเก็บไว้ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก เป็นข้อมูลที่หญิงได้ทำการแฮกมาจากหลายหน่วยงาน ไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานของรัฐบาลหรือเอกชน

“หึ” เธอมองข้อมูลทั้งหมดด้วยรอยยิ้มมุมปาก เพราะทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นมันสามารถทำงานให้เธอได้หลายพันล้านบาทแต่ทว่าเธอไม่ต้องการเงินจำนวนมากมายขนาดนั้น เธอแค่ต้องการทำในสิ่งที่ชอบก็เท่านั้นเอง

ผ่านไปสักพัก...

“อันนา”

“มีอะไร” เจ้าของชื่อหันมองใบหน้าหล่อของผู้เป็นพี่ชายพร้อมกับมองด้วยสายตานิ่งเรียบ

“พี่จะกลับไทย...”

“...เราจะกลับด้วยไหม” หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไป เพราะการที่เธอย้ายมาอยู่ที่อเมริกานั่นเพราะว่าเธอต้องการหนีบางสิ่งบางอย่าง

“ฉันไม่กลับ” และเธอก็ไม่ต้องการกลับไปที่นั่นอีกแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นบ้านเกิดและมีความทรงจำมากมายอยู่ที่นั่นก็ตาม

“จะอยู่ที่นี่คนเดียว?” อันวาเลิกคิ้วถามน้องสาวของตัวเองด้วยความประหลาดใจ ถึงแม้ว่าอันนาจะดูเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากแต่เธอก็ไม่ชอบอยู่คนเดียว

“อันอยู่ได้ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก” เธอโตมากพอที่จะใช้ชีวิตคนเดียวได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร

“แต่ถ้าเรากลับไปที่นั่นด้วยกัน เราสามารถเปิดบริษัทด้วยกันได้ มันเป็นความฝันของเราไม่ใช่เหรอ” อันวาตั้งใจว่าการกลับไปในครั้งนี้ มันเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ตั้งแต่สูญเสียผู้เป็นพ่อและแม่ของทั้งคู่ไปไม่มีวันกลับ

“แต่อัน...”

“...อันขอตัดสินใจสักวันสองวันแล้วกัน” ความฝันแลกกับความทรงจำที่โหดร้าย มันทำให้เธอต้องคิดอย่างหนักว่าควรจะทำยังไง แต่ความฝันเธอมันก็แรงกล้ามาก เธอตั้งใจจะเปิดบริษัทไอทีเป็นของตัวเอง และคิดว่ามันน่าจะไปได้สวย แต่ติดที่ว่าความทรงจำเลวร้ายมันยังคงตามหลอกหลอนเธอไม่หาย

“ลองตัดสินใจดู เพราะงานที่เราทำอยู่ตอนนี้ มันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขมากกว่าทำตามความฝัน” อันวาเดินเข้ามาลูบศีรษะน้องสาวของตัวเองเบาๆ อย่างเข้าใจ อันนายังมูฟออนจากเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เท่ากับเขา

“ความสุขของอันคือการที่อันได้ทำสิ่งที่อันรัก แต่การที่อันกลับไปที่นั่น เหมือนกับอันเอาความรู้สึกรักไปโยนทิ้ง” ร่างบางพึมพำออกมาเสียงแผ่วเบาให้ได้ยินเพียงคนเดียว

อีกด้านหนึ่ง...

ก๊อกๆๆๆ ~ เสียงเคาะประตูห้องทำงาน ทำให้คนที่อยู่ภายในห้องละสายตาจากเอกสาร มองไปยังต้นเหตุของเสียงนั้น

“มีอะไร” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยพร้อมกับวางปากกาลงบนโต๊ะ พลางนวดคลึงขมับตัวเองเบาๆ

“เอกสารสำคัญที่จะใช้ในวันแถลงข่าวเปิดตัวเกมครับนาย” มือขวาหนุ่มวางแฟ้มเอกสารลงตรงหน้าผู้เป็นเจ้านาย

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหม” มาเฟียหนุ่มเปิดแฟ้มเอกสารดูอย่างตั้งใจ เพราะการแถลงข่าวเปิดตัวเกมในอีกสองอาทิตย์จะเป็นการสร้างกระแสการแฮกข้อมูลการขุดบิทคอยน์ที่เขาต้องการจะครอบครองมัน

“เรียบร้อยดีครับ”

“กูไม่ชอบความผิดพลาด มึงรู้ใช่ไหม” มาเฟียหนุ่มช้อนสายตามองมือขวาของตัวเองด้วยความคมกริบ มีเพียงสองอย่างที่เขาไม่ชอบคือความผิดพลาดและความล้มเหลว

“จะไม่มีอะไรผิดพลาดในวันนั้นแน่นอนครับ” นักรบตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“จัดการเรื่องส่งอาวุธคืนนี้ให้เรียบร้อย กูจะให้ไอ้โนอาห์ไปด้วย”

“วันนี้ส่งของสำคัญนายไม่ไปจริงเหรอครับ” นักรบถามด้วยความประหลาดใจ ปกติแล้วเจ้านายตัวเองไม่เคยพลาดการส่งมอบอาวุธเลยสักครั้ง เพราะเขาเป็นคนเริ่มทำธุรกิจนี้มาเป็นคนแรกก่อนจะมีเพื่อนคนอื่นๆ เขามาร่วมด้วย

“มันไม่ได้สำคัญเท่ากับสิ่งที่กูกำลังจะทำหรอก” มาเฟียหนุ่มพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันหน้ามาทางจอมอนิเตอร์ด้านหลังของตัวเองที่ถูกติดเข้ากับกระจกด้านหลัง มันมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสามารถเปิดใช้งานมันได้

ติ๊ด! มือหนาทาบลงบนกระจกเพื่อเปิดการใช้งานของจอที่เขาซ่อนไว้ภายใต้กระจกใสสำหรับมองวิวทิวทัศน์

“อนาสตาเซีย ลีย์”