03 พัง

อ่า นี่ฝันอีกแล้วเหรอ ฝันถึงเรื่องนั้นอีกแล้ว

“ชะนีน้อย” อย่าเขย่าร่างกัสสิ พี่ยีนหนีพอดี

“อืม อะไรกันนักเล่า” การต์รวีลุกขึ้นตบโต๊ะด้วยไม่พอใจ เธอกำลังฝันถึงวันเก่า ๆ ที่มีแต่ความสุขอยู่แล้วเชียว

“จะอะไร เมาแล้วก็กลับบ้าน จะไปส่ง” อาร์มมี่ส่ายหน้าเอือม เมาทิพย์น่ะสิ เพื่อนคนนี้ดื่มเหล้าไม่ได้ นางแพ้แอลกอฮอลล์ ก็เลยเมาทิพย์นั่งเฝ้าเพื่อนบ้างไรบ้างแล้วทำตัวเหมือนเมา นางเคยลองดื่มตอนอกหักครั้งแรก ได้วุ่นวายเพื่อนพากันหามส่งโรงพยาบาล ดีไม่ตาย หมอวินิจฉัยบอกว่าแพ้แอลกอลล์ห้ามแตะเด็ดขาด ตั้งแต่นั้นมาชะนีน้อยของอาร์มมี่ก็ไม่ได้แตะอีกเลย

“อื้ม ไปสิ ไปนอนห้องพี่ยีนนะ” เสียงเศร้าของเพื่อนทำให้อาร์มมี่ส่ายหน้าเอือม

“นี่ฝันถึงช่วงรักกันหรือช่วงที่เขาบอกว่าเกลียดหล่อนล่ะ” อาการของเพื่อนสาวค่อนข้างหนัก เพราะนางอกหักครั้งแรก นี่ก็ผ่านมา 3 ปีแล้ว แม่ชะนีน้อยก็ยังไม่มีแฟนใหม่ทั้งสวยซ้วยสวย และดูเหมือนชาตินี้ก็คงจะไม่มีใหม่

“กำลังจะถึงครั้งแรกของเราอยู่แล้ว แกแหละปลุกฉัน” โอ๊ย ขอฝันถึงได้ไหม อยากฝันอีก อยากอยู่กับพี่ยีน

“นี่นังกัส หล่อนจะอยู่กับอดีต อยู่กับความฝันเก่า ๆ แบบนี้ไปตลอดไม่ได้ 3 ปีแล้วกัส มูฟออนสักที มองหาใครสักคนแล้วมีผัวใหม่ได้แล้ว”

“บ่นอะไรนักอาร์มมี่ จะไปส่งก็มาสิคะ” คว้ากระเป๋าเดินออกมารอเพื่อนที่รถ

“วันนี้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสวยงามอีกแล้วนะคะพี่ยีน พี่ยีนไปอยู่ที่ไหน หายโกรธกัสหรือยัง กัสคิดถึงพี่ยีน คิดถึงเจ้าเมี้ยว” มันนานมากแล้วที่ใครคนหนึ่งหายไปจากชีวิตของเธอพร้อมแมวตัวน้อยที่เราตกลงว่าจะเลี้ยงด้วยกัน

เธอยังคงวนเวียนในพื้นที่เดิม ๆ ที่เคยไปด้วยกัน เมื่อก่อนมีเธอและเขา ทว่าเดี๋ยวนี้มีแค่เธอที่ไปเพียงลำพัง

“เอ้า! ออกมาเล่น MV อีกแล้วกัสเอ๊ย” อาร์มมี่เดินเข้ามากอดปลอบเพื่อนสาว เป็นแบบนี้ตลอดเมื่อไหร่ที่ฝันถึงเรื่องราวเก่า ๆ เพื่อนสาวจะร้องไห้ อยู่ในอาการดิ่ง และมันต้องกินยาซะ “ปะขึ้นรถแล้วกินยานะ”

“อืม” กัสก็ไม่ได้อยากเป็นภาระของเพื่อน แล้วก็มีแต่เพื่อนคนนี้ที่คอยห่วงใยเสมอ ไม่เคยทิ้งกัสไปไหนเลยจริง ๆ

หลังจากที่เข้ามาในรถ อาร์มมี่ยื่นยาแก้เครียดให้การต์รวีกิน และเอ่ยด้วยความห่วงใย “เรียนก็จบแล้ว เคลียร์เรื่องหอพักเถอะกัส ปล่อยให้มันเป็นความทรงจำเถอะ ป่านนี้เขามีเมียใหม่ เผลอ ๆ มีลูกไปแล้ว กัสจะปล่อยให้ตัวเองจมกับอดีตแบบนี้ไม่ได้ คนเราก็เคยอกหักกันทั้งนั้น และกัสใช้เวลาเยียวยามานานแล้ว เปิดใจให้คนใหม่นะ”

“ไม่ ถึงพี่ยีนจะแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ฉันจะไม่มีใคร ฉันไม่อยากเริ่มใหม่อีกแล้ว ฉันรักเขา รักเขาคนเดียว”

“อีกัส แต่เขาไม่รักเราไง ถ้าเขารักเขาจะไม่ใจร้ายหายไปแบบนั้น ลืมเขาเถอะ ก็แค่ผู้ชายคนเดียว”

“วันนี้กัสจะไปนอนหอพี่ยีน”

“เออ ที่พูดไปไม่ได้เข้าหูเลยสักนิด ไปก็ไป แล้วไม่ต้องไล่นะจะอยู่เป็นเพื่อน” แม้ไม่ชินกับห้องเล็ก ๆ แต่อาร์มมี่ก็ทนอยู่เป็นเพื่อนกัสอยู่ดี ตั้งแต่ที่ถูกผู้เทนังชะนีน้อยก็เช่าหอพักนี้ต่อเพื่อเก็บความทรงจำเก่า ๆ ในช่วงเวลาน้อยนิดเอาไว้ ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมาหากวันไหนนางฝันถึงวันเก่า ๆ ก็จะกลับมานอนค้างที่นี่ และด้วยกลัวเพื่อนคิดสั้นอาร์มมี่จึงมาอยู่เป็นเพื่อน

“ขอบคุณนะอาร์มมี่”

“ย่ะ แล้ววันอาทิตย์วันเกิดพ่อ หล่อนจะกลับไหมปีนี้” ด้วยบ้านอยู่ใกล้กัน พ่อแม่ก็เป็นเพื่อนกันทำให้อาร์มมี่เข้าใจความรู้สึกของการต์รวีทุกอย่าง

“อืม กลับก็ได้ ป้าอ่อนไม่ค่อยสบายจะไปเยี่ยมหน่อย”

“ชะนีน้อยวันเกิดพ่อจ้ะ ป้าอ่อนน่ะไปเยี่ยมเดี๋ยวนี้เลยก็ได้”

“เฮ้อ ทำไมวันนี้อาร์มมี่ขี้บ่น เมาหรือเปล่าเนี่ย” แซ็วเพื่อนแล้วปรับเบาะนอนพักสายตา