02 รุก(5)

“แต่ฝนตกนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ กัสว่ามันคงดีกว่าอยู่ตรงนี้” พูดจบแล้ววิ่งออกจากห้องอย่างเร็ว ก็กลัวน้ำตามันจะไหลสร้างความอับอายให้ตัวเองอีกหลายเท่านี่นา

“น้องกัสร้องไห้หรือเปล่าวะ” เขาแค่อยากให้มันค่อยเป็นค่อยไปไม่ใช่ชิงสุกก่อนห่าม และเขายังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟนเลย เขาอยากให้เกียรติเธอ

หรือเราจะสื่อสารกันไม่เข้าใจ ทำให้เข้าใจคนละความหมาย

คิดได้แบบนั้นก็รีบหาร่ม วิ่งตามน้องกัสลงมาไม่รู้ว่าไปทางไหนแล้ว ฝนตกหนักแบบนี้จะกลับแบบปลอดภัยได้ยังไง คอนโดก็อยู่ไกล มือกดสมาร์ตโฟนโทรเข้าเบอร์น้อง ‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’

เสียงจิปากด้วยความหงุดหงิดดังขึ้น อะไรกันไปไหนวะ ช้ากว่าแค่ไม่กี่นาทีเอง หรือมีใครทำอะไรวะ สภาพน้องกัสโคตรจะ... “ไปไหนนะกัส”

เดินวนหาใกล้ ๆ ก็ไม่เจอ ฝนก็ตกแรงจนมองไม่เห็นทาง ไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ เดี๋ยวนะ ใช่หรือเปล่า ตรงนั้นหรือเปล่า พุ่มไม้ตรงหน้าถนนเหมือนมีคนนั่งยองกอดเข่าขดตัวอยู่ หวังว่าคงไม่ใช่น้องกัสนะ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เธอได้ป่วยแน่ สองขาก้าวเดินไปพร้อมร่มคันใหญ่ ยิ่งใกล้ยิ่งชัดว่าเป็นผู้หญิงที่เพิ่งจูบกับเขา

ร่มแทบหลุดมือเมื่อเธอเงยหน้ามองเขา นัยน์ตาแดงช้ำ น้ำไหลผ่านใบหน้าสวย ๆ ไม่หยุด แยกไม่ออกว่าอันไหนน้ำฝนอันไหนน้ำตา สภาพน่าสงสารยิ่งกว่าเจ้าเมี้ยวอีก ยลภัทรยื่นร่มให้น้องถือ แล้วตัวเขาอุ้มร่างเปียกปอนขึ้นมา พาเดินกลับเข้าหอ โดยที่น้องรีบยกร่มกางไม่ให้พี่เปียก

“เปียกหมดแล้ว คืนนี้ค้างกับพี่นะคะ” ไม่มีเสียงตอบกลับจากการต์รวี เธอซุกหน้าร้องไห้ที่อกนุ่ม ๆ ของพี่ จวบจนเข้ามาถึงในห้องก็ยังไม่ยอมพูดอะไร “ไม่ร้องนะคะ พี่ไม่ได้ปฏิเสธหนูนะ พี่แค่ไม่อยากข้ามขั้น พี่ยังไม่ได้ขอหนูเป็นแฟนเลย จู่ ๆ ทำอย่างนั้นมันก็ไม่ดีสิ”

“พี่รักหนูไหม” ดวงหน้าหวานจับจ้องที่คนตัวโตกว่า เวลานี้ความรักที่เธอต้องการมีเพียงความรักของยลภัทรคนเดียวเท่านั้น เธอไม่อยากได้ความรักจากใครอีกแล้ว

“พี่ไม่รู้ว่ามันใช่ความรักจริง ๆ ไหมเพราะว่าพี่ไม่เคยรักใคร แต่พี่คิดถึงหนูตลอด รู้สึกดีที่ได้ยินเสียง ชอบที่หนูยิ้ม ปวดใจเวลาเห็นหนูร้องไห้ หงุดหงิดเวลาผู้ชายชอบมองหนู ไม่ชอบเวลาหนูยิ้มให้คนอื่น”

“แบบนี้แหละที่หนูรู้สึกกับพี่ยีน รู้สึกกับพี่แค่คนเดียว” เธอก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แสดงว่าเรารักกันแล้วใช่ไหม

พี่ยีนยิ้มทันทีที่ได้ฟังคำบอกรักซื่อ ๆ จากปากน้องคนสวย ผู้หญิงที่เขาไม่คิดว่าจะรักคนอ้วนแบบเขา “เป็นแฟนกับพี่นะคะน้องกัส พี่สัญญาจะรักน้องคนเดียวตลอดชีวิตของพี่”

จริงใช่ไหม ที่พี่ยีนพูดมามันจริงใช่ไหม ไม่รู้ล่ะ กัสจริงจังแล้ว “ค่ะ กัสเป็นแฟนพี่ยีน พี่ยีนเป็นของกัส ต้องรักกัสคนเดียวนะคะ กัสก็จะรักพี่ยีนคนเดียว”

สาบานเลยว่ากัสจะรักพี่ยีนแค่คนเดียว

“ถ้ารักพี่ตอนนี้ไปอาบน้ำสระผมนะคะคนสวย เดี๋ยวไม่สบาย”

“แล้วชุดหนู?” ทุกอย่างมันเปียกหมดเลย ให้นอนทั้งเปียก ๆ ได้เป็นปอดบวมกันพอดี หนาวก็หนาว

“หนูใส่เสื้อผ้าพี่ได้ไหมคะ”

ใส่ได้สิ แต่มันคงตัวใหญ่มาก เดาจากที่กัสลองใส่ก่อนหน้านี้ “ได้ค่ะ กัสขอยืมผ้าเช็ดตัวหน่อยนะคะ”

“ตามสบายเลยค่ะ”

เข้ามาในห้องน้ำแล้วยกมือขึ้นปิดปากกรี๊ด ก็อยากจะกรี๊ดแรง ๆ อยู่แต่คงทำคนอื่นในหอแตกตื่น งื้อ ในที่สุดกัสก็ได้พี่ยีนมาเป็นแฟน เราเป็นแฟนกันแล้ว พี่ยีนแฟนคนแรกของกัส

หลังจากออกมาจากห้องน้ำ กลิ่นหอมของมาม่ากึ่งสำเร็จรูปลอยมาเตะจมูกทันดี “ที่ห้องพี่ไม่มีของสด หนูกินมาม่าได้ไหมคะ ซดน้ำร้อน ๆ จะได้โล่ง กินยาดักไว้หน่อยเดี๋ยวไม่สบาย”

“ได้ค่ะ หนูกินอะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว” ที่ห้องกัสก็แทบจะมีแต่มาม่า และอาหารแช่แข็ง

“พี่ยีนไม่กินเหรอคะ” ถามในตอนที่นั่งลงที่พื้น พี่ยีนวางถ้วยมาม่าไว้บนโต๊ะตัวเล็ก การต์รวีตักน้ำซุปขึ้นมาเป่า

“พี่กินมาแล้วค่ะ” ความจริงมาม่าเหลือแค่ห่อเดียว เห็นน้องกัสกินเขาก็อิ่มแล้ว ผู้หญิงตัวเล็กสวมใส่เสื้อตัวใหญ่ของเขา มันน่ามองที่สุด

“กินเป็นแฟนหนูไม่ได้เหรอคะ พี่ยีนนั่งมองแล้วหนูเขิน กินด้วยกันนะคะ”

“หนูกินเลยค่ะ” มาม่าก็ถ้วยแค่นั้นยังมีใจจะแบ่งอีก แล้วดูคำพูด กินเป็นแฟน เด็กอะไรน่ารัก

“ถ้าพี่ยีนไม่กินหนูก็ไม่กินนะคะ” ทำท่าผลักถ้วยออก

“ก็ได้ค่ะ พี่กินด้วยก็ได้”

“เย้ มาค่ะมานั่งเดี๋ยวหนูป้อน” กวักมือเรียกพี่ยีนไปนั่งข้าง ๆ ส้อมตักม้วนเส้นขึ้นมาเป่า ๆ แล้วจ่อที่ปากพี่ “อั้มค่ะ พี่เป็นคนต้มหนูให้พี่กินก่อน”

“ค่ะ” อ้าปากงับเส้นมาม่าที่น้องป้อน นอกจากย่าก็มีผู้หญิงคนนี้แหละที่ป้อนของกินให้เขา ใจเต้นแรงสุด ๆ แค่มาม่าปกติ ทว่าวันนี้รู้สึกว่าอร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา

“อร่อยนะคะเนี่ย แฟนหนูเก่งที่สุดเลย” เอ่ยปากชมเมื่อตักเข้าปากบ้าง แทบจะไม่มีความเคอะเขินเลยด้วยซ้ำ สำหรับการต์รวีทุกอย่างมันลงตัว เธอสามารถเป็นตัวเองได้อย่างสบายใจเวลาที่อยู่ต่อหน้าพี่ยีนของเธอ

ข้าวก็กินแล้ว ยาก็กินแล้วคราวนี้ก็คงต้องนอนกัน ชายโสดเช่าหอพักอยู่คนเดียวจะมีหมอนผ้าห่มเกินอย่างละชุดได้ไง เหมือนจะมีปัญหาเรื่องที่นอน แต่การต์รวีที่ตั้งใจมารุกจัดการได้ง่าย ๆ

“อากาศมันหนาวนะคะพี่ยีน เรานอนกอดกันคงจะอุ่นน่าดู” อะ เพื่อนบอกให้รุกไง อยากได้ต้องรุก แล้วกัสจะต้องรออะไร

“จะดีเหรอคะน้องกัส พี่ว่า...”

“เราเป็นแฟนกันแล้ว แค่นอนกอดก็ไม่ได้เหรอคะ”

“ได้ค่ะ ถ้าน้องกัสไม่ถือสา” เพราะสายตาเศร้า ๆ ของน้องทำให้พี่ยีนใจอ่อนง่าย ๆ ทั้งที่อยากแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ แบบนี้เวลาอยู่บนเตียงเดียวกันคงต้องหักห้ามใจให้มากเพราะมีคนสวยมานอนใกล้ ๆ

“หนูไม่ถือค่ะ มาค่ะนอนกอดกัน”

“ค่ะ นอนค่ะ” พี่จะห้ามใจตัวเองให้มากที่สุด เฮ้อ

นั่นแหละแล้วก็นอนกอดกันทั้งคืน โดยที่น้องกัสเป็นฝ่ายเริ่มกอด หัวใจพี่แทบทะลุ กว่าจะผ่านคืนนี้ไปได้คงต้องใช้ความอดทนให้มาก

นับตั้งแต่คืนนั้นเป็นต้นมาทั้งคู่ก็มักจะนอนค้างด้วยกันบ่อย ๆ โดยที่การต์รวีอ้างว่าไม่อยากนอนคนเดียว นอนกอดพี่ยีนแล้วอบอุ่นดี ไปค้างหอพักยลภัทรบ้าง คอนโดการต์รวีบ้างแล้วแต่โอกาส หนึ่งเดือนกับการมีแฟนทั้งคู่มีความสุขมาก ได้ทำในสิ่งที่คู่รักคนอื่น ๆ ทำกัน และไม่สนสายตาใครต่อใครที่มองมา สนแค่ความรู้สึกของกัน

วันนี้ครบรอบหนึ่งเดือน ฉลองที่ร้านหมูกระทะกันสองคน และกลับมาค้างที่หอพักของยลภัทร เพื่อนึกถึงวันแรกที่เป็นแฟนกัน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยนอนกอดกันบนเตียงเหมือนเดิม

“พี่ยีนคะ” เรียกพี่ยีนขณะที่นอนกอดบนอกของพี่

“คะ” มือลูบเส้นผมยาว ๆ ของน้องเล่น ลูบไปมาตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในอ้อมกอดก็จะหลับในเวลาไม่นาน หนึ่งเดือนที่ผ่านมาน้องเป็นแบบนี้เสมอ

แต่ไม่ใช่วันนี้เพราะกัสมีเป้าหมาย

“เรามาฉลองวันครบรอบกันไหมคะ”

“ก็ฉลองไปแล้วไงคะ”

“พี่ยีนอ่า หนูขอมากกว่าจูบ มากกว่ากอดได้ไหมคะ” ดวงหน้าสวยเงยขึ้นมาส่งสายตาออดอ้อน น่ารักเป็นบ้า ไม่รู้หรือไงว่าพี่พยายามห้ามใจลำบากเท่าไหร่

“พี่ว่า...”

“หนูรักพี่ยีนนะคะ เรามาลองครั้งแรกของเราด้วยกันเถอะนะ หนูอยากให้พี่ยีนเป็นคนแรกและคนเดียวของหนู” พูดจบโน้มใบหน้าจูบที่ริมฝีปากหนา สอดลิ้นกวาดชิมความหวาน

เธอจูบหนำใจแล้วจึงถอนจูบ กัสส่งยิ้มหวานให้พี่ยีน และเขาพูดว่า “คนสวยคะ เรื่องแบบนี้ต้องผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มนะคะ”

แล้วเขาก็จับเธอนอนพลิกลงที่ฟูก

พรึบ!

“กัส กัส กัสจัง!” เสียงใคร เสียงใครเรียก อย่าเพิ่งได้ไหมกัสขออยู่กับพี่ยีนก่อนกัส