ตอนที่8/1 (อดีต) เผลอไผล

ตอนที่8/1 (อดีต) เผลอไผล

.

.

# เมื่อ 1 อาทิตย์ที่แล้ว

หลังกิจกรรมรับน้องจบลง นับสองก็เดินตามหาใครบางคนที่เธอคิดอยากจะลองจีบเขาอีกซักตั้งดูเป็นครั้งสุดท้าย ก็ในเมื่อเขาบอกให้เธอกลับไปตั้งใจเรียนให้จบ ตอนนี้เธอก็เรียนจบแล้วนี่ไง แถมยังเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่ถือว่าเป็นเด็กอีกต่อไป ดูซิคราวนี้เขาจะหาข้ออ้างอะไรมาพูดอีก

“อยู่นี่เอง”

นับสองยิ้มกว้าง เมื่อเห็นว่าคนที่เธอกำลังตามหา นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่หลังตึกของคณะ ซึ่งเป็นมุมที่ค่อนข้างเงียบสงบไม่ค่อยมีคนพอดี เธอจึงค่อยๆ ย่องเดินไปหยุดอยู่ด้านหลังเขา แล้วยกมือขึ้นมาปิดตาเขาไว้

“ทายซิ ว่าใคร...” เสียงสดใสเอ่ย พร้อมกับโน้มตัวลง เอาคางเกยไว้ที่ไหล่กว้างของกันต์

“สอง พี่ไม่เล่น เห็นไหมว่าพี่อ่านหนังสืออยู่” กันต์วางหนังสือโครงงานวิจัยก่อนจบลง แล้วจับมือนุ่มนิ่มที่ปิดตาของเขาออกอย่างเบามือ

ซึ่งการกระทำนั้นกลับเปิดโอกาสให้นับสองโอบกอดรอบคอเขาได้ถนัดมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเธอก็แนบชิดกับแก้มของชายหนุ่มมากกว่าเดิม...นับสองมองใบหน้าคมคายนิ่งราวกับต้องมนตร์สะกด ‘เขาหล่อเหลือเกิน’

และในจังหวะที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว กันต์ก็คิดอยากจะแกล้งเธอคืน โดยการจับล็อคแขนและเอวบางของหญิงสาวเกี่ยวตวัดร่างเล็กมาด้านหน้า จนตัวเธอมานั่งอยู่บนตักของเขาได้อย่างง่ายดาย

“ว๊ายยย!!!”

“ฮ่าๆๆ” กันต์หัวเราะเสียงดังลั่น เมื่อเห็นใบหน้าเหลอหลาตกใจและงุนงงของนับสอง

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

“นี่แหนะ ๆ พี่แกล้งสองหรอ คนบ้า...” นับสองเห็นเขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งเธอได้สำเร็จ ก็ยกกำปั้นน้อยๆ ทุบเขาไปหลายที

“โอ๊ยๆ สอง...พอแล้วๆ” กันต์กลั้นขำพร้อมกับรวบมือของหญิงสาวไว้แน่น ทันใดนั้นเอง ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวก็เหมือนหยุดนิ่ง ทั้งสองสบตากันเนิ่นนาน ก่อนที่กันต์จะค่อยๆ ขยับใบหน้าเข้าใกล้นับสองมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด ริมฝีปากหยักก็ประทับจูบลงบนริมฝีปากเล็กของเธอ

นับสองหัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ สองมือกำเสื้อที่อกของกันต์ไว้แน่น ดวงตาค่อยๆ หลับลงช้าๆ ปล่อยตัวปล่อยใจรับสัมผัสแสนนุ่มนวลและอ่อนโยนจากเพื่อนของพี่ชายคนนี้

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ปากของเราทั้งคู่สัมผัสกัน แต่ครั้งแรกนั้นจะเรียกว่าจูบได้หรือเปล่านะ เพราะมันเป็นเพียงแค่การสัมผัสเบาๆ ไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนอย่างตอนนี้ หรือจะเรียกว่านี่คือจูบแรกของเธอก็คงไม่ผิดนัก

ชายหนุ่มเองก็หลับตาพริ้ม พรางสอดมือเข้าไปในเสื้อยืดสีดำที่ใส่รับน้องของคนบนตัก ลูบไล้แผ่นหลังเนียนละเอียดอย่างแผ่วเบา ในห้วงเวลานั้น เหมือนโลกทั้งใบมีเพียงแค่เธอและเขา ปล่อยตัวและใจให้เป็นไปตามความรู้สึก

“อืม...” เสียงครางเบาๆ อย่างพอใจของร่างสูง ทำให้นับสองรับรู้ได้ว่าเขาเองก็คงชอบในสิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่นี้ และเธอก็รู้สึกเช่นกัน จนต้องปล่อยมือจากเสื้อของเขา ยกขึ้นคล้องลำคอแกร่ง

พรึบ!...

“สอง...คือ...พี่ขอโทษ”

และทันทีที่เรียวแขนเล็กสัมผัสมาที่ลำคอของกันต์ ก็ทำให้เขาได้สติกลับคืนมา รีบจับแขนของหญิงสาวออก ขยับตัวแล้ววางร่างเล็กให้นั่งบนเก้าอี้แทนการนั่งตักเขา จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเอ่ยขอโทษเธอ ราวกับว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะจูบเธออย่างงั้นแหละ

พูดจบ กันต์ก็หยิบหนังสือแล้วเดินจากไป ทิ้งให้นับสองนั่งอยู่คนเดียวด้วยความงุนงง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงทำท่าเหมือนว่าการจูบกับเธอมันคือเรื่องที่ผิดบาปหนักหนา

.

.

.

มาต่อให้อีกหนึ่งตอนแล้วค่าาา อิพี่กันต์นี่ จะใจร้ายเกินไปแล้วนะ โบ้หนักแน่นอนไม่ต้องห่วงเลยผู้ชายแบบนี้