ตอนที่9 ไม่ได้ชอบ

#สนามแข่งรถ NWเรซซิ่ง

สนามแข่งรถแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่เขาชอบมาและรักมากที่สุด เพราะสนามแห่งนี้เขาสร้างมันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขาเองโดยไม่ต้องพึ่งเงินของพ่อหรือแม่ NWเรซซิ่งเปิดมาได้ปีนึงแล้ว จำนวนคนหนาแน่นแทบทุกวันจึงสร้างรายได้ให้เขาอย่างมหาศาลเลยทีเดียว

เมื่อเขาจอดรถที่วีไอพี ลูกน้องก็ต่างมายืนรอต้อนรับเป็นแถวนับสิบคนเห็นจะได้ พร้อมเปิดประตูรถให้เขาอย่างเช่นที่เคยทำทุกวัน

“ นายน้อยครับตอนนี้คุณกันต์ คุณแดนดิน แล้วก็คุณขุนเขา มารอนายน้อยที่ห้องรับรองแล้วครับ ”

ลูกน้องคนสนิทอย่างธันค้อมหัวพร้อมแจ้งให้เจ้านายตัวเองทราบ

“ อืม ” เขาพยักหน้ารับรู้พร้อมกับเดินไปที่ห้องรับรองชั้นบนสุด เป็นห้องวิวกระจกมองเห็นด้านล่างสนามแข็งได้รอบทิศทางและชัดเจนที่สุด ด้านบนมองลงไปจะเห็นภายนอกทุกมุม แต่คนภายนอกจะมองเข้ามาไม่เห็นอะไร และด้านบนนี้ยังมีบาร์เครื่องดื่มมากมายไว้รับรองเพื่อนๆของเขาอีกด้วย

พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับเพื่อนสามคนนั่งอยู่โซฟาคนละตัวโดยมีผู้หญิงสองคนนั่งอยู่บนตักของกันต์ และขุนเขา ยกเว้นดินแดนคนน่าสงสารที่เอาแต่นั่งดื่มไม่สนโลก

“ ไง!!!เอาแต่หัววันเลยนะพวกมึง ”

เขาทักเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังนัวเนียกับสาวสวยพริตตี้ประจำสนามแข่งของเขา

“ สีสันน่าาา ”

ขุนเขาหันกลับมานั่งปกติพร้อมเอาแขนพาดที่โซฟาด้วยท่าทางสบายๆ

“ แล้วมึงอะเมื่อไหร่จะหยุด ไม่คิดจะทักเพื่อนฝูงหน่อยไง๊ไอ้กันต์ ถ้าจะล้วงขนาดนี้เข้าห้องเลยไหมครับ ”

เป็นหนึ่งท้วงขึ้นเมื่อกันต์ไม่มีทีท่าว่าจะหันมาเลยซักนิดยังคงล้วงเข้ากระโปรงหญิงสาวจูบกันดูดดื่มไม่แคร์สายตาเพื่อนเลย

“ ก็ดีเดี๋ยวกูมา เงี่*นชิบหาย ”

กันต์พูดขึ้นพร้อมจูงมือสาวสวยเดินเข้าห้องนอนที่ประจำของตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย

เพราะชั้นบนนี้เป็นชั้นที่มีแต่พวกเขาที่มีสิทธิใช้ จึงมีห้องนอนเอาไว้พักผ่อนทั้งหมดสี่ห้องด้วยกัน

“ งั้นกูไปด้วยไม่ไหวแล้วว่ะ ”

ขุนเขาว่าพร้อมกับจูงมือสาวสวยเดินหายเข้าห้องนอนไปเช่นกันปล่อยให้สองหนุ่มอย่างเป็นหนึ่งกับแดนดินมองตามตาปริบๆ

“ กูประชดไอ้สัส ” เป็นหนึ่งเอ่ยด่าไล่หลัง

สองหนุ่มนั่งดื่มเหล้าราคาแพงอย่างอารมณ์ไม่คงที่นักเนื่องจากมีเสียงรบกวนจากสองห้องดังออกมาเป็นระยะๆ

“ อ๊าๆ คุณกันต์ขาแรงอีกๆ โอ้ววว ซี๊ดดด ”

“ อ๊ะๆ คุณขุนเขาขาเบาหน่อยค่ะเชอร์รี่จุก อ๊าๆ ”

“ แม่งเอ๊ยกูไม่ไหวละ กูลงไปลองสนามก่อนมึงจะนั่งก็นั่งไป ”

เป็นหนึ่งลุกขึ้นพรวดพร้อมบอกแดนดินหลังจากที่ทนนั่งฟังมานานละ

“ เออกูไปด้วย ” แดนดินรับคำ

ทั้งสองหนุ่มเดินลงมาชั้นล่างบริเวรที่ช่างกำลังเช็คเครื่องเพื่อวอร์มสนาม

“ เท่ว่ะ คันนี้หรอวะที่มึงไปประมูลตัดหน้าไอเหี้ยบอลมาราคากว่าร้อยล้าน ” แดนดินหันมาถามเป็นหนึ่งพร้อมใช้มือลูบไปที่รถอย่างพิจารณา

“ อืม ” เขาตอบก่อนจะเปิดประตูเข้าไปประจำที่คนขับ ตามด้วยแดนดินเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับจากนั้นก็ขับออกไป เพื่อลองรถใหม่วอร์มสนามประมาณชั่วโมงนึงก็พากันกลับขึ้นมาที่ห้องรับรองดังเดิม

พอเปิดประตูมาก็เจอกับกันต์และขุนเขานั่งดื่มเหล้าอยู่เพียงแค่สองคน

“ เสร็จแล้ว? ”

แดนดินเลิกคิ้วถามก่อนทั้งสองหนุ่มที่มาใหม่จะนั่งลงโซฟาพร้อมกัน

“ อืม เย็*ทำไมนานของไม่ได้ดีขนาดนั้น ”

กันต์ยักไหล่ตอบก่อนจะกระดกเหล้าลงคอแล้วก็หันมามองหน้าเพื่อนๆด้วยสายตาจริงจัง

“ พวกมึง…กูมีเรื่องอยากปรึกษาว่ะ ”

เป็นหนึ่ง แดนดิน ขุนเขาต่างหันมามองกันต์ เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามและรอกันต์พูดต่อให้จบ

“ คือ…กูว่ากูชอบน้องหลินว่ะ ”

สิ้นประโยคของกันต์เป็นหนึ่งถึงกับสำลักเหล้าที่เพิ่งกระดกดื่มเข้าไป

แค่กๆๆ “ มึงว่ามึงชอบใครนะ ” เป็นหนึ่งถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ฟังชื่อผิด

“กู บอก ว่า กูชอบน้องหลินโยธา…กูจะจีบน้องพวกมึงว่าน้องจะชอบกูไหมวะ”

คราวนี้กันต์พูดช้าๆ ชัดๆจนเป็นหนึ่งได้ยินชัดเจนเต็มสองรูหูเลย

“ ไม่ได้!! ” เป็นหนึ่งหลุดโพร่งออกมาเสียงดัง

“ ทำไมจะไม่ได้ หรือว่ามึงก็ชอบน้องหลินเหมือนกัน ” กันขมวดคิ้วมองเป็นหนึ่งแล้วถามออกไป

“ ไม่ได้ชอบ ” เพื่อนๆพากันหรี่ตามองอย่างจับผิดจนเป็นหนึ่งทำหน้าไม่ถูก

“ ถ้ามึงไม่ได้ชอบกูก็จะจีบน้อง แต่ถ้ามึงชอบกูจะถอยให้ ”

กันยกยิ้มมุมปาก ดูก็รู้ว่าเป็นหนึ่งชอบแต่ปากแข็ง ถึงแม้เขาจะชอบน้องหลินอยู่มากแต่ก็ไม่ได้อยากผิดใจเรื่องผู้หญิงกับเพื่อนซักเท่าไหร่

“ แล้วแต่มึง ” เป็นหนึ่งพูดแค่นั้นก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว

“ แล้ววันนี้เอาไงจะเข้าBig Asผับไหม กูได้ข่าววงในมาว่าน้องหลินมีเลี้ยงสายรหัสวันนี้พวกมึงจะไปไหม ” ขุนเขาเอ่ยขึ้นอย่างรู้งาน

“ ไป / ไปดิรอไร ” เป็นหนึ่งและกันต์ตอบขึ้นมาพร้อมกันทันที