รักสุดท้าย -5-

-เลิกเรียน-

@น้ำหวาน

หลังจากเรียนเสร็จ ฉันก็มานั่งทำรายงานที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ที่ประจำของฉัน ตรงนี้มันก็ไม่ได้เงียบเท่าไหร่หรอก มีคนเดินไปเดินมาอยู่บ้าง ที่ฉันเลือกนั่งตรงนี้เพราะสะดวกกับเพื่อนๆที่จะมาเอารายงาน จะได้หาฉันเจอง่ายๆ

ฉันเสียบหูฟังนั่งฟังเพลงแล้วก็พิมพ์งานไปด้วย เหมือนทุกๆวัน แต่อยู่ๆก็มีคนมานั่งข้างๆแล้วแย่งหูฟังฉันไปข้างนึง แล้วเสียบเข้าที่หูเค้าหน้าตาเฉย

I love it when you call me señorita

I wish I could pretend I didn't need ya

But every touch is ooh la la la

It's true, la la la

Ooh, I should be running

Ooh, you keep me coming for you

Cr. Senorita (Shawn mendes &camila cabello)

“เธอชอบฟังเพลงแนวนี้เหรอ”เคย์ถามฉันด้วยท่าทางสนใจ แล้วเค้ายังนั่งใกล้ฉันจนแทบจะตัวติดกัน จนฉันต้องเขยิบออกห่างจากเค้า

“ก็ฟังได้ทุกแนว”ฉันตอบไปเสียงสั่น และพยายามเอียงใบหน้าออกห่างจากเค้า ทำไมต้องเข้าใกล้ขนาดนี้ด้วยนะ

“แล้วเธออยากเป็นคุณผู้หญิงเหมือนในเพลงป่ะ?”เค้าถามฉันด้วยท่าทางทะเล้น

“นายมีอะไรรีบพูดมาเถอะ หรือว่ามาเอารายงาน ”ฉันรีบถามเข้าประเด็นทันที ก่อนที่หัวใจของฉันจะเต้นแรงไปมากกว่านี้

“ไม่ได้มาถามเรื่องรายงาน ฉันจะถามว่าเธอทำงานที่ผับด้วยเหรอ”เคย์ถามฉันด้วยท่าทางสนใจ

“ใช่”ฉันตอบไปด้วยท่าทางงงๆ เพราะอยู่ๆเคย์ก็ยิ้มออกมาแปลกๆ จนฉันต้องถามออกไป “มีอะไรหรือเปล่า”

“ฉันมีงานให้เธอทำ เงินดีด้วย สนป่ะ?”

“สนใจสิ ว่าแต่..งานอะไรเหรอ?”ฉันถามออกไปด้วยท่าทางสนใจ

“เธอก็รู้หนิว่าฉันกับเพื่อนจะเปิดผับใหม่ แล้วตอนนี้ก็กำลังขาดคนทำบัญชี เธอสนป่ะ?”

“เอ่อ...”ฉันทำหน้าครุ่นคิด ทำบัญชีอย่างนั้นเหรอ แบบนี้เท่ากับว่าดูแลรายรับรายจ่ายของผับใช่มั้ย ถ้ารับผิดชอบขนาดนั้น ฉันคงไม่ไหวแน่ๆ

“มันไม่อยากหรอกน่า ขนาดฉันโง่กว่าเธอ ฉันยังทำได้เลย”เค้าพูดเหมือนรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่

“แล้วทำไมนายไม่ทำเองหล่ะ”ฉันมองหน้าเค้าด้วยความสงสัย

“ขี้เกียจ..แล้วที่สำคัญ ไม่มีเวลาฟัดสาวๆ”เคย์พูดออกมาด้วยท่าทางทะเล้น

“ไปลองศึกษาดูก่อนก็ได้ คืนนี้ไปหาฉันที่ผับ ฉันจะสอนให้”

“คืนนี้ฉันต้องทำงาน”

“แค่วันละสี่ร้อย จะไปสนทำไม ทำบัญชีได้เดือนละห้าหมื่นไม่รวมโอที เลือกเอาละกัน”

“โอเค ตกลงฉันจะทำ”ฉันตอบตกลงไปแบบไม่ต้องคิดเลย เงินตั้งห้าหมื่น ใครจะไม่เอาหล่ะ

“เธอคิดถูกแล้ว อย่าลืมเปลี่ยนชุดด้วยหล่ะ ห้ามไปชุดนักศึกษาไปเด็ดขาด”

“โอเค”

“สองทุ่มเจอกัน ถ้าไปถึงส่งไลน์หาฉันก่อนก็ได้”

“โอเค”

ฉันยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ถ้าฉันได้เดือนละห้าหมื่นจริงๆ บวกกับเงินทำรายงาน ก็จะเกือบหกหมื่น ถ้าได้แบบนี้ตลอด ฉันก็สามารถออกมาเช่าห้องข้างนอกได้ ฉันกับแม่จะได้ออกจากบ้านหลังนั้นสักที ดีใจจังเลย..แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

เวลาต่อมา..

วันนี้ฉันกลับเร็วกว่าทุกวัน ฉันเดินเข้ามาหาแม่ที่กำลังรีดผ้าอยู่ในห้องของเรา ห้องที่เป็นทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น และเป็นห้องทำงานของแม่ด้วย เพราะแม่ต้องเอาเสื้อผ้ามารีดที่นี่ทุกวัน

“มาแล้วค่าาาา”ฉันเข้าไปสวมกอดแม่

“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังเลยหล่ะลูก ไม่ได้ทำงานเหรอ หรือว่าไม่สบาย”แม่ถามออกมาด้วยท่าทางเป็นห่วง แล้วยังยกมือขึ้นเตะหน้าผากฉัน

“หนูไม่ได้เป็นอะไรค่ะ วันนี้หนูมีข่าวดีมาบอกด้วยค่ะ”ฉันพูดออกไปพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินเอากระเป๋ามาวางที่โต๊ะหนังสือ

“ข่าวดีอะไรจ๊ะ”แม่ถามด้วยท่าทางตื่นเต้น

“หนูกำลังจะได้งานใหม่แล้วค่ะ แม่รู้มั้ยคะว่างานนี้ได้เงินตั้งห้าหมื่น!!”ฉันพูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นและดีใจ

“ห้าหมื่นเลยเหรอ!! งานอะไร”แม่ขมวดคิ้วถามด้วยท่าทางสงสัย

“ทำบัญชีที่ผับค่ะ เป็นผับเปิดใหม่ของเพื่อนหนูเอง”ฉันบอกไปตามตรง เพราะฉันกับแม่ไม่เคยมีความลับต่อกันอยู่แล้ว

“ทำไมเค้าต้องให้เงินเดือนเยอะขนาดนั้น”แม่ยังคงสงสัย

“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงหนูนะคะ หนูจะดูแลตัวเองให้ดี ถ้าหนูได้งานนี้แม่จะได้สบายสักที เราไปอยู่ข้างนอกกันนะคะ”ฉันกอดแม่อย่างออดอ้อน เพราะเวลาที่ฉันพูดถึงเรื่องออกไปอยู่ข้างนอกทีไร แม่จะชอบพูดนอกเรื่องทุกที

แต่ครั้งนี้..แม่เงียบไป ทำเอาฉันใจหายใจคว่ำแล้วลุ้นตามอย่างใจจดใจจ่อ

“แม่จะช่วยทำขนมไปขายก็แล้วกัน หนูจะได้ไม่ต้องลำบากคนเดียว”ตอบแบบนี้ แสดงว่าแม่ยอมไปด้วยใช่มั้ย

“จริงๆนะคะ ขอแค่แม่ยอมออกไปอยู่ที่อื่น หนูยอมลำบาก”ฉันกอดแม่แล้วร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

“เราช่วยกันดีกว่าลูก แม่ก็ยังไม่แก่สักหน่อย ยังทำงานได้สบาย”

“ค่ะ หนูรักแม่นะคะ”ฉันยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ถ้าได้ออกไปเริ่มต้นใหม่ข้างนอก ฉันคงจะมีความสุขมาก

เวลา 20:00

ตอนนี้ฉันมาถึงหน้าผับแล้ว วันนี้รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ฉันล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วกดส่งไลน์หาเคย์ตามที่เค้าบอก ฉันทำงานที่นี่มาตั้งนาน แต่ฉันก็พึ่งรู้วันนี้ว่าเคย์เป็นเจ้าของผับ

NW295 ฉันมาถึงหน้าผับแล้ว

KAYKING ขึ้นไปรอบนห้องเลย ฉันติดธุระอยู่

NW295 นานมั้ย ฉันนั่งรออยู่หน้าร้านก็ได้

ฉันพิมพ์ตอบไป เพราะฉันไม่กล้าขึ้นไปหรอกนะ ให้นั่งรออยู่แถวนี้ยังดีกว่า

KAYKING ขึ้นไปรอบนห้อง ฉันบอกผู้จัดการไว้แล้ว

NW295 ก็ได้ รีบมานะ

ฉันพิมพ์ตอบไป ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้วก้าวเข้ามาในผับ ฉันเดินหลบหลีกผู้คนมาจนถึงทางขึ้นไปชั้นบน ทำไมเค้ามองฉันแปลกๆ หรือว่าฉันแต่งตัวเชยไป ฉันก้มมองชุดตัวเองด้วยท่าทางไม่มั่นใจ ฉันว่าฉันก็ใส่ชุดดูดีที่สุดแล้วนะ ฉันรวบรวมความกล้ารีบเดินต่อไป โชคดีที่ตลอดทางเดินขึ้นมาไม่มีใครเดินผ่าน

พอมาถึงห้องทำงานหรู ฉันก็เปิดประตูเข้าไปรอในห้องตามที่เคย์บอก แต่พอเปิดประตูเข้ามา ฉันถึงกับยืนตลึงกับภาพที่เห็น พอตเตอร์กับอายตากำลังนัวเนียกันอยู่บนโชฟากลางห้อง

ไม่ได้ๆ!!! ฉันจะยืนดูอยู่แบบนี้ไม่ได้ พอคิดได้ ฉันก็หันหลังกลับ

แต่!!!

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!”เสียงของอายตาดังขึ้นมาขณะที่ฉันจะก้าวออกไป ซวยอีกแล้วยัยหวาน

“แกขึ้นมาทำอะไร!! ห้องนี้ไม่ใช่ห้องของเด็กเสริฟ์หรือเด็กนั่งดริ้งค์หรอกนะ”อายตาตะคอกเสียงดัง

“เอ่อ..เคย์บอกให้ฉันขึ้นมารอบนนี้”ฉันตอบไปโดยที่ไม่หันกลับไปมอง

“หมอนั่นคิดจะทำอะไร หรือว่าเปลี่ยนรสนิยมกินของแปลก”ประโยคนี้สงสัยอายตาจะพูดกับพอตเตอร์ แต่ฉันไม่ได้ยินเสียงพอตเตอร์พูดอะไรสักคำ

“ฉันขอตัวก่อนนะ”

“ไปสิ!! จะยืนบื้ออยู่ทำไม”

พอได้ยินอย่างนั้น ฉันก็รีบเดินออกมาทันที ก่อนที่จะซวยซ้ำสอง ทำไมต้องบอกให้ฉันขึ้นมารอบนี้ด้วยนะ