รักสุดท้าย -4-

“ถ้าพวกมึงไม่ติดอะไร พรุ่งนี้กูจะนัดพวกนั้นมาเซ็นสัญญา”เคย์ถามความคิดเห็นเพื่อนทั้งสองคน เพราะเค้าค่อนข้างจะมีประสบการณ์เรื่องผับมากกว่าเดลต้ากับพอตเตอร์

“อืม”พอตเตอร์ตอบเสียงเรียบ

“กูก็ไม่ติดอะไร”เดลต้าตอบมานิ่งๆตามสไตล์ พูดจบก็ลุกขึ้นยืน

“มึงจะกลับแล้วเหรอ”เคย์ถามขึ้นทันที

“อืม...”เดลต้าตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วหันไปมองน้ำหวานที่นั่งหลับอยู่ข้างๆ ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

“กลับได้แล้ว”

“อืม เสร็จแล้วเหรอ”

น้ำหวานลุกขึ้นทันที จริงๆแล้วเธอไม่ได้หลับสนิทขนาดนั้น เธอแค่ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ กลับไปจะได้ทำรายงานต่ออีก

เดลต้าเดินนำออกไปทันที ส่วนที่เหลือก็นั่งดื่มกันต่อ

“ถ้าง่วงก็นอน”เดลต้าบอกคนที่นั่งกึ่งหลับกึ่งตื่น คอพับอยู่ข้างๆ

“ถ้าถึงแล้วปลุกฉันนะ”น้ำหวานพูดเสียงเบาแล้วหลับไปทันที

เดลต้าก็หันไปมองคนตัวเล็กด้วยสายตานิ่งๆ แล้วขับรถต่อไป จนมาถึงหลังบ้านที่คุ้นเคย เพราะพ่อแม่ของเค้าสนิทกับพ่อแม่ของอายตา และเคยมาทานข้าวที่บ้านนี้อยู่บ่อยๆ

ถึงจะมาถึงแล้วแต่เค้าก็ยังไม่ปลุกเธอ เค้าปล่อยให้เธอนอนอีกสักพัก เพราะดูท่าทางเธอจะไม่ค่อยได้มีเวลานอน

ครืด ~ครืด~~

มือถือในกระเป๋าสั่นทำให้น้ำหวานสดุ้งตื่น แล้วรีบล้วงมือถือออกมารับสายทันที

“ค่ะแม่”

(เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมยังไม่ถึงบ้าน)

“หนูมาถึงแล้วค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”

น้ำหวานวางสายจากแม่ แล้วดูเวลาที่หน้าจอ ตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อตอนนี้มันเกือบจะสามแล้ว

“ทำไมนายไม่ปลุกฉัน”น้ำหวานหันไปถามคนที่เอนหลังพักสายตาอยู่ แต่ก็ไม่มีคำตอบ เขายื่นมือถือให้เธอแล้วพูดขึ้นมาเสียงเรียบ

“ใส่เลขบัญชีซะ จะได้ไปนอนสักที”

“อ๋อ...อืม”น้ำหวานมัวแต่มองหน้าของเค้าด้วยท่าทางงง จนหน้าจอมือถือล็อคไปซะก่อน

“ปลดล็อคให้หน่อย”น้ำหวานกำลังจะยื่นมือถือไปให้เจ้าของเครื่อง

แต่...

“N9898”

เธอรีบกดตามด้วยท่างงงๆ แล้วกรอกหมายเลขบัญชีลงไป กรอกเสร็จก็ส่งคืนให้เจ้าของเครื่อง

“เสร็จแล้ว..”

“อืม..”

“ขอบคุณนะที่มาส่ง”

น้ำหวานบอกไปพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี เมื่อข้อความในมือถือเข้าพอดี

OxO!!

น้ำหวานมองยอดด้วยท่าทางตกใจ เมื่อมันไม่ใช่ยอดที่ตกลงกันไว้ เธอรีบหันหลังเดินกลับไปเพื่อจะไปถาม ว่าโอนผิดหรือเปล่า แต่รถคันหรูก็ขับออกไปซะแล้ว

ครืด~ ครืด~~~

น้ำหวานรีบล้วงมือถือในกระเป๋าขึ้นมารับสาย

“นายโอนผะ...”

แต่ไม่ทันถามจบ ปลายสายก็พูดขัดขึ้นมา

(ค่าจ้างให้เธอนอนพัก คืนนี้ไม่ต้องทำรายงาน)เขาบอกเธอ ก่อนจะวางสายไป

‘อะไรของเค้าเนี่ย!!’น้ำหวานทำหน้างง แล้วได้แต่ตั้งคำถาม ทำไมวันนี้ถึงมีแต่เรื่องแปลกๆ

วันต่อมา

@พอตเตอร์

ออด~~

ผมตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงกดออดหน้าห้อง ใครแม่ง!! มาแต่เช้าขนาดนี้วะ ผมลุกขึ้นจากเตียงโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกาย คงไม่ต้องให้บอกหรอกนะ ว่าเมื่อคืนผมทำอะไร

“ทำไมรีบตื่นหล่ะคะ”เสียงของผู้หญิงที่มากับผมเมืื่อคืน เธอเป็นเด็กใหม่ในร้านไอ้เคย์

“แต่งตัวซะ แล้วจะให้เด็กเอาเงินไปให้”ผมบอกเธอก่อนจะเดินมาหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงล่าง แล้วเดินมาเปิดประตู

หมับ!!

พอเปิดประตูออก เธอก็เข้าสวมกอดผมทันที

“พึ่งตื่นเหรอ ขอโทษนะที่เมื่อคืนไม่ได้กลับด้วย ฉันติดธุระด่วน”

หึ!!! ธุระด่วนงั้นเหรอ เธอคงจะคิดว่าผมโง่มากสินะ ที่ไม่รู้ว่าเธอไปต่อไปใคร แต่ผมเลือกที่จะไม่พูด เพราะเธอไม่ได้สำคัญกับผมขนาดนั้น ที่ยอมนอนกับเธอ เพราะเธอเป็นคนเสนอเองทั้งนั้น

“อยากเหรอ ถึงมาแต่เช้า”ผมถามออกไปตรงตามสไตล์ผม จะไปอ้อมค้อมทำไม เพราะสุดท้ายก็จบที่เตียงอยู่ดี

ผมจับแขนเธอออกจากเอวผม แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง เธอก็เดินตามผมเข้ามาติดๆ

“หวังว่าจะมีครั้งหน้านะคะ จุ๊บ!”ผู้หญิงที่ผมพามาได้เมื่อคืน เธอจุ๊บที่แก้มผมก่อนจะเดินออกไป โดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ด้วย มืออาชีพสุดๆ

จริงๆแล้วผมชอบแบบนี้มากกว่าพวกที่คอยตามตื้อผมนะ เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แล้วก็ไม่ชอบผูกมัด มันน่ารำคาญสุดๆ เหมือนที่มะนาวกำลังทำอยู่ตอนนี้

“นายลากผู้หญิงพวกนั้นมาด้วยอีกแล้วเหรอ”เธอถาออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“ถ้ารับไม่ได้ ก็กลับไป”ผมตอบไปแค่นั้น บอกตรงๆ รำคาญ!

“ก็ฉันเคยบอกแล้วไง ถ้านายอยาก...ให้มาลงที่ฉัน จะไปเสียเงินซื้อผู้หญิงพวกนั้นทำไม”เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนลงแล้วเข้ามาสวมกอดผม มือของเธอลูบไล้ลงไปที่ลูกชายผม คงไม่ต้องถามแล้วมั้งว่ามาทำไม

“ฉันจะอาบน้ำ อยากเอา..ก็ถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา”ผมบอกเธอ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ

@ มหาวิทยาลัย

หลังจากเล่นเซ็กส์กับมะนาวเสร็จ ผมก็แต่งตัวมาเรียน จริงๆแล้วไม่ได้อยากมาหรอก แค่ไม่รู้ว่าจะไปไหน

ผมลืมแนะนำตัวไป ผมพอตเตอร์ ลูกชายคนเดียวของมหาลัยชื่อดังที่ผมยืนอยู่นี่แหละ จริงๆบ้านผมทำธุรกิจหลายอย่าง เอาตรงๆคือรวยนั่นแหละ รวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปทำอะไร นิสัยส่วนตัวผมก็อย่างที่เห็น ผมเป็นคนไม่แคร์ใคร แล้วก็ไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น (นอกจากเพื่อน)ผมชอบใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ผมจึงชอบที่จะใช้ชีวิตโสด

“มันมาพอดี”ไอ้เดลต้ามันมองมาที่ผม

“มึงมาเคลียร์กับกูเลย”ไอ้เคย์ลุกขึ้นถามผม ไอ้นี่ก็นอนได้ทั้งวัน

“ใครตาย?” ผมพูดออกไป แล้วนั่งลงในที่ประจำของผม ตอนนี้เราอยู่ที่ห้องD3 ชั้นบนสุดของตึก เป็นห้องประจำของเรา ห้องนี้ไม่มีใครได้มาเหยียบ นอกจากผมสามคน

“เมื่อคืนมึงเอาเด็กใหม่ไปฟาดใช่มั้ย?”

หึ!! นึกอยู่แล้ว ว่ามันต้องถามเรื่องนี้ ปกติเด็กใหม่ที่ร้านต้องผ่านมันก่อนทุกคน แต่เสียใจ..คนนี้ผมได้ก่อน

“ซิง!”ผมตอบสั้นๆ ได้ใจความ แล้วเปิดตู้เย็นหาของแก้แฮงค์ บอกเลยว่าห้องนี้ระดับวีไอพี มีทุกอย่างครบยิ่งกว่าคอนโดหรู แล้วก็มีห้องข้างๆที่เป็นห้องวีไอพีเหมือนกัน แต่มีไว้สำหรับเยxสาวๆ ไม่ให้พาเข้ามามั่วในห้องนี้

“ไอ้เชี่ยเตอร์! กูไม่น่าพลาดเลยแม่ง!!”มันโวยวายเสียงดัง มันใจร้อนเองหนิ ช่วยไม่ได้ แค่โดนยั่วหน่อย..ก็ลากไปกินทันที

“เมื่อคืนเยxไม่ถึงใจเหรอวะ ทำไมเธอถึงได้มาหากูแต่เช้า”

“สัส! ถึงใจโว้ย! แต่ยัยนั่นไม่รู้จักพอเอง”ไอ้เคย์พูดออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดแล้วเดินออกไป ส่วนผมก็นอนสิครับ เรื่องเรียนไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับผม เอาจริงๆ ก็ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญสำหรับผมอยู่แล้ว