2/2 คุณครูคนใหม่

จากที่ตั้งใจแน่วแน่ ว่าจะไม่กลัวตอนนี้อลิสเริ่มรู้สึกหวาดๆ เพราะมองไปทางไหนก็มืดไปหมด

“พวกผมขอตัวกลับเข้าที่พักก่อนนะครับ” ลูกน้องทั้งสองคนขนของจนเสร็จแล้วจึงมาขอตัวกลับที่พักก่อน

ผู้กองพยักหน้า ก่อนจะเดินนำหญิงสาวขึ้นไปบนบ้าน เพื่อไปดูห้องนอนของตัวเอง

“ไม่มีเตียงเหรอคะ ฉันเอามาแต่ที่นอนบางๆเสียด้วย”หญิงสาวทำหน้าเหมือนเด็กลืมขวดนม

“นอนเป็นที่นอนดีกว่า ชาวบ้านที่นี่เขาทำขาย พรุ่งนี้ผมจะพาไปอุดหนุนพวกเขา ทำจากนุ่นแท้ๆ รับรองนอนสบายผมก็ใช้อยู่”

ภายในห้องว่าเปล่าไม่มีแม้แต่ชั้นวางของ คืนนี้อลิสไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน เพราะเธอทั้งเหนื่อย ทั้งรู้สึกกลัว

“ผมลงไปข้างล่างก่อนนะ คุณจะได้จัดของ”

“ผู้กองคะ”

อลิสร้องเรียกเมื่อธนาตุลหันหลังกำลังจะเดินลงบันไดไปยังห้องนอนของเขา

“เอ่อ...คืนนี้ฉันเอาที่นอนไปปูนอนกับคุณก่อนได้ไหม”

หญิงสาวคิดว่านาทีนี้ เธอจะมามัวอายและถือตัวไม่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นไม่ได้นอนทั้งคืนแน่

“คือฉันไม่รู้จะเริ่มจากจัดอะไร เพราะชั้นหรือโต๊ะก็ยังไม่มี ให้ฉันไปนอนด้วยคนนะคะ ผู้กองสุดหล่อ”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะไม่ยอม หญิงสาวก็ทำเสียงออดอ้อน และคว้ามือเขามาจับไว้

“ถ้าอย่างนั้นคุณนอนห้องผม เดี๋ยวผมไปนอนกับลูกน้อง”

“ถ้าทำแบบนั้นฉันก็นอนคนเดียว ไม่เอาคุณนอนกับอลิสนะ นะนะ ฉันขอร้อง”

ธนาตุลได้แต่ส่ายหัวแต่ก็จำใจต้องยอม เขาจึงยกเครื่องนอนของหญิงสาวลงไปจัดการปูให้

อลิสเริ่มรู้สึกคิดถึงพ่อกับแม่ แต่ที่นี่โทรศัพท์ไม่มีสัญญาณเลย เธอจึงได้แต่หยิบรูปขึ้นมาดูแทน

“คิดถึงพ่อกับแม่เหรอคุณครูขี้แย”

ชายหนุ่มเดินขึ้นมา เสียงเบาจนหญิงสาวไม่ทันได้รู้ตัว จึงเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่ทัน