18 ลูกสะไภ้

ของขวัญ....

อากานกับอาทัพพาฉันกลับมาที่บ้านและเข้าพบคุณย่าพร้อมกับเล่าเรื่องทุกอย่างให้คุณย่าฟังแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตามเพราะถ้าเล่าความจริงทั้งหมด

"ย่าไม่คิดเลยว่ายัยเอมจะกล้าทำเรื่องร้ายแรงได้ขนาดนี้ แม่อุษาก็ไม่รู้จักห้ามปรามลูกรู้ทั้งรู้ว่าการทำแท้งมันเป็นบาปแต่ก็ยังพาลูกไปทำ ย่าอายแทนหลานสาวของย่าจังเลยที่ทำตัวแบบนี้ เอาเป็นว่าตอนนี้ตาครามกับยัยเอมไม่เกี่ยวข้องกันแล้วนะ เดี๋ยวย่าจะให้อุษาเอาของหมั้นไปคืนนะ"

"ไม่เป็นไรครับผมกับกานไม่เอาคืนให้แล้วให้เลยยัยเอมก็เป็นฝ่ายหญิงคนภายนอกย่อมมองว่าเสียหายที่ถูกถอนหมั้น"

"ขอบใจนะที่ไม่ถือโทษโกรธยัยเอม"

"กานเองก็ต้องกราบขอโทษคุณย่าแทนตาครามด้วยเหมือนกันนะคะที่ไปล่วงเกินหนูขวัญกานเลี้ยงลูกไม่ดีเองค่ะ"

"มันไม่ใช่ความผิดของเราอย่าโทษตัวเองแบบนั้นในเมื่อตาครามรักยัยขวัญของย่าย่าก็ไม่ว่าอะไรถึงจะผิดฝาผิดตัวไปก็ไม่เป็นไร" คุณย่าคงหมายความว่าที่จริงแล้วคุณสงครามต้องแต่งงานกับคุณเอมอรแต่สุดท้ายก็ไม่ได้แต่งแต่ต้องมาแต่งกับฉันแทน

" แต่ไม่ว่ายังไงย่าก็ขอบใจที่กานยังเอ็นดูยัยขวัญ ไม่รังเกียจหลานของย่า"

"กานไม่เคยรังเกียจหนูขวัญเลยค่ะแกเป็นเด็กดีมากๆเลยกานรักแกเหมือนลูก กานดีใจนะคะที่ได้ขวัญมาเป็นลูกสะใภ้กานสัญญาจะดูแลหนูขวัญให้ดีที่สุด"

"ส่วนเรื่องสินสอดคุณย่าจะเรียกเท่าไหร่ก็ว่ามาได้เลยนะครับผมยินดีจะจัดเตรียมมาให้ตามที่คุณย่าต้องการ"

"ย่าเลี้ยงยัยขวัญมามาย่าไม่ได้เลี้ยงเพื่อเอาเงินเอาทองย่าขอแค่ตาครามรับผิดชอบยัยขวัญไม่ทิ้งขว้างไม่ปล่อยปละละเลยย่าก็พอใจแล้ว ว่าแต่เจ้าตัวต้นเหตุไม่มาด้วยเรอะ"

"เอ่อ คือตาครามไม่กล้ามาสู้หน้าคุณย่าน่ะค่ะแกละอายใจที่ล่วงเกินหนูขวัญ ยังไงกานก็ขอโทษแทนตาครามด้วยนะคะที่เสียมารยาทไม่ยอมมาคุยกับคุณย่าด้วยตัวเองทั้งที่ตัวเองทำผิดแท้ๆ" ฉันรู้ว่าอากานรู้สึกไม่ดีที่โกหกคุณย่าเพราะที่จริงแล้วคุณสงครามไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยที่ทำกับฉันแต่ไม่อยากให้คุณย่าไม่สบายใจเลยต้องพูดแบบนั้นออกไปซึ่งฉันก็เห็นด้วยเพราะถ้าคุณย่ารู้ความจริงทุกอย่างฉันกลัวว่าท่านจะเสียใจและอาจจะผิดหวังในตัวฉันด้วยที่ทำตัวใจง่ายยอมให้เขาหลอกได้ง่ายๆ

"วัยรุ่นก็อย่างนี้แล่ะ ตอนนี้ถ้าย่าเป็นอะไรไปย่าก็คงนอนตายตาหลับเพราะมีคนดูแลยัยขวัญแทนย่าแล้ว"

"คุณย่าคะ" ฉันไม่อยากให้ท่านพูดแบบนี้เลยฉันอยากให้ท่านอยู่กับฉันไปนานๆ นานที่สุดเท่าที่จะนานได้

"ย่าดีใจนะลูกที่หนูจะได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาได้แต่งงานกับคนที่หนูรักแล้วเค้าก็รักหนู" ท่านยิ้มพร้อมกับลูบผมฉันอย่างเอ็นดูฉันทำได้แค่ยิ้มตอบกลับไป แค่เห็นรอยยิ้มมีความสุขของท่านฉันก็พอใจแล้วแม้ว่าในความจริงแล้วคุณสงครามจะไมไ่ด้รักฉันเลยก็ตาม

จากนั้นอากานก็มาช่วยฉันเก็บข้าวของเพื่อย้ายไปกับอากานที่บ้านเพราะอากานเกรงว่าฉันจะถูกคุณเอมอรกับคุณอุษารังแกทำร้ายอีก 

"ถึงกับมาช่วยนังกาฝากนี่เก็บข้าวเก็บของเลยเหรอคะน้องกาน"

"ค่ะเพราะตอนนี้หนูขวัญได้ชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้ของกานแล้วกานก็ต้องมาทำหน้าที่แม่สามีที่ดีสิคะ"

"พี่ดีใจด้วยนะคะที่ได้นังนี่ไปเป็นสะใภ้ มันคงช่วยเชิดหน้าชูตาวงค์ตระกูลของน้องกานได้เป็นอย่างดี หึนังลูกเมียน้อย" 

"คนเราจะดีหรือไม่ดีมันอยู่ที่การกระทำค่ะไม่ได้อยู่ที่ชาติกำเนิด ต่อให้หนูขวัญเป็นลูกขอทานข้างถนนถ้าเป็นคนดีกานก็ยอมรับมาเป็นสะใภ้แต่ถ้าเป็นลูกคนมีชื่อเสียงมีหน้ามีตาในวงสังคมแต่ทำตัวไร้ค่าไปวันๆแบบนั้นกานก็คงไม่เอามาเป็นลูกสะใภ้หรอกค่ะ อายคน"

"นี่!!!น้องกานว่าลูกเอมของพี่ใช่ไหม"

"เปล่านะคะกานไมไ่ด้เอ่ยชื่อยัยเอมเลยกานแค่เปรียบเทียบในสิ่งที่พี่อุษาพูดกับกานเท่านั้น ยังไงกานขอตัวพาหนูขวัญกลับบ้านก่อนนะคะ ลาล่ะค่ะ" ฉันยกมือไหว้คุณอุษาแต่คุณอุษาสะบัดหน้าหนีไม่ยอมรับไหว้ซึ่งฉันก็ชินแล้วกับการกระทำแบบนี้ 

"เดี๋ยวอาพาขวัญไปเลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่นะลูก อ่อมือถือด้วยอาเห็นขวัญใช้รุนนี้มาสี่ห้าปีแล้วมันตกรุ่นแล้วเดี๋ยวอาเลือกรุ่นที่ดีที่สุดให้นะ"

"ไม่เป็นไรค่ะขวัญใช้แบบนี้ก็ได้ไม่ต้องซื้อใหม่ให้ขวัญก็ได้ค่ะ" ฉันพูดด้วยความเกรงใจแม้มือถือที่ฉันใช้มันจะเก่ามากจริงๆแต่มันก็ยังใช้งานได้อยู่

"ไม่ได้ลูกตอนนี้ขวัญมาเป็นลูกสะใภ้อาแล้วอาจะให้ขวัญน้อยหน้าคนอื่นได้ยังไง อ่อแล้วนี่มหาลัยจะเปิดเทอมเมือ่ไหร่ล่ะ"

"เดือนหน้าค่ะ"

"แล้วจ่ายค่าเทอมหรือยัง"

"เอ่อ ยังค่ะ" ฉันลืมไปเลยว่าเดือนหน้ามหาลัยเปิดเทอมแล้วแต่ฉันยังไมได้จ่ายค่าเทอมเลยเพราะปกติแล้วฉันจะเบิกกับคุณย่าแล้วท่านก็จะให้คนของท่านที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายภายในบ้านจัดการให้แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะยังขอคุณย่าได้อีกไหมเพราะฉันย้ายออกมาแล้ว ฉันคิดว่าฉันคงจะต้องหางานทำหลังเลิกเรียนเพื่อหาเงินจ่ายเทอมเอง

"เดี๋ยวอาจ่ายให้นะลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวขวัญจะหาเงินมาจ่ายเองได้ค่ะ"

"ขวัญจะไปหาจากไหนลูก"

"ขวัญว่าจะหางานทำหลังเลิกเรียนน่ะค่ะ"

"จะทำงานให้ลำบากทำไม อาจ่ายให้หนูได้น่าอย่าลืมสิว่าตอนนี้ขวัญมาเป็นสะใภ้อาละนะ คนที่ต้องรับผิดชอบขวัญโดยตรงก็คือตาคราม เดี๋ยวอาจะไปคุยกับตาครามเองเรื่องค่าใช้จ่ายของขวัญ"

"ไม่เอาค่ะ ขวัญไม่อยากรบกวนเขา"

"เขาที่ว่าคือสามีของขวัญนะลูก ถึงขวัญจะไม่อยากได้แต่มันเป็นสิทธิ์ของขวัญอาไม่ยอมให้ขวัญลำบากทำงานหรอกนะ" ฉันไม่รู้จะพูดคำไหนออกมาอากานดีกับฉันมากดีมากจนฉันรู้สึกเกรงใจ

หลังจากซื้อเสื้อผ้ากันเสร็จแล้วอากานก็พาฉันมาเลือกซื้อเครื่องสำอางที่ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยซื้อใช้เลยสักครั้งฉันใช้แค่แป้งเด็กทาหน้าเท่านั้น น้ำหอมยังไม่เคยใช้เลย

"ขวัญต้องหัดแต่งหน้าบ้างนะลูกตาครามจะได้รักได้หลงไปไหนไม่ได้เข้าใจมั้ย"

"อากานคะคุณสงครามเค้าไม่ได้รักขวัญนะคะ" ฉันแย้งเพราะฉันกลัวอากานจะเข้าใจผิด

"ตอนนี้ไม่รักต่อไปก็ไม่แน่หรอก ยังไงตอนนี้หนูก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียตาครามแล้วยังไงอาก็ไม่มีวันยอมให้ขวัญเลิกกับตาครามหรอก "

ฉันถูกอากานดาจับแปลงโฉมตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหน้าผมรองเท้ากระเป๋าที่ฉันมองตัวเองในกระจกยังตกใจเลยว่านี่คือฉันจริงๆใช่ไหมเพราะมันไม่ใช่ฉันเลย 

"สวยมากเลยลูกป่ะเรากลับบ้านกัน อารับรองเลยว่าตาครามต้องตกตะลึงในความสวยแซ่บของหนู" ฉันไม่รู้จะแย้งยังไงสุดท้ายก็เดินตามอากานขึ้นมาบนรถก่อนจะเดินทางกลับบ้าน แต่พอมาถึงรถเขาก็ไม่อยู่ที่โรงจอดนั่นก็แปลว่าเขาไม่อยู่ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเพราะฉันไม่อยากให้เขาเห็นฉันตอนนี้ฉันไม่อยากให้เขากระแนะกระแหนฉันอีก

"โหนี่ขวัญจริงๆเหรอเนี้ยะ แต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้แล้วสวยยังกับดาราเลยนะรู้มั้ย" พอเข้ามาในบ้านพี่ชนะศึกก็ชมฉันจนฉันทำอะไรไม่ถูก ฉันทำได้แค่ยิ้ม

"เป็นไงฝีมือแม่สวยใช่ไหมล่ะ"

"ครับสวยมากนี่นะถ้าพาไปแคสงานถ่ายโฆษณาหรือเล่นละครขวัญได้แน่ๆ"

"ไม่เอาเดี๋ยวลูกสะใภ้แม่จะเหนื่อย"

"ไม่ทันไรก็เห่อลูกสะใภ้แล้วเหรอจ๊ะคุณภรรยา"

"ก็จริงนี่คะ กานไม่อยากให้ขวัญลำบากแกลำบากมาทั้งชีวิตแล้วกานอยากให้แกอยู่อย่างสุขสบายบ้างว่าแต่ลูกชายสุดที่รักของพี่ทัพไปไหนซะล่ะคะ"

"ไม่รู้มันไม่ทันได้ถามมันก็หยิบกุญแจรถแล้วออกบ้านไปเลยคงไปกินเหล้ากับเพื่อนๆเหมือนเดิมมั้ง"

"กินเหล้ากานไม่ห่วงหรอกค่ะแต่ถ้ามีเรื่องสาวๆมาเข้าหูกานคงต้องเชือดไก่ให้ลิงดู"

"พี่เพิ่งรู้ว่าเมียพี่สายโหด"

"นั่นสอครับพ่อ ผมชักจะกลัวซะแล้วสิ"

"ถ้าไม่ได้ทำผิดจะกลัวอะไรหึ๊"

"ไม่รู้ครับขอกลัวไว้ก่อน"

"อากานคะคือขวัญอยากอาบน้ำค่ะขอขวัญใช้ห้องน้ำห้องรับรองแขกได้ไหมคะ" คือตอนนี้ฉันอยากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามากๆ แต่ฉันไม่อยากใช้ห้องน้ำในนอนของเขา ฉันไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองเลย แม้จะรู้ว่าเขาคงไม่ทำอะไรฉันอย่างแน่นอนเพราะเขาพูดออกมาเองว่าจะไม่แตะต้องฉันแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกอึดอัดอยู่ดีถ้าต้องอยู่กับคนที่เกลียดเราแล้วไหนจะตอนนอนอีกฉันจะต้องนอนบนเตียงกับเขาอย่างนั้นเหรอ

"เข้าไปใช้ในห้องตาครามสิลูกถึงยังไงขวัญก็ต้องนอนห้องนั้นอยู่แล้ว" สุดท้ายฉันก็ต้องเข้ามาในห้องนอนของคุณสงครามซึ่งเป็นครั้งแรกที่ฉันเข้ามาในห้องนี้ ห้องของเขาคลุมโทนขาวดำฉันมองหาที่ทางที่จะใช้นอนเพราะฉันคงไม่กล้าขึ้นไปนอนข้างบนเตียงกับเขาอย่างแน่นอนและเขาก็คงรังเกียจที่จะให้ฉันขึ้นไปนอนด้วยบนเตียงแม้ว่าฉันกับเขาจะเคยนอนด้วยกันมีอะไรกันมาแล้วก็ตามแต่นั่นมันเป็นเพียงแผนการของเขาเท่านั้น  หลังอาบน้ำเสร็จฉันก็หาผ้าห่มกับผ้าปูเพื่อมาปูลงข้างเตียงนอนของเขาฉันคงต้องนอนตรงนี้จนกว่าจะครบสามเดือนซึ่งฉันภาวนาว่าตัวเองจะไม่ท้อง