26 ปั๊มลูก nc 18+

“ทั้งคืน ทูนหัว” พูดจบเอาก็อุ้มหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักวางลงบนเตียงแผ่วเบา ก่อนที่ตัวเองจะค่อย ๆ ขยับตัวลงตากรถเข็นตามไปนั่งอยู่บนเตียงด้วยอีกคน

“…” เพราะยังตกใจกับสิ่งที่เขาพูดอยู่ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง บื้อใบ้ไปกับคำพูดของเขา ตลอดทั้งคืนงั้นหรอ เขาไปอดอยากมาจากไหนกันนะ…แล้วทั้งคืนแบบนั้นตรงนั้นของเธอมันจะทนรับของเขาไหวหรอ เขาทำไมเขาถึงได้หื่นแบบนี้นะ เธอคิดผิดหรือคิดถูกที่ยอมเขาแบบนี้

“อื้ออออ”

“คิดอะไรอยู่ หืม” ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดซอกคอขาวเนียนเอ่ยถามหญิงสาวที่ดูเหม่อลอยตรงหน้า

“คิดว่าตัวเองจะไหวรึเปล่า” เธอพูดออกมาอยากเลื่อนลอย ตามความคิดของตัวเอง โดยลืมไปเลยว่าเขาเองก็นั่งอยู่ตรงนี้ด้วย

“ไม่ไหว…เดี๋ยวพี่ทำเอง เรานอนอยู่เฉย ๆ ก็พอ”

“พ พี่วินท์!”

“พี่พูดผิดตรงไหนหรอ”

“ถ้าขวัญอยู่เฉย ๆ ขวัญก็จะได้ไม่เหนื่อยไง หรือขวัญจะทำเองก็ได้นะ

พี่ไม่ติด” ใบหน้าสวยผงะถอยหลัง ก่อนจะขยับตัวหนีออกห่างจากเขาทันทีโดยอัตโนมัติ แต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน ท่อนแขนแกร่งรั้งเอวบางของเธอเข้ามาประชิดตัว ริมฝีปากหยักได้รูปทาบรับริมฝีบางตรงหน้า ปากหนาดูดเม้นจนเธอต้องร้องครางออกมา ๆ เบา ๆ เปิดโอกาสให้ริ้นร้อนของเข้าได้เข้าไปหยอกล้อกับลิ้นน้อย ๆ ของเธอข้างใน

วายุผลักเธอลงบนเตียงกว้างช้า ๆ โดยมีเขาคร่อมอยู่ด้านบน ปากหนาไม่ยอมผละออกจากความหอมวานตรงหน้าง่าย ๆ ลิ้นร้อนเกี่ยวกวัดไล้ฟันสวยของเธออย่างเอาแต่ใจ

“อ่า…อาส์” เสียงหวานครวญครางยามเขาดูดเม้นยอดอกของเธอผ่านเสื้อยืดตัวบาง ฟันแกร่งขบเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว กางเกงขาสั้นสีหวานซีดถูกเขารูดทอดผ่านขาเรียว ก่อนจะตามด้วยชั้นในตัวน้อยของเธอ นิ้วแกร่งสอดเข้าไปในร่องรักเธอช้า ๆ

ใบหน้าคมเคลื่อนลงต่ำเรื่อย ๆ เสื้อยืดตัวบางถูกมืออีกข้างที่ว่างเขาร่นขึ้นไปกองไว้บนเนินอกขาวเนียนที่มีรอยรักจากการกระทำเมื่อคืนของเขาจาง ๆ ปากหนาเข้าครอบครองยอดอกสีหวานของเธอทันทันทีที่ชั้นในถูกกระชากหลุดติดมือเขาไป ก่อนจะไล่ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบดูดเม้นฝากรอยรักจาก ๆ ไว้ให้เธอ

“อื้ออออ…ขวัญ ขวัญ อ่าาส์” ร่างบางบิดเร้าอย่างทรมานกับความเสียวซ่านที่เขามอบให้ ก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยความเสียวซ่านที่มี ลิ้นร้อนตวัดชิมน้ำหวานตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย เขาสร้างความเสียวซ่านให้เธอไม่รู้จบ

“อืม หวาน” เขาครางอย่างพอใจ เธอหอมหวานไปทั้งตัวจริง ๆ ขวัญข้าว จนเขาไม่อยากที่จะผละออกจากเธอไปไหนอยากจะจับเธอกินทั้งวันทั้งคืน

“พร้อมไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามร่างบางใต้ร่างที่นอนมองสบตาเขาอยู่ ดวงตาปรือหยาดเยิ้มเพราะพิษรักมองตอบเขา ทำเอาเขาแทบจะสะกดกลั้นอารมณ์ความดิบเถื่อนของตัวเองไว้ไม่อยู่

สวบ!

“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมทูนหัว เพราะพี่ไม่ไหวแล้ว” แม้เธอจะส่ายหน้าน้อย ๆ ตอบกลับมาแต่เขาก็หาได้สนใจไม่ แท่งรักแข็งขืนถูกส่งเข้าไปในร่องรักของเธอทีเดียวมิดลำ

ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บจุก ก่อนจะเอ่ยท้วงเขาด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง เมื่อเขาทำผิดสัญญา

“อ๊ะ…ไหนบอกจะทำเบา ๆ ไงคะ”

“ซี๊ด…พี่ขอโทษ แต่มันอดไม่ไหวจริง ๆ”

ปัก ปัก

“อื้อ บ เบาค่ะ ขวัญจุก”

“อดทนที่รัก”

ปัก ปัก ปัก กายแกร่งอัดกระแทกใส่กายสาวรุนแรงและเน้นย้ำ บ้างก็แกล้งหมุนควงหยอกล้อเธอเล่น ทำเอาคนใต้ร่างครวญครางเสียงกระเส่า

เสียงหวานกระเส่าที่ครวญครางปลุกไฟในกายเขาให้ลุกโชนขึ้นไปอีกเท่า เอวสอบเร่งความเร็วตามแรงอารมณ์ที่มีก่อนจะส่งเธอไปถึงฝั่งฝัน

“อ้ะ อ๊ะ อ่าส์”

“ทำไมทิ้งพี่อย่างงี้ล่ะทูนหัว” ว่าจบก็อัดกระแทกแท่งรักใส่กายสาวด้วยความรุนแรงตามแรงอารมณ์

ปัก ปัก ปัก

ความนุ่มนิ่มภายในตอดรัดเขาไม่หยุด ร่างหนาเกร็งกระตุกปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่กายสาวของเธอทุกหยาดหยด ก่อนจะฟุบตัวลงนอนข้าง ๆ ดึงเอาเธอมากอดไว้แนบอก มือหนาช้อนคางวีมนขึ้นมารับจุมพิตของเขา ๆ อย่างแสนรัก

ความอุ่นวาบภายในทำให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ ด้วยเพราะคิดขึ้นมาได้ เขาปล่อยเข้ามาในตัวเธอทุกครั้งที่ร่วมรักกัน ตั้งแต่เมื่อคืน ในห้องน้ำ และมาถึงตอนนี้ แล้วอย่างงี้เธอจะไม่ท้องหรอ…

“เป็นอะไรไป” จากที่คิดว่าพาเธอสุขสมจากกิจกรรมรักแล้วเธอจะส่งรอยยิ้มหวาน ๆ ดวงตาฉ่ำวาวไปด้วยความสุขส่งมาให้ ไหงเป็นคิ้วน้อย ๆ ขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นโบแบบนี้

“พี่ ป ปล่อยใน…” น้ำเสียงตะกุกตะกักเอ่ยถามเขาด้วยกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ

“แล้วทำไมครับ หืม”

“ถ้าขวัญท้องล่ะคะ”

“ท้องเราก็จะได้มีเจ้าตัวเล็กด้วยกันไง เจ้าตัวเล็กลูกของเรา” พูดจบก็คว้าเอาหญิงสาวข้างกายมากดจูบ ให้เธอเชื่อมั่นในสิ่งที่ตนพูด แต่อาการของเธอก็ดูท่าจะยังไม่ดีขึ้น จนเขาต้องเอ่ยถามอีกขวัญ

“ขวัญไม่สบายใจอะไรบอกพี่ได้นะ”

“ขวัญกลัวค่ะ…”

“กลัว?”

“ใช่ค่ะ ขวัญกลัวว่าวันหนึ่งลูกจะเป็นเหมือนขวัญ ขวัญกลัวว่าจะให้ความรักกับลูกไม่เพียงพอ หรือกลัวว่าวันหนึ่งพี่จะทิ้งขวัญไป ขวัญไม่อยากให้ลูกเป็นแบบขวัญ…” แม้เขาจะทำดีกับเธอ ใกล้ชิดเธอมากขึ้น แต่เขาก็ยังไม่เคยเอ่ยคำว่ารักกับเธอเลยสักครั้งมีแต่เธอที่เป็นฝ่ายบอกรักเขาฝ่ายเดียว ถึงแม้ว่าเขาจะบอกรักเธอแต่มันก็ไม่ได้มีหลักประกันว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอและลูกไป

“พี่ก็คิดว่าเรื่องอะไรซะอีก ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้ามีลูกพี่ก็จะเลี้ยงดูแลแกอย่างดี พี่ก็เคยผ่านความเจ็บปวดมาไม่ต่างจากขวัญหรอกนะ” เขาดึงเธอมากอดเอาไว้แนบอก เมื่อคิดถึงเรื่องในอดีตก็รู้สึกปวดหนึบในหัวใจ จนต้องดึงเธอมากอดให้ความอบอุ่นของเธอบรรเทาความเจ็บปวดของตนได้บ้าง

“คะ?” อดีตนางแบบสาวเงยหน้ามองเขาอย่างไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก ในประโยคแรกเหมือนกับเขากำลังให้คำสัญญากับเธอว่าจะดูแลลูกเป็นอย่างดี แต่ในประโยคถัดมาน้ำเสียงเขาขาดห่วงจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้ ทั้งเขายังกอดเธอไว้แน่นเหมือนกับว่าเขากำลังเจ็บปวดอยู่

“เจ็บมากไหมคะ เล่าให้ขวัญฟังได้ไหม ระบายมากออกมานะคะ อย่าเก็บมันไว้คนเดียว” มือบางยกขึ้นลูบใบหน้าคมเขาแผ่วเบา ก่อนที่เขาก็ดึงมือเธอไปจูบแผ่วเบา จับมือเธอแนบแก้มไว้ดังเดิมก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวในอดีตในเธอฟัง

“ตอนที่พี่ยังเด็ก พ่อกับแม่พี่ทำงานคนละที่กัน พ่อบริหารโรงแรมอยู่ที่กรุงเทพ ส่วนแม่พี่ก็ดูแลไร่ของคุณตาพี่ที่นี่ นาน ๆ ทีพ่อจะกลับมาหาพวกเราบ้าง เทศกาลสำคัญหรือไม่ก็วันเกิดพ่อถึงจะกลับมา แต่ตอนพี่อายุได้สิบสามสิบสี่พ่อก็ไม่ค่อยมาหาพวกเราอีก ติดต่อก็ไม่ได้ อะไร ๆ ก็ไม่ว่างตลอด พี่อยู่กับแม่กันสองคน แม่ก็เอาแต่ทำงาน พี่อยู่อย่างโดดเดี่ยวมาโดยตลอด กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาแบบครอบครัวนับครั้งได้เลยล่ะ แต่ถึงแม่จะเอาแต่ทำงานแต่ก็คอยเป็นห่วง คอยดูแลพี่ตลอด ต่างจากพ่อ…

จนแม่เสีย พ่อก็มารับพี่ไม่อยู่ด้วย ไม่เคยดูแลเอาใจใส่พี่เหมือนเดิม สนใจแต่งานทิ้งให้พี่อยู่บ้านคนเดียว ไปเรียนอยู่บ้าน วนกันอยู่แบบนี้ จนในที่สุดก็ส่งพี่ไปเรียนที่ต่างประเทศ พี่ไม่อยากไปเลยสักนิด พี่ก็แค่เด็กอายุสิบห้าที่อยากอยู่กับพ่ออยากได้รับความรักการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้รับมันเลย…” ขวัญข้าวรั้งคอเขามาจูบ ริมฝีปากบางทาบทับลงบนริมฝีปากหนาไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว ก่อนจะผละออก เมื่อเธอรับรู้ว่าเขากำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่เขากำลังเล่าให้เธอฟังอยู่ น้ำเสียงขาดห้วงในบางคำ ดวงตาคมไหวสั่นในบางช่วง ดูผิวเผินจากเรื่องที่เขาเล่านั้นมันอาจจะไม่ได้เจ็บปวดอะไรก็แค่การอยู่ตัวคนเดียว แต่นี่แหละมันคือความเจ็บปวดล่ะ อยู่คนเดียวอย่างโดดเดี๋ยวทั้ง ๆ ที่มีคนในครอบครัวอยู่ข้างกาย แถมพวกเค้ายังมีชีวิตอยู่ เธอเองก็เคยผ่านมันมาก่อนเธอเข้าใจความรู้สึกนี้ดี…

“จูบจริงมันต้องแบบนี้”

“อื้อออออออ” มือหนาเชยคางมนของเธอมารับจูบอันร้อนแรงของเขาทันทีที่พูดจบ ลิ้นหนาไล่ต้อนลิ้นน้อย ๆ ของเธอก่อนจะผละออกช้า ๆ

“จะฟังพี่เล่าต่อหรือจะกินพี่ต่อ” เขาเอ่ยถามเสียงเย้าเมื่อเห็นคนในอ้อมกอดหน้าแดงด้วยความเขิน

“ฟ ฟังต่อค่ะ ฟังต่อ”

“แน่ใจนะ…ว่าจะไม่กินพี่ พี่อร่อยนะขอบอก พี่ไม่ยอมให้ใครกินง่าย ๆ นะ” ตอนนี้ไม่ง่ายแต่เมื่อก่อน หึ

“ค่ะ”

“หึ แล้วอย่ามาร้องอยากกินทีหลังแล้วกัน”

“ตอนที่พี่ไปเรียนที่ต่างประเทศพี่ก็อยู่คนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวมันทั้งเหงา โดดเดี่ยว อ้างว้าง พ่อก็ไม่สนใจติดต่อมาถามความเป็นอยู่พี่เลย เอาแต่ส่งเงิน ๆ ส่งข้อความมาบังคับให้พี่ลงเรียนนั่นนี่ตามที่ตัวเองต้องการ แต่พี่ก็โชคดีนะ พี่ได้เจอเพื่อนที่เป็นคนไทยที่นั่นพวกมันช่วยพี่ได้เยอะเลย ช่วยให้พี่เป็นผู้เป็นคนมากขึ้น ดึงพี่ออกมาให้หลุดจากเรื่องในอดีต แต่พวกมันมีเมียมีลูกกันหมดแล้ว…”

“มีแต่พี่ลูกก็ยังไม่มี อย่าว่าแต่ลูกเลยเมียก็ยัง หืม หรือว่ามีแล้ว” พูดจบก็ก้มลองมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ก้มหน้างุดด้วยความเขินอายหลังจากเขาพูดเรื่องผัว ๆ เมีย ๆ

“แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ แม่ของขวัญ…” ใบหน้าสวยค่อย ๆ เงยขึ้นมองเขาช้า ๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงความเงียบที่ผิดปกติไปจากเดิม หลังจากเธอพูดประโยคนั้นออกไป ดวงตาคมวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างน่ากลัว แต่เหมือนกับว่าเขากำลังสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ ถ้ามันทำให้เขาลำบากใจเธอก็ไม่ต้องการที่จะรู้มันแล้ว

“ขวัญไม่อยากรู้แล้วค่ะ ไม่ต้องเล่าก็ได้” ท่อนแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดเธอให้แน่นขึ้นก่อนจะพูดต่อเพื่อเล่าเรื่องราวในอดีตให้เธอฟัง

“ผู้หญิงคนนั้น แม่ของเรา…หลายปีก่อน ก่อนที่พี่จะไปเรียนต่างประเทศเธอมักจะส่งคลิปเสียง รูปภาพ วิดีโอ สิ่งต่าง ๆ ที่ทำร่วมกับพ่อพี่มาให้แม่พี่ พร้อมกับข้อความเยอะเย้ยถากถาง” เขาพึ่งมารู้ที่หลังหลังจากกลับมาจากเรียนที่นั่น มาเจอสมุดบันทึกเล่มเล็กของแม่ที่เขียนระบายความเจ็บปวดไว้ในนั้น สิ่งที่ถูกชายโฉดกับหญิงชั่วสองคนที่กระทำกับตัวเอง รวมถึงความรักและความรู้สึกผิดที่มีต่อเขา เหตุผลต่าง ๆ ที่ทำให้ละเลยเขา พร้อมทั้งข้อความขอโทษและรู้สึกผิดมากมายที่มีต่อเขา ทันทีที่อ่านสมุดบันทึกของแม่จบหยดน้ำตามากมายรินไหลตามใบหน้าคม มือหนากำเข้าหากันด้วยความโกรธแค้นในสิ่งที่แม่เขาต้องเจอ เพราะพวกมันสองคนแม่เขาเลยต้องตรอมใจจากเขาไปแบบนี้!!

“ไม่ใช่แค่ข้อความหรอกนะที่แม่พี่ต้องเจอ…” มันมีอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้นมาก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เกลียดเธอเข้ากระดูกดำแบบนี้

“ถ้ามันทำให้รู้สึกไม่ดี อย่าพึ่งเล่าตอนนี้ก็ได้ค่ะ…วันหลังค่อยเล่าให้ขวัญฟังก็ได้ค่ะ” แขนเรียวยกขึ้นตอบเขาใบหน้างามซุกซบอยู่กับอกแกร่งของเขา เขาในตอนนี้ดูเจ็บปวดและแค้นเคืองกับการกระทำของผู้หญิงคนนั้นจนเธออดที่จะหวั่นใจไม่ได้ ว่าเขาหันมาทำร้ายเธออีก แขนน้อย ๆ กอดรัดเขาไว้แน่นหวังว่าอ้อมกอดของเธอจะลดความเจ็บปวดและความโกรธแค้นในใจเขาลงได้บ้าง

“ผู้หญิงคนนั้นให้คนมาข่มขืนแม่พี่…มันยังถ่ายคลิปแม่พี่เก็บไว้ขู่ทำร้าย ใส่ร้ายแม่พี่ให้พ่อฟัง ทั้ง ๆ ที่พี่ก็อยู่กับแม่แต่พี่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย พี่ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย ฮึก…” ในตอนนั้นตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ตอนที่แม่ยังอยู่กับเขา เขากลับไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย ว่าแม่ต้องเจอกับอะไร เขามันเป็นลูกที่แย่ ทั้ง ๆ ที่อยู่กับแม่แท้ ๆ แต่กลับช่วยอะไรท่านไม่ได้ คอยแต่น้อยใจที่แม่ไม่อยู่ด้วย ทำให้ท่านเป็นห่วงอยู่บ่อย ๆ … เขามันแย่ แย่มากจริง ๆ

“พี่วินท์…” เสียงหวานเอ่ยพูดกับเขาแผ่วเบา สิ่งที่แม่เธอทำมันเลวร้ายมากจริง ๆ จนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน หากเกิดขึ้นกับตัวเธอเองเธอคงจะรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย แล้วเขาล่ะ เรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับแม่ของเขา เขาจะรู้สึกเจ็บปวดมากขนาดไหน…

“ไม่เป็นไรนะคะ ขวัญจะอยู่ตรงนี้ข้าง ๆ พี่ไม่ไปไหน ถ้ามันเจ็บก็ระบายมันออกมา…มันไม่ใช่ความผิดของพี่หรอกนะคะ อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ”

“อยู่กับพี่นะ อย่าทิ้งพี่ไปไหน อย่าเป็นอีกคนที่ทิ้งพี่ไป…”

“ขวัญจะอยู่ข้าง ๆ พี่ไม่ไปไหน ถ้าเกิดว่าพี่ไม่ทิ้งขวัญหรือไล่ขวัญหนีไปจากชีวิต ขวัญก็จะคอยอยู่ข้าง ๆ พี่ :) ”

“เพื่อเป็นหลักประกัน เรามามีเบบี้กันเถอะ ขวัญจะได้อยู่กับพี่ไปตลอดไม่ทิ้งพี่ไปไหน…ขวัญคงไม่ใจร้ายทิ้งลูกแล้วหนีพี่ไปหรอกใช่ไหม”

“ลูกทั้งคนนะคะ ขวัญจะทิ้งลงได้ยังไง…”

“อร้ายยย” พูดยังไม่ทันจบประโยคดี ร่างหนาก็ขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ ก่อนจะตวัดผ้าห่มคลุมกายของเขาและเธอ

“มาเล่นผีผ้าห่มปั๊มลูกกันดีกว่า”

“ม ไม่นะคะ ไหนพี่บอกครั้งเดียวไง”

“ไม่มีสัจจะในหมู่โจรทูนหัว” ว่าจบเขาก็บรรเลงบทเพลงรักกับเธอต่อ ไม่ปล่อยให้เธอทักท้วงหรือหยุดพัก ตลอดทั้งคืนเขาเอาแต่บอกว่าจะปั๊มลูก ๆ … สอนท่าต่าง ๆ ในการร่วมรักให้เธอมากมาย อ้างว่าแบบนี้ถึงจะได้ลูกชาย แบบนี้ได้ลูกสาว แต่คนไม่รู้จักพออย่างเขานั้นอยากได้ลูกแฝด เธอจึงต้องคอยรองรับทุกท่วงท่าอารมณ์ของเขา ขนาดหน้าว่าเขาเดินยังไม่ค่อยถนัดเธอยังเหนื่อยแทบขาดใจแบบนี้ แล้วถ้าหากเขากลับมาแข็งแรงเดินได้เป็นปกติ เธอจะไม่ตายคาเตียงเลยหรอ…