22 ครั้งแรก nc 18+

“ขวัญขอเข้าไปนะคะ” ขาเรียวยาวก้าวเข้ามาในห้องของเขาก่อนที่สายตาจะปะทะเข้าชายหนุ่มรูปงามที่เปลือยท่อนบนนั่งอยู่บนรถเข็น หยดน้ำเม็ดเล็ก ๆ เกาะอยู่ที่แผงอกเขาประปราย บ้างหยดก็ไหลลงมาผ่านกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวยอยู่บริเวณหน้าท้องของเขาก่อนจะหยุดที่ขอบกางเกงที่เขานุ่งมันอย่างหมิ่นเหม่ คาดว่ามันคงจะหยดลงมาจากผมของเขาที่ไม่เป็นทรงเพราะยังเปียกน้ำหมาด ๆ ใบหน้าหล่อสะบัดไปมาเพื่อให้ผมแห้ง พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวสะอาดตาคอยเช็ดอยู่ตลอด

“อรึก”

“มองอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นหลังจากหันไปมองตามเสียงประตูที่ถูกเปิดออก ก่อนจะพบหญิงสาวร่างบอบบางยืนจ้องมองเขาอยู่พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หึ ไม่คิดจะรักษากิริยาเลยหรือ รู้อยู่หรอกว่าหุ่นเขามันกระชากใจ

“เก็บอาการหน่อย น้ำลายเธอจะหยดลงบนห้องฉันอยู่แล้ว”

“ถ้าอยากมากก็ไปหากินที่อื่น เพราะฉันจะไม่ยอมแตะต้องผู้หญิงอย่างเธอเป็นอันขาด!!”

“แม้แต่ขาอ่อนฉันเธอก็จะไม่มีวันได้เห็น” พูดต่อว่าอีกฝ่าจบก็หันมาเช็ดผมต่อโดยไม่สนใจว่าเธอจะทำหน้าตายังไงหรือรู้สึกยังไงกับสิ่งที่ตนพูดออกไป

“ป เปล่านะคะ ขวัญไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นซะหน่อย” อย่าว่าแต่คิดเลย ทำซักครั้งก็ยังไม่เคย จริงอยู่ที่เธอมองเขาเพราะหุ่นเขามัน มัน ทำให้เธออดใจไม่ไหวจริง ๆ ที่จะมอง ทุกอย่างบนตัวเขามันเพอร์เฟคไปหมด กล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันสวยงามอย่างพอดิบพอดี ไหนจะกล้ามแขน หน้าอกแกร่ง

มันก็ดูแข็งแรงหน้าซบ เธอไม่รู้ว่าไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน แต่ในใจ

ลึก ๆ เธอรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอจมอยู่ในความคิดของตัวเอง นานจนเขาเช็ดผมเสร็จนอนเตรียมตัวรอเธออยู่บนเตียงกว้างแต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัวเสียที เสียงเข้มต้องเอ่ยเรียกเธอให้มาทำหน้าที่ของตน

“นี่ ตกลงจะมาช่วยฉันทำกายภาพหรือจะมากินฉัน”

“ฉันไม่มีเวลามานอนรอเธอทั้งคืนหรอกนะ ฉันมีงานต้องทำต่อ”

เสียงเข้มเอ่ยเรียก เมื่อมารอที่เตียงแล้วแต่เธอก็ยังคงยืนเหม่ออยู่ ไม่ยอมมาหาเขาสักที

“ข ขวัญขอโทษค่ะ” เอ่ยขอโทษเขาจบก็เดินไปหาเขาที่เตียงก่อนจะเริ่มทำท่าทางต่าง ๆ ให้เขาอย่างที่ถูกนรียาสอนมา เธอทำทุกอย่างได้ทีไม่ขาดตกบกพร่องตรงไหน แทบทำมันอย่างระมัดระวังและเบามือมาก ๆ ด้วยกลัวว่าเขาจะเจ็บ

“คุณวินท์จะเดินต่อไหมคะ ขวัญจะไปหยิบรองเท้ามาไหม” รองเท้าที่เธอว่าก็คือรองเท้าผ้าใบที่ซัพพอร์ตเท้า ไว้สำหรับให้เขาฝึกเดินเพื่อรองรับแรงกระแทกเวลาเดิน

“อืม” เขาตอบเพียงเท่านั้น อดีตนางแบบสาวก็กุลีกุจอรีบไปหยิบรองเท้ามาให้เขา

“มาค่ะเดี๋ยวขวัญช่วยใส่” หญิงสาวย่อตัวนั่งลงก่อนจะช่วยใส่รองเท้าให้เขาที่นั่งรอเธออยู่ปลายเตียงตามที่พูดไว้

ส่วนคนที่ถูกเธอปฏิบัติตัวอย่างดีด้วยความเอาใจใส่ กลับมองเธอด้วยแววตาสับสน ทั้ง ๆ ที่เขาทำไม่ดีกับเธอสารพัดทำไมเธอถึงยอมไม่โกรธ แล้วยังมาทำดีกับเขาอย่างไม่นึกรังเกียจ หรือว่าเขาจะมองเธอผิดไป …

“เสร็จแล้วค่ะ :) ” ใบหน้าสวยเงยขึ้นพูดบอกเขา ก่อนจะส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจส่งท้าย

“มาค่ะ ขวัญช่วย” เธอหยัดตัวลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือออกไปให้เขาจับ

ขยับตัวเข้าช่วยพยุงเขาลุกขึ้นนั่ง แต่ไม่คิดว่าเขาจะออกแรงดึงมือเธอมากไปทำให้ร่างบางเซถลาลงนั่งบนตักเขา ดวงตาคมจดจ้องใบหน้างามตรงหน้าก่อนที่มือหนาจะประคองท้ายทอยเธอเอาไว้ ริมฝีปากหยักได้รูปค่อย ๆ กดจูบบนริมฝีปากอมชมพูช้า ๆ ลิ้นร้อนค่อย ๆ ซุกซนไล่ชิมความหอมหวานภายใน

“อื้อออ” ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ที่อยู่ ๆ เขาก็คว้าเอาเธอมาจูบแบบนี้แถมยังล็อกท้ายทอยเธอไว้แน่น ไม่สามารถที่จะขยับหรือหันหน้าหนีเขาได้เลย

“ขวัญข้าว” เสียงแหบพร่าเอ่ยพูดกับหญิงสาวตรงหน้า หน้าผากจรดกับเธอ ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดใบหน้าสวยจนใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความเขินอาย เขา เขาเป็นอะไรของเขาไปอีก แต่การที่เขาเป็นแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกดีเหลือเกิน

“คะ? ” ดวงตากลมสั่นไหวน้อย ๆ ยามมองสบตาเขากลับแต่เธอก็ไม่ยอมหลบสายตาจ้องมองเขาตอบแบบนั้นไม่หันหนีไปไหน นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอและเขานั่งสบตากันอยู่แบบนี้ จนในที่สุดความในใจที่เธอมีต่อเขาก็ถูกเปิดเผยออกมา

“ขวัญรักคุณ” เสียงหวานใสเบาราวกระซิบแต่คนฟังกลับได้ยินมันดังกึกก้องในหัวใจ เหมือนมีน้ำผึ้งเดือนห้านับพันลิตรชโลมหัวใจที่แห้งเหี่ยวของเขา ใจแกร่งเต้นแรงราวกับว่ามันจะหลุดออกมาให้ได้เสียอย่างไงอย่างงั้น

นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้

“อื้อออ” มือหนาคว้าเอาเธอมากดจูบอีกครั้ง อยากต้องการตอกย้ำในสิ่งที่เธอพูดซึ่งเธอก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จากจูบที่หวานละมุนต่อหัวใจของทั้งสอง แปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงและวาบหวามในเวลาอันสั้น มือหน้าลูบไล้ตามไปร่างบางตรงหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ล้วงเข้าไปภายในเสื้อยืดตัวบางของเธอ

หนึ่งมือกอบกุมความอวบอิ่มผ่านบราเซียที่ห่อหุ้มมันเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ไม่น้อยหน้ากัน บีบเคล้นสะโพกมนอย่างเอาแต่ใจ

“อื้อ…อ๊ะ” เสียงหวานที่ครางหลุดออกมาจากริมฝีปากบาง ปลุกไฟในกายเขาให้ลุกโหมขึ้นอีกเท่าตัว วายุจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอออก ไม่เว้นแม้แต่บราเซียสีหวานก็ถูกเขากระชากติดมือไปด้วย ปากหนาเข้าครอบครองยอดอกสีหวานตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย มันเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ทำแบบนี้มานานหรือว่าเพราะคนตรงหน้ากันแน่ที่ทุกอย่างบนตัวเธอมันหอมหวานเย้ายวนใจจนยากที่จะผละออก

“อ๊าาา…” เสียงหวานกระเส่าครวญครางออกมาเป็นระยะหลังจากถูกเขาจู่โจมอย่างหนักหน่วง เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอได้พักหายใจ คว้าเธอไปจูบอย่างดูดดื่มจนริมฝีปากบางบวมเจ่อเพราะพิษจูบของเขา นิ้วเรียวค่อยๆ ลูบไล้ร่องรักเธอเบา ๆ ยามที่เธอเผลอไผลไปกับรสจูบของเขาก่อนจะส่งมันเข้าไปสำรวจภายในเพื่อเตรียมความพร้อมให้เธอก่อน ความเจ็บจากการถูกรุกล้ำส่วนสงวนอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้เธอเผลอกัดริมฝีปากของเขา

“อ๊ะ … ขวัญเจ็… อื้อออ” ยังไม่ทันที่จะพูดบอกความเจ็บปวดกับการกระทำของเขา ความเสียวซ่านที่เขามอบให้ก็เข้ามาแทนที่เสียก่อน

“ขวัญทำไมหืมมม” เสียงแหบพร่าก้มกระซิบลงข้าง ๆ ใบหูขาวนวลเบา ๆ ที่เริ่มจะขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะการกระทำของเขา ยามเขากระซิบข้าง ๆ ใบหู

มันทำให้เธอรู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อยอย่างบอกไม่ถูก ปากหนาเลื่อนลงมาดูดเม้มซอกคอขอขาวจนเกิดรอยแดงช้ำสีกุหลาบไปทั่วลำคอระหง แต่เพียงเท่านั้นเขาก็ยังไม่พอใจ ไล้ลงต่ำลงมาดูดเม้นเนินอกขาวนวลต่อของเธอต่อ

“ข วั ญ อื้อออ อ๊าาา” นิ้วแกร่งของเขาก็ยังคงทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง เขาโจมตีเธอทั้งบนและร่าง เสียงหวานครวญครางลั่น ก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่นเมื่อรู้ตัวว่าตนส่งเสียงน่าเกลียดออกมา แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่น่า ทุกอย่างมันเป็นเองเธอควบคุมมันไม่ได้ ที่พี่สีเทียนเคยสอนทำไมพอเจอสถานการณ์จริงแบบนี้เธอถึงลืมมันไปหมดนะ แทบจะไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลย สมองขาวโพลน จะขัดขืนผลักไสเขาออกก็ทำไม่ได้ เขาชักนำเธอไปไหนเธอก็เอนอ่อนไปกับเขาอย่างว่าง่าย ไม่มีท่าทีขัดขืนเลยแม้แต่น้อย จบกันสิ่งที่พี่สีเทียนพร่ำสอน เธอต้องขัดขืนเขาบ้าง เขาจะได้ไม่ว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่าย แต่นี่เธอยอมให้เขาทุกอย่าง แล้วแบบนี้เธอจะมีหน้าไปเจอพี่สีเทียนได้ยังไง

“ถอดเสื้อให้ฉัน” เขาเอ่ยปากสั่งเธอก็ปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย ไม่นานเสื้อยืดสีเทาตัวบางของเขาก็ถูกเธอทอดออก มือน้อย ๆ อดไม่ได้ที่จะสัมผัสร่างกายของเขา กล้ามเนื้อเป็นมัดที่เรียงตัวกันเป็นลอนสวย ผิวกายภายใต้เสื้อยืดตัวบางของเขาตัดกับสีผิวด้านนอกเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเขาออกแดดจากการไปดูงานที่ไร่ ผิวสีน้ำผึ้งติดแทนนิด ๆ คลับเขาดูดีไปอีกเท่าตัว มือน้อย ๆ ลูบไล้มันอย่างลืมตัวจนมาถึงชายขอบกางเกงนอนสีเข้มของเขา ไรขนน้อย ๆ ที่โผล่พ้นออกมาทำให้เธอเริ่มรู้สึกตัวว่ามือตัวเองกำลังทำอะไร อยู่ตรงไหนบนร่างกายเขา และมันก็มันอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ควรจะอยู่ด้วยสิ

“ชอบหรอ”

“ค ค่ะ ไม่ ค่ะ ไม่” เผลอตอบรับเขาไปอย่างลืมก่อนจะรีบเอ่ยปฏิเสธ

ออกไป วายุอมยิ้มน้อย ๆ กับท่าทาง ก็เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าเธอชอบ ลูบไล้ของเขาราวกับว่ากำลังขอหวย

“แน่ใจ?” นิ้วแกร่งถอดถอนออกมาจากร่องรักเธอเพียงครึ่งก่อนจะดันกลับเข้าไป เพื่อทวงเอาคำตอบที่เขาต้องการ

“อ๊ะ อื้อ อย่างแกล้งขวัญ…”

“แล้วชอบรึเปล่าล่ะ…หืม” เสียงแหบพร่ากระซิบถามเธออีกครั้ง นิ้วแกร่งยังคงดันเขาออก ๆ ช้า ๆ

“อื้อ ช ชอบค่ะ ขวัญชอบ”

“ชอบอะไร…”

“ชอบหน้าท้องคุณวินท์ค่ะ” ตอบเขาเสร็จก็หันหน้าหนีด้วยความเขินอาย ใบหน้าสวยแดงก่ำไม่รู้ว่าเพราะพิษรักของเขา หรือเพราะสิ่งที่ตัวเองพูดไปกันแน่

“แค่หน้าท้องเองหรอ” นิ้วแกร่งเร่งความเร็ว เพื่อจะส่งเธอไปถึงฝั่ง แต่เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะถึงฝั่งฝันเขากลับหยุดมันเสียดื้อ ๆ ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างไม่เข้าใจในการกระทำ

“ว่ายังไงครับหืมมม” เขาไม่พูดอย่างเดียวนิ้วแกร่งแทงสวนขึ้นมาอีกครั้งเพื่อจะเอาคำตอบที่ตนต้องการ เขาอยากจะได้ยินมันอีกครั้ง

“อ๊ะ…”

“ขวัญ อื้อ ขวัญชอบคุณวินท์” สิ้นคำพูดของเธอมือหนาก็ความเธอไปจูบทันที ก่อนที่กางเกงนอนและแพนตี้ตัวน้อยของเธอจะถูกเขาถอดออกไปยามที่เธอกำลังมัวเมาไปกับรสจูบของเขา เนื้อนวลปราศจากแพนตี้ตัวน้อยห่อหุ้มเช่นเคยสัมผัสเข้ากับความแข็งขืนภายใต้กางเกงนอนของเขาที่ดันเนื้อผ้ามาชนเข้ากับท้องน้อยของเธอ

“เป็นของพี่นะ” ดวงตากลมใสฉ่ำวาวช้อนมองเขา หลังจากที่เขาพูดประโยคนั้นจบ จรดจ้องไปในดวงตาคมอย่างหาคำตอบกับสิ่งที่เขาพูด แต่ก็ได้รับเพียงความว่างเปล่าในแววตาคู่นั้นคู่ที่ดูจะมีความเจ็บปวดซ่อนตลอดเวลา ใจดวงน้อยปวดหนึบแต่ใบหน้าสวยกลับพยักหน้าตอบรับในสิ่งที่เขาขอ เธอยอมเดิมพันหมดหน้าตัก หวังเพียงเศษเสี้ยวความรักความอบอุ่นของเขาตอบแทนเธอคืนมาบ้าง แม้จะน้อยนิดแต่เธอก็ยินดีที่จะรับมัน ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะได้มันอย่างที่ใจปรารถนาหรือเปล่า แต่ ณ เวลานี้ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

มือหนาชักรูดแท่งรักของเขาเพื่อเตรียมพร้อม ดวงตาคมมองตอบเธอกลับไปเช่นกัน ดวงตาคู่สวยที่มีเจ็บปวดฉายชัดให้เห็นในแววตา หัวใจแกร่งกระตุก แต่ก็ต้องสลัดมันออกไปจากความคิด ความรู้สึกนี่มันคืออะไรกันเมื่อไม่อยากหาคำตอบให้กับคำถามของตัวเอง และไม่อยากที่จะคิดอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองรู้สึกกับหญิงสาวตรงหน้า มือหนาล็อกเอวบางของคนตัวเล็กไว้ก่อนจะค่อย ๆ ดันแท่งรักเข้าไปพรวดเดียว แต่มันกลับเข้าไปได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น ภายในคับแน่น ชายหนุ่มกัดฟันกรอดอย่างข่มกลั้นอารมณ์ ด้วยไม่คิดว่าร่องรักของเธอจะคับแน่นแบบนี้…

“กรี๊ดดดด” เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่ออยู่ดี ๆ เขาก็รุกล้ำเข้ามาภายในร่องรักของเธอโดยที่ไม่บอกหรือให้สัญญาณก่อน ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำสีใสคลออยู่ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้คลายความเจ็บจากการกระทำของเขาในทีแรก แก่นกายที่มีเส้นเลือดปูดโปนโอบรอบอยู่ก็ดันเข้ามาทีเดียวมิดลำ เสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าสวยส่ายไปมา อย่างต้องการปฏิเสธว่าเธอไม่อยากที่จะทำมันแล้ว ไม่เห็นจะรู้สึกดีอย่างที่พี่สีเทียนบอกเธอเลยสักนิด มันมีแต่ความเจ็บปวดที่เธอสัมผัสได้ มันเหมือนจุดอ่อนไหวของเธอจะฉีกขาดอย่างไหนอย่างนั้น มันปวดร้าวไปหมด

“กรอดดด” กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นเมื่อได้ล่วงล้ำเข้ามาภายในแล้ว เยื่อบาง ๆ ที่เขาพึ่งผ่านมาเมื่อครู่ ไม่ผิดแน่ เธอยัง เธอยัง ไม่ผ่านมือใครมากหรอกหรอ ระดับนางแบบดังอย่างเธอจะยังบริสุทธิ์อยู่ได้ยังไงกัน เพราะขนาดเขาและกลุ่มเพื่อนเขาเองก็กวาดนางแบบในวงการมานัดต่อนัดแล้ว ทำไม เธอถึงยัง… ใบหน้าคมก้มลงมองจุดเชื่อมระหว่างเขาและเธอเพื่อยืนยันคำตอบอีกครั้ง ก่อนจะมองหน้าอดีตนางแบบสาวอดีตนางแบบสาวหยดน้ำสีใสคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวย มือหนายกขึ้นเช็ดมันออกให้เธออย่างแผ่วเบา พร้อมกับเกลี่ยปอยผมที่คลอแก้มนวลทัดหูเธอเอาไว้ เขายังคงกดแช่แก่นกายไว้อยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน ด้วยกลัวว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะเจ็บเพียงแค่เขาเข้าไปในช่องทางรักของเธอทีเผลอแค่นี้เธอก็ดูจะเจ็บปวดในการกระทำรักครั้งนี้ของเขามากแล้ว แม้จะรู้สึกทรมานกับความคับแน่นภายใน ทั้งผนังนุ่ม ๆ ด้านในของเธอยังตอดรัดเขาเป็นระยะ ๆ แต่ครั้งแรกของเธอเขาไม่อยากจะทำรุนแรงอยากสร้างความทรงจำที่ดีให้กับเธอ อยากให้เธอมีความสุขไปด้วยกัน

“ขวัญไม่อยากทำแล้ว” ใบหน้าสวยส่ายน้อย ๆ แม้ก่อนหน้านี้เธอจะยอมตกลงไปกับคำขอของเขา แต่เธอไม่รู้ว่ามันจะต้องเจ็บแบบนี้นี่

“ขวัญเจ็บ” แววตาออดอ้อนพร้อมกับน้ำเสียงอู้อี้ในลำคอ ถูกส่งไปให้เขาหวังว่าเขาจะเห็นใจและหยุดมันลง

“เชื่อพี่นะเด็กดี พี่สัญญาว่ามันจะไม่เจ็บ เราจะมีแต่ความรู้สึกดี ๆ

พี่สัญญา” เสียงทุ้มนุ่มนวลเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับให้คำมั่นสัญญา วายุจับมือเธอขึ้นมาจูบเบา ๆ ไล่ไปทั้งแต่หลังมือ ข้อมือน้อย ๆ ท่อนแขนเรียวหัวไหล่มน ก่อนจะประทับเข้ากับริมฝีปากบาง เขาดูดดึงเบา ๆ ลิ้นร้อนสอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นน้อย ๆ ของหญิงสาวตรงหน้า และเธอเองก็ให้ความร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี แขนเรียวยกขึ้นคล้องรอบคอเขาไว้เคลิบเคลิ้มไปจับรสจูบแสนหวานของเรา เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มผ่อนคลายบ้างแล้ว เอวสอบค่อย ๆ ขยับ ส่งแท่งรักเข้าออกดอกไม้งามช้า ๆ ด้วยกลัวว่ามันจะช้ำจากการกระทำที่รุนแรงของเขา แม้เขาจะชอบรุนแรง และมักจะดิบเถื่อนไม่ว่าจะทำรักกับใคร แต่กลับหญิงสาวตรงหน้าเขาอยากจะค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปกับเธอ ซึมซับความหอมหวานตรงหน้าให้นานที่สุด

“อ๊า…อาส์” เสียงหวานครางกระเส่าด้วยความรัญจวนจากรสรักที่เขามอบให้ มันไม่ได้เจ็บปวดดังที่เขาสัญญาไว้

“ซี๊ดดด…ขวัญ” เสียงเข้มติดแหบพร่าเอ่ยขึ้นอย่างกลั้นไม่อยู่ ทำไมเธอถึงได้เย้ายวนน่ากินไปทุกสัดส่วนแบบนี้วะ วายุกัดฟันกรอด เขาพยายามที่จะไม่รุนแรงกับเธอแต่เขาเริ่มจะทนมันไม่ไหว ร่องรักเธอตอดรัดเขาไม่หยุดถ้าเขาไม่รีบเร่งจัดการมีหวังได้ขายหน้าเสร็จก่อนเธอแน่ ซึ่งเขาจะยอมให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นไม่ได้ เขาที่ประสบการณ์สนามรักโชกโชนจะมาแพ้ให้กับเธอที่พึ่งจะลงสนามครั้งแรกได้อย่างไร แต่ยังไม่ทันที่จะได้จัดการอะไรกับหญิงสาวตรงหน้า สะโพกน้อย ๆ ค่อย ๆ กดลงควบตอบรับเขา ดวงตากลมสวยฉ่ำวาวช้อนมองเขาพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน ๆ ไปให้

“ขาาา พี่วินท์” น้ำเสียงหวานหู ดวงตากลมเย้ายวน บวกกับรอยยิ้มหวานหยด ทำให้ไฟในกายเขารุกโชน สติขาดพึ่ง เอวสอบส่งแรงอัดกระแทกใส่ร่องรักของหญิงสาวด้วยความรุนแรงดิบเถื่อนตามแรงอารมณ์ ห่างไกลกลับสิ่งที่ตั้งมั่นไว้ในคราแรกเป็นไหน ๆ

“อ๊ะ อื้ออ บ เบา หน่อยค่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยเตือนเขา ใบหน้าสวยบิดเบ้ด้วยความทรมาน

“อื้ออ ข ขวัญเหมือน จะ ฉี่ เลยค่ะ”

“อาส์ ห หยุดก่อนได้ไหมคะ” แม้ว่าจะไม่อยากให้เขาหยุด แต่เรื่องแบบนี้เธอก็จนใจ

“จะเสร็จต่างหาก ยัยเพี้ยนเอ้ย” โตมาจนป่านนี้แล้วยังไม่รู้อีก เขาล่ะเหลือเชื่อกับเธอจริง ๆ เมื่อรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังจะถึงฝั่งฝันเขาก็เร่งจังหวะ ส่งเธอให้ถึงฝั่งฝันโดยไว และมีเขาตามเธอไปติด ๆ

“อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์”

“อ่าส์…” แก่นกายยังคงกดแช่ไว้ในร่องรักเธออยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน จนมั่นใจแล้วว่าน้ำรักของเขาถูกส่งเข้าไปภายในกายสาวทุกหยาดหยด

จึงค่อย ๆ ทอดถอนความเป็นชายออกมา แม้จะอยากทำรักกับเธอต่อเพราะว่าสำหรับเขาแล้วนั้นครั้งเดียวมันไม่เคยพออยู่แล้ว แต่พอก้มลงมองหญิงสาวที่ฟุบหน้าลงไหล่กว้างของเขาก็อดสงสารเธอไม่ได้ เธอคงจะเหนื่อยน่าดู งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ไว้ให้เธอปรับตัวคุ้นชินกับเขาก่อนครั้งหน้าก็ยังมี รับรองเลยว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอฟุบหลับไปทั้ง ๆ ที่พึ่งผ่านไปรอบเดียวแบบนี้แน่

จากเสียงหอบหายใจเหนื่อยหอบจากกิจกรรมรักที่ยาวนาน ค่อย ๆ สม่ำเสมอ เมื่อเจ้าของลมหายใจนั้นหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม

“หึ” วายุพลิกตัวให้เธอนอนบนเตียงกว้างก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอ มือหน้าความเอาเธอมากอดไว้แนบอก จุมพิตเบา ๆ ที่ศีรษะน้อย ๆ ของเธอ

“อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ…”