12 ภัยร้ายมาเยือน

“เก็บองุ่นจ้ะ”

“คะ?”

“เก็บองุ่น เก็บองุ่นตอนกลางคืนเนี่ยนะคะ” เธอถามกลับอย่าไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เก็บตอนกลางคืน เธอก็คิดว่าเขาเก็บกันตอนกลางวันเสียอีก

“ใช่ค่ะ ทางไร่เราจะเริ่มเก็บกันตอนประมาณสองทุ่ม สองทุ่มครึ่งหรือบางทีก็สามทุ่ม จนไปถึงตีห้าเลยค่ะ”

“ป้าก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะคะ ว่าทำไมคุณวินท์ถึงให้เก็บตอนกลางคืน คุณวินท์แกเคยอธิบายแต่ป้าก็ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ ฮ่าๆ เพราะแต่ก่อนเราก็เก็บกันในตอนกลางวัน พึ่งมาเปลี่ยนเมื่อตอนคุณวินท์เข้ามาดูแลหลังจากคุณวิแม่คุณวินท์เสียนี่แหละ หนูต้องไปถามกับคุณวินท์เองแล้วล่ะจ้ะ ป้าก็เล่าเพลินเลย ขอโทษด้วยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะๆ ขวัญว่าก็ฟังเพลินดีค่ะ”

“หนูชื่อขวัญหรอ”

“ใช่ค่ะ :) ”

“ป้าชื่อเล็กนะ มีอะไรก็ถามป้าได้ ป้ายินดีช่วยจ้ะ” สองสาวต่างวัยแลกรอยยิ้มให้แก่กัน เมื่อกี้นางเล็กได้เห็นแล้วว่าหญิงสาวที่เดินไปเอาของที่ห้องเก็บอุปกรณ์กับเธอนั้นหน้าตาสละสวยเพียงใด แสงไฟภายในห้องทำให้เธอรับรู้ได้ถึงความงามของหญิงสาวที่นายหัวของเธอพามาให้เธอสอนงาน รู้สึกคุ้นหน้าสาวงามคนนี้ชอบกลราวกับว่าเธอเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน ยิ่งชื่อที่ได้ยินแล้วก็ยิ่งคุ้นไปใหญ่ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกสักที เดินนึกไปนึกมาก็มาถึงที่ที่พ่อเลี้ยงนั่งรออยู่

“หนูขวัญก็ถามเอากับคุณวินท์เลยนะเรื่องที่หนูสงสัยเมื่อกี้”

“ถาม?” วายุที่นั่งรอหญิงสาวและคุณป้าคนงานอยู่บนรถเข็นเอ่ยเสียงเข้ม เรื่องสงสัย ถามเขา เรื่องอะไรกัน

“เมื่อกี้พอดีว่าหนูขวัญสงสัยน่ะค่ะ ว่าทำไมเราถึงเก็บองุ่นกันตอนกลางคืน ป้าแก่แล้วก็ลืมๆ เลยจะให้หนูขวัญมาถามเอากับคุณวินท์น่ะค่ะ” ป้าเล็กอธิบายให้เจ้านายหนุ่มฟัง

“ถ้าเจ้าตัวเขาอยากรู้ก็ให้เขามาถามกับผมเองสิครับ ตัวเองอยากรู้กลับให้คนอื่นถามให้แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าเล็กขวัญไม่อยากรู้แล้ว เราไปเก็บองุ่นกันเถอะค่ะ อยู่ตรงนี้นานๆ ขวัญเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว” ไม่ว่าเปล่ามือน้อยๆ จับจูงมือคุณป้าคนงานให้ไปกับเธอด้วย แม้จะไม่รู้ทางแต่ก็ดึงคุณป้ามาด้วยเพราะอยากจะไปให้พ้นจากเขา ที่ชอบพูดจาถากถางเธอไม่หยุด กะอิแค่ตอบมาว่าทำไมมันยากนักรึไงทำไมต้องมาจิกกัดเธอด้วย เขานี่มัน ฮึ่ย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด

“แฮ่ก หนูขวัญหยุดก่อนลูก เราเข้ามาลึกเกินเขตของคนงานผู้หญิงแล้ว” ป้าเล็กเอ่ยบอกหญิงสาวที่เดินเร็วๆ จูงมือเธอเข้ามาในไร่ค่อนข้างลึก

เพราะปกติแล้วคนงานผู้หญิงจะเก็บกันแถวข้างหน้าๆ ไม่ต้องเดินเข้าไปลึก เพราะว่าไหนจะตะกร้าองุ่นที่ต้องแบก ไหนจะระยะทางในการเดินไปกลับเมื่อเก็บองุ่นเต็มตะกร้าอีก เจ้าของไร่ในหลายๆ รุ่น จึงมีนโยบายให้คนงานผู้หญิงเก็บองุ่นอยู่ใกล้ปากทางเข้าหรือคนงานชายที่ไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงก็สามารถเก็บอยู่แค่บริเวณปากทางได้เช่นกัน ไม่แบ่งแยก

“ขวัญขอโทษค่ะ…” เสียงเรียกของป้าเล็กทำให้เธอได้สติอารมณ์หงุดหงิดในใจค่อยๆ เบาลงก่อนจะหันไปขอโทษป้าแก ที่เธอพาเดินเร็วเข้ามาไม่สนใจเส้นทาง

“ไม่เป็นๆ เราเริ่มเก็บจากตรงนี้ก็ได้ แต่หนูขวัญจะเหนื่อยหน่อยนะ เพราะจากนี้กว่าจะถึงปากทางเข้าไร่องุ่นล็อกนี้ค่อนข้างไกล แต่ถ้าเต็มตะกร้าแล้วเราค่อยเดินกลับออกไปแล้วเริ่มแถวใหม่ที่ใกล้กว่าเดิมก็ได้จ้ะ”

“ขวัญไหวค่ะ” ปากบอกไหวแต่เธอเองก็เริ่มจะรู้สึกเพลียๆ แล้วเหมือนกัน ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้กินทั้งยืนทำงานเกือบทั้งวันอีก เธอจะผ่านคืนนี้ไปได้ไหมนะ ถึงตอนเป็นนางแบบต้องรักษาหุ่นกินน้อยๆ กินลีน ข้าวเย็นไม่ค่อยกินก็เถอะ แต่เธอก็ไม่ได้ทำงานที่ต้องใช้แรงงานหนักแบบนี้นี่

“ไหวแน่นะหนูขวัญ ไม่ไหวบอกป้านะ เพราะเราต้องเก็บจนถึงตีห้าเลยนะ” น้ำเสียงดูสดใสของหญิงสาวที่เปล่งออกมาแต่มันก็ยังดูมีความอ่อนล้าเจือปนอยู่ในน้ำเสียงนั้น ทำให้เธออดที่จะรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้

“ถ้าขวัญไม่ไหวขวัญจะเรียกคุณป้านะคะ” เมื่อรู้สึกว่าร่างกายตัวเองไม่ไหวก็ไม่อยากที่จะฝืน จึงเลือกที่จะเอ่ยออกไปแบบนั้น ว่าหากตนไม่ไหวก็จะขอความช่วยเหลือจากคุณป้า

“งั้นเรามาเริ่มเก็บกันก่อนดีกว่า นี่ก็เสียเวลาไปมากแล้วเรายังไม่ได้เริ่มเก็บกันเลย ฮ่าๆ”

“มาเก็บแบบนี้นะ ป้าจะสอน”

“ใช้กรรไกรตัดที่ขั้วของพวงองุ่นจากเถามัน แบบนี้” พูดอธิบายพร้อมกับสาธิตวิธีการทำไปพร้อมให้หญิงสาวดู

“เวลาตัดอย่าให้โดนใบหรือกิ่งมันนะจ้ะ สอดกรรไกรต้องค่อยๆ ระวัง ตัดติดขั้วเลยจะดี แล้วก็เอาใส่ตะกร้าไว้แบบนี้ พอใกล้เต็มตะกร้าแล้วก็เดินเอาไปไว้ตรงปากทางเข้า เดี๋ยวจะมีคนมายกไป หรือถ้าเดินไกลๆ แบบคนงานชายเขาก็จะกองกันไว้เป็นจุดๆ แล้วค่อยยกไปทีเดียว”

“หนูลองทำดูนะ”

“แบบนี้ใช่ไหมคะคุณป้า” ไฟฉายที่ติดไว้ที่หัวค่อยๆ ส่องหาพวงองุ่น ก่อนจะใช้กรรไกรตัดมันอย่างระมัดระวังอย่างที่ป้าบอก ใช้เวลาไม่นานก็ได้องุ่นพวงสวยมาถือในมือ อมยิ้มน้อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนจะชูพวกองุ่นพวงแรกที่ตนตัดได้อวดคนตรงหน้า

“ใช่จ้ะแบบนั้น หนูขวัญเก่งจังเลย ตัดครั้งแรกก็ออกมาดีเลย ตอนป้านะฝึกอยู่นานเลย”

“งั้นเรามาเริ่มตัดกันเลยดีกว่า จะได้เปลี่ยนแถวได้เร็วๆ”

“ค่ะ” สองสาวต่างวัยช่วยกันเก็บองุ่น เหงื่อเม็ดน้อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม มือบางยกขึ้นปาดมันออกเบาๆ ถึงตอนนี้อากาศจะค่อนข้างเย็นแต่พอได้ออกแรงแล้ว ก็เหงื่อออกได้เหมือนกัน ก้มๆ เงยๆ เก็บองุ่นจนได้องุ่นมาเต็มตะกร้า แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีคุณป้าก็หายไปแล้ว ซ้ำเธอก็ยังไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เธออยู่ส่วนไหนของไร่ เข้าไปลึกกว่าเดิม หรือเข้าใกล้ปากทาง ทุกอย่างรอบตัวมันมืดไปหมด ถึงจะมองเห็นดวงไปที่ติดไว้บนหัวแบบเธอแต่มันก็อยู่ค่อนข้างไกลจากที่เธออยู่ ขาเรียวรีบก้าวเดินไปยังดวงไฟพวกนั้นอย่างน้อยการได้เจอคนงานคนอื่นมันก็ทำให้เธออุ่นใจอยู่บ้าง เพราะพวกเขาเหล่านั้นรู้ทางและน่าจะสามารถพาเธอกลับออกได้ ดีกว่ายืนเคว้งไม่รู้ทิศทางแบบนี้ แต่พอเดินเข้าไปใกล้ขึ้นกลับได้ยินบทสนทนาที่ทำให้เธออยากจะหมุนตัวกลับในทันที เธอพลาดแล้วที่คิดแบบนี้ พลาดแล้วจริงๆ

“มึงว่าผู้หญิงที่มากับนายเป็นไงบ้างวะ”

“กูว่าเด็ดสัส เห็นฤดีมันเล่าให้ฟังว่าเคยเป็นนางแบบมาก่อนด้วยนะโว้ย”

“ถึงว่านมเป็นนม เอวเป็นเอว ตูดเป็นตูด สัสพูดแล้วก็ของขึ้น”

“ถ้าได้เอาสักครั้ง ไอยอดคนนี้จะเอาให้ร้องขอชีวิตเลยโว้ยย”

“ถ้าได้ก็ต้องแบ่งกูด้วยนะมึง”

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว”

“วันนี้เลยไหมวะ กูอยากแล้ว เห็นว่านายหัวให้มาเก็บองุ่นในนี้ด้วย”

“ค่ำๆ มืดๆ แบบนี้ ไม่มีใครเห็นหรอก”

“ทายไร่ติดน้ำตกมีกระท่อมพอดี กูว่าเหมาะเลย!” เสียงเหล่าคนงานชายที่พักยืนสูบบุหรี่อยู่นั้น คุยกันด้วยความหยาบคาย คุกคามหญิงสาวในบทสนทนาเป็นอย่างมาก ส่วนหญิงสาวที่อยู่ในบทสนทนานั้นที่กับต้องยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงออกมา เนื้อตัวสั่นเทาไปด้วยความกลัว ก่อนจะค่อยๆ เดินถอยหลังกลับออกไปช้าๆ แต่ดูเหมือนว่าฟ้าจะไม่เป็นใจ เท้าน้อยๆ ของเธอเผลอสะดุดเข้ากับอะไรแข็งๆ บางอย่างที่พื้น ทำให้ต้องเผลอส่งเสียงร้องออกมา ร่างบางล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น

“อ้ะ”

“ใคร!” เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมกลับหันทิศทางของไฟฉายไปยังที่มาของเสียง ก่อนจะเห็นร่างบางของผู้หญิงที่ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ไม่รอช้าชายฉกรรจ์ทั้งสองก้าวเร็วๆ ไปยังที่ที่เธอล้มลงอยู่เมื่อรู้สึกคุ้นเคยเหมือนกับเธอคือผู้หญิงในบทสนทนาของพวกเขาเมื่อครู่ อะไรมันช่างเป็นใจขนาดนี้ อยากได้

ปึบเธอก็มาปรากฏตัวปั้บ

“คิดว่าใคร ที่แท้ก็คุณนางแบบคนสวยนี้เอง” หนึ่งคนงานชายนั่งย่อตัวลง ก่อนจะใช้สายตาโลมเลียหญิงสาวที่นอนล้มไม่เป็นท่าอยู่กับพื้น

“วันนี้วันดีจริงๆ โว้ย อยู่ๆ จะก็มีนางฟ้าตกสวรรค์ลงมาหา”

“ไปไอยอด มาช่วยกู”

“หยุดนะ พวกแกจะทำอะไร ถอยออกไปนะ”

“กรี๊ด ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย”

เพี้ยะ

“หุบปาก!” มือหนาหยาบกร้านตบเข้าไปที่ใบหน้างามเต็มแรง เมื่อหญิงสาวส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังลั่น ก่อนที่จะพากันปิดไฟฉายที่ส่องสว่างบนหัว

“อย่าเข้ามานะ” แต่ละคำเอ่ยออกไปอย่างยากลำบากด้วยแรงตบที่รุนแรงทำให้เธอรู้สึกปวดร้าวไปทั้งใบหน้า และรู้สึกว่าจะมีของเหลวข้นไหลออกมาจากมุมปากอีกด้วย ตบเมื่อครู่เป็นตบที่รุนแรงมากจริงๆ

“ฮึก อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัวแล้ว”

“อย่ากลัวไปเลยคนสวย พี่จะพาขึ้นสวรรค์เอง”

“ไปไอเบิ้ม ช่วยกูยก”

“ไม่นะ กรี๊ด!!!” เธอรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดก่อนจะส่งเสียงร้องออกไปเต็มกำลัง หวังว่าจะมีใครสักคนมาได้ยิน และเข้ามาช่วยเหลือ แต่มันกลับสร้างความไม่พอใจให้ชายฉกรรจ์ทั้งสองคน หมัดหนักฮุก เข้าใส่หน้าท้องแบนรอบจนเธอตัวงอด้วยความเจ็บ ไม่มีแรงที่จะพูด หรือส่งเสียงร้องออกมาได้อีก

“อ้ะ…”

“กูบอกให้หุบปาก!”

“ถ้าไม่อยากถูกพวกกูเอาจนตายก็อยู่เงียบๆ” เสียงเหี้ยมกล่าวขึ้นก่อนจะหันไปเอ่ยบอกกลับเพื่อนที่มาด้วยกัน

“ไปเว้ยไอยอด ชักช้าเดี๋ยวคนแห่มากันหมด”