ตอนที่ 8 นังเด็กร้ายกาจ2

โกมินทร์ หนุ่มหล่อพ่อรวยโปรไฟล์ดีเลิศเพิ่งเรียนจบนอกซีอีโอหนุ่มไฟแรงที่เข้ามาดูแลบริษัทของธนินทร์ผู้เป็นพ่อ

จารวีมีความคิดว่าจะให้เกวลินลูกสาวตัวเองผูกมิตรกับเขา ถึงอย่างไร กิตติเองก็เป็นถึงลูกน้องคนสนิทของคุณธนินทร์ โครงการมูลค่ามหาศาลล้วนเป็นกิตติที่เป็นมือขวาจัดหาให้ทั้งนั้น ทั้งแนวคิดทั้งแนวร่วมบูรณะบากบั่นล้วนเป็นผู้ร่วมด้วยช่วยดัน เรียกได้ว่าเป็นมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องแล้วกัน

กิตติไม่ใช่แค่หล่อโดดเด่นแต่ยังเก่งกาจมากความสามารถ

ขนาดออกจากบริษัทเดิมเพราะเรื่องฉาวเมื่อหลายปีก่อน เขายังได้เริ่มต้นในหน้าที่การงานใหม่ในเวลาแค่ไม่นาน

ทั้งก้าวหน้าเลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วถึงขั้นได้รับความไว้วางใจจากท่านประธานบริษัทจนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน

ดูสิ เขาเก่งและมีดีขนาดนี้ จะไม่ให้เธอชอบได้ยังไง ช่วยไม่ได้ที่เขาเองก็หลงเธอหัวปักหัวปำ ยั่วนิดยั่วหน่อยก็แข็งก็ขึ้นจนหยุดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะยึดครองเขาไว้ทำไม

กิตติเป็นทั้งผัวที่ดีและพ่อของลูกที่ไม่มีทางทำให้เธอตกต่ำ ตอนนี้ยังเป็นสะพานให้เธอปีนป่ายเพื่อลูกสาวสุดที่รักด้วยซ้ำ

จารวีลดเสียงลง “ไม่รู้ว่าวันนี้คุณมินอยู่บ้านหรือเปล่า”

“น่าจะอยู่นะ เห็นรถจอด”

จารวีตาวาว “เหรอ?”

ถ้าคุณมินอยู่ก็ดีจะได้รู้เห็นพฤติกรรมก้าวร้าวของยายรัน ได้เปรียบเทียบระหว่างเกวลินลูกสาวของเธอที่แสนดีกว่าเป็นไหนๆ ทั้งอ่อนหวานไร้เดียงสา สุภาพเรียนเก่ง เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ ใครเห็นต่างก็อยากปกป้อง อยากดูแลทะนุถนอมใส่ใจ เหอะ! ไม่เหมือนลูกสาวอีกคนของผัว แค่นี้ก็รู้ว่าผู้ชายที่เป็นลูกผู้ดีมีเงินปัญญาชนดีกรีนักเรียนนอกควรเลือกให้ความสนใจใคร

ระดับผู้บริหารคนน่ะ เขาไม่มองผู้หญิงแบบดรัลดาให้เสียลูกนัยน์ตาหรอก ต่อให้ยายเด็กร้ายกาจนั่นอยากอ่อยอยากเข้าหา แต่จะเข้าถึงเขายังไงก่อน สู้ลูกเธอได้ไหม?

พอคิดแบบนี้จารวีก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที “เฮ้อ เสียดายจริง ยายลินเรียนพิเศษยังไม่กลับ ไม่งั้นจาจะพาแกยกกับข้าวไปส่งให้คุณมินสักถ้วยสองถ้วย แต่ไม่เป็นไร ในฐานะบ้านใกล้เรือนเคียง จาไปเบิกทางไว้ก่อนได้ เขาเองก็รู้นี่ว่าคนสนิทของพ่ออยู่บ้านหลังนี้ พี่กิตเองก็เคยไปบ้านพ่อเขาบ่อยๆ คุณธนินทร์ยังถามถึงลูกสาวเรา ท่าทางเหมือนสนใจนัดดูตัว”

“อือ...” กิตติหมุนตัวออกจากครัว ค่อยๆ เดินข้ามเศษซากจานขนมที่แตกเต็มพื้น “ไปผูกมิตรไว้ก็ดีวันดูตัวจะได้ไม่มีปัญหา แต่เก็บซากที่ยายรันทำก่อน”

จารวีถอนหายใจเบื่อ เรียกแม่บ้านเข้ามาจัดการอย่างเซ็งๆ เธอเหนื่อยหน่ายกับยายเด็กรันที่สุด

ยังดีที่ลูกตัวเองไม่เหลวแหลกก้าวร้าวเหมือนลูกเลี้ยงคนนี้

ตอนที่ดรัลดาเดินออกมาถึงรั้วหน้าบ้าน เธอรับรู้ได้ถึงสายตาของใครบางคนจากบ้านข้างกัน

หญิงสาวหยุดเดินแล้วมองไปทิศทางนั้นตามสัญชาตญาณ

เธอจึงเห็นผู้ชายตัวสูงหุ่นดีจากบนชั้นสองของบ้านหลังนั้นกำลังมองลงมาทางนี้พอดี เมื่อดรัลดามองเขา ตาจึงสบตา

ไม่หลบด้วยนะ เรียกว่ายืนมองอย่างสง่าผ่าเผยเลยแหละ

เขาอยู่ในชุดสีครีม แต่งตัวดูสบาย แต่ก็คล้ายคนระเบียบจัดทุกกระเบียดนิ้ว หน้าตาหล่อคมแบบลูกเสี้ยวไทยจีนผสานเยอรมัน ขาวออร่าดูหล่อแบบผู้ดี ดูสง่ามีราศี แล้วก็เท่ห์มาก

ดูสะอาดสะอ้านเหมือนพวกคุณหนูคุณชายและดูคล้ายพวกคนที่อยู่สูงเกินเอื้อมอะไรประมาณนั้น

แต่ขอโทษเถอะ หล่อดูดีแต่ทำตัวเหมือนถ้ำมองเนี่ยนะ แถมทำตัวเหมือนป้าข้างบ้านที่ชอบเผือกเรื่องคนอื่นด้วยนะน่ะ

เห็นดวงตาคมเข้มของอีกฝ่ายเหมือนรื่นรมย์เสียจนไม่อาจซ่อนรอยยิ้มพรายในดวงตา สีหน้าเจือแววกรุ้มกริ่ม ปากเขาไม่ยิ้มแถมหน้านิ่งเหมือนรูปปั้น แต่กระนั้นดวงตากลับพราวระยับประหนึ่งเจอเรื่องสนุกและท้าทาย

ดรัลดาจึงหันทั้งตัวไปประจันหน้ากับเขาตรงๆ เธอยืนจังก้าเบิกตาโตจ้องเขม็ง ยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางขึ้นมาเป็นตัวVแล้วชี้ตาตัวเองก่อนวกไปชี้ทางเขา จากนั้นก็กำหมัดชี้หัวแม่โป้งลงพื้น

ก่อนหันหลังกลับไปเดินต่อเธอเห็นเขายิ้มกรุ้มกริ่มมากขึ้นจึงชูนิ้วชี้นิ้วเดียว ไปทางเขาเพื่อเตือนให้หยุดการกระทำนั้นซะ

โกมินทร์เลิกคิ้ว

ดรัลดาไม่สนใจเขาอีก เธอเดินออกไปนิ่งๆ

ชายหนุ่มยืนกอดอกอิงไหล่กว้างกับขอบหน้าต่างที่เปิดอยู่ เขามองดรัลดาเดินออกจากบ้านหลังข้างๆ จนสุดสายตา