ตอนที่ 7 ปัญหาลูกเลี้ยงกับแม่เลี้ยง

กลับมาที่ปัจจุบัน

ดรัลดาแต่งตัวสำหรับเที่ยวกลางคืนเดินลงบันไดมาตึงๆ

ขนาดเป็นพื้นกระเบื้องยังดังขนาดนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหากเป็นพื้นไม้จะดังลั่นสั่นสะเทือนบ้านขนาดไหน ก็เธอตั้งใจน่ะสิ! ใส่ร้องเท้าส้นตึกในบ้านซะขนาดนี้ หญิงสาวกะว่าจะออกจากบ้านตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดินเนี่ยแหละ ไปแบบโจ่งแจ้งประกาศให้รู้ดังๆ

ขณะเดินผ่านห้องครัวเธอเห็นพ่อกับแม่เลี้ยงกำลังคุยกันระหว่างมื้อว่างอย่างหวานชื่น

“พี่กิตดูนี่ เกรดของลูกสาวเราออกแล้วนะ”

เธอยื่นโทรศัพท์ให้สามีดูผลการเรียนของเกวลินแบบออนไลน์เรียลไทม์

“ได้คะแนนสูงขนาดนี้คงสอบเทียบได้แน่ เก่งจริงๆ”

หางตาจารวีเห็นดรัลดายืนอยู่จึงพูดอย่างจงใจ

“ไม่เหมือนใครอีกคนที่เกเร ไม่รู้จะเสียผู้เสียคนวันไหน อยู่บ้านก็ไม่ช่วยอะไร ลูกสาวของจาน่ารักเรียบร้อย ขยันงานบ้าน แถมเรียนเก่ง ลูกสาวแบบนี้พี่กิตคงภูมิใจมากเลย หวังว่าคงชดเชยลูกสาวอีกคนของพี่ได้นะ”

“พูดอะไรน่ะจา เดี๋ยวยายรันมาได้ยินเข้าก็ทะเลาะกันอีก”

“ทะเลาะแล้วไง จาอยากไล่ลูกสาวพี่ออกจากบ้านจะแย่ พี่ก็ช่วยพูดให้แกออกไปอยู่ที่อื่นไม่ได้เหรอ อยู่หอติดมหา’ลัยก็ได้”

“จา!”

“ถ้าพี่กิตไม่ไล่ยายรันออกไป จาจะไล่เอง ดีไหม เอาแบบเข้าหน้าพี่ไม่ติดอีกเลยตลอดชีวิต ลูกของพี่คนนี้ก็ไม่ได้รักพี่เท่าไรอยู่แล้วนี่ หรือไม่จริง”

กิตติขมวดคิ้ว นึกโกรธขึ้นมา “หยุดได้แล้วจา”

“ทำไม” ยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห จารวีเหลืออดเหลือทนแล้วจริงๆ “ลูกสาวพี่มันเด็กเหลือขอ นอกจากปู่ย่าใครก็สอนไม่ได้ จาบอกหรือสั่งอะไรไม่เคยได้ พี่สอนก็ไม่ฟัง ให้ไปอยู่ที่อื่นน่าจะดีกว่า”

ก่อนหน้านี้เธอพยายามเอาใจดรัลดาเพราะเห็นแก่หน้าสามี แต่ตอนนี้เธอไม่คิดจะทำดีตีหน้ายิ้มกับยายเด็กเปรตนี่อีกแล้ว

จารวีพูดอย่างไม่เก็บงำ ในฐานะเมียเธอมีสิทธิ์ชอบธรรม “บ้านหลังนี้เป็นเงินพี่กิตที่ทำงานหลายปีกว่าจะได้มา จาเองก็ช่วยพี่ทำงานเก็บเงินแทบตาย ยายเด็กรันไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรทั้งนั้น จาจะไล่มันออกไปอยู่หอพัก”

“จา!”

ตั้งแต่ทำผิดจนถูกเมียคนแรกทิ้ง ครอบครัวพังไม่เป็นท่า กิตติก็พยายามแล้วที่จะปรับปรุงตัวทำครอบครัวใหม่ให้ดีขึ้นมา แต่ปัญหาก็มีมาตลอด จารวีเป็นเมียเป็นแม่ที่ดีก็จริงแต่ก็เข้ากับครอบครัวของเขาไม่ค่อยจะได้ ตอนกลับบ้านเขาก็ทำตัวไม่ค่อยถูก ทุกคนเอาแต่ถามถึงเมียเก่าบ่อยครั้ง กระทั่งลูกสาวคนโตเขาก็ยังมองหน้าไม่ค่อยติด คิดอยากสนิทกับลูกคนนี้ก็เลยเอามาอยู่ด้วยกัน

ทว่ากลับทำให้มีปัญหาลูกกับแม่เลี้ยง แรกๆ ก็เหมือนจะดี แต่ตอนนี้ชีวิตยุ่งเหยิงแทบทุกวัน หาความสงบสุขไม่ได้เลย

โครม!

ดรัลดาเดินมาถีบเก้าอี้ล้มกระแทกพื้นเสียงดังลั่น

“เถียงกันพอหรือยัง อย่าหวังว่าจะไล่รันออกจากบ้านได้” เธอเท้าสะเอว ไม่สนใจหัวหงอกหัวดำ “อย่าลืมว่าทรัพย์สินที่ได้มาระหว่างจดทะเบียนคือสินสมรส บุตรตามกฎหมายมีสิทธิ์อยู่อาศัย”

จารวีได้ยินแบบนี้ก็สะอึกไป

ใช่สิ! ผัวเธอยังไม่ได้หย่ากับเมียเก่า

กิตติเองก็เงียบกริบเช่นกัน เขาไม่เคยคิดหย่ากับดารารัตน์ ต่อให้หล่อนยังโกรธอยู่มาก เขาก็ยังพยายามที่จะง้อ

แต่แล้วก็ง้อจนท้อ ท้ายที่สุดต้องเข้าทางลูกสาวคนโต

เขาต้องทำดีเผื่อได้ใจดรัลดา ถ้าลูกสาวคนนี้ยอมเป็นกาวใจ เขาคงมีหวังที่จะได้คืนดีกับดารารัตน์สักวัน

บางทีอาจเหมือนในนิยายประโลมโลกที่ผู้หญิงชอบอ่านกัน ไม่ว่าผู้ชายจะเลวร้ายนอกกายนอกใจยังไง ทำร้ายจิตใจแค่ไหน สุดท้ายตอนจบผู้หญิงก็ให้อภัย และกลับมารักกันเหมือนเดิม

ความคิดน้ำเน่าของกิตติ จารวีเองก็พอรู้ แต่เธอไม่สน

เธอแค่สู้ในแบบของตัวเอง ทว่าใครจะคาดคิดว่าดารารัตน์ที่หายไปจากชีวิตพวกเราหลายปี กลับถูกรุ่นพี่อย่างยายดาด้าจับใส่ตะกร้าล้างน้ำที่เมืองนอกสำเร็จ

หล่อนกลับมาตอนไหนก็ไม่รู้ จู่ๆ ก็ได้เข้าวงการ ตอนแรกที่เธอเห็นก็แค่ตัวประกอบผ่านหน้าจอแวบๆ เธอยังปรามาสว่าไม่ดัง อายุอานามไม่ใช่น้อยๆ จะไปสู้เด็กสาววัยขบเผาะได้ยังไง

ทว่าท้ายที่สุดหล่อนกลับดังเปรี๊ยงปร้างเป็นที่ชื่นชอบตั้งแต่เล่นละครเรื่องรักร้ายพ่ายฤดีและก็กลายเป็นดาวค้างฟ้าจนทุกวันนี้

แต่แล้วไง เธอไม่เคยยอมแพ้ ตอนกิตติอยู่ในสภาพย่ำแย่เหมือนตายทั้งเป็นเพราะถูกเมียทิ้ง เขาก็มีแต่เธอที่เฝ้าดูแลจนดีขึ้นกลับมาเป็นผู้เป็นคน ลุกขึ้นเอาการเอางานเพื่อพิสูจน์ตัวตนจนสร้างฐานะได้อย่างทุกวันนี้ เงินทองที่มี เธอล้วนมีส่วนช่วยเขาหา

เธออยู่กินกับกิตติมาสิบกว่าปี ไม่เคยบกพร่องต่อหน้าที่ไม่เคยไม่ดูแลตัวเองให้ดูดี รักษาเรื่องบนเตียงสม่ำเสมอ เขาอาจนอกลู่นอกทางตอนเธอท้องโย้บ้าง แต่เธอก็แก้เกมให้เขาซื้อกินเป็นครั้งคราว

เธอไม่โง่ที่จะหนีแล้วเลือกไปลำบากลำบนอยู่คนเดียว ตอนแรกอาจเป็นเพราะเธอตื้อเขา ยื้อความสัมพันธ์ของพวกเราไว้

แต่ตอนนี้ต่อให้เขาอยากกลับไปคืนดีกับเมียเก่าขนาดไหน ยังไงก็ไม่มีทาง

เวลานานขนาดนั้น มันเพียงพอแล้วสำหรับการพิสูจน์ว่าเขากับดารารัตน์ไม่มีทางบรรจบกัน

เธอต่างหากที่เป็นเมียของเขาโดยสมบูรณ์ตลอดสิบกว่าปี

เมื่อจารวีถูกสะกิดใจในเรื่องทะเบียนสมรส เธอแค่นเสียง “ถ้างั้น เงินที่แม่เธอหาได้ทุกบาทก็ต้องเป็นของสามีฉัน ถูกไหม?” หล่อนยิ้มเย้ยใส่ดรัลดา “แค่อยากบอกไว้นะ เผื่อเด็กอย่างเธอไม่รู้”

ดรัลดาเชิดหน้า เธอไม่ใช่เด็กไก่กาหรอกนะจะบอกให้

“ถ้าเมียน้อยอย่างน้าอยากเรียกร้องเงินเมียหลวงก็ลองดู รันเองก็อยากรู้ว่ากล้าพอไหม แล้วไอ้คำว่าสามีฉันอย่างงั้นอย่างงี้ อย่าไปพูดในศาลเชียวนะ ความซวยจะเข้าตัว เตือนไว้เผื่ออยากรู้ หรือถ้าอยากให้พ่อฟ้องหย่าแม่เพราะแยกอยู่เกินสามปีก็ได้นะ แม่จะได้ฟ้องชู้กลับซะเลย สืบนิดหน่อยก็เจอแล้วถึงต้นตอที่ทำให้คนเขาต้องแยกกันอยู่เพราะอะไร ง่ายจะตาย”

“แก! ยายรัน!”

จารวีอยากจะบ้าตายวันละร้อยหนเพราะลูกติดสามีคนนี้ ทำไมเธอต้องมาทนกับเด็กเหลือขอจนปวดกบาลทุกวันแบบนี้ด้วย

“แม่เธอไม่เคยทำหน้าที่ภรรยา ถือสิทธิ์อะไรในตัวสามีฉัน”

ดรัลดาว่ากลับ “แล้วที่แม่รันไม่สามารถทำหน้าที่ภรรยาไม่ใช่เพราะปลิงที่มาในคราบเพื่อนแต่เป็นผู้หญิงหน้าด้านเหรอไง เกาะไม่ปล่อยขนาดนี้เป็นใครจะทนอยู่ได้นอกจากไร้ศักดิ์ศรีจริงๆ”

จารวีให้รู้สึกร้อนไปทั้งหน้า คล้ายมีควันพวยพุ่งออกรูหู

“ฉันจะโพนทะนาให้คนรู้ทั่วเมือง บอกสื่อทุกสำนักเลยว่าดารารัตน์ดาวร้ายแสนดีมีความลับอะไร ดูสิว่ายังจะเป็นดาวค้างฟ้าได้อยู่ไหม อุตส่าห์ไปชุบตัวถึงเมืองนอก กลับมาเข้าวงการในฐานะสาวโสด จู่ๆ กลับมีเด็กเหลือขอถูกขุดคุ้ยว่าเป็นลูกสาวที่แอบมีไว้ที่บ้านนอก ผู้หญิงใจแตกแบบเธอคงทำให้แม่ขายหน้าดีเชียวแหละ”

เรื่องอดีตของดารารัตน์รู้เฉพาะในหมู่เครือญาติบ้านสามี ไม่เคยมีเล็ดลอดออกมาก็เพราะว่าเวลาพวกเขาคุยกันหรือเล่าขวัญก็เพียงพูดว่าลูกพ่อหนกแม่นีทำอะไรไว้กับเมียเก่า เมียใหม่เป็นไง แต่ไม่เคยเอาชื่อจริงของฝ่ายใดมาพูดจนถึงหูสื่อใหญ่โต

ชื่อสกุลในวงการที่ใช้ก็เป็นคนละนามสกุลกับกิตติ ในวงการคนที่รู้มีคนเดียวคือรุ่นพี่ไฮโซดาด้าที่สนิทกันเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่โพนทะนาทั้งยังมีเงินมากพอที่จะอุดรอยรั่ว

แต่ถ้าจวนตัวจริงๆ เรื่องลับภายในครอบครัวที่ฉาวโฉ่แบบนี้ก็ไม่อาจปิดบังได้ดังใจอยู่ดี