ตอนที่ 4 เพื่อนสนิทสมัยเรียน 1

วันหยุดสุดสัปดาห์

กลิ่นหอมของอาหารโชยออกมาจากในครัว เรียกคนตัวสูงให้เดินเข้าไปหาภรรยาหน้าเตา เขากอดเธออย่างรักใคร่ หอมแก้มทั้งซ้ายขวาฟอดใหญ่

“อื้อ...พี่กิต เมื่อคืนประชุมจนมืดค่ำทำไมไม่นอนต่อล่ะ” ดารารัตน์มุ่นคิ้วเอียงหน้าเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยแดงเรื่อที่ข้างแก้ม “พี่ไว้หนวดด้วยเหรอเนี่ย”

กิตติยกมือลูบตอเขียวๆ ที่ปลายคาง “ผลอัลตราซาวด์ว่าได้ลูกสาวก็เลยอยากไว้หนวดรอ”

“อีกสามเดือนถึงจะคลอดค่อยไว้หนวดก็ได้มั้ง” ดารารัตน์แซวขำๆ “อีกอย่าง ตอนนี้หมอบอกว่าเราพอจะทำตามใจได้บ้าง พี่ไม่กลัวผื่นสิวแตกใส่หรือไง”

เพราะฮอร์โมนพลุ่งพล่านจนสิวขึ้นหน้าเธอเต็มไปหมด

กิตติตอบด้วยท่าทีสบายๆ “รอคลอดก่อนก็ได้ หื่นนะเรา”

ดารารัตน์ขำพรืด ไม่ใช่ว่าเธอเซ็กส์จัดหรืออะไร แต่พวกเราไม่ได้มีอะไรกันมานานมากแล้ว ตอนท้องอ่อนๆ ทำไม่ได้แน่นอนแต่ตอนนี้ท้องแก่แข็งแรงดี หากต้องการรักษาสัมพันธ์สามีภรรยา เธอก็ต้องเห็นใจเขาแหละ หมอบอกทำเบาๆ ได้ไม่มีปัญหา

ทว่าความหวังดีของคนเป็นเมียเหมือนถูกมองข้าม

เพราะดูเหมือนตอนนี้กิตติไม่ได้มีความต้องการขนาดนั้น ทั้งที่แต่ไหนแต่ไรมาตัวเขาออกจะมีความต้องการทางเพศสูงมาก

ขณะหยอกล้อกันตามประสาผัวเมีย เสียงบัวแก้วดังขึ้นนอกห้องครัว “กิต ดาว มีเพื่อนมาหาแน่ะ”

กิตติรีบปล่อยคนในอ้อมแขน ก้าวขาฉับๆ ออกไปรับทันที ท่าทางเหมือนรู้ล่วงหน้าว่าเพื่อนที่มาเป็นใคร

ดารารัตน์รออยู่ในครัวไม่นานก็เห็นว่าเป็นใคร “ยายจา!”

จารวีโบกมือทักทาย “หวัดดีจ้ายายดาว”

“ไปไงมาไงเนี่ย รู้ได้บ้านเราได้ไง”

ทัพพีถูกบัวแก้วดึงออกจากมือไปช่วยคนต้มจืดในหม้อให้ ดารารัตน์จึงเดินประคองท้องใหญ่โตมานั่งเองที่โต๊ะกินข้าวตัวกลม โดยที่กิตติเหมือนจะลืมหน้าที่นี้ไปชั่วขณะ เขายืนมองเพื่อนหญิงสองคนคุยกัน ท่าทางคล้ายทำตัวไม่ถูกอยู่บ้าง

จารวีหัวเราะร่วน โบกไม้โบกมือ ท่าทางยังคงน่ารักสดใสเหมือนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย

“พี่กิตไม่ได้บอกเธอเหรอว่าเราได้งานที่เดียวกับพี่เขา”

ดารารัตน์มองหน้าสามี ส่ายหน้าให้เพื่อน “ไม่เคยบอก”

จารวีจึงเล่ายิ้มๆ “คงเห็นว่าไม่สำคัญแหละถึงไม่บอก คืองี้ เราเจอกับพี่กิตในงานปิดยอดบริษัทคู่ค้า พอลองศึกษาข้อมูลถึงรู้ว่าบริษัทที่พี่เขาทำอยู่ดีกว่าบริษัทเรามาก พอมีตำแหน่งว่างก็เลยลองมาสมัครดูน่ะ ส่วนวันนี้นัดกันว่าจะมาเซอร์ไพรส์เธอไง ไหนดูสิ หลานน้า” เธอเอื้อมมือข้ามโต๊ะไปลูบท้องดารารัตน์ ทักทายยิ้มๆ “หวัดดีจ้าคนสวย อุ้ย! มีถีบมือด้วย แรงเยอะจริงหลานฉัน”

ดารารัตน์เองก็ยิ้มให้เพื่อน “รู้ด้วยเหรอว่าได้ลูกสาว”

“รู้สิ พี่กิตบอก ใกล้คลอดหรือยัง”

“ใกล้คลอดแล้วล่ะ”

“อื้อ...ดีจัง ต้องรีบเตรียมของขวัญซะหน่อย เอาไรดีน๊า”

กิตติโน้มตัวดึงเก้าอี้มานั่งลงระหว่างกลางผู้หญิงสองคน ฟังพวกเธอคุยกันเงียบๆ บัวแก้วทำหน้าที่ตักอาหารส่งให้ทุกคนแล้วออกไปซักผ้าถูบ้านตามหน้าที่ประจำวัน ปล่อยทั้งสามคุยกัน

บนโต๊ะ อาหารถูกตักกินจนพร่องท่ามกลางเสียงพูดคุยแต่ใต้โต๊ะ กลับมีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ปลายเท้าของจารวีไล้วนเวียนอยู่ตรงหน้าแข้งของกิตติเบาๆ บ่อยครั้งที่ดารารัตน์เผลอ สายตาสามีเธอก็มักจะสบกับจารวีที่มีความหมายบางอย่าง

กระทั่งเวลาของการเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าสมัยเรียนจบลง กิตติก็ทำหน้าที่สามีที่ดีคือประคองดารารัตน์ไปนั่งที่โซฟา

“ดาวเหนื่อยแล้ว เดี๋ยวพี่เดินไปส่งจาที่หน้าประตูเองครับ”

ดารารัตน์รู้สึกปวดขาและเจ็บหน่วงเป็นบางช่วงจริงๆ เพราะลูกเตะท้องแรงมากจึงพยักหน้าให้สามี ก่อนหันไปลาจารวี

“โชคดีนะจา เอาไว้มาเที่ยวใหม่นะ”

“ต้องมาอยู่แล้ว อีกคนก็เพื่อนร่วมเรียน อีกคนก็เพื่อนร่วมงาน จะมารบกวนกินข้าวด้วยบ่อยๆ อาหารที่นี่อร่อยมาก”

ดารารัตน์ยิ้มส่งก่อนเอนตัวลงพักผ่อนตรงโซฟา

หลังบานประตูที่ปิดสนิท ชายหญิงออกมายืนคุยนอกห้อง

กิตติก้มหน้ากระซิบเสียงดุ “ที่โต๊ะกินข้าว จาไม่ควรทำตัวประเจิดประเจ้อแบบนั้น”

นอกจากไม่สำนึก จารวียังยื่นหน้าขึ้นจูบเบาๆ ที่แก้มสาก หนวดสากระคายของเขาให้ความรู้สึกดีเป็นบ้า เขาทำเธอแทบคลั่ง

“พี่กิตไว้ตอหนวดตามที่จาขอแน่เลย จาชอบจัง”

กิตติตีหน้าเข้ม “พี่พูดอยู่หัดฟังบ้าง อย่าทำแบบนี้อีก”

จารวียังคงยิ้มหวาน “พี่กิตอ่ะ ไม่ดุสิ จาแค่อยากมาเตือน อาทิตย์หน้าอย่าลืมงานสัมมนาล่ะ จาเตรียมชุดว่ายน้ำเซ็กซี่ไว้”

ชายหนุ่มนิ่งไป ครู่เดียวก็พยักหน้ารับ “อือ...”

บรรยากาศรอบตัวของชายหนุ่มหญิงสาวตอนนี้แตกต่างจากตอนอยู่ต่อหน้าดารารัตน์อย่างสิ้นเชิง

“จาขอมาเที่ยวที่บ้านพี่อีกได้มั้ย ในฐานะเพื่อนเมียไง”

“ไม่ได้ จะมาทำไมบ่อยๆ”

“ก็จาคิดถึงพี่”

“เมื่อคืนก็อยู่ด้วยแล้วนี่”

“แต่เมื่อคืนพี่รีบกลับอ่ะ ไม่มีประชุมแท้ๆ เวลาเหลือเฟือ”

“เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เย็นจนค่ำแล้วไง ดาวท้องแก่แล้วนะ พี่กลับดึกไม่ได้”

หล่อนอ้อนเสียงอ่อย “งั้น เย็นนี้พี่ช่วยอ้างกับดาวว่าออกไปทำธุระได้ไหม จาอยากอยู่กับพี่”

“ไม่ได้ พี่กลับมืดทุกวัน วันหยุดพี่รับปากดาวว่าจะอยู่บ้าน”