ตอนที่ 2 ลูกเลี้ยงตัวแสบ2

กิตติเผลอมองภาพบนฝาบ้านด้วยแววตาโหยหายากปกปิดขณะเดินเข้ามาดึงแขนจารวี

“จา! ออกมา”

“พี่กิต พี่เลิกให้ท้ายลูกซะที แล้วก็เลิกคิดถึงแม่มันด้วย หล่อนทิ้งพี่ไปแล้ว ไม่กลับมาแล้ว ยายรันกำลังปั่นหัวพี่ให้มีปัญหากับจาอยู่นะ พี่ดูไม่ออกหรือไง”

“พอแล้วน่าจา พี่จะคิดถึงเขายังไงก็ไม่ควรด่าทอลูกของพี่ อย่าให้มันเกินไปนัก”

“พี่กิต!” จารวีเผยสีหน้าเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม แววตาเจ็บปวดลึกล้ำ สามีไม่เคยเข้าข้าง ดีแต่ห้ามเธอ ปรามเธอ จนนังเด็กเมื่อวานซืนจะขี่หัวอยู่รอมร่อ

เธอคิดอย่างน้อยอกน้อยใจ น้ำตาปริ่มๆ อยู่ตรงขอบตา ขณะยอมเดินตามสามีออกจากห้องรับแขกไปแต่โดยดี

จารวีไม่เคยมีความสุขตั้งแต่ลูกเลี้ยงมาอยู่ด้วยกันที่บ้านนี้ เธอต้องมีสภาพน้ำตาตกในไม่รู้กี่ครั้ง

ดรัลดาตะโกนไล่หลัง “พ่อรีบเอาเมียพ่อไปเก็บให้ดีๆ ล่ะ อย่าปล่อยออกมาเพ่นพ่านอีก เดี๋ยวจะหาว่ารันไม่เตือน”

หญิงสาวหัวเราะเสียงดังอย่างต้องการเยาะเย้ยไม่เกรงใจ ไม่มีความเคารพใดๆ เธอพร้อมทำตัวร้ายกาจเสมอ โดยเฉพาะกับแม่เลี้ยงและพ่อแท้ๆ ของตัวเอง

หลังจากสงครามย่อย ๆ ที่มักเกิดขึ้นเป็นประจำจบลง

ดรัลดาก็ทิ้งสายตาดูถูกเดินขึ้นห้องอย่างสบายอารมณ์ แต่งตัวด้วยเสื้อครอปแขนกุดจั๊มเอวช่วงบน กางเกงยีนขาสั้นโชว์หน้าท้องขาวเนียนเปลือยขาเรียวยาว สวมรองเท้าผ้าใบแฟชั่น เสื้อคลุมสั้นสุดเก๋

นับว่าโชคดีที่เธอมีหน้าอกไม่ใหญ่เกินไป เวลาแต่งตัวออกมาทั้งเปรี้ยวทั้งเฟี้ยวแบบที่ใจชอบทำให้มองอย่างไรก็ไม่โป๊

เสื้อผ้าที่เธอตัดเย็บเองแบบบ้าๆ บอๆ เมื่อมีเวลาว่างพวกนี้จึงได้เฉิดฉายไม่อายใคร ภูมิใจสุดๆ

จังหวะแต่งหน้าทาปากโทรศัพท์พลันดังขึ้น เธอรีบรับทันทีเมื่อมองเห็นเบอร์คนโทรเข้า

“ค่ะแม่”

“เป็นไง ได้ดูรายการที่แม่ออกหรือยังจ๊ะ? ออนแอร์วันนี้”

“ดูแล้ว แม่รันสวยมาก เป็นสาวพันปีหรือไงเนี่ย”

“ปากหวานจริงเรา แม่โอนเงินเข้าบัญชีให้แล้วนะ อยากได้อะไรก็ซื้อเลย ตอนนี้แม่มีเงินเยอะแยะ อนาคตก็ไม่ต้องง้อผู้ชาย อยากได้อะไรก็ซื้อหาเอาเอง ผู้หญิงเราต่อให้มีแฟนกี่คนหรือไม่มี ยังไงก็ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองนะลูก”

“ทราบแล้วค่า”

เธอลากเสียงยาวหัวเราะคิกคัก สนับสนุนแม่เต็มที่

“รันจะเก่งเหมือนแม่ แข็งแกร่งยิ่งกว่าหินเหมือนแม่”

“หืม...พูดอะไร อยากแข็งกว่าหินเหมือนแม่เนี่ยนะ”

“ใช่สิ! อย่าคิดว่ารันไม่รู้ว่าแม่ผ่านอะไรมาบ้าง กว่าจะเป็นดาร่า ดาวประกาย แม่ต้องหิ้วรองเท้าให้ใครมาบ้าง ต้องดิ้นรนขนาดไหน ลู่ทางหาเงินเป็นกอบเป็นกำก็มีไม่เยอะ บทตัวร้ายเหนื่อยจะตาย ต้องเปลืองตัวแสดงฉากเลิฟซีนร้อนฉ่าแทบทุกตอน พวกบ้ากามเล่นนอกบทก็เยอะ ถูกนางเอกตบผิดคิวอีกอะไรอีก ทุกวันนี้แม่เหนื่อยขนาดไหน อดหลับอดนอนจะแย่ ทำธุรกิจอีก ต้องลงทุนตั้งเยอะ เศรษฐกิจก็ไม่แน่นอน ที่แม่ทำได้และมีเงินทุนหมุนเวียนก็กู้หนี้ยืมสินก้อนโตจนต้องฝืนสังขารหาเงินส่งเป็นระวิง ปู่กับย่าเองก็ฝากบอกว่าไม่ต้องให้เงินพวกท่านแล้ว”

“อย่าลืมว่าแม่ยังไม่ได้หย่ากับพ่อเราเลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ แม่ไม่ต้องใช้หนี้คนเดียวแน่นอน ส่วนเงินเก็บแม่ก็ซ่อนเอาไว้อย่างดี ให้มีแต่หนี้ที่ไปถึงพ่อ ดีมั้ย”

ดรัลดาหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม “ดีที่สุดเลยแม่”

น่าเสียดายที่แม้หัวเราะกลับรับรู้ได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง ดรัลดาค่อยๆ เงียบ ระหว่างอ้ำอึ้ง ได้ยินปลายสายที่เริ่มส่งเสียงโน้มน้าวในเรื่องเดิมๆ “รัน เอาบ้านกับรถมั้ยลูก หรือคอนโดก็ได้”

ดรัลดายิ้มให้โทรศัพท์ “รันชอบเงิน ขอเป็นเงินเก็บดีกว่า แล้วรันก็จะอยู่ที่นี่แหล่ะ อยู่กับพ่อดีจะตาย”

เกิดความเงียบอีกครั้ง กระทั่งปลายสายเปลี่ยนเรื่องคุย

“จริงสิรัน แม่ได้ข่าวแว่วๆ มาว่ามีแมวมองไปหาลูกเหรอ”

“อือ...เขาบอกว่ารันทรงดี เหมือนเขาได้เจอเพชรอ่ะนะ” เธอหัวเราะเล็กน้อย “เขาว่ารันน่าจะได้เป็นถึงนางเอกแหละแม่ แต่ถ้าไม่รุ่งก็มุ่งเอาดีทางนางร้าย เพราะหน้ารันคล้ายๆ คุณดาร่า อาจจะดังจนฉุดไม่อยู่แน่นอน”

“แล้วรันว่าไง”

“รันปฏิเสธไปแล้วแหละ”

“ทำไมล่ะลูก เข้าวงการก็ดีนะแม่ว่า เงินทั้งนั้น”

“ไม่เอาหรอก รันไม่อยากทำให้หน้าที่การงานของแม่สะดุด กลัวถูกขุดประวัติอ่ะแม่ คนคงสงสัยอยากรู้ว่ารันลูกเต้าเหล่าใคร หากรันถูกขุดแม่ก็ต้องถูกขุดคุ้ยเรื่องอดีตจนมีข่าวฉาวโฉ่กระทบชื่อเสียงดีงาม เสียรายได้หลายหลัก รันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย”

“รัน ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว สิบกว่าปีก่อนแม่อาจจะแคร์เรื่องนี้มาก ปิดทุกทางจนถึงขั้นไปทำศัลยกรรมชุบตัวที่เมืองนอก แต่ตอนนี้คนดูเขาไม่ยึดติดอะไรแบบนั้นแล้วนะลูก”

นอกจากไม่ฟัง ดวงตาดรัลดายังฉายแววร้ายลึก “รันจะอยู่ที่นี่แหละแม่ อยู่เพื่อคอยตอกย้ำความผิดพลาดของพ่อตลอดไป...”

ไม่ใช่ว่าไม่รับรู้ถึงความพยายามปรับปรุงตัวให้ดีเพื่อพิสูจน์ให้ปู่กับย่าและญาติๆ ได้เห็นว่าจะสร้างครอบครัวใหม่ให้สมบูรณ์โดยไม่ทำพลาดอีกของคนเป็นพ่อ

และไม่ใช่ไม่เห็นถึงความพยายามของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทำทุกทางให้ผู้ชายของตัวเองรู้สึกว่าเขาเลือกคนไม่ผิด

ดรัลดาเห็นความพยายามของกิตติและจารวีเป็นอย่างดี แต่เธอจะอยู่เป็นหนามรัก เป็นเสี้ยนชีวิตให้คนเหล่านี้ได้พิสูจน์จนตาย