ตอนที่ 1 ตกใจอะไรก่อนดี

สิบห้าปีต่อมา

หน้าบ้านหลังใหญ่ในโครงการใจกลางกรุงเทพมหานคร ซึ่งบ่งบอกได้ดีถึงฐานะเจ้าของที่ดูล่ำซำร่ำรวย

เด็กสาวในชุดแฟชั่นสั้นเว้าเอวลอย เจาะจมูกเจาะหู แต่งหน้าจัด ประโคมเครื่องประดับเต็มตัวเหมือนพวกอวดรวย กำลังยืนมองบ้านหลังใหม่ด้วยแววตาเหยียดหยัน

มันเป็นบ้านที่เปรียบเสมือนวิมานของพ่อเธอที่บากบั่นสร้างเนื้อสร้างตัวตลอดสิบกว่าปีจนได้มา

แน่ล่ะว่าต้องสมศักดิ์ศรีเพราะที่นี่คือน้ำพักน้ำแรงของพ่อ ที่ทำเพื่อลบคำครหาในวันวาน และทำเพื่อให้ได้ใจลูกสาวคนนี้

ช่วยไม่ได้ก็เธอเป็นคนทิฐิถือดีเหมือนแม่ ทั้งยังชอบเงินและใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อนี่นา

ดรัลดาเอียงหน้ามองผู้ชายบุคลิกอบอุ่นที่ยืนเยื้องด้านหน้า แววตาเธอค่อนข้างซับซ้อน คิดในใจว่าจะเรียกร้องเงินทองยังไงดี

หญิงสาวเดินเข้ามาด้านในโดยมีพ่อยืนมองบ้านตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ มองจากด้านนอกเห็นว่าโอ่อ่ามากแล้ว ด้านในยิ่งโอ่โถงอย่างกับวัง ทั้งกว้างขวางและหรูหรามีระดับ เครื่องเรือนที่ครบครันเหล่านั้นมีแต่ของดีมีราคาที่สูงลิบ

และเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้น คนที่ดูตกอกตกใจมากย่อมเป็นหญิงวัยกลางคนที่สวยไม่สร่าง แม้อายุอานามปาเข้าวัยสี่สิบปีแล้ว แต่หนังหน้ายังคงเต่งตึงเพราะหมั่นดึงกระชับด้วยเม็ดเงินมากมาย หล่อนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง ต่างหูสร้อยคอล้วนแล้วแต่เป็นเพชรแท้น้ำงาม แม้เม็ดจะเล็กแต่ราคาไม่ได้เล็กตามขนาดแน่นอน

หล่อนคือผู้หญิงที่คอยปลอบโยนเป็นกำลังใจและดูแลพ่อมาตลอด

อยู่ดีกินดีเหลือเกินนะ น่าอิจฉาชะมัด

ดรัลดามองอย่างริษยา

“ตายแล้ว! ยายรัน...” จารวีหันมองสามี “คุณคะ?”

หล่อนเรียกกิตติทันทีเมื่อเห็นดรัลดายืนลอยหน้าลอยตา สีหน้าท่าทางร้ายกาจตามแบบฉบับเด็กรั้นดื้อด้านเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้

เธอไม่คิดว่าเด็กสาวคนนี้จะมาเรียนต่อที่นี่ได้จริงๆ เพราะเท่าที่ทราบหล่อนเกเรจนเกือบถูกไล่ออกจากโรงเรียน ดูการแต่งตัวก็รู้ว่าเป็นพวกใจแตกแหวกกฎระเบียบขนาดไหน

“ตกใจอะไรขนาดนั้นคะคุณแม่เลี้ยง รันไม่ใช่ผีซะหน่อย” ดรัลดาถามเสียงเยาะ เชิดหน้าขึ้นประหนึ่งเป็นเจ้านายคนหนึ่ง “ไหนล่ะห้องรัน จัดให้หรือยัง”

จารวีไม่ได้ตอบคำถามนั้น เธอจะจัดได้ยังไง ในเมื่อเพิ่งรู้ว่าลูกสาวของสามีจะมาอยู่ที่นี่ ยิ่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจัดการอย่างไรดี

กิตติเห็นภรรยายืนอ้ำอึ้งจึงรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้จัดห้องเอาไว้ จึงรีบไกล่เกลี่ย “คืนนี้รันนอนห้องน้องก่อนได้มั้ย เดี๋ยวพ่อให้น้าจาพาแม่บ้านช่วยกันจัดห้องให้พรุ่งนี้”

ดรัลดาไหวไหล่ไม่ยี่หระ “ได้ค่ะพ่อ ให้รันนอนกับน้องตลอดไปก็ได้นะ ไม่ติด ได้ใกล้ชิดกับน้องสาวที่ซื่อๆ เซ่อๆ บื้อใบ้เหมือนขยะเปียกแบบนั้น ดีจะตาย”

คำพูดคำจาทำเอาคนฟังให้รู้สึกหัวร้อนขึ้นมา

โดยเฉพาะจารวี เธอปรายตามองสามีที่ทำเพียงขมวดคิ้ว

“ไม่ได้จ๊ะ” จารวีรีบท้วงเสียงดัง ขืนให้ลูกเธออยู่กับดรัลดาได้เสียผู้เสียคนกันพอดี หรือไม่ก็อาจถูกแกล้งถูกตบตีจนเสียโฉม

มีใครไม่รู้บ้างว่าดรัลดาเป็นเด็กดื้อรั้นเอาแต่ใจเพราะปู่ย่าตามใจจนเสียผู้เสียคน

ทั้งตบตีกินเหล้าสูบบุหรี่และเที่ยวกลางคืนตั้งแต่มัธยม นิสัยอวดรวย ชอบหว่านเงินซื้อเพื่อน ทุกวันก็มักจะเกาะกลุ่มกับพวกกเฬวราก ทั้งเป็นหัวหน้าแก๊งเด็กแสบประจำหมู่บ้านทั้งโขยง ตอนเด็กยังทำตัวขี้โกงแอบรังแกลูกสาวเธอบ่อยๆ จนเด็กน้อยต้องร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้ง

จารวีให้รู้สึกใจคอไม่ดีเมื่อนึกถึงวีรกรรมของลูกติดสามีถึงอย่างไรเด็กคนนี้ก็อคติกับเธอไม่เคยสร่าง ทั้งที่แม่ทิ้งพ่อหล่อนไป เลิกราไม่เจอหน้ากันเลยเกือบยี่สิบปี นานขนาดนั้นแล้วแท้ๆ

เธอที่เป็นเมียใหม่พ่อหล่อนและแม่เลี้ยงของหล่อนตลอดมาทำยังไงก็ไม่เคยถูกใจลูกเลี้ยงคนนี้สักครา แถมอีกฝ่ายยังทำตัวเกเรระรานเธอ หมายให้ออกไปจากชีวิตอีกต่างหาก

ยายเด็กแสบ! สายตาจารวีตีแผ่ดรัลดาออกมาอย่างชัดเจน แต่พอเห็นสามีขมวดคิ้ว เธอก็รู้ตัวว่าเผลอแสดงออกว่าไม่พอใจจึงรีบปรับสีหน้าเป็นปกติ

“ลูกๆ โตเป็นสาวกันหมดแล้วจะนอนด้วยกันได้ไง เดี๋ยวน้าจะรีบจัดห้องให้รันวันนี้เลยจ๊ะ”

หญิงสาวพยักหน้า “ก็ดีค่ะ รีบหน่อยนะคะ รันเหนื่อยมาก อยากพักผ่อน อ้อ...อย่าลืมเตรียมของว่างให้ด้วยล่ะ หิวแล้วอ่ะ”

สีหน้าจารวีเริ่มไม่น่ามอง เธอเหมือนคนรับใช้มากเหรอ? หรือเพราะเป็นเมียใหม่ของพ่อก็เลยไม่เคารพกัน?

ดรัลดาอ่านแววตาอีกฝ่ายออก และเธอก็ยิ้มรับ

แน่นอนสิยะ หล่อนไม่ใช่แม่ฉันนี่!

ผู้หญิงสองคนยืนมองหน้าจิกตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ปัญหาลูกกับแม่เลี้ยงย่อมมีเหมือนกันทุกที่

กิตติเข้าใจได้ เขาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “รันนั่งรอห้องนี้ก่อนดีไหมลูก”

ดรัลดาไม่ใส่ใจแววตาเกลียดชังของเมียพ่อที่แทบปิดไม่มิด เธอหันไปออเซาะกิตติ น้ำเสียงหวานออดอ้อน

“บ้านพ่อแลดูสงบสุขร่มเย็นจังเลยค่ะ รันชอบที่นี่ อยากอยู่จนกว่าจะเรียนจบแล้วทำงาน อืม...” เธอทำท่านึกอย่างมีความสุข “ถ้ารันมีผัวเป็นตัวเป็นตนก็กะว่าจะพาผัวแต่ละคนมาแนะนำกับพ่อ เอาคนที่พ่อถูกใจแล้วค่อยเข้าบ้าน ไม่ต้องแต่งงานให้เปลืองเงิน รันเอาผัวก็เอาลูกเลย บ้านเราจะได้มีสมาชิกเยอะๆ กลายเป็นครอบครัวใหญ่ ดีมั้ยจ๊ะพ่อ ถ้ารันมีลูก พ่อจะได้เลี้ยงหลานน่ารักๆ รันจะอยู่กับพ่อที่นี่ตลอดไป”

จารวีแทบลมจับกับคำพูดหล่อน ไม่รู้จะช็อคกับคำไหนก่อน

ผัวแต่ละคน ไม่แต่งงานไม่เอาสินสอด เอาผัวปั๊บเอาลูกปุ๊บ แถมยังไม่เลี้ยงลูกเองจะปล่อยให้เป็นภาระคนแก่

จารวีแทบหลั่งน้ำตา

เธออยากให้ดรัลดาออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้!

สายตาไล่แขกตลอดเวลาแบบนั้น ดรัลดาไม่สะทกสะท้าน ต่อให้บ้านหลังนี้เป็นน้ำพักน้ำแรงของจารวีครึ่งหนึ่งแล้วยังไงล่ะ ใครสน!

เธอคล้องแขนกิตติ พาพ่อไปออดอ้อนต่อในห้องรับแขก

วันนี้แค่น้ำจิ้มหรอกนะ วันต่อไปต่างหากคืออาหารจานเด็ด เธอจะทำให้บ้านที่เคยสงบสุขร่มเย็น ลุกเป็นไฟเลยคอยดู!