ตอนที่ 6

เปลวย่างเท้าลงบันไดอย่างมีมาด จินตนาการว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจากแดนสนธยา เชิดคอขึ้นเล็กน้อยให้ดูหยิ่ง ๆ ตาจ้องภาคีเขม่นหวังว่าเขาจะรู้สึกตัว เป้าหมายกลับเอาแต่รูดโทรศัพท์ขึ้นลง ไม่ได้สนใจทางนี้เลย พยายามลงส้นเท้าดัง ๆ เพื่อเรียกความสนใจก็แล้ว แต่เหมือนไม่ได้ยิน

หูตึงรึเปล่า? ถ้าเป็นโจรคงยกเค้าบ้านหมดหลังแล้วมั้ง

ไม่เป็นไร เดี๋ยวเข้าไปทักเองก็ได้

เธอลงถึงบันไดขั้นสุดท้าย และไม่รู้เพราะความตื่นเต้นหรืออะไร ระหว่างกำลังก้าวขา เท้าดันเตะเข้ากับราวบันไดอย่างจัง

สาบานได้ว่าความคิดที่จะเดินข้อเท้าพลิกใส่ภาคีนั้นล้อเล่น แต่ตอนนี้เธอกลับเดินสะดุดราวบันได และกำลังจะล้มลง ในเมื่อไม่ใช่นางเอก จึงไม่มีใครอ้าแขนรอรับ มีแต่โต๊ะที่ตั้งรออยู่เบื้องหน้า

ปั่ก!

จมูกเปลวกระแทกขอบโต๊ะอย่างแรง เจ็บจี๊ดขึ้นสมอง น้ำตาไหลพราก

“เป็นอะไรรึเปล่าครับ!”

เท่านั้นแหละ ภาคีถึงวิ่งมาดู แต่เธอไม่สามารถเก๊กสวยหรือตีหน้าหยิ่งได้อีกต่อไป จมูกหักรึเปล่าเนี่ย เธอร้องโอดโอย เลือดสีแดงสดหลั่งไหลออกมา

ขายขี้หน้า! เธอไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปในมุดรูหนอนหรือรูตุ่นดี

“รอตรงนี้ เดี๋ยวผมไปตามคนมาช่วย”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” เปลวไม่อยากให้ใครมาเห็นสภาพน่าสมเพช “ช่วยพาไปที่โซฟาก็พอ”

เธอยื่นมือออกไป ภาคีมองเลือดบนฝ่ามือพลางขมวดคิ้ว เห็นดังนั้นจึงรีบชักแขนกลับทันที

“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวฉันไปเอง” เธอคลานเข่าอย่างหมดสภาพ คว้าเอาผ้าแถวนั้นมาอุดจมูก ก่อนเอนตัวแผ่หงายบนโซฟา หน้ากระแทกขอบโต๊ะเมื่อกี้ถึงกับตาพร่า คล้ายเห็นดาวลอยอยู่บนหัว

ภาคีกลับมานั่งที่เดิม ความจริงเห็นผู้หญิงคนนี้จากหางตาตั้งนานแล้ว รู้ว่านิธิมีหลานสาวไม่เอาไหนอยู่คนหนึ่ง คงเป็นคนนี้ คิดว่าบางทีเธออาจแค่เดินผ่านมาเฉย ๆ จึงแกล้งทำเป็นไม่เห็น ไม่อยากเสวนาด้วย แค่ต้องอยู่รอนิตาก็ทำให้เขาหงุดหงิดเกินพอ ดันเลือกเวลาผิดไปหน่อย เสียเวลาจริง ๆ

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นปาวรินทร์ตัวเป็น ๆ ชื่อนี้การันตีว่ามีข่าวฉาวกระฉ่อนเดือนเว้นเดือน ไม่นานเพิ่งได้ยินมาว่าผลักนิตาในงานเลี้ยง เรียกว่าเป็นผู้หญิงประเภทที่เขาขยาด และไม่อยากเข้าใกล้มากที่สุด

ทว่า พอได้เห็นตัวจริงกลับไม่เหมือนอย่างที่คิด นึกว่าจะเป็นคนหยิ่งผยอง ที่ไหนได้ก็แค่เด็กสาวธรรมดา แต่งหน้าบาง ๆ แบบนี้ดูจะสวยกว่านิตาอยู่ขั้นหนึ่ง ท่าคลานเมื่อกี้ก็ตลกพิลึก เมื่อเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้จึงเบาใจขึ้นเล็กน้อย โชคดีไม่ต้องรับมือกับผู้หญิงน่ารำคาญ ข่าวลือพวกนั้นอาจพูดเกินจริงไปหน่อย

จมูกเปลวแตกรึเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าหน้าแตกละเอียดแบบไม่ต้องใส่เครื่องบด ที่ว่าจะทำตัวหยิ่ง ๆ ก็พังไม่เป็นท่า แต่กลับตัวตอนนี้ไม่ทันแล้ว เลยตามเลยแล้วกัน

“ฉันชื่อเปลวค่ะ คุณชื่ออะไรคะ มารอคุณลุงเหรอ” เธอแกล้งถามตาใส ภาคีนิ่งไปแป๊บนึงก่อนเอ่ยตอบ

“ผมเจอกับคุณนิธิไปแล้ว ไม่ได้รอเขาหรอกครับ”

เลือกตอบแค่คำถามเดียวซะด้วย

“งั้นมารอนิตาเหรอคะ”

“ครับ” ภาคีตอบ สายตาชมนกชมไม้ไปทางอื่น แค่นี้ก็น่าจะรู้ได้แล้วว่าไม่อยากคุย อย่างน้อยควรไปจัดการจมูกตัวเองเสีย ไม่ใช่มานอนคุยกับแขกแบบนี้ ไร้มรรยาท

เปลวเห็นท่าทีของภาคีก็อมยิ้มในใจ คงอยากให้เธอออกไปจากตรงนี้เต็มที ดีแล้ว ทำให้เขารำคาญจนกลับไปเอง จะได้ไม่ต้องเจอกับนิตา แต่ก่อนอื่น เธออยากได้บางอย่างจากเขาก่อน

“วันนี้นิตาคงกลับเย็นนู่นแหละค่ะ เอาอย่างนี้ดีไหม คุณให้เบอร์ฉันไว้ นิตากลับมาเมื่อไหร่เดี๋ยวโทรบอก”

“ไม่เป็นไรครับ ผมคิดว่าจะรออีกสักพัก ถ้าไม่มาจริง ๆ คงกลับก่อน” แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ถ้าไม่ติดว่ากลัวมาเสียเที่ยว คงรีบแผ่นแล้วตอนนี้

“คุณก็รู้ว่าพี่กลับบ้านไม่เป็นเวลา มาเสียเที่ยวบ่อย ๆ คงไม่ดีกับคนที่เวลาเป็นเงินเป็นทองอย่างคุณหรอกมั้ง”

ความจริงข้อนี้ทำให้ภาคีนิ่งไป เปลวรู้ว่าเขาเคยมารอเก้อหลายครั้ง ถ้าเขาเห็นประโยชน์จากเรื่องนี้ เธอเดาว่าเขาต้องยอมให้เบอร์แน่นอน

“เอาตามนั้นก็ได้” ภาคีบอกเบอร์โทรศัพท์ “แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ ถ้าโทรมาก็ขอให้เป็นเรื่องสำคัญนะครับ”

เปลวยิงเบอร์ตัวเองเข้าเครื่องอีกฝ่ายทันที การเผชิญหน้ากันครั้งแรกไม่แย่อย่างที่คิด ได้เบอร์ติดต่อภาคีมาถือว่าเกินความคาดหมาย วันนี้เธอพอใจแล้ว

“ให้ฉันเมมชื่อว่าอะไรดีคะ คุณสุดหล่อ”

“ภาคีครับ” เขาตอบอย่างสุภาพ ทั้งที่ในใจเริ่มพะอืดพะอม เมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าอะไร? ได้ยินแล้วนึกถึงพวกสาวข้างบาร์ที่พยายามเต๊าะเขา วันนี้คงฤกษ์ยามไม่ดีจริง ๆ ภาคีก้มมองนาฬิกาข้อมือ เอาไว้ค่อยหลอกถามถึงนิตาคราวหลัง กลับก่อนดีกว่า

“กลับแล้วเหรอคะ” เปลวส่งยิ้มขณะใช้ผ้าอุดจมูก เลือดบางส่วนเปรอะคอเสื้อไม่น่าดู “ทานข้าวด้วยกันก่อนไหม ขับรถออกไปตอนนี้แดดร้อนจะตาย”

แต่อีกคนเดินไปถึงประตูหน้าบ้านแล้ว หญิงสาวรีบวิ่งตามหลัง

“ให้ฉันไปส่งที่รถนะคะ!”

ภาคีเหลือบมองทางหางตา “ไม่เป็นไรครับ คุณนอนพักเถอะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ผละจากไปอย่างรีบเร่ง

เปลวมองรถคันหรูเลี้ยวหักมุมออกจากบ้าน ถ้าเขารออีกนิดก็จะได้เจอนิตาแล้วแท้ ๆ แต่ใครจะยอมให้เกิดขึ้นล่ะ เธอจะทำให้ภาคีรู้ว่าการจีบนิตาต้องเปลืองแรงขนาดไหน จนต้องหันมาคว้าผู้หญิงโง่ ๆ อย่างเธอแทน