CHAPTER 2

วันนี้เป็นวันเสาร์ กิตไม่ต้องไปทำงาน สามีของเธอจึงตื่นสายกว่าปกติ ส่วนนานารู้สึกตัวทันทีที่เจ้าตัวเล็กพยายามตะกุยคอกปีนป่ายออกมาจากที่นอน

“หม่าม้า”

นานาจับแขนสามีที่เกาะกอดเธออยู่ออก ขาเรียวสวยก้าวลงข้างเตียงแล้วอุ้มลูกน้อยขึ้นมาทันทีที่เจ้าตัวเรียกหา

เธอตั้งใจจะอุ้มนีราตัวน้อยไปอาบน้ำ แต่เด็กน้อยกลับไม่ยินยอม หนูน้อยพยายามตะเกียกตะกายลงจากแขนมารดาเพื่อจะไปหาคนบนเตียงให้ได้

“พ่อ พ่อ” ปากเล็กขยับเรียกคนบนเตียงให้เขาตื่นมาเล่นกับตน

“ไม่เอา ไม่กวนพ่อกิตนะนีรา ไปเล่นกับหม่าม้าดีกว่า”

“จะหาพ่อ พ่อ”

“จุ๊ จุ๊”คุณแม่ยังสาวใช้นิ้วมือข้างหนึ่งเป็นสัญญาณให้เจ้าตัวเล็กเงียบเสียงลง นีรากลับไม่ยอมให้ความร่วมมือเลยแม้แต่น้อย เจ้าตัวดิ้นปัดป่ายไปมาในอ้อมกอดแม่อย่างไม่ยอมแพ้

สุดท้ายคนที่เพิ่งหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเพราะความเหนื่อยจากงานก็ลืมตาตื่นขึ้น เขามีท่าทางงัวเงียอย่างคนที่นอนไม่เต็มอิ่ม แต่เมื่อเห็นลูกสาวดิ้นปัดป่ายไปมาในอ้อมกอดแม่ ปากของเขาก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“นางฟ้าตัวน้อยของพ่อตื่นแล้วเหรอคะ” กิตกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ทั้งที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะเพิ่งตื่นนอนแต่ก็ไม่ทำให้ความหล่อเหลาของเขาลดน้อยลงสักนิด

“พ่อ พ่อ” เสียงเล็กเรียกด้วยความดีใจเมื่อเห็นพ่อของตัวเองกางมือออกรอรับ

“นางฟ้าน้อยมาให้พ่อกอดหน่อยเร็ว”

ร่างเล็กในอ้อมกอดของคนเป็นแม่ยิ้มร่า เมื่อพ่อกางแขนออก นานาเห็นดังนั้นจึงส่งร่างในอ้อมกอดให้คนเป็นพ่อตามที่เจ้าตัวต้องการ

นีราร้องกรี๊ด คลานเข้าไปหาพ่อทันทีที่แม่วางร่างลงบนเตียง

กิตกอดรัดร่างเล็กป้อมของลูกด้วยความคิดถึง ช่วงนี้เขาทำงานหนัก ต้องออกจากบ้านแต่เช้าตั้งแต่ลูกยังไม่ตื่น ตอนเย็นกลับมาดึกดื่นลูกก็หลับเสียแล้ว

นีราร้องกรี๊ดผสมกับหัวเราะเสียงใสเมื่อถูกพ่อแกล้งฟัดแก้มนุ่มแรง ๆ นานามองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม เพียงแค่ได้เห็นภาพสองพ่อลูกเล่นด้วยกันก็เหมือนความเหน็ดเหนื่อยของเธอจะหายเป็นปลิดทิ้ง

หญิงสาวปล่อยให้สองพ่อลูกเล่นด้วยกัน ส่วนเธอก็เข้าครัวไปเตรียมอาหารให้สามีกับลูก สามีของเธอเป็นคนกินอะไรง่าย ๆ เขาไม่มีเมนูอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ สมัยคบกันเป็นแฟน เวลาไปเที่ยวด้วยกันกิตจะให้เธอเป็นคนสั่งอาหาร เขาบอกว่าเธอชอบอะไรเขาก็ชอบทั้งนั้น แล้วเขาก็ยืนยันด้วยการกินกับข้าวที่เธอสั่งมาจนหมด เมื่อใช้ชีวิตครอบครัวด้วยกันกิตก็ชอบทุกเมนูที่เธอทำ นานานำวุ้นเส้นออกมาจากห่อแล้วหันไปหยิบไก่ออกมาจากตู้เย็น ตั้งใจจะทำแกงไก่ใส่วุ้นเส้นให้เขากินกับข้าวสวยร้อน ๆ ส่วนเมนูของนีรา ลูกสาวเองก็เป็นคนกินง่ายไม่ต่างจากพ่อ ร่างจึงกลมน้ำหนักเกินมาตรฐานไปนิดหน่อย เธอทำไข่พะโล้เพิ่มอีกเมนูจะได้ทานได้ทั้งพ่อและลูก

หลังจากที่นานาทำอาหารเสร็จ เมื่อกลับเข้ามาในห้องนอนก็พบว่าสองพ่อลูกยังคงเล่นกันอยู่ นีราวิ่งไปมาในห้อง ปีนขึ้นโซฟาโดยมีคุณพ่อวิ่งตามจับ เขาแกล้งเดินช้า ๆ แล้วโอดครวญว่าพ่อแก่แล้ววิ่งตามลูกไม่ทัน ลูกสาวเธอก็หัวเราะอวดฟันเล็กอย่างสนุกสนาน

“นีรามาอาบน้ำได้แล้วค่ะ” เพียงแค่เสียงของคนเป็นแม่ดังขึ้น หนูน้อยแก้มยุ้ยที่เมื่อกี้ยังวิ่งหนีคนเป็นพ่ออยู่เลยก็พุ่งตัวเข้าสู่อ้อมกอดพ่อทันที

“ไม่อาบน้ำ” เจ้าตัวเล็กสะบัดหน้าไปมา ทำปากยื่นขณะพูด กิตมองลูกด้วยความเอ็นดู ท่าทางแบบนี้เรียนรู้มาจากนานาเวลางอนเขาแน่ ๆ

“ไปอาบน้ำค่ะ จะได้ไปกินข้าวกัน” เสียงคุณแม่เริ่มแข็งขึ้นเมื่อเห็นลูกเกเร

“ไม่!” หนูน้อยหันหน้ามาหาแม่เพียงเพื่อพูดประโยคสั้น ๆ แล้วหันกลับไปซุกหน้าเล็กลงกับอกของพ่อตามเดิม

นานาต้องบอกตัวเองไม่ให้อารมณ์เสียกับอาการดื้อดึงของลูกสาว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษสามีเธอที่ตามใจลูกเกินไป ลูกน้อยถึงงอแงแบบนี้

“นีรา อย่าดื้อสิ ไปอาบน้ำกับคุณแม่นะคะ” เขาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับลูกสาว กิตตามใจลูกมาแต่ไหนแต่ไรไม่เคยที่จะดุเลยสักครั้ง ถ้าคุณพ่ออย่างกิตเป็นเทวดาสำหรับลูกสาวตัวน้อย คุณแม่อย่างนานาก็คงเป็นนางมารอย่างไม่ต้องสงสัย

“นีราไปอาบน้ำกันค่ะ อย่าให้แม่ต้องบอกซ้ำหลายครั้ง” เสียงห้วนสั้นของคุณแม่นานาที่ดังขึ้นไม่เพียงแต่ทำให้หนูน้อยนีรากลัวเท่านั้น แม้แต่คนเป็นพ่อเองก็ยังเกรงกลัวกับด้านนี้ของภรรยาเหมือนกัน

“นีราไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาเล่นกันต่อนะคะ” เขาหันไปพูดเสียงเล็กเสียงน้อยกับลูกสาวในอ้อมแขน นีราก็พยักหน้ายอมรับแต่โดยดี

หนูน้อยนีราไม่ได้เก่งแค่เรื่องกินเท่านั้น พัฒนาการในการเรียนรู้ของเธอก็ดีมาก เจ้าตัวเล็กเริ่มจำได้ว่าถ้าเสียงแม่สูงขึ้นแบบนี้หมายความว่าความอดทนอาจจะหมดลงในไม่ช้า มือเล็กป้อมที่จับชุดนอนของพ่ออยู่จึงคลายออก หันมาอ้าแขนออกยอมให้แม่อุ้มแต่โดยดี