CHAPTER 1

กิตค่อย ๆ เปิดประตูคอนโดเข้าไปเพราะเกรงว่าจะรบกวนคนที่นอนอยู่ ชายหนุ่มกลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนเพราะวันนี้ที่ออฟฟิศมีงานเลี้ยง ภายในห้องมืดสนิท ดึกป่านนี้ภรรยาและลูกของเขาคงหลับไปแล้ว ขณะที่เขากำลังถอดรองเท้าวางบนชั้นวางให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แสงไฟในห้องรับแขกก็สว่างขึ้น กิตตกใจจนเกือบสะดุ้งโหยง เมื่อหันไปมองก็พบนานาในชุดนอนยืนอยู่หน้าห้องนอนนั่นเอง

“ยังไม่นอนอีกเหรอที่รัก” เขาถามเธอทั้งส่งยิ้มให้อย่างน่ารักจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่แก้ม กิตเป็นหนุ่มผิวขาว ตาเล็กอย่างหนุ่มตี๋ เวลายิ้มจะเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง ทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เมื่อเข้าสู่วัยมัธยมก็คบเป็นแฟนกันและรักกันมายาวนานจนตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน

“กิตทำให้นานาตื่นหรือเปล่า” เขาถามซ้ำเมื่อเห็นคนเป็นภรรยายังยืนเงียบไม่ตอบ

ภรรยาของเขายังคงกอดอกยืนอยู่ที่เดิม ตากลมโตจ้องเขานิ่งราวกับกำลังจับผิด เพื่อน ๆ ต่างก็บอกว่าภรรยาของเขาดุ แต่เขาไม่เคยคิดแบบนั้นเลยสักนิด เพราะเธอทั้งน่ารัก และใจดี แม้บางครั้งอาจจะขี้บ่นไปบ้างก็เถอะ

กิตเดินเข้าไปหาภรรยาแล้วรั้งตัวเธอเข้ามากอด แต่นานากลับเอนตัวหนี

“ดื่มมาอีกแล้วเหรอคะ” นานาไม่ได้ว่าอะไรหากเขาจะดื่มบ้าง เธอเข้าใจว่าเขาทำงานก็ต้องมีสังคม แต่ช่วงสามเดือนมานี้เธอได้กลิ่นเหล้าจากสามีไม่ต่ำกว่าสัปดาห์ละสามวัน

ตั้งแต่แต่งงานกันมาถ้าไม่นับช่วงสามเดือนหลัง ก่อนหน้านี้สามีของเธอกลับบ้านตรงเวลาตลอด เขาไม่ดื่มเหล้า ไม่ชอบงานเลี้ยงสังสรรค์ แต่ไม่รู้เธอคิดไปเองหรือเปล่า ช่วงหลังนานารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก

“เจ้านายชวนไปดื่มครับ” เขาตอบเธอตามตรง หน้าหงอยลงเมื่อภรรยาทำหน้าเหมือนโกรธกัน

“กิตไปอาบน้ำก่อนดีกว่าจะได้มานอนกอดนานากับลูก” กิตบอกเธอ อาศัยจังหวะที่คนเป็นภรรยาเผลอจูบแก้มเธอเร็ว ๆ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

“อุ๊ย” นานาจับแก้มตัวเองที่ยังหลงเหลือรอยชื้นจากริมฝีปากเขาแล้วตวัดค้อนตามหลังสามีไป

กิตเข้าใจผิดคิดว่าเขาทำให้เธอตื่น ความจริงนานายังไม่ได้นอนเลยต่างหาก ไม่ว่ากิตจะกลับบ้านดึกแค่ไหน เธอก็ไม่เคยจะหลับไปก่อนเลยสักครั้ง ทุก ๆ วันเธอจะกล่อมลูกจนหลับ แล้วนั่งรอเขาเงียบ ๆ ภายในห้อง เห็นสามีของตัวเองกลับมาบ้านอย่างปลอดภัยแล้วนั่นแหละเธอถึงจะหลับตาลงได้

กิตเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน หลังจากอาบน้ำแปรงฟันจนมั่นใจว่าไม่มีกลิ่นเหล้าติดมาแล้ว เขาค่อย ๆ ย่องไปหาลูกสาวตัวน้อยที่นอนอยู่ในคอกนอนของตัวเอง นีราของเขานอนดิ้นมาก ขาเล็กป้อมเตะหมอนข้างจนไปอยู่ที่ปลายเท้าคนเป็นพ่อก็หยิบกลับมาจัดการท่านอนของลูกสาวให้นอนสบาย หอมแก้มยุ้ยของลูกแล้วจึงเดินกลับมาที่เตียงของตัวเอง

บนเตียงกว้างภรรยาของเขานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาผนัง กิตเดินไปอีกด้าน ก้าวขึ้นเตียงแล้วสอดตัวไปในผ้าห่ม แต่เมื่อก้าวขึ้นเตียงแล้วเขาก็ยังคงนั่งอยู่แบบนั้นไม่ได้ล้มตัวลงนอนทันที

กิตใช้นิ้วชี้เรียวยาวของเขาปัดผมยาวที่ไปปิดหน้าภรรยาออกให้ นานาเป็นคนสวย เธอมีใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต ผิวสีน้ำผึ้งของเธอขับให้เจ้าตัวดูสวยคมเข้มยิ่งขึ้น ก่อนจะมีลูก นานาก็ยังสดใสร่าเริง แต่หลังจากมีเจ้าตัวน้อยเขารู้สึกว่าเธอเริ่มเหนื่อยมากขึ้น ถึงเธอจะไม่พูดเขาก็ยังดูออก กิตจับผมของเธอทัดไปที่ใบหูเล็กสีน้ำผึ้ง ใช้นิ้วเรียวยาวของตัวเองคลึงไปที่ระหว่างคิ้วของคนหลับ เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าแม้แต่ยามหลับคิ้วของเธอก็ยังขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นคิ้วสวยคลายออกนั่นแหละเขาจึงพอใจ

ริมฝีปากหยักก้มลงจูบไปที่หน้าผากเนียนแผ่วเบา ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างเธอ เขานอนกอดเธอไว้ในวงแขนอุ่น ไม่กล้าใช้แรงมากนักเพราะกลัวจะทำให้ภรรยาตื่น แต่กิตจะติดนิสัยต้องนอนกอดภรรยาไว้แทนหมอนข้างแบบนี้ถึงจะนอนหลับลงได้

เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่นอนซ้อนหลังเธออยู่ นานาจึงลืมตาตื่นขึ้น เธอค่อย ๆ แกะแขนของเขาที่กอดเธออยู่ออกแล้วเปลี่ยนเป็นนอนตะแคงหันมามองหน้าสามี

“หือ? มีอะไรหรือเปล่าที่รัก?” เขาถามทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมามองเธอด้วยซ้ำ

“เปล่าค่ะ นอนต่อเถอะ” นานาสอดแขนกอดร่างเขาไว้ ทำให้คนที่นอนหลับอยู่เผยรอยยิ้มน่ารักอย่างที่เธอชอบมอง คราวนี้กิตดึงรั้งร่างเธอจนมานอนอยู่ในอ้อมกอดเขา

“ที่รักก็หลับเถอะ” เขางึมงำบอกเธอเสียงเบา แล้วเสียงหัวใจของเขาก็กลับมาเต้นสม่ำเสมออีกครั้ง

นานาซุกใบหน้าเล็กกับอกเขา ความจริงถ้าไม่นับเรื่องที่เขาดื่มบ่อย และกลับบ้านดึก สามีของเธอก็ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่าง เขายังคงเอาใจใส่ทั้งเธอและลูก นานาปลอบตัวเองไม่ให้คิดมากแล้วหลับไปในอ้อมกอดของคนที่เธอรัก