บันทึกที่ 6 บ่วงตรึงวิญญาณ (1)

ฉันนั่งเล่นไพ่นกกระจอกกับเด็กๆในร้านวันนี้ซือซือต้องไปทางเหนือเพราะถูกเชิญให้ไปทำพิธีกับโจวซือ ตอนนี้ก็เหลือฉัน โจวหยู เสี่ยวเซิง และซิ่งวถง พวกเรานั่งเล่นกันอย่างสนุกสนานก่อนที่จะถูกขังจังหวะจากผู้ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าขาวซีดจนเหมือนกับคนป่วยอยู่ตลอดเวลาเดินเข้ามาภายในร้านของเรา

"ที่นี่รับดูดวงใช่หรือเปล่าครับ"

"ค่ะ คุณอยากดูแบบไหนคะ"

"ผมมาดูดวงให้ตัวผมเองครับและมีเรื่องปรึกษาครับ"

"ได้สิ นั่งลงก่อนค่ะ"

"ครับ"

"แต่ว่าเจ๊ฉง..."

"คุณต้องการอยากรู้อะไรเป็นพิเศษไหมคะ"

"ผมมีเรื่องจะปรึกษาก่อนหลังจากที่ผมกลับมาที่บ้านเดี๋ยวผมพึ่งซื้อใหม่ก็เหมือนกับมีคนร้ายย่องมาตอนผมนอนหลับพอตื่นมาร่างกายก็มีรอยช้ำไปทั่วตัวบางวันก็เหมือนโดนบีบคอ..."

"บ้านที่พึ่งซื้อใหม่หรือคะ"

"ครับ"

"คุณได้สืบประวัติบ้านหลังนี้เอาไว้หรือเปล่าก่อนที่คุณจะย้ายเข้าไป"

"ผมไม่ได้สืบประวัติอะไร เพราะผมกับเพื่อนที่อยู่ด้วยกัน เราก็เลยซื้อมาเพราะบังเอิญไปเจอเขาประกาศขายและบ้านก็น่าอยู่มาก แต่พอซื้อมาแล้วเพื่อนของผมก็ย้ายไปอยู่กับแฟน ผมก็เลยต้องอยู่ที่นี่คนเดียว และผมก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นหลังจากที่เพื่อนผมออกจากบ้านไป"

"บ้านคุณมีวิญญาณแค้นในบ้าน วิญญาณนั้นก็เป็นผู้หญิงเสียด้วยแค้นผู้ชายมาเสียด้วย"

"แต่เจ้าของบ้านเก่า เขาบอกว่าเขาขายเพราะว่าเขาต้องย้ายไปอยู่กับแฟนสาวของเขา แต่ผมดูแล้วเหมือนแฟนสาวของเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ เขามาที่บ้านบ่อยๆบอกว่าลืมของบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรผมก็เริ่มปรับปรุงบ้านเขาก็ยังมาดูบ้านด้วยเหมือนกัน"

"ดวงของคุณตกมากวิญญาณทั่วไปเมื่อเห็นคุณแล้วก็มาดูดพลังยางของคุณไปจนเกือบหมดเพื่อเสริมพลังของพวกเธอ"

"ผมจะต้องทำยังไงครับถึงจะรอดไปได้"

"คุณอายุ 25 ปีกว่าจะอายุ 26 ปีก็อีก 1 เดือนมันเอาอย่างนี้ฉันจะไปดูบ้านให้นะคะมาดูดวงกันต่อเถอะคุณเคยมีแฟนสาวใช่ไหมคะ"

"ครับแต่ว่าผมกับเธอเลิกกันไปเมื่อ 2 ปีก่อน"

"เธอเสียแล้วค่ะตอนนี้เธอตามติดคุณช่วยเหลือคุณจากวิญญาณร้ายพวกนั้น คุณเคยสัญญาอะไรกับเธอไว้หรือเปล่าคำสัญญาบางคำพูดผูกมัด จิตวิญญาณของสองดวงเอาไว้คุณกลับบ้านไปพร้อมกับฉันนะคะฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้"

"ผมเคยสัญญากับเธอไว้ว่าจะเป็นคนรักและเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะเป็นเพื่อนของเธอตลอดไปไม่คิดว่าเธอจะอายุสั้นแบบนี้"

"ที่คุณรอดมาจนถึงตอนนี้ได้เพราะเธอนะคะ"

"ผมต้องทำยังครับ"

"กลับบ้านคุณค่ะ"

"ครับ"

"ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะ"

"ผมชื่อซูเซียวครับ"

"ยินดีที่ได้ผมค่ะ ฉันเหยียนฉงและนี้เพื่อนของฉันค่ะ"

"คุณค่ะขอเบอร์ติดต่อเพื่อนของคุณอีกคนนึงได้ไหมคะคุณสะดวกหรือเปล่า"

"ผมมีเบอร์ของเพื่อนครับแต่ผมไม่ได้เอาโทรศัพท์ติดมาด้วย"

"ฉันโทรให้ได้ค่ะ แค่บอกเบอร์มาก็พอ"

"ได้ครับ"

ฉันต่อสายหาเพื่อนสนิทของเขาก่อนจะเชิญเขากลับบ้านด้วยกันเขาออกจากบ้านได้ยังไงกันในเมื่อเขาวิญญาณออกจากร่างแบบนี้ ปกติแล้วถ้าจิตวิญญาณออกจากร่างจะไม่สามารถออกจากบ้านหลังนั้นได้ บ้านหลังนั้นเป็นแหล่งรวมผีที่มีความแค้นมากจริงๆเพราะถึงหน้าบ้านเขาก็เข้าบ้านไม่ได้ซึ่งก็เป็นไปตามที่ฉันคิดเอาไว้

"คุณสงสัยสินะ"

"ผมยังไม่ตาย"

"ก็ไม่เชิงว่าตายแต่คุณแค่วิญญาณหลุดออกจากร่างเท่านั้นแต่ถ้ายังหาทางของคุณไม่เจอภายใน 3 วันคุณจะตายแล้วจริงๆ"

"ผมยังไม่อยากตายผมจะต้องทำยังไงทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้"

"ที่คุณไม่ตายก็เป็นเพราะแฟนเก่าของคุณช่วยเหลือเอาไว้คุณลองมองไปที่หน้าต่างบานนั้นสิเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม ผู้หญิงคนนั้นทำคุณจนวิญญาณหลุดออกจากร่างเพื่อให้อยู่เป็นเพื่อนของเธอเธอคือเจ้าของบ้านหลังนั้นส่วนผู้หญิงที่คุณเห็นก็คงเป็นภรรยาคนใหม่ของเจ้าของบ้านที่รีบขายบ้านหลังนี้ก็เพื่อขายทิ้งเท่านั้น ที่เขามาที่บ้านบ่อยๆเพราะกลัวว่าคุณจะเห็นอะไรบางอย่างใช่ไหมคะแสดงว่าที่นี่ต้องมีห้องลับแน่นอน"

"ผมนึกไม่ออก"

"คุณค่อยๆนึกนะคะอย่างไรก็ตามคุณก็เป็นเหยื่อในเรื่องนี้และคุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไรฉันจะนำวิญญาณของคุณเข้าร่างให้ได้แต่ต้องติดต่อกับเพื่อนของคุณก่อน"

"ออกไป!!!"

"แหมเสียงดังเชียวนะเดี๋ยวก็โดนจับใส่กระบอกไม้ไผ่ไปลอยน้ำเสียหรอก"

"เธอก็อย่าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นเราจะทำยังไงดีครับเจ๊ฉง"

"เราแค่มาคุยกันเท่านั้นไม่ได้คิดจะทำร้ายใครอย่าใจร้อน..."

"ออกไป!!!!"

"เจ๊ฉง..."

"โจวหยูเข้าไปจัดการเสียงดังน่ารำคาญมาก"

"ได้เลยค่ะเดี๋ยวหนูจัดการเองอยากต่อยผีมานานแล้ว"

โจวหยูเดินเข้าไปกำยันเอาไว้ในมือก่อนจะชกเข้าไปที่หน้าของผีผู้หญิงคนนั้นที่ทำท่าน่ากลัวและนั่นทำให้เราสามารถเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วเพราะผีตนนั้นนั่งร้องห่มร้องไห้เพราะถูกรังแกโดยลูกน้องของฉันเอง โจวหยูนั่งดึงผมของผีตนนี้อยู่

"ขอถามหน่อยเธอทำร้ายเขาทำไม"

"...."

"เจ้านายของฉันถามยังไม่อยากตอบอีกอยากลงไปอยู่ในน้ำเต้าที่มีแต่ผู้ชายหรือไง ฉันขังผีผู้ชายเอาไว้ในนั้นเยอะมากเลยนะขอบอก"

"ที่นี่คือบ้านของฉัน ฉันตายที่นี่ ฉันก็จะอยู่ที่นี่บ้านหลังนี้เป็นของฉัน ใครก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ แต่ฉันไม่ได้ทำร้ายเขา ฉันไม่ได้ทำร้ายใครพวกแกออกไปจากบ้านฉันวันนี้ก่อนที่เรื่องมันจะสายเกินไป"

"ร่างของเด็กคนนี้อยู่ที่ไหน"

"ฉันไม่บอกแกหรอกผู้ใช้วาจาสิทธิ์"

"รู้ใช่ไหมฉันสามารถทำให้เธอแตกดับได้ในทันที"

"ฉันไม่มีวันบอกแกหรอก ไม่มีวัน!!!"

"ฉันหาเองก็ได้ถ้าหาไม่เจอ อ๊า...อยู่นี้เอง"

"อย่าเอาเขาไป พวกแกออกไปเดี๋ยวนี้!!"

"ทำให้เขาหุบปากสักทีโจวหยู"

"ค่ะเจ๊ฉง"

กรี๊ดดดดดดดด

ฉันเดินตรงไปที่กำแพงก่อนที่จะจับกรอบรูปนั้นเบาๆและห้องลับที่ถูกปิดตายเอาไว้ ก็เปิดออกห้องรับใต้ดินถูกเปิดออกมาแล้วข้างในยังดูสะอาดอยู่เลย เหมือนมีคนมาบ่อยครั้งทั้งที่เขาน่าจะเจอห้องนี้แล้วถูกทำร้าย ฉันมองภายในห้องพบว่ามีร่างของผู้ชายวัยรุ่นกับผู้หญิงวัย 20 ปลายนอนรวมกันอยู่ที่นี่และความรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจับจ้องมองทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีและรู้สึกว่ากำลังจะเกิดอันตรายขึ้นจึงรีบหันไปมองลูกน้องของตนเองก่อนที่จะให้เขาเข้าไปจัดการ

"อุ้มเขาออกมา"

"ครับ"

"เร็วมีคนกำลังมองเราอยู่"

"ค่ะ/ครับ"