ตอนที่ 2 ให้เวลาสองเดือน

คนเกิดก่อนย่อมรู้ดีว่าในวัยชรามันว้าเหว่แค่ไหนถ้าไม่มีคู่อยู่ข้างกาย บงกชเองก็อยากมีเหลนไว้คุยแก้เหงาบ้าง ตอนนี้ลูกหลานโตกันหมดแล้วเขาก็ไม่ได้มาคุยเล่นด้วยเหมือนแต่ก่อน ต่างคนต่างทำหน้าที่กันไป

อิทธิพัทธ์เลยวัยที่ต้องมาเอาใจสาวๆแล้วใครเขาอยากจะมาอยู่ด้วย ถ้าหากจะมีก็คงต้องเป็นวัยใกล้เคียงกัน แล้ววัยสี่สิบยังจะมีสาวโสดที่ไหนหลงเหลืออยู่อีก ถ้ามีก็คงหายากเต็มที ไม่งั้นก็ต้องหาแม่หม้ายลูกติดก็น่าจะพอได้เพราะอิทธิพัทธ์เป็นหนุ่มหล่อรูปร่างสะโอดสะองถึงผิวจะไม่ได้ขาวมากนักแต่ก็ยังถือว่าสุขภาพยังดีกว่าวัยเดียวกันอยู่เยอะ เรื่องหน้าตาไม่ได้ห่วงว่าจะไม่มีใครมาชอบเพราะใบหน้าของเขายังดูอ่อนกว่าวัยมาก ห่วงอย่างเดียวเรื่องที่เอาใจใครไม่เป็นนี่แหละ ร้อยทั้งร้อยถ้าสามีทำแต่งานอย่างอื่นไม่เอาเลยชีวิตคู่ก็อยู่ยาก

“คุณแม่ใจเย็นๆก่อนนะคะ วิเชื่อว่ามันต้องมีทางออกค่ะ เรื่องแบบนี้ว่าไม่ได้นะคะ บทจะมาก็มาแบบไม่ทันตั้งตัวค่ะ” วิมลพูดปลอบใจแม่สามีขณะที่ทุกคนนั่งทานข้าวร่วมกัน

“อือ ฉันก็หวังไว้อย่างนั้น ถ้าไม่มีจริงๆฉันจะใช้ไม้ตายกับตาอิท” ไม่ใช่ว่าไม่มีหนทางเลยแต่คุณย่าบงกชเอาไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายต่างหากล่ะ

“แล้วนี่ตาเมศไม่มีเพื่อนๆผู้หญิงเลยเหรอลูก ไม่หามาให้พี่เขาหน่อยล่ะ” บงกชบอกหลานชายคนละแม่กับอิทธิพัทธ์ซึ่งอายุห่างกันเกือบยี่สิบปี

“โธ่คุณย่า หายากนะครับ ใครๆเขาก็อยากมีสามีหนุ่มๆกันทั้งนั้นแหละครับ” ก็จริงอย่างที่ปารเมศว่าเขาพยายามหาช่วยแล้วแต่พอรู้คร่าวๆว่าต้องมาเจอกับมนุษย์หินพันปีก็ไม่มีใครกล้าจริงจังสักคน

รถยนต์สีดำเลี้ยวเข้ามาจอดในที่ประจำของบ้านทรงโมเดิร์นขนาดชั้นครึ่งหลังคาไล่เป็นสามระดับภายนอกถูกตกแต่งไว้ด้วยโทนสีเทาขาวดูเรียบง่ายแต่ทันสมัยมีพื้นที่ใช้สอยมากพอที่จะอยู่เป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกได้อย่างสบาย ภายในบริเวณบ้านกว้างขวาง

“อ้าว คุณอิทไหนว่าไปทานข้าวบ้านใหญ่คะ” แม่บ้านเอ่ยทักหลังจากเห็นร่างใหญ่ก้าวเข้ามาในบ้าน

“เปลี่ยนใจแล้วครับป้า อารมณ์ไม่ค่อยดีก็เลยกลับมาก่อน ป้ามีอะไรกินบ้างครับ” ชายหนุ่มถามแม่บ้านคู่ใจที่อยู่กับเขามาเกือบสิบปีตั้งแต่สมัยเขายังอยู่บ้านใหญ่ จนรู้จักนิสัยใจคอเจ้านายเป็นอย่างดี

“ป้าทำข้าวผัดแบบที่คุณอิทชอบไว้น่ะค่ะ เกรงว่ากลับมาดึกๆแล้วจะหิว” ป้าน้อยรู้ดีว่าอิทธิพัทธ์ไม่ใช่คนเรื่องมากในเรื่องการกินอยู่ แค่เรื่องมากในการหาภรรยาก็เท่านั้น

“ยกมาเลยครับป้า” อิทธิพัทธ์กินข้าวยังไม่ทันจะอิ่มโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชายหนุ่มมองหน้าจอแล้วลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะรับสาย

“ครับคุณย่า” ปากก็เคี้ยวข้าวไปด้วยหูก็รอฟังปลายสายว่าจะบ่นอะไรอีกที่หลานชายไม่รอทานข้าวเย็นด้วย

“ย่าให้เวลาอีกสองเดือนนะตาอิท ถ้าหาไม่ได้ย่าจะให้อิทแต่งงานกับหนูริสาข้างบ้านเรานี่แหละ” อิทธิพัทธ์แทบจะสำลักข้าวออกมา เล่นทำแบบนี้หลานชายตัวแสบก็เหวอไปเลยสิ ใครๆก็รู้ว่าสองแม่ลูกที่อยู่ข้างบ้านรัตนโสภาปากเป็นยังไง ถึงลูกสาวจะอายุย่างเข้าเลขสาม ดีกรีเรียนจบจากต่างประเทศและถึงหน้าตาจะสะสวยมากแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางเอาชีวิตไปแลกกับผู้หญิงคนนี้เป็นอันขาด ใครได้ไปเป็นผัวคงเหมือนตกนรกทั้งเป็น

“คุณย่าคร้าบ ผมอยู่คนเดียวแบบนี้ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนี่ครับ ผมมีทุกอย่างแล้วยังจะหาความทุกข์มาให้ผมอีกทำไมล่ะครับคุณย่า” เสียงอ้อนวอนที่เอ่ยออกไปนั้นเหมือนจะไม่มีค่าอะไรเลย

“ยังไงก็ไม่ได้ ย่าไม่ยอมจริงๆนะตาอิท ถ้ายังดื้ออยู่แบบนี้อย่าหาว่าย่าไม่เตือน” สีหน้าอิทธิพัทธ์มีความกังวลมากยิ่งขึ้น มือเลื่อนจานข้าวออกจากตรงหน้าไม่กินต่อเอาดื้อๆ

“โอ้ยจะบ้าตาย! หาเมียภายในสองเดือนเนี่ยนะ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆใครจะไปหาทันว้า” อิทธิพัทธ์สบถออกมากับตัวเองอย่างหัวเสียก่อนจะเดินขึ้นห้องไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด

ทำไมคุณย่าไม่เคยเข้าใจอะไรง่ายๆเลย ก็คนบอกว่าไม่แต่งๆยังจะบังคับ ในความคิดของบงกชเธอจะไม่ยอมให้หลานคนไหนอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิตแน่ตราบใดที่ย่าคนนี้ยังมีชีวิตอยู่