บทที่ 30

ธีรักษ์สั่งคนสนิทให้ขับรถพาไปยังห้างสุดหรูย่านใจกลางเมืองโดยเร็วที่สุด ระหว่างเดินทางก็กดดูภาพและคลิปที่ชนิตราให้สัมภาษณ์ซ้ำ ๆ หากผู้หญิงที่ขาดความอบอุ่นอย่างภัควรินทร์ได้เห็นเช่นที่เขาเห็นด้วยสองตาในตอนนี้ เธอคงไม่เชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืนที่ผ่านมาเป็นความจริง อาจถึงขั้นเสียใจร้องไห้ ตัดพ้อต่อว่าเขาอยู่ลึก ๆ ตามลำพัง

ไม่ได้! เรื่องนี้ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเท่านั้น!

เขาสงบสติอารมณ์และเดินเข้าไปในงาน ไม่สนใจนักข่าวที่ส่งเสียงทักทาย พอได้ข้อมูลว่านางแบบสาวอยู่ในห้องพักส่วนตัวก็รีบขอเข้าพบ แน่นอนว่านักข่าวที่อยู่บริเวณนั้นไม่พลาดที่จะรายงานสดผ่านเฟซบุ๊กให้ผู้ชมทางบ้านฟัง ว่าไฮโซหนุ่มหล่อที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศคิดถึงนางแบบสาวจนทนไม่ไหว ต้องบุกมาหาถึงกลางงาน ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว…

“ต๊าย! สวัสดีค่ะคุณธาร นึกไม่ถึงเลยนะคะว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”

ชนิตรา วรจันทรา ทักทายชายหนุ่มที่อยากควงคู่กันตั้งแต่แรกพบเมื่อห้าปีก่อน พอมีโอกาสอีกครั้งจึงยั่วหนักจัดเต็ม แต่นอกจากเขาจะไม่สนใจแล้ว ยังทักท้วงเรื่องมารยาทให้เธอต้องอับอายก่อนแยกกันอีกต่างหาก

“คุณชะเอม ผมถามหน่อยเถอะว่าทำไมถึงได้ให้ข่าวแบบนั้น รู้ไหมว่าผมเสียหาย”

“แหม คุณธารก็พูดเล่นไป ข่าวพวกนี้มันทำให้ผู้ชายเสียหายที่ไหนกันล่ะคะ ชะเอมต่างหากที่ถูกมองไม่ดี…คุณธารนั่นแหละค่ะ ที่ต้องรับผิดชอบชะเอม”

“ผมไม่รู้ว่าคุณไปเอาความมั่นใจมาจากที่ไหนนะ แต่ที่แน่ ๆ คือผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น คุณลืมหรือเปล่าว่าคนที่ให้สัมภาษณ์สื่อคือตัวคุณเอง ไม่ใช่ผม อีกอย่างคือผมมีแฟนแล้ว และเธอก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ๆ ไม่ใช่พวกขี้อ่อยหวังรวยทางลัดเหมือนใครบางคน”

“คุณธาร!” ชนิตราแทบไม่อยากเชื่อว่าคนตรงหน้าโมโหแล้วจะเปลี่ยนนิสัย กลายเป็นคนละคนได้รวดเร็วอย่างนี้

“ผมพูดในสิ่งที่ต้องพูดจบแล้ว หวังว่าคุณจะจำใส่ใจไว้ด้วยว่าอะไรควรหรือไม่ควรทำ แล้วถ้ามีการปล่อยภาพหรือให้สัมภาษณ์เรื่องอะไรก็ตามที่ทำให้แฟนผมรู้สึกไม่สบายใจอีกแค่ครั้งเดียว ผมสาบานเลยว่าอนาคตของคุณ พังแน่!”

ธีรักษ์พูดจบก็หันหลังเดินออกจากห้อง เตรียมกลับบ้านไปเคลียร์ปัญหาหัวใจกับคนที่รออยู่ ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะร้องไห้ตาบวมไปแล้วหรือยัง

“คุณธารคะ!” ชนิตราเคยได้ยินกิตติศัพท์เรื่องความเด็ดขาดของเขามาก่อน จึงรู้ว่าคำพูดเหล่านั้นไม่ใช่คำขู่ลอย ๆ แล้วเธอจะปล่อยให้ตัวเองซวยเพราะเรื่องที่ไม่ได้ทำไปทำไม

“ชะเอมไม่ทราบเรื่องปล่อยรูปจริง ๆ นะคะ ตื่นมาก็เห็นแล้ว ชะเอมไม่ได้จัดฉากนะคะ!”

“เรื่องรูปคุณอาจจะไม่เกี่ยว แต่เรื่องสัมภาษณ์…โทษนะ แก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้น มันเห็นชัดอยู่แล้วว่าคุณอยากให้ทุกคนเข้าใจผิด คิดว่าผมกับคุณเป็นอะไรกัน แต่ไม่ต้องห่วงนะ ปัญหาเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง”

ธีรักษ์สูดลมหายใจเต็มปอด สะกดอารมณ์ที่เดือดดาลขึ้นมาทุกครั้งที่มีเรื่องที่ทำให้ภัควรินทร์ต้องเสียใจ ก่อนเดินยิ้มร่าออกไปพบสื่อที่จ้องจะขย้ำเขา เพื่อเอาข้อมูลที่น่าสนใจไปเรียกเรตติ้งให้กับช่องหรือเพจของตัวเอง

“คุณธีรักษ์มาพบคุณชะเอมเหรอคะ แล้วเรื่องที่บอกว่ารู้จักกันมานานนี่นานแค่ไหนแล้วเหรอคะ แล้วสนิทกันถึงขั้นไหนแล้วเอ่ย เรียกว่าแฟนได้หรือเปล่าคะเนี่ย” นักข่าวบันเทิงชื่อดังรัวคำถามแทบไม่ได้หายใจหายคอ ราวกับกลัวว่าจะมีคนแย่งถามก่อนตัวเอง

“รู้จักเมื่อนานมาแล้วจริง ๆ ครับ แต่เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวคงใช้คำว่าสนิทไม่ได้” ธีรักษ์เว้นจังหวะเล็กน้อยเพื่อดึงความสนใจ ไม่ลืมโปรยยิ้มให้กับคนรอบตัวเพื่อเรียกคะแนน

“พวกคุณคงพอจะจำกันได้ว่าสมัยก่อนผมชอบถ่ายภาพ เลยมีการคัดนางแบบมาร่วมโพรเจกต์อยู่บ่อย ๆ เมื่อห้าปีก่อนคุณชะเอมก็มาแคสต์งานด้วยเหมือนกัน แต่คุยด้วยแล้วดันไม่ใช่สเป็ก เอ่อ ผมหมายถึงไม่ตรงกับคอนเซปต์น่ะครับ”

“หมายความว่าคุณธีรักษ์ยังโสดเหมือนเดิม งั้นสาว ๆ แถวนี้ก็ยังพอมีหวังใช่ไหมคะเนี่ย”

คำถามที่ได้ฟังทำให้ธีรักษ์ชะงักไปชั่วขณะ คำพูดของน้องชายดังก้องอยู่ในหู ว่าหากคนที่เคยลอบทำร้ายรู้ว่าใครคือคนสำคัญ คนคนนั้นอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็เป็นได้

“ครับ ผมยังโสด และจะโสดต่อไปเรื่อย ๆ พวกคุณก็รู้ว่าผมไม่เชื่อเรื่องความรัก ถ้าความชอบละก็ว่าไปอย่าง ยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ…” ธีรักษ์ให้สัมภาษณ์เช่นนั้นเพราะต้องการปกป้องภัควรินทร์จนกว่าจะมั่นใจว่าตัวเองแค่คิดมากไป ไม่ได้มีใครคิดวางแผนทำร้ายเขาหรือคนใกล้ตัว

เขาลืมเสียสนิทว่าสิ่งที่ทำให้คนที่เรารักเสียใจได้มากที่สุดก็คือคำว่าไม่เชื่อเรื่องความรักนั่นเอง