บทที่ 29

สองพี่น้องถามไถ่ข่าวคราวกันพักใหญ่ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ ธีรักษ์ตรงไปยังห้องประชุมเพื่อจัดการเรื่องโพรเจกต์สำคัญให้แล้วเสร็จ ส่วนคนที่กำลังช้ำใจหนักก็นั่งถอนหายใจพลางดูเอกสารสำคัญ ไม่ได้ปล่อยให้เรื่องส่วนตัวมาทำให้งานติดขัดอย่างที่ใครกังวล

ทิวากรมองตามพี่ชายที่แวะทักเลขานุการ พลางนึกถึงเหตุการณ์หลายปีก่อน อุบัติเหตุครั้งนั้นน่ากลัวมาก ต้องอาศัยความสามารถของหมอหลายชีวิต ธีรักษ์ถึงฟื้นขึ้นมาได้

แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิม ต้องใช้เวลาเป็นปีกว่าพี่ชายของเขาจะกลับมาเดินได้เป็นปกติ แต่ก็ยังมีเรื่องบาดแผลบริเวณศีรษะที่ภายนอกดูไม่น่ากังวล ทว่ารุนแรงจนความทรงจำบางส่วนขาดหายไป ทำเอาสมาชิกในครอบครัวอัครจินดานนท์ถึงกับนอนหลับไม่สนิทไปหลายเดือน

การที่ธีรักษ์ยอมเดินทางกลับประเทศไทยในรอบหลายปีทำให้คนในครอบครัวสบายใจขึ้นมาก ยิ่งเจ้าตัวได้ความทรงจำกลับคืนมาทั้งหมดและไม่มีอาการปวดหัวมารบกวนแล้ว ทุกคนก็ยิ่งมีความสุข แต่เรื่องที่ทำให้มีความสุขมากที่สุดน่าจะเป็นข่าวกอสซิปเมื่อสัปดาห์ก่อนนี่เอง

คนหวงความโสดและเปลี่ยนผู้หญิงข้างกายเป็นว่าเล่น ดูเหมือนจะแพ้ให้กับเด็กที่อายุน้อยกว่าเกือบสิบสี่ปีเสียแล้ว

การประชุมราบรื่นตามที่ธีรักษ์คาดการณ์ไว้แต่แรก เรื่องกดดันคนรอบตัวทั้ง ๆ ที่ใบหน้ายิ้มแย้มคืองานถนัดของเขา คำพูดตะล่อมหลอกบวกกับวาทศิลป์เฉียบขาดทำเอาเหล่ากรรมการที่ตั้งใจจะขัดขาถึงกับกระอึกกระอัก โต้แย้งออกมาแทบไม่เป็นประโยคเลยทีเดียว

“ทุกอย่างเรียบร้อยไหมน้าไกร” ชายหนุ่มมองนาฬิกา เพิ่งจะสี่โมงเย็นเท่านั้น เขายังมีเวลากลับไปกินข้าวที่บ้านกับภัควรินทร์ “เดี๋ยวน้าส่งผมที่บ้านแล้วกลับไปพักผ่อนได้เลยนะ ผมคงไม่ออกไปไหนแล้วละวันนี้”

“งั้นแวะซื้อดอกไม้ดีไหมครับ เผื่อว่าจะง้อคุณน้ำหวานง่ายขึ้นมาสักหน่อย” ไกรวิทย์ออกความเห็นหลังรับกระเป๋าเอกสารมาไว้ในมือ พอเห็นเจ้านายทำหน้าไม่เข้าใจจึงรีบอธิบาย

“ก็ข่าวกอสซิปที่ออกมาเมื่อเช้าน่าจะทำให้คุณน้ำหวานไม่สบายใจ เว้นเสียแต่ว่าผมเข้าใจผิดว่าคุณธารกับคุณน้ำหวานแอบกิ๊กกัน แต่เท่าที่ผมเห็นก็น่าจะกิ๊กกันนี่ครับ นอนห้องเดียวกัน…”

“พอแล้วน้าไกร ไม่ต้องบรรยายละเอียดก็ได้”

“คุณน้ำหวานเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักนะครับ ไม่ใช่พวกสาวรักสนุกแบบที่คุณเคยเจอมา ทำอะไรก็ต้องคิดถึงใจเธอให้มากหน่อย”

ไกรวิทย์ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้กับเจ้านาย บนหน้าจอปรากฏรูปของธีรักษ์และนางแบบสาวที่พบกันเมื่อคืนที่ผ่านมา มองดูแล้วอย่างไรก็สนิทกันมากกว่าคนรู้จักธรรมดา

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีรูปหลุดออกมาได้ เหมือนกับมีใครจงใจถ่ายอย่างนั้นแหละ แต่ผมยืนยันเลยนะว่าระหว่างผมกับคุณชะเอม เราสองคนไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการพูดคุย”

“คนที่คุณธารต้องแก้ตัวด้วยไม่ใช่ผมหรอกนะครับ”

“มิน่าล่ะ เมื่อเช้าน้ำหวานถึงมีท่าทางแปลก ๆ เธอคงจะเห็นภาพพวกนี้แล้วเข้าใจผิด ไม่ได้การละ เรื่องนี้ผมต้องจัดการให้เด็ดขาด”

ธีรักษ์ก้าวเร็ว ๆ ไปยังเลขานุการของน้องชายและวานให้ช่วยสอบถามเรื่องตารางงานของนางแบบสาวที่ชื่อว่าชนิตรา ไม่นานก็ได้ข้อมูลว่าเธออยู่ที่งานเปิดตัวสินค้าในห้างแห่งหนึ่ง

“คุณธารดูสิคะ เธอกำลังไลฟ์สดให้สัมภาษณ์พอดีเลย”

สุนีย์รายงานพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้คนที่กำลังเป็นข่าว ในใจนึกสงสารสองพี่น้องตระกูลอัครจินดานนท์ที่ไปทางไหนก็ถูกสื่อรบกวน หาความสงบสุขให้ชีวิตไม่ได้ ดีที่คนเป็นพี่ยังโสด คงไม่มีผลกระทบกับชีวิตครอบครัว ทว่าคำสบถที่หลุดจากปากเขาทำให้เธอรู้ทันทีว่าเข้าใจเรื่องนั้นผิดไป

“ฉิบหายละ ถ้าน้ำหวานได้ยินคงเสียใจแย่! แล้วนี่ชะเอมเขากล้าพูดได้ยังไงว่ารู้จักผมมานาน เมื่อวานก็บอกไปแล้วนี่นาว่าแค่อยากทบทวนว่าวันแคสต์งานมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง!”