บทที่ 7 ไฟแฝงรัก

ซีต้าเปลี่ยนซิมใหม่ให้คัทลีน บันทึกเบอร์ใหม่ของตนให้คัทลีน แล้วบันทึกเบอร์คัทลีนใส่โทรศัพท์เครื่องใหม่ของตนที่ซื้อไว้ติดต่อกับ คัทลีนเพียงคนเดียว ย้ำอีกครั้งว่ากลับไปบ้านต้องเก็บเนื้อเก็บตัวให้ดี และบอกคนทางบ้านให้ช่วยปิดข่าวว่าคัทลีนไปพักอยู่ด้วย

“ขอบคุณมากค่ะบอส ถ้าไม่มีบอสลีนต้องเคว้งแน่” คัทลีนยกมือไหว้อีกครั้งด้วยความซาบซึ้งน้ำใจของนายจ้าง

“ไม่เป็นไร ช่วยอะไรได้ก็ช่วยกันไป บอสไม่ทิ้งให้หล่อนโดดเดี่ยวหรอก นึกแล้วก็เจ็บใจแม่นีน่าไม่หาย ดูเอาเถอะ บอสปั้นนางมากับมือแท้ๆ นางกลับไม่สำนึกบุญคุณ มาเล่นงานคนของบอสซะอย่างนั้น”

“ก็มาจากเรื่องมิสเตอร์โรเบิร์ตแหละค่ะ นีน่าเลยพาลไปหมด”

“โอย...คงไม่ใช่เรื่องหลงผัวหึงผัวอย่างเดียวหรอกนะยะ ต้นเหตุสำคัญก็มาจากนิสัยขี้อิจฉาตาร้อนของนางนั่นแหละ สมัยที่หล่อนยังไม่เข้ามา นีน่าก็ก่อเรื่องอยู่ไม่ขาด เดี๋ยวทะเลาะกับคนนั้น เดี๋ยวตบตีกับคนนี้ นางคอยจิกกัดชาวบ้านเขาไปทั่วจนเพื่อนร่วมงานกับบอสเองยังเอือมระอา...คนขี้อิจฉา ใครอยู่ใกล้ก็ร้อนใจ ใครทำงานด้วยก็ลำบากใจ เพราะทำงานกับคนประเภทนี้ ยากจะหาความสุขสบายใจได้...ความจริงนางไปได้ดีบอสก็ดีใจด้วยนะ แต่ดูนางสิ ทำเรื่องเดือดร้อนมาให้บอสไม่ขาดเลย คงต้องจัดการอะไรบ้างแล้ว”

“น่าเสียดายนะคะ ตอนนั้นนีน่ายังดังอยู่เลย”

“อุ๊ย...ใกล้จะดับละไม่ว่า ตอนนั้นบอสต้องดันให้ออกงานคู่กับหล่อนหรือคนอื่นอยู่บ่อยๆ เพราะหาคนจ้างงานนีน่าคนเดียวไม่ได้ ก็นางเล่นบทนางร้ายนอกจอไม่เลือกหน้า แม้แต่ช่างทำผมแต่งหน้าคนดูแลเสื้อผ้าก็โดนหล่อนเหวี่ยงวีนหมด ประมาณว่าใครจะเด่นเกินนางไม่ได้ นางคงรู้ตัวว่าไปไม่รอดถึงเข้าหามิสเตอร์โรเบิร์ตยอมเป็นเมียน้อย รายนั้นน่ะชอบสาวสวยอยู่แล้ว นีน่าถึงได้มาเกินคุ้มทั้งตำแหน่งเมียรองและเจ้าของคอลัมนิสต์ แต่จะอยู่ได้นานขนาดไหนไม่รู้นะ เห็นข่าววงในลือว่าโดนมิสเตอร์โรเบิร์ตคาดโทษไว้”

“อ้าว...เรื่องอะไรหรือคะ”

“ก็ไอ้นิสัยขี้อิจฉาริษยาตาร้อนของนางทำเรื่องน่ะสิ นางหาญกล้าไปรุกรานถึงบ้านใหญ่ ใครๆก็รู้ว่ามิสเตอร์โรเบิร์ตแกยกย่องเทิดทูนคุณกรรณิการ์เมียหลวงอย่างกับอะไร ไม่ชอบใจที่นีน่าไปล้ำเส้น ขนาดยื่นคำขาดว่าจะเลิกเลี้ยงดูเลยนะ”

“โห...ขนาดนั้นเลยหรือคะ”

“ใช่ย่ะ ถึงตอนนี้นีน่าจะไม่กล้าหือกับคุณนายบ้านใหญ่ แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาตีเสมอตัวหรอกนะ นางปะฉะดะไปทั่ว เมียเก็บ เมียซุก อยู่ไม่สุขกันเชียวละ แต่มิสเตอร์โรเบิร์ตคงรักนางมากอยู่ถึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น”

“ถ้าไม่มีเรื่องเกี่ยวกับสามี นีน่าก็คงไม่เล่นลีนแรงเท่านี้”

“จะเล่นงานใคร อะไร ยังไง ก็น่าจะเกรงใจบอสบ้าง บอสเป็นคนสร้างนางขึ้นมาให้ดังให้ได้มีงานทำดีๆ แต่ที่พังจวนจะไปไม่รอดจนต้องผันตัวไปเป็นเมียน้อยเพราะนางทำตัวนางเองทั้งนั้น”

“ลีนไม่อยู่แล้ว นีน่าจะเล่นงานใครอีกก็ไม่รู้ ลีนอยากให้เรื่องจบๆ กันไป”

“จบหรือไม่จบก็อยู่ที่จิตใจนางนั่นแหละ เออ แล้วนี่แต่งตัวจะไปไหน” ซีต้าเพิ่งสังเกตเห็นว่าคัทลีนแต่งตัวเหมือนจะออกจากบ้าน

“จะออกไปซื้อของฝากให้ทางบ้านหน่อยค่ะ”

“แหม...เตรียมตัวไว้เสร็จสรรพแล้วสินะ” ซีต้าแกล้งว่า แล้วเสริมต่อด้วยความห่วงใย

“ช่วงนี้จะไปไหนมาไหนหล่อนต้องระวังตัวให้มาก แม่นีน่าน่ะร้ายกาจขั้นเทพเชียวละ ดีไม่ดีจะมาหาเรื่องเอาละสิ เอาตาปรอดพ่อมะปรางไปอีกคนก็แล้วกัน จะได้ช่วยมะปรางอีกแรง บอสไม่ไว้ใจทั้งแม่นีน่าจอมหาเรื่องทั้งมิสเตอร์โรเบิร์ตนั่นแหละ”

“โอ...กลางห้างหรือคะ เขาคงไม่กล้าหรอกค่ะ ยังไงพวกเขาก็ต้องเกรงใจคุณกรรณิการ์กับเจ้าสัวโกวิทบ้าง โดยเฉพาะมิสเตอร์โรเบิร์ตคงไม่ทำเรื่องให้พ่อตาหรือเมียใหญ่ต้องขัดเคืองใจหรอกค่ะ และรปภ.ห้างก็มี”

“มิสเตอร์โรเบิร์ตนี่แหละที่วางใจไม่ได้ เขาอาจจะจ้างใครมาอุ้มหล่อนไปวันไหนก็ได้ จะในห้างสรรพสินค้าของพ่อตาของเมียก็เถอะ รปภ.ก็คนงานของเขา ต้องเชื่อฟังเขาอยู่แล้ว”

“แต่คงไม่กล้าทำอะไรให้อื้อฉาวหรอกค่ะ ถ้าเกิดเรื่องที่ห้างเจ้าสัวโกวิทกับคุณกรรณิการ์ต้องเคืองแน่ๆ เพราะเสียหายไปถึงภาพพจน์ของห้างด้วย”

“อึม...ก็จริงนะ แต่เราระวังไว้บ้างก็ดี บอกคนขับรถด้วยนะว่าให้หาที่จอดที่ลงตรงที่มีคนเดินพลุกพล่านหน่อย อย่างน้อยก็กันไว้ดีกว่าแก้นะยะ” ซีต้ากล่าวสำทับ