บทที่ 6

บทที่ 3

อารอนทิ้งตัวลงบนโซฟาหนังตัวยาวภายในห้องชุดสุดหรูด้วยความเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าจากการโหมทำงานหนัก

หลังจากรู้กำหนดเวลาที่มารดาจะส่งเขาขึ้นเขียงแล้ว ชายหนุ่มต้องเคลียร์งานทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะแต่งงาน

และไม่ใช่แค่จัดเตรียมงานแต่งงานอย่างเร่งด่วนที่สุดแล้วเท่านั้น มารดาของเขายังจัดแจงจองตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมห้องพักให้เขากับว่าที่เจ้าสาวไปฮันนีมูนไกลถึงเมืองอิสตันบูล ประเทศตุรกีด้วย

อารอนลุกขึ้นเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์บาร์ภายในห้องชุดแห่งนี้ รินบรั่นดีขึ้นมาจิบ พลางนึกถึงตอนที่ตนเองได้รับตั๋วเครื่องบินจากมารดา

‘มาดาม ทำไมต้องให้ผมไปฮันนีมูนที่อิสตันบูลด้วยล่ะครับ’

‘เพราะว่ามาดามชอบเมืองอิสตันบูล เมืองนี้เต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่ มหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่มาดามเคยเห็นมา มาดามประทับใจเมืองนี้และมาดามอยากให้อารอนกับหนูฟ้าครามมีช่วงเวลาที่ดีๆ ในสถานที่อันแสนงดงามด้วยกันจ้ะ’

‘หนึ่งเดือน? มาดามจะให้ผมไปฮันนีมูนนานถึงหนึ่งเดือนเลยหรือครับ’

‘ใช่แล้วลูก อารอนไปฮันนีมูนสักหนึ่งเดือน จะได้มีเวลาเป็นการส่วนตัวอยู่กับหนูฟ้าครามนานๆ’

‘จะได้มีเวลาปั้มหลานให้มาดามด้วยใช่ไหมครับ’

‘อุ้ย! มาดามล่ะเบื่อ อารอนชอบรู้ทันมาดาม’

‘ไปฮันนีมูนนานขนาดนั้น ใครจะดูแลงานในบริษัทล่ะครับ’

‘ก็เจ้าแฝดยังไงล่ะลูก อารอนไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องงานหรอกลูก เจ้าแฝดสัญญากับมาดามแล้วว่าระหว่างอารอนไปฮันนีมูนจะดูแลงานในบริษัทเอง’

“เฮ้อ...เจ้าแฝดรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เพราะกลัวผมเปลี่ยนใจไม่ยอมแต่งงาน พลอยทำให้พวกมันเดือดร้อนไปด้วยนะสิ”

อารอนบ่นอุบอยู่คนเดียว กระดกบรั่นดีที่เหลือเข้าลำคอ พลางถอนหายใจอย่างปลงๆ อายุปาไปสามสิบห้าปีแล้ว แต่ยังถูกมารดาจับคลุมถุงชนไม่ต่างจากเด็กๆ

อีกสามวันก็จะต้องแต่งงานแล้ว ทว่าเขายังไม่เคยเห็นหน้าว่าที่เจ้าสาวด้วยซ้ำไป รู้แค่ประวัติย่อๆ ของอีกฝ่ายว่าเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณหญิงทิพย์ลดา เพิ่งเรียนจบปริญญาโทจากอเมริกามามาดๆ ซึ่งมารดาของเขาเป็นปลื้มยิ้มหน้าบานในทุกๆ ครั้งที่พูดถึงว่าที่ลูกสะใภ้ที่เลือกเฟ้นมากับมือ

“เฮ้อ...จะแต่งงานอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นหน้าว่าที่เจ้าสาว รู้แค่ว่าชื่อฟ้าคราม น่าขำชะมัด นายอารอน”

เจ้าของนัยน์ตาคมกริบเค้นเสียวเยาะหยันตัวเอง ให้ตายเถอะ! หากเพื่อนๆ ของเขารู้ว่าเขารู้จักแค่ชื่อของว่าที่เจ้าสาว ไม่เคยเห็นหน้าอีกฝ่ายแม้แต่ครั้งเดียว คงพากันงงเป็นไก่ตาแตก และคงอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าเขาถูกมารดาบังคับให้แต่งงานในครั้งนี้

อารอนหลุบสายตามองรายละเอียดตั๋วเครื่องบินแบบ E-Ticket (อี-ทิคเก็ต) ซึ่งเป็นตั๋วเครื่องบินในแบบออนไลน์ ซึ่งเลขาฯ ส่วนตัวของเขาได้ปริ้นซ์และนำมาให้เขาดูเที่ยวบินที่จะบินไปประเทศตุรกี

มารดาของเขาจัดโปรแกรมฮันนีมูนให้ไปฮันนีมูนไกลถึงเมืองอิสตันบูล ประเทศตุรกี ท่านคงหวังว่าพอกลับมาแล้ว เขาและฟ้าคราม ว่าที่เจ้าสาวของเขาคงมีผลผลิตจากการไปฮันนีมูนกลับมาฝากท่านด้วย

“ไปอยู่อิสตันบูลตั้งหนึ่งเดือน คงมีเวลาผลิตหลานสมใจมาดามแน่ๆ”

อารอนถอนหายใจเฮือกๆ พลางลุกขึ้นยืนจากโซฟา ตั้งใจจะไปรินบรั่นดีให้กับตนเองอีกแก้ว แต่แล้วก็ต้องชะงักฝีเท้า เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ของผู้ที่มาเยือนเขาในค่ำวันนี้

“ใครมาทุบประตูห้องไม่เกรงใจกันบ้างเลย”

อารอนเค้นเสียงบ่นติดโมโห เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องซึ่งเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนแทบกลายเป็นเสียงทุบประตูก็ว่าได้

“มาแล้วโว้ย! จะทุบประตูหาประแสงอะไรว่ะ”

อารอนตะโกนบอกพร้อมกับเปิดประตูห้องออกกว้าง แล้วก็ต้องผงะตกใจ เมื่อพบอาคันตุกะผู้มาเยือนตีหน้าบึ้ง ถลึงตาเขียวปั้ดใส่ และที่หนักว่านั้นคือการ์ดแต่งงานในมือเล็กของสาวเจ้าเกือบสิบใบ ถูกขว้างใส่ใบหน้าของเขาด้วย

“เฮ้ย! อะไรกัน”

อารอนเค้นเสียงถามห้วนๆ หลุบสายตาลงมองการ์ดที่หล่นกองอยู่กับพื้น ก่อนจะเงยขึ้นมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง และคำตอบที่ได้รับคือฝ่ามือเล็กๆ ที่ซัดลงมาบนใบหน้าหล่อๆ ของเขาเต็มแรง

เผียะ!!!

“ไม่มีปัญญาหาเมียหรือยังไง ถึงใช้วิธีสกปรกแบล็คเมล์ครอบครัวฉัน บังคับให้ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายห่วยๆ อย่างคุณ”

อารอนกัดฟันกรอดจนเส้นเลือดปูดโปน ดวงตาคมกริบจ้องคนตรงหน้าแข็ง ถูกตบหน้าเต็มแรง ไม่เจ็บเท่ากับถูกเค้นด่าจากคนตรงหน้า

“ฟ้า-คราม...”

อารอนเค้นเสียงเรียกห้วนลึกอยู่ในลำคอ เพิ่งมีโอกาสหน้ากับว่าที่เจ้าสาวเป็นครั้งแรกก็ถูกอีกฝ่ายตบซะหน้าหัน และหากฟ้าครามคิดว่าคนอย่างอารอนยอมให้ตบหน้าฟรีๆ ก็คิดผิดอย่างมหันต์

ทางด้านของผู้มาเยือนกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธจัด โกรธจนลมออกหู เพราะเพิ่งลงจากเครื่องบิน ไม่ทันได้นั่งให้หายเหนื่อย ก็ได้รับการ์ดแต่งงานจากมารดา มีชื่อของเธอพิมพ์หราเป็นเจ้าสาว

และยิ่งได้ฟังเหตุผลที่ครอบครัวฝ่ายชายบังคับให้เธอต้องแต่งงานด้วย ก็ยิ่งโกรธจัดจนไม่อาจทนได้ ต้องแล่นมาเล่นงานว่าที่เจ้าบ่าวถึงที่ วินาทีนี้หญิงสาวกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธจัด ไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ต่อให้คนตรงหน้าเป็นช้าง! เธอก็จะล้มด้วยมือเปล่า!

“ใช่! ฉันชื่อฟ้าคราม” ฟ้าครามรับคำเสียงแข็ง เค้นเสียงพรุสวาทคนตรงหน้าต่อ “ฉันจะมาบอกคุณว่าฉันจะไม่ยอมตกนรกกับคุณ ไม่ยอมแต่งงานกับคุณเด็ดขาด”

“แต่งงานกับอารอน เนวิลล์ มันดูน่ากลัวเหมือนตกนรกเลยหรือ ฟ้า-คราม”

อารอนยังคงเค้นเสียงถามห้วนจัด ดวงตาคมกริบจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง เพิ่งมีโอกาสมองหน้าว่าที่เจ้าสาวชัดๆ

อืม...ฟ้าครามสวยไม่เบา ใบหน้ารูปไข่ รับกันกับจมูกเล็กได้รูปสวย แถมเรียวปากอิ่มแดงระเรื่อที่เจ้าตัวเม้มไว้แน่น แลดูน่าฟัดน่าจูบจับใจ ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่ชอบเลยคือดวงตากลมโตที่เจ้าตัวกำลังจ้องมองเขาเขม็งราวกับจะฆ่าเขาให้ตายด้วยสายตาคู่นี้ก็ไม่ปาน

ฟ้าครามเชิดหน้าขึ้นดั่งนางพญา ดวงตากลมโตจ้องมองอารอนเขม็ง เต็มไปด้วยแววโมโหระคนชิงชังคนตรงหน้าที่เล่นสกปรกบังคับให้เธอต้องแต่งงานกับเขาในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้

“แน่นอน การแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก มันเลวร้ายซะยิ่งกว่าตกนรกอีก และขอบอกไว้ด้วยว่าฉันจะไม่ยอมแต่งงานกับคุณ ไม่ยอมใช้หนี้สิบล้านให้กับคุณด้วยการเอาตัวเข้าแลก เพื่อตกนรกกับคุณไปทั้งชาติ”

‘หนี้สิบล้าน? หนี้อะไรกัน’

อารอนถามตัวเองอยู่ในใจ ไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนว่าคุณหญิงทิพย์ลดาเป็นหนี้มารดาเขา และไม่เคยรู้เช่นเดียวกันว่าฟ้าครามถูกบังคับให้แต่งงานเพื่อชดใช้หนี้