17 รสนาทำร้ายแม่เลี้ยง

“ได้เงินมาเท่าไหร่ นังนา”

เสียงแว๊ดแหวจากแม่เลี้ยงดังขึ้น รสนารีบเอาซ่อนไว้ที่ชายพกอย่างรวดเร็ว แต่ไม่อาจพ้นสายตาปานเหยี่ยวไปได้ กำไลปราดเข้ามาเยื้อแย่งด้วยมาดนางเสือร้ายกระหายเหยื่อ เด็กสาวไม่ยอมเช่นกัน เบี่ยงตัวหลบ

“ซ่อนหรือ เอามานี่”

“ไม่ อย่ามายุ่ง นี่มันเงินของฉันนะ”

“นังนา มันจะมากไปแล้วนะ รู้ไหมว่าค่าใช้จ่ายในบ้านหลังนี้มันเท่าไหร่ แกต้องช่วย”

“ไม่ นี่มันเงินที่ฉันเก็บเอาไว้เรียนต่อ”

“โธ่ นังโง่ ทำงานรายวันแค่สองร้อยกว่าบาท เมื่อไหร่มันจะพอค่าเรียน พอเรียนแกก็ไม่มีเวลาทำงานแล้วจะเอาที่ไหนกินใช้ นอกจากขายตัว”

คำว่าขายตัว สะเทือนใจอย่างที่สุด ทนไม่ไหวอีกต่อไป รสนาจ้องหน้าแม่เลี้ยงที่พยายามโผเข้ามาเพื่อที่จะแย่งเงิน ยกมือผลักใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝ้าสีดำทันที

“นี่แน่ะ ขายตัวเหรือ”

“อ๊าย! นังรสนา มันไปแล้วนะ แก แกกล้าทำอย่างนี้กับฉันหรือ ดี งั้นก็เจอตบ”

เสียงดังเพี๊ยะที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ซีกแก้มด้านซ้าย รสนาสะดุ้งเฮือก จ้องแม่เลี้ยงราวกับจะฉีกเนื้อให้ออกเป็นชิ้นๆ ขณะเดียวกันกำไลแย่งเอาเงินมาจนหมดสิ้น เท่ากับว่าเพิ่มความแค้นให้แก่เด็กสาว กระโจนเข้าใส่ ตะกุยเล็บลงที่ใบหน้าดำทันที

“นี่แน่ะๆ แก แก ตบฉัน แย่งเงินฉัน เอามานี่”

“ว้าย ตายแล้ว พี่ไทยช่วยด้วย ลูกพี่มันเป็นบ้าไปแล้ว หน้าฉันแหกก็งานนี้ ช่วยด้วย”

“แม่ แม่ ช่วยแม่ด้วย”

“ไอ้ทอง เร็ว ไปบอกพ่อแก ว่านังนามันทำร้ายแม่”

เสียงของแม่ขาดหายเป็นห้วงๆ เด็กชายทองกลัวว่าจะได้รับอันตรายเพราะเห็นเลือดแดงๆ ออกมาเต็มไปหน้า ไม่รอช้าวิ่งไปหลังบ้าน ตะโกนร้องเรียกหาพ่อดังๆ แม้ว่าล้มลุกคลุกคลานไปบ้างแต่ก็กัดฟันทน

“พ่อ พ่อครับ ช่วยแม่ด้วย แม่ถูกพี่นาทำร้าย”

“หา อะไรวะ ไอ้ทอง ใครทำอะไร”

ไทยลุกขึ้นมาจากหลุมถ่าน เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบเขม่าสีดำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง แม้แต่ทองเห็นยังถอยกรูดด้วยความกลัว ไทยไม่ใส่ใจก้าวเข้าหา ถามด้วยเสียงดังๆ รู้ว่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นที่บ้านและก็ต้องเป็นกำไลกับรสนา

“ไอ้ทอง บอกมา ใครทำอะไร”

“พี่นา ทำแม่เลือดออกเต็มหน้าไปหมดแล้ว”

“ขนาดนั้นเลยหรือ นังลูกคนนี้มันจะเอาใหญ่แล้ว ช่างไม่รู้จักเด็กผู้ใหญ่ซะบ้างเลย ไปเร็ว เดี๋ยวมันจะตายกันซะก่อน”

ไทยก้มลงไปคว้าไม้ขนาดเหมาะมือถือเอาไว้ ตั้งใจว่าจะต้องลงโทษลูกสาวให้เต็มที่ ไม่รับฟังคำอธิบายใดๆ ทั้งสิ้น ในเมื่อทำร้ายเมียสุดที่รักก็จะต้องถูกตีให้หนัก ร่างผอมโย่งวิ่งก้าวยาวๆ ไปที่บ้าน ทันทีที่เข้ามาถึง ใจหายวาบเมื่อได้ยินเสียงเมียน้อยกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“ช่วยด้วยๆ เจ็บนะ”

“โอ กำไล ทำไมเลือดออกเต็มหน้าอย่างนั้น”

“พี่ไทย ช่วยกำไลด้วย นังนาลูกสาวพี่น่ะสิ มันข่วนแล้วตบ ดูหน้าบวมเป่งเลย อูย ไม่รู้ว่าฟันจะหักไหม เจ็บหมดเลยพี่ไทย”

“มันบ้าอะไรล่ะ นังนา อยู่ไหน”

“มัน มัน เข้าห้องไปแล้ว พี่ต้องจัดการให้กำไลนะ เอาให้หนัก หนักข้อทุกวัน กล้าทำร้ายผู้ใหญ่ ไม่กลัวบาปกรรมบ้างเลย”

กำไลจีบปากจีบคอฟ้องสลับกับเสียงร้องโอดโอย ทำราวกับว่าจะเป็นจะตายให้ได้ ไทยเชื่อสนิทว่าผู้ที่ผิดคือรสนา ไม่รอช้ากระโจนพรวดเดียวขึ้นไปอยู่ข้างบนบ้าน เคาะประตูห้องดังๆ ตามด้วยเรียกลูกสาวด้วยอาการที่โกรธสุดขีด

“เปิดประตูออกมาเดี๋ยวนี้นะ นังนา”

“ไม่ ฉันเหนื่อยจะพัก”

“นังลูกคนนี้ เลวมาก ถ้าไม่เปิดออกมาล่ะก็ กูพังประตูเข้าไปนะโว้ย”

“ช่างสิ ประตูพังพ่อก็ต้องซ่อม เชิญ”

“คิดว่าไม่กล้าหรือ นังลูกเลว ทอง เอาขวานมาให้พ่อจะจามประตูให้พังพร้อมกับหัวนังนั่นด้วย เร็วเข้า”

ไทยออกคำสั่งลูกชายคนเล็กให้ไปเอาขวานด้ามใหญ่ที่เก็บเอาไว้ในครัวมาให้ รสนาได้ยินดังนั้นรู้ว่าพ่อทำจริง รีบเปิดประตูออกมาอย่างรวดเร็ว รู้ดีว่าออกมาแล้วจะต้องเจออะไรบ้าง ซึ่งก็เป็นความจริง ไทยขยุ้มเส้นผมลูกสาวแล้วกระชากเต็มแรง ไม่ใส่ใจต่อเสียงร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ขอแค่ได้ลงโทษเป็นพอ

“ออกมาได้แล้วหรือ นังตัวดี”

“โอ๊ย! พ่อ เจ็บนะ ปล่อย”

“ร้องทำไม ในเมื่อแกก็ทำน้ากำไลเสียสาหัสขนาดนั้น”

“เค้าแย่งเงินฉันแล้วยังตบก่อนด้วย พ่อเชื่อแต่เมีย ไม่ฟังลูกบ้างเลย ไม่มีความยุติธรรม ฉันเกลียดพ่อ”

รสนาตะโกนสุดเสียง ไม่ใส่ใจว่าไทยจะรู้สึกอย่างไร ขอให้ได้ระบายความจริงที่ซ่อนในใจออกมาให้ล่วงรู้ ไทยชะงักไปชั่วครู่ โดยที่รสนาไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือดำใหญ่หนาฟาดเปรี้ยงลงไปที่ซีกแก้มเต็มแรง รสนาสะดุ้ง หวีดร้องสุดเสียง