บทที่ 6

รถยนต์ตู้คันใหญ่แล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน ดิลกธรรมชัย ในเวลาเกือบค่อนดึก ร่างสูงที่ก้าวลงมาหลังจากที่มีคนเปิดประตูให้เรียบร้อยแล้ว เขาเดินดุ่มเข้าไปในตัวบ้านที่ตอนนี้เงียบสงัด ราวกับว่าทั้งบ้านกำลังตกอยู่ในห้วงนิทรารมย์

ณัฐมองนาฬิกาข้อมือที่บอกเวลาเกือบห้าทุ่มก่อนจะถอนใจ วันนี้เขาค่อนข้างจะล้ามาก เพราะเดินทางไปไกลในหมู่บ้านที่ค่อนข้างจะกันดาร แต่ที่นั่นก็มีสิ่งที่เขาต้องการ ถ้าเขาอยากจะเติบโตต่อไปในกาลข้างหน้า แม้ว่าอีกสองปีจะถึงเวลาเลือกตั้ง แต่เขาก็อยากจะให้คนรู้จักให้ทั่วๆ และถึงเวลานั้นแล้ว เขาก็แทบจะนอนรอชัยชนะได้เลย

ชายวัยกลางคนที่ยังคงมีสุขภาพและรูปร่างที่แข็งแกร่ง สมบูรณ์ และหล่อเหลา เดินก้าวขึ้นไปยังตัวบ้าน เป็นไปตามคาดที่ทุกคนในบ้านคงจะหลับสนิทแล้ว รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากน้อยๆ เมื่อนึกถึงหญิงสาวสวยสะพรั่งที่อยู่ในฐานะบุตรสาว คงจะไม่ดีถ้าจะไปปลุกเธอขึ้นมาตอนนี้

แม้จะอยากเห็นหน้าเพียงใดก็ตาม เมื่อคิดถึงเพชรน้ำบุษคราวใด ณัฐก็ให้นึกปวดหัวนัก ที่รีบร้อนรับเธอเป็นลูกบุญธรรม เพียงเพราะอยากจะไถ่บาปที่ทำไว้กับใครบางคน แต่แล้วเมื่อเห็นหน้าหวานๆ ของเด็กสาวอายุ 16 ปีเข้า ความคิดที่จะส่งเสียอีกฝ่ายให้จบ แล้วรีบไล่ให้ไปทำงาน เพื่อสร้างชีวิตของตนเอง พ้นๆ ไปจากเขาเสียทีก็หมดไปจากสมอง กลายเป็นว่าเขาอยากจะให้เธอมีส่วนร่วมในชีวิต

เอาเถอะ...ณัฐหรี่ตา ตอนนี้สังคมรับรู้ฐานะระหว่างเธอและเขาแบบนั้น แต่ความเป็นจริงมันก็เป็นไปได้ ถ้า...นัยน์ตาคมกริบหรี่ลง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกถึงความคิดของตนเอง เขาคงต้องรออีกสักนิด รอเวลา...ที่เพชรน้ำบุษจะพร้อมสำหรับเขา ในฐานะ...

หนุ่มใหญ่เดินเร็วๆ ขึ้นไปยังชั้นสอง เขาอยากจะพักผ่อนแล้วเต็มที วันนี้ต้องทั้งปั้นหน้า ทั้งเหนื่อยล้ามาทั้งวัน ณัฐเดินเข้าห้องส่วนตัวที่ปิดไฟมืด ก่อนจะปิดประตูแล้วควานหาสวิชไฟ แล้วต้องตกใจเมื่อไฟเปิดสว่างขึ้นต้อนรับเขา พร้อมกับร่างนุ่มของใครบางคนที่มาเบียดแนบด้านหลัง เสียงหวานอ้อนๆ นั้นทำให้เขายิ้มกริ่ม เมื่อรู้ว่าเป็นใครที่เตรียมต้อนรับเขาอยู่แบบนี้

“มาช้าจังเลยค่ะ ลุงณัฐขา”

“ทำไมยังไม่นอนอีก หนูแยม”

เขาหมุนตัวมากอดร่างบางอวบอุ่นเข้ากระชับตัว ก่อนจะตาพร่าเมื่อเห็นว่าวรัทยาไม่ได้สวมอะไรเลยนอกจากชุดนอนเนื้อบางเบาที่มองทะลุไปเห็นเนื้อหนังอันอวบตึง เย้ายวน

“คิดถึงผัว...”

เสียงหวานตอบแล้วเบียดเนื้อตัวเสียดสีกับเขาอย่างเร่าร้อน ลำแขนเรียวโน้มลำคอของเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม ปลายลิ้นหวานร้อนควานเข้าไปพัวพันกับปลายลิ้นรุ่มร้อน มือใหญ่ของณัฐไม่อยู่เฉย มันเคล้าคลึงไปทั่วร่างหวานนั่น จนเนื้อผ้าบางๆ แทบจะขาดคามือ

“อาบน้ำกันนะคะ ลุงณัฐ แยมรอตั้งนานแล้ว เดี๋ยวแยมจะถูหลังให้”

วรัทยาดึงมือของหนุ่มใหญ่ เข้าไปในห้องน้ำ ที่เธอตระเตรียมอ่างน้ำไว้รอเขาแล้วเรียบร้อย ทันทีที่เข้าไปถึง ณัฐก็เปลื้องเสื้อผ้าจนหมด ร่างของหนุ่มใหญ่ยังคงมีมัดกล้าม และตึงแน่นไปทั้งตัว มันสร้างความร้อนรักให้กับวรัทยาได้ทุกครั้ง ที่เธอและเขามีสัมพันธ์สวาทกัน ร่างแกร่งและร่างนวลกอดรัดกันนัวเนียในอ่างน้ำเย็น มือเรียวไล้ไปทั่วร่างเขาอย่างรู้จุดเร่าร้อน ขณะที่ณัฐกำลังเฟ้นฟอนทรวงสาวด้วยความเมามัน วรัทยาครางเสียงหวาน แอ่นตัวให้เขาดูดดื่มอย่างสำราญ มือเรียวกอบกุมความแข็งร้อนไว้ในมือ ค่อยขยับสร้างความทรมานให้เขาบ้าง

“วันนี้ลุงเหนื่อย”

เสียงห้าวเอ่ยกระซิบที่ใบหูบอบบาง แล้วดูดเม้มอย่างมันเขี้ยว วรัทยาค้อนเขาเล็กน้อยอย่างรู้ทัน ว่าเขาจะให้เธอปรนเปรอเขาแบบไหน แต่ก็ขยับตัวนั่งซ้อนตัก ณัฐจับสะโพกงอนงามค่อยๆ ยกเหนือสะโพกสอบ แล้วค่อยมอบความล้ำลึกให้กับเธอ กี่ครั้งกี่คราวมันก็ยังคงแนบแน่น ตอดรัด สร้างความสุขสมให้เขาได้เสมอ

“ลุงณัฐขา อื้อ...”

เสียงหวานๆ ครางออกมาเป็นชื่อเขาอย่างแสนสุข เมื่อขยับเนื้อตัวเสียดสีกระแทกกระทั้นตามจังหวะรัก ณัฐเองก็สูดปาก เมื่อความเสียดเสียวกำลังพุ่งทะยานขึ้นสูง เขาก้มลงดูดดื่มทรวงสาวไปด้วยเมื่อวรัทยาขยับควบขี่ ยิ่งเพิ่มรสชาติความเร่าร้อนให้เกมรักเกมนี้ให้ดุเด็ดเผ็ดมันยิ่งขึ้น

เสียงร้องครางสองเสียงประสานกันดังลั่น ณัฐอุ้มโอบร่างอวบอิ่มให้ลุกขึ้นยืนเมื่อเขาใกล้ถึงจุดแตกดับ เขายังปรารถนาจะยืดเกมพิศวาสครั้งนี้ให้ยาวนาน ก่อนจะสอดประสานทางด้านหลัง แล้วควบคุมจังหวะรักด้วยตนเอง ร่างอิ่มสั่นสะท้านตามแรงกระแทก แต่ก็แอ่นสะโพกผายสู้เขาอย่างไม่ยอมแพ้ ความสุนทรีในเกมรักทำให้วรัทยาเสพติด และยินยอมพลีร่างให้กับหนุ่มใหญ่ได้เสพสม เชยชม โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น นอกจากความพอใจของตัวเธอเอง

“เยี่ยมจริงๆ อา...”

“ลุงณัฐขา เร็วอีกนิด โอย...”

เสียงครางกระเส่า กระซิบกระซาบ ยังคงดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ห้องน้ำกำลังกลายเป็นสมรภูมิพิศวาส ที่ทำท่าจะไม่จบสิ้นลงเพียงแค่เกมเดียวในคืนนี้...