บทที่ 7

“วันนี้คุณหนูบุษไม่มีผู้คุ้มกันมาด้วยแหะ...แปลกจัง”

เสียงใสๆ ที่เอ่ยล้อเลียน ทำให้เพชรน้ำบุษที่กำลังเลือกเสื้อยืดอยู่ถึงกับหันมาย่นจมูก พลางเอื้อมมือหยิกแก้มเนียนของหญิงสาวหน้าใส ผมยาวระบ่า ใบหน้ารูปไข่มีเครื่องหน้าจิ้มลิ้มน่ารักประดับอยู่ ที่เป็นเพื่อนสนิทของเธออย่างหมั่นไส้ จนอีกฝ่ายต้องปัดป้องแล้วค้อนขวับ เล่นเอาเพชรน้ำบุษหัวเราะกิ๊ก

“ทำร้ายร่างกายเราทำไม เจ็บนะ”

“ก็มาล้อเราทำไมกันล่ะ เราไม่ชอบนักหรอกที่จะไปไหนมาไหนโดยมีใครคอยมาตามยืนคุมอยู่ห่างๆ น่ะ มันเหมือนนักโทษจะตายไป”

เพชรน้ำบุษถอนใจ เมื่อนึกถึงปรกติทุกคราว ที่เวลาเธอไปไหนมาไหน บิดามักจะให้มีบอดี้การ์ดคอยตามเธอทุกครั้ง แต่วันนี้เพชรน้ำบุษอยากจะมาเที่ยวกับลัลนาตามประสาผู้หญิงๆ จึงแอบติดสินบน ไอยราบอดี้การ์ดหน้าตายร่างสูงใหญ่ประจำตัวเธอ ให้มาส่งเธอแล้วกลับมารับเธอในตอนเย็น ไม่ต้องติดตามเฝ้าแจเหมือนทุกครั้ง อีกฝ่ายลังเลที่จะรับเงิน จนเพชรน้ำบุษต้องยัดใส่เสื้อแจ๊คเก็ตยีนให้ แล้วเอ่ยขอร้องเสียงอ้อนๆ ไอยราถึงยินยอม แต่มีข้อแม้ว่าไม่ให้เธอกลับมืดค่ำจนเกินไปนัก

“แล้วไปทำอีท่าไหน อีตาบอดี้การ์ดช้างยักษ์ของบุษ ถึงยอมให้บุษมากับเราได้สองต่อสองแบบนี้ได้”

ลัลนาแอบเบ้ปาก คิดถึงภาพของบอดี้การ์ดประจำตัวของเพื่อนสนิท ไอยรามักจะทำหน้านิ่งไม่แสดงความรู้สึก แต่ก็มองจับจ้องตามเพชรน้ำบุษทุกฝีก้าว มองแล้วก็น่าสงสารเพื่อนรักเสียจริงๆ ถ้าเป็นเธอ เธอก็คงรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษเหมือนกัน

เพชรน้ำบุษดูเป็นคุณหนูที่มีชีวิตน่าอิจฉา มีฐานะทางการเงินที่ร่ำรวย อยากจะได้อะไรก็ได้ มีบิดาเป็นที่ยกย่องและนับหน้าถือตาของคนทั้งอำเภอ แต่บางมุมของเพชรน้ำบุษ ก็ดูไม่ค่อยมีอิสระ และถูกกักกันอย่างไรพิกล แม้แต่เธอ ที่เป็นเพื่อนสนิท ณัฐก็เหมือนจะคอยระแวดระวัง และถึงกับให้คนมาสืบประวัติทางบ้านของลัลนา แล้วยอมให้คบหากับบุตรสาวของเขา

ตอนแรกเมื่อรู้เข้า ลัลนาก็ไม่พอใจ จนแทบจะอยากเลิกคบกับเพชรน้ำบุษอยู่เหมือนกัน แต่อีกใจหนึ่งก็นึกสงสารเพื่อนของเธอนัก เพชรน้ำบุษมีเพื่อนน้อย เพราะเมื่อก่อนเจ้าตัวเรียนในโรงเรียนประจำที่กรุงเทพฯ พึ่งจะย้ายมาเรียนที่เชียงใหม่เมื่อเข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษา การที่เธอเป็นลูกสาวของณัฐ ดิลกธรรมชัย ทำให้มีคนมากมายอยากจะตีสนิทกับหญิงสาว แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้หาความจริงใจจากคนเหล่านั้นได้บางทีก็น้อยเหลือเกิน

ลัลนาสนิทสนมกับเพชรน้ำบุษตั้งแต่สมัยเข้าเรียนเฟรชชี่ จนจบมหาวิทยาลัย ไปมาหาสู่กันไม่ขาด และเวลาเธอเข้าไปในบ้านหลังโอ่อ่า ที่ทำมาจากไม้สัก เลียนแบบศิลปะล้านนาประยุกต์ของเพื่อนทีไร มันเหมือนก้าวเข้าไปในอาณาเขตของปราสาทผีสิง เพราะมันช่างเยือกเย็น และลึกลับ อ้างว้างอย่างไรพิกล แล้วยิ่งเวลาเจอกับณัฐ บิดาของเพื่อนรักแล้วยิ่งไปกันใหญ่ บุรุษวัยกลางคนที่หล่อเหลาคนนั้น ดูเจ้าเล่ห์ ราวกับหมาป่าตัวร้ายที่จับจ้องจะตระครุบเหยื่อ

“ติดสินบนนิดหน่อยน่ะ”

เพชรน้ำบุษหลิ่วตา ก่อนจะก้มลงเลือกเสื้อยืดที่แขวนไว้ต่อ เธอดึงตัวที่ถูกใจออกมาพลางยื่นส่งให้แม่ค้า

“ตาพี่ช้างหน้าตาย รับสินบนด้วยเหรอเนี่ย ท่าทางฝนจะตกใหญ่แหะ”

คำพูดของลัลนาทำให้หญิงสาวหัวเราะออกมาได้อีกรอบ ก่อนจะจ่ายเงินให้กับแม่ค้าค่าเสื้อยืด แล้วจูงแขนของลัลนาเดินเที่ยวเล่นกันในตลาดนัดแห่งนั้นต่อ อย่างเพลิดเพลิน เพราะมีสินค้ามาขายมากมาย ทั้งของทำมือ เสื้อผ้า เครื่องใช้ และอาหารหลากหลาย

เพชรน้ำบุษซื้อของเล็กๆน้อยๆ แล้วชวนลัลนากินผัดหมี่ที่ใส่มาในห่อใบตอง อย่างเอร็ดอร่อย เธอไม่ค่อยได้มาที่แบบนี้มากนัก เพราะปรกติแล้วเวลาจะซื้อเสื้อผ้า หรือมารับประทานอาหารนอกบ้าน เธอมักจะมีวรัทยาติดสอยห้อยตามมาด้วย แล้วอีกฝ่ายก็ชอบที่จะไปเดินช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้า เลือกของใช้แบรนเนมแพงๆ และทานอาหารในร้านหรู ส่วนสถานที่อย่างตลาดนัดแบบนี้วรัทยามักจะทำปากเบ้ แล้วบ่นเพชรน้ำบุษราวกับว่าอีกฝ่ายกำลังคิดจะก่อเรื่องเลวร้ายทุกครั้งถ้าเกิดว่าหญิงสาวออกปากชวน

“ตอนนี้พึ่งจะบ่ายสามเอง อีตาช้างจะมารับบุษกี่โมงน่ะ”

ลัลนามองนาฬิกาข้อมือ หลังจากที่สองสาวเดินเที่ยวเล่นกันจนเหนื่อย ได้ของกันมาคนละหลายอย่าง เพชรน้ำบุษยักไหล่ วันนี้เธออยากมีเวลาอิสระเป็นของตนเองบ้าง บางทีเธอก็อึดอัดนัก กับการที่บิดามักจะดูห่วงและหวงเธอจนเกินไป

“เราจะโทรศัพท์ไปเรียกพี่ช้างให้มารับน่ะ แต่ตอนนี้ยังไม่อยากจะโทรเท่าไหร่ อยากไปที่ไหนต่อมากกว่า ยังไม่อยากกลับบ้าน”

“ตายแล้ว!” ลัลนายกมือทาบอก แล้วทำตาโตมองเพื่อนรักอย่างมีจริต ด้วยท่าทางตกใจจนเกินจริง

“ฝนตกใหญ่แล้ว คุณหนูบุษไม่อยากกลับบ้าน จะหนีออกจากบ้านตอนอายุ 24 หรือจ๊ะเพื่อนรัก”

“บ้าน่า หนีที่ไหนกัน แค่ยังไม่อยากกลับน่ะ ไปบ้านหนูนาไหม? ไปทำขนมกินกัน”

เพชรน้ำบุษหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของลัลนา อีกฝ่ายรีบพยักหน้าทันที เพราะเธอเองก็อยากจะรั้งเพชรน้ำบุษไว้ให้อยู่ด้วยกันนานๆ ไว้พูดคุยกันตามประสาเพื่อนรัก แล้วการที่เพชรน้ำบุษจะไปเที่ยวบ้านเธอแบบนี้ล่ะก็ คงจะมีใครบางคนดีใจมากแน่ๆ หญิงสาวแอบลอบยิ้ม